Ψυχικὴ τόνωση ἀντὶ «ντόπας»
Παράσταση ἀθλητῶν ποὺ ἀσκοῦνται μὲ τὴν συνοδεία αὐλοῦ.
Τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς τους οἱ νέοι τῆς Ἀθήνας
τὸ περνοῦσαν στὰ γυμνάσια· ἐκεῖ ἀσκοῦνταν στὸ ἅλμα, στὸν
δίσκο, στὸ ἀκόντιο. Ὁ αὐλητὴς συνώδευε τὶς κινήσεις τῶν ἀθλητῶν
μὲ τὸν αὐλό,γιὰ νὰγίνουν ἁρμονικὲς καὶ ρυθμικές.
(Κοπεγχάγη, Nationalmuseem)
Πρὸ τῆς τελέσεως τῶν Ὀ λυμπιακῶν ἀγώνων στὴν Ὀλυμπία εἴχαμε
τὴν ὑποχρεωτικὴ γιὰ δέκα μῆνες παραμονὴ τῶν ἀθλητῶν στὸν χῶρο τῶν Ἀγώνων, μὲ σκοπὸ τὴν μύησή τους στὶς ἀλήθειες τὶς ὁποῖες ὑπηρετεῖ ὁ ἀνώτερος ἄνθρωπος. Ἡ προετοιμασία καὶ οἱ προπονήσεις συνωδεύονταν πάντοτε ἀπὸ μουσική. Μετὰ τὴν προπαρασκευὴ αὐτὴν
καὶ πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῶν ἀγώνων ἐδίδετο ὁ «Ὅρκος πρὸ τοῦ ἀνδριά ντος τοῦ
Ὁρκίου-Διὸς» ἀπὸ τοὺς ἤδη μυημένους καὶ φωτισμένους ἀθλητές. Οἱ μὴ προετοιμασθέντες βάσει τοῦ ἀνωτέρω κανονισμοῦ ἀθλητὲς ἀπεκλείοντο καὶ ἀπὸ τὴν τελετὴ τοῦ Ὅρκου καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀγῶνες.
Στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ «μυθολογία» βλέπουμε πόσο ἁρμονικῶς ἡ ἔννοια τῆς μουσικῆς γεφυρώνει τὸ παρελθὸν μὲ τὸ μέλλον: Οἱ Μοῦσες εἶναι οἱ κόρες τοῦ Διὸς καὶ τῆς Μνημοσύνης (Ἱστορίας), ἐνῷ ὁ Ἀπόλλων ἦταν ἐ πίσης καὶ πατέρας τοῦ Ἀσκληπιοῦ, καὶ ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου μποροῦμε νὰδιακρίνω με τὴν σχέση μουσικῆς καὶ ἰατρικῆς.
Στὰ θεραπευτήρια ἐχρησιμοποιεῖτο ἡ μουσικὴ γιὰ τὴν θεραπεία τῶν ψυχικῶν παθήσεων, πολὺ πρὶν ἡ σύγχρονος ἐπιστήμη ξαναανακαλύψῃ τὴν μέθοδο τῆς μουσικοθεραπείας. Ὁ Πίνδαρος ὑμνεῖ τὸν Ἀσκληπιό, ὁ ὁποῖος θεραπεύει ὅλες τὶς ἀσθένειες μὲ τραγούδια, ἐνῷ ὁ Θεόφραστος ἐχρησιμοποίει μελῳδίες τοῦ Φρυγίου ἤχου γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν ἀλγῶν.
