Ή αρχαία 'Ελληνική γλώσσα εκτός άπο την οικουμενικότητα της ενέχει επίσης και τρεις ιδιαιτερότητες απολύτως επιστημονικά θεμελιούμενες.Ή πρώτη ίδιαιτερότης αποκαλύπτεται και επαληθεύεται από τον ίδιο τον Πυθαγόρα τόσο θεωρητικά στή γενική της μορφή όσο και πρακτικά με πολλές χαρακτηριστικές εφαρμογές και άφορα τήν ευρισκόμενη σέ υπολανθάνουσα κατάσταση άντίληψι, ότι ή αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι συγχρόνως και γλώσσα μαθηματική. Ή Πυθαγόρεια θεωρητική γενική άπόδειξις της άνω αλήθειας περιέχεται μέσα στην ϊδια έννοια του Πυθαγορείου αριθμού, πράγμα πού εθελοτυφλοϋντες δέν θέλαμε μέχρι σήμερα να αντιληφθούμε.
Τό 1921 και τό 1930 υπό του Α.Φ. Χαλά, μαθηματικού, ερευνητού, φιλοσόφου εξ "Ανδρου, έξεδόθησαν δύο μελέτες αυτού, εις τάς οποίας ώμιλούσε περί τών υποκρυπτόμενων εντός του ελληνικού αλφαβήτου αριθμών. Αυτό τό θέμα,τό γνωστό άλλωστε εις πολλούς, ό Α.Φ. Χαλάς τό θεωρούσε ώς κάτι τό πολύ σημαντικό και έλεγε οτι
