Έλληνας Δάσκαλος! Πρότυπο! Υποκλιθείτε!

ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Του Δημήτρη Στεργιούλη
Επίτιμου Διευθυντή
2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου
«ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ»

Γεννήθηκα και έζησα τα παιδικά μου χρόνια στα Βραγκιανά των Θεσσαλικών Αγράφων, χωριό κακοτράχαλο και άγονο , δύσβατο και δυσπρόσιτο με τα σπίτια του σκορπισμένα σε πλαγιές και γούπατα, σε ραχούλες και ισιώματα, σε λαγκαδιές και ξέφωτα, σε λογγές και διάσελα.
Στο Σχολείο του χωριού μου έμαθα και τα πρώτα γράμματα σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς. Όταν γράφτηκα στην Πρώτη Δημοτικού , το Σεπτέμβρη του 1952, δεν είχαν συμπληρωθεί ούτε δύο χρόνια από τη λήξη του εμφύλιου σπαραγμού. Η φτώχεια και η δυστυχία μάστιζε το χωριό μου.
Κι όμως εκείνα τα δύσκολα , αλλά όμορφα μαθητικά χρόνια, τα αναπολώ με βαθιά συγκίνηση σήμερα. Νοσταλγικά θυμάμαι τη σχολική χρονιά 1956-1957, που ήμουν μαθητής της Πέμπτης τάξης στο Σχολείο της γενέτειράς μου. Ήταν η χρονιά που ήρθε νεοδιόριστος δάσκαλος στο χωριό μας, νεαρός στην ηλικία, λιγνός , καλοσυνάτος με βλέμμα σπινθηροβόλο και διαπεραστικό.
Εκείνος ο δάσκαλος μάς συνέπαιρνε με τη διδασκαλία του. Μιλούσε κατ’ ευθείαν στην ψυχή μας.. Κάθε ημέρα εύρισκε το χρόνο να μας κάνει Ιστορία και μας μιλούσε για τους προγόνους μας , τους ήρωες και τους μάρτυρες του έθνους μας. Μας μιλούσε με πάθος για τον Ελληνικό Κυπριακό Λαό που αγωνιζόταν ηρωικά την εποχή εκείνη μέσα από τις τάξεις της θρυλικής Ε.Ο.Κ.Α. για να αποτινάξει το ζυγό της αγγλοκρατίας.
Μας μιλούσε για το Μακάριο και τον Κυπριανό και τα μάτια του σπίθιζαν Τους προσομοίαζε με τον Παπαφλέσσα , τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και το Γερμανό Καραβαγγέλη. Μας έκανε λόγο για το Διγενή και τα στήθη του φούσκωναν από περηφάνια. Ανδρούτσο της Κύπρου τον αποκαλούσε. Τα παλληκάρια της Ε.Ο.Κ.Α. τα παρομοίαζε με εκείνα του Κατσαντώνη, του Καραϊσκάκη και του Μπουκουβάλα, περίσημων και θρασυκάρδιων κλεφτών, που στα χρόνια της τουρκοκρατίας έδρασαν και στην περιοχή του χωριού μας.
Εκείνος ο δάσκαλος έφερε και το πρώτο ραδιόφωνο στο χωριό μας, που λειτουργούσε με μια μεγάλη μπαταρία . Το ραδιόφωνο το είχε εγκατεστημένο στο δωματιάκι που είχε το διδακτήριο του Σχολείου μας από κατασκευής προορισμένου για κατοικία του δασκάλου.
Το ραδιόφωνο εκείνο έσπασε την απομόνωση του χωριού μου. Μαθαίναμε τι γινόταν στον «έξω κόσμο», όπως έλεγαν οι συγχωριανοί μου. Αλλά δεν ήταν και λίγες οι φορές που χρησιμοποιήθηκε το ραδιόφωνο και ως ψυχαγωγικό μέσο για εμάς τα σχολιαρούδια.
Ο δάσκαλός μας γνώριζε τις ημέρες της εβδομάδας, αλλά και τις ώρες που το ραδιόφωνο θα έβαζε δημοτικά τραγούδια .Τότε άνοιγε το παράθυρο του δωματίου του, μεγάλωνε την ένταση του ραδιόφωνου , βγαίναμε στο προαύλιο πιανόμασταν χέρι-χέρι κι ο δάσκαλος μας μάθαινε να χορεύουμε στους ρυθμούς του Τσάμικου, του Καλαματιανού και του Συρτού.
Τα κλέφτικα τραγούδια συνέπαιρναν το δάσκαλό μας. «Είναι τραγούδια της λεβεντιάς και της παλικαριάς» μας έλεγε ∙ «είναι τραγούδια ηρωικά». Και δεν παρέλειπε να μας τονίζει κάθε φορά ότι ο τόπος μας γέννησε πολλούς ήρωες κι αν χρειαστεί θα ξαναγεννήσει άλλους τόσους κι ακόμα περισσότερους . .
Κάθε φορά που μιλούσε ο δάσκαλός για την Ιστορία μας, τους ήρωές μας και τους μάρτυρες της πίστης μας κρεμόμουν από τα χείλη του. Τα πατριωτικά του κηρύγματα με έθελγαν, τα απομνημόνευα με καταπληκτική ευχέρεια και εβδομάδες αργότερα ήμουν σε θέση να τα ανασύρω αυτολεξεί από τη μνήμη μου.
Και σήμερα ακόμη θυμάμαι αυτούσια ολόκληρα κομμάτια από τα πατριωτικά κηρύγματα του δασκάλου μου. Φαίνεται ότι η παρέλευση πενήντα δυο χρόνων δεν μπόρεσε να τα εξαλείψει από τη μνήμη μου.
Στις αρχές του Δεκέμβρη του ΄56 ο δάσκαλος μάς ανακοίνωσε ότι θα πρέπει το Σχολείο μας να γιορτάσει τη φετινή χρονιά την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 μεγαλοπρεπώς. Γι’ αυτό επιβάλλεται από τώρα να αρχίσουμε την προετοιμασία.
Θα ανεβάσουμε επί σκηνής δύο πατριωτικά θεατρικά έργα Το ένα έχει σχέση με τη μάχη της Αλαμάνας και το άλλο με το αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Και χωρίς να χάσει χρόνο κάλεσε στην έδρα του το μαθητή της Στ΄ τάξης Σ.Μ. και του είπε. «Πάρε αυτό το βιβλίο και όπου συναντάς το όνομα «Διάκος» θα γράφεις στο τετράδιό σου το κείμενο που ακολουθεί. Θα σταματάς το γράψιμο όταν συναντάς άλλο όνομα και θα ξαναρχίζεις να γράφεις όταν συναντάς πάλι το όνομα «Διάκος» . Αυτόν τον τρόπο γραψίματος θα ακολουθήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου. Κάθισε τώρα και μέχρι αύριο το πρωί θα πρέπει να έχεις τελειώσει το γράψιμο και να φέρεις το βιβλίο στο Σχολείο».
Μετά ο δάσκαλος φώναξε το όνομά μου. Σηκώθηκα από το θρανίο και τον πλησίασα. « Εσύ θα υποδυθείς το Χάρτιγκ. Ό,τι είπα στο Σωτήρη. ισχύουν και για σένα . Εξηγήσεις και διευκρινίσεις δε χρειάζεσαι. Πάρε τώρα το βιβλίο και κάθισε»..
Σε δυο εβδομάδες είχαμε γράψει τους ρόλους μας. Στους μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης που δεν θα συμμετείχαν στα θεατρικά έργα ο δάσκαλος ανάθεσε ποιήματα. Η εντολή που μας έδωσε ρητή , άγραφος νόμος θα μπορούσε να πει κανείς. Θα έπρεπε μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων να μάθουμε «απ’ έξω και ανακατωτά» τους ρόλους μας.
Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές τελείωσαν, το σχολείο άρχισε την επαναλειτουργία του, ο δάσκαλος μάς ανακοίνωσε ότι κάθε Δευτέρα-Τετάρτη και Παρασκευή και με το πέρας των μαθημάτων οι μαθητές της Ε΄ τάξης θα παραμένουν στο διδακτήριο για να κάνουμε τις πρόβα. Τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας θα παρέμειναν για πρόβα οι μαθητές της Στ΄.
Οι ημέρες περνούσαν. Φθάσαμε στα τέλη Φεβρουαρίου και με το δάσκαλό μας σε θέση σκηνοθέτη η θεατρική μας απόδοση ήταν καταπληκτική. Μπήκαμε στο Μάρτη και στην όλη διαδικασία είχαν εμπλακεί και οι γονείς μας, που έπρεπε να φροντίσουν για τις στολές που θα φορέσουμε.
Ξημέρωσε η 14η Μαρτίου 1957. Ξύπνησα πρωί και ετοιμάστηκα για το Σχολείο. Το σπίτι μου ήταν έξω από το χωριό στην τοποθεσία Μάντζερες και για να φτάσω στο Σχολείο χρειαζόμουν μισή και πλέον ώρα.
Πέρασα από την τοποθεσία Σταυρός κι εκεί περίμενα τα παιδιά που έμειναν στο συνοικισμό Ραΐνιστα. Κι όταν αυτά κατέφθασαν συνεχίσαμε την πεζοπορία μας για το Σχολείο. Σε λίγα λεπτά βρισκόμασταν στο εξωκλήσι του Αϊ-Νικόλα, ακριβώς απέναντι από το χωριό, οπότε άρχισε να χτυπά πένθιμα η καμπάνα του Αϊ-Δημήτρη.
Κοντοσταθήκαμε για λίγο για να σκεφτούμε ποιος χωριανός μας πέθανε . Επειδή ο καθένας μας έλεγε όποιο όνομα του κατέβαινε αντιληφθήκαμε ότι κάθε περαιτέρω σκέψη θα επιμήκυνε το χρόνο μετάβασής μας στο Σχολείο και υπήρχε πιθανότητα να φτάσουμε σ’ αυτό καθυστερημένα. Κι αν θα άρχιζε το μάθημα ο δάσκαλος θα μας μάλωνε.
Γι’ αυτό επιταχύναμε το βηματισμό μας και βρισκόμασταν στο σχολικό προαύλιο την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι .
Παραταχθήκαμε κατά τάξη και τριάδες, έγινε η πρωινή προσευχή και με την ολοκλήρωσή της ο δάσκαλός μας δεν έδωσε εντολή να περάσουμε στην αίθουσα, αλλά μας ανακοίνωσε ότι «εν παρατάξει» θα πάμε στον Αϊ- Δημήτρη, καθεδρικό Ναό του χωριού μας .Η απόσταση του Ναού από το Σχολείο μικρή, γι’ αυτό φθάσαμε εκεί πολύ γρήγορα.
Ο Ιερέας του χωριού μας, ο σεβάσμιος παπα-Ματθαίος και η γιαγιά η Σαββούλα η εκκλησάρισσα (νεωκόρος) μας περίμεναν έξωθεν του Ναού στα πέτρινα πεζούλια καθισμένοι.
Εισήλθαμε στο Ναό. Ο δάσκαλος ανέβηκε στο στασίδι του ψάλτη και ο παπα-Ματθαίος μπήκε στο Ιερό. Φόρεσε το πετραχήλι του, είπε το «Ευλογητός ο Θεός ημών…», πήρε το θυμιατό , στάθηκε στο μέσον της Ωραίας Πύλης και άρχισε να αναπέμπει επιμνημόσυνη δέηση για ανάπαυση της ψυχής «του δούλου του Θεού Ευαγόρα».
Αντιλήφθηκα αμέσως ότι ο άνθρωπος που πέθανε λεγόταν Ευαγόρας. Για τον Ευαγόρα λοιπόν χτυπούσε πένθιμα η καμπάνα του χωριού μου. Πρώτη φορά άκουγα τέτοιο όνομα. Όσο όμως κι αν βασάνιζα το μυαλό μου δε μπορούσα να εντοπίσω συγχωριανό μου με αυτό το όνομα.
Η απορία μου έμελλε να λυθεί σε μικρό χρονικό διάστημα. Αφού λοιπόν ολοκληρώθηκε η επιμνημόσυνη δέηση και πριν ο Ιερέας πει το «Δι’ ευχών» ο δάσκαλος, σκυθρωπός και φανερά στενοχωρημένος , ανέβηκε μέχρι το δεύτερο ξύλινο σκαλοπάτι του δεσποτικού θρόνου, όπου και στάθηκε. Για δευτερόλεπτα αγκάλιασε με το βλέμμα του όλους τους μαθητές του και ύστερα άρχισε το λόγο του.
Πύρινος ο λόγος του φλογερού εκείνου δάσκαλου. Θυμάμαι, λες και ήταν χθες , πως άρχισε την ομιλία του.
« Αγαπητά μου παιδιά,
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα στον ιερό τούτο χώρο για να προσευχηθούμε υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του 18/χρονου μαθητή του Ελληνικού Γυμνασίου της Πάφου Ευαγόρα Παλληκαρίδη., που κρέμασαν οι δόλιοι και καταχθόνιοι ‘ Αγγλοι αποικιοκράτες τα μεσάνυχτα της χθες προς σήμερον στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας , της πρωτεύουσας της Κύπρου μας, με εντολή του αιμοσταγούς τυράννου , του ξετσίπωτου εγκληματία Χάρτιγκ..
Την εκτέλεση του μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη γνωστοποίησε στο Πανελλήνιο σήμερα το πρωί ο ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών»
Όταν άκουσα από το στόμα του δασκάλου μου ότι ο Χάρτιγκ είναι ξετσίπωτος εγκληματίας και ότι αυτός έδωσε εντολή για να κρεμάσουν το μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη κρύος ιδρώτας με περιέλουσε. Τα γόνατά μου λύθηκαν, οι αρμοί του σώματός μου παρέλυσαν . Ένιωσα να χάνω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου.
Ο δάσκαλός μας συνέχιζε τον πύρινο λόγο του, αλλά εγώ δεν είχα το κουράγιο να τον παρακολουθήσω. Αποτραβήχτηκα σ΄ ένα στασίδι . Κάθισα, έσκυψα το κεφάλι , κάλυψα με τις παλάμες των χεριών μου το πρόσωπό μου και ξέσπασα σε κλάμα βουβό.
Τα συναισθήματα που πλημμύριζαν το είναι μου ανάμεικτα. Ένιωθα μεγάλο πόνο για το θάνατο του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και ταυτόχρονα απέραντη αγάπη για το πρόσωπό του, μίσος απύθμενο για το Χάρτιγκ και τους ΄Αγγλους αποικιοκράτες, ενοχές και αηδία για τον εαυτό μου , που αβασάνιστα, χωρίς προηγούμενη πληροφόρηση και περίσκεψη, δέχτηκα να υποδυθώ το ρόλο ενός ξετσίπωτου εγκληματία.
Αυτές οι ενοχές με οδηγούσαν να σκέφτομαι πράξεις τολμηρές, αλλά δίσταζα να τις θέσω σε εφαρμογή, γιατί δεν μπορούσα να προβλέψω το είδος κα το μέγεθος των συνεπειών που θα επακολουθούσαν. Πίστευα όμως ότι αν το αποτολμούσα να υλοποιήσω τις σκέψεις, ανεξαρτήτως των όποιων συνεπειών, θα εύρισκα και πάλι την ψυχική μου ηρεμία.
Από τις σκέψεις αυτές με απάλλαξε η αλλαγή του τόνου της φωνής του δασκάλου μου, «που στεντορεία τη φωνή», έκλεινε την ομιλία του με τούτα τα λόγια:
«Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δεν πέθανε. Ζει. Και θα ζει για πάντα στις καρδιές των Ελλήνων». Ο Ιερέας είπε το «Δι’ ευχών των Αγίων πατέρων…» και επακολούθησε το ψάλσιμο του Εθνικού μας Ύμνου..
Τέλος βγήκαμε από την εκκλησία και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Σχολείο, όπου θα συνεχιζόταν κανονικά το μάθημα Μετά βίας τα πόδια μου άντεχαν τη μεταφορά του σαρκίου μου το οποίο «δίκην σορού» εναπέθεσα στο θρανίο μου.. Ο δάσκαλος με πλησίασε και με τακτ με ρώτησε γιατί είμαι πελιδνός.. Πρώτη φορά άκουγα αυτή τη λέξη ∙ δεν γνώριζα τη σημασία της και ούτε ζήτησα να τη μάθω εκείνη τη στιγμή. Προφασίστηκα , όμως, ότι είμαι άρρωστος και ζήτησα την άδεια να φύγω για το σπίτι μου , η οποία μου χορηγήθηκε χωρίς περιστροφές.
Η μάνα μου παραξενεύτηκε που με είδε να επιστρέφω τόσο νωρίς από το Σχολείο και ζήτησε να μάθει το λόγο. Δεν ξέρω τι μου ήρθε και της είπα ότι ήμουν αδιάβαστος και με έδιωξε ο δάσκαλος. Θυμωμένη μου απάντησε ότι καλά με έκανε.
Πήγα και κάθισα στην κουζίνα μας . Εκεί πήρα τη μεγάλη απόφαση και την κράτησα μυστικό επτασφράγιστο..
Οι ημέρες περνούσαν και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω φθάσαμε στην παραμονή της 25ης Μαρτίου. Αυτή την ημέρα δεν κάναμε μάθημα. Ασχοληθήκαμε με το σημαιοστολισμό του διδακτηρίου μας, καθαρίσαμε τα μονοπάτια του χωριού μας , ασβεστώσαμε τις τουαλέτες , φορέσαμε τις στολές εμείς που θα παίζαμε τα σκετς, να μας δει ντυμένους ο δάσκαλός μας , για να επισημάνει πιθανές ατέλειες στις φορεσιές μας , οι οποίες έπρεπε να διορθωθούν στην ώρα τους.
Στο σχολείο μας ήταν και καμιά δεκαριά νοικοκυρές. . Άλλες σφουγγάριζαν, άλλες καθάριζαν τα τζάμια, άλλες σκούπιζαν , άλλες κρεμούσαν κουρτινάκια στα παράθυρα. Αργά το μεσημέρι τα πάντα είχαν τακτοποιηθεί.
Ξημέρωσε η 25η Μαρτίου. Όλοι οι μαθητές είχαμε συγκεντρωθεί στο προαύλιο του Σχολείου την «κεκανονισμένην ώραν ». Χτύπησε το κουδούνι,. παραταχθήκαμε κατά τάξεις και σε τριάδες. Οι μαθητές της Στ΄ ξεκρέμασαν από τους τοίχους του διδακτηρίου τις εικόνες των ηρώων του 1821 . Έπρεπε να τις πάρουμε και αυτές στην εκκλησία για να λειτουργηθούνε, καθώς είπε ο δάσκαλος. Αυτό πρώτη φορά γινόταν στο χωριό μας και έκτοτε συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Προέκυψε όμως ένα πρόβλημα. Ο αριθμός των εικόνων των ηρώων ήταν μικρότερος από τον αριθμό των μαθητών της Στ. Το πρόβλημα λύθηκε δίκαια και αυτοστιγμεί από το δάσκαλό μας. Τις εικόνες θα τις έπαιρναν οι μαθητές της Στ που δεν είχαν συμμετοχή στο σκετς.
Όταν φθάσαμε στην εκκλησία μείναμε κατάπληκτοι. Τέτοια κοσμοσυρροή δεν ξαναγνώρισε το χωριό μας. Ήρθαν άνθρωποι και από τα γειτονικά χωριά, έστω και αν χρειάστηκαν δυο ώρες ποδαρόδρομο.
Όταν τελείωσε η Θεία λειτουργία ο δάσκαλός μας μίλησε στον κόσμο για την επανάσταση του 21 και έπλεξε το εγκώμιο των ηρώων μας.
Κατά τις 11.30΄ τα πάντα ήταν έτοιμα για την έναρξη της σχολικής μας γιορτής. Ο κόσμος στις θέσεις του, η αυλαία της σκηνής κλειστή, οι μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης, που θα παρουσιάζαμε τα σκετς, ντυμένοι και στα παρασκήνια.
Πέντε- έξι αγόρια , που αποφοίτησαν πριν από τρία χρόνια από το Σχολείο μας – τώρα βοσκούσαν τα κοπάδια των γονιών τους- « επιστρατεύτηκαν» από το δάσκαλό μας για βοηθητικές δουλειές ήταν κι αυτά στα πόστα τους. (δύο θα άνοιγαν την αυλαία τραβώντας κάτι σχοινιά και χωρίς να φαίνονται από τους θεατές και οι υπόλοιποι θα ανέβαζαν ή θα κατέβαζαν από τη σκηνή τα απαραίτητα κάθε φορά έπιπλα ή άλλα υλικά)
Ανακοινώθηκε στον κόσμο ότι εντός ολίγων λεπτών οι μαθητές της Ε΄ τάξης θα παρουσιάσουν ένα θεατρικό πατριωτικό δράμα για την Κύπρο και την Ε.Ο.Κ.Α..
Τα λεπτά περνούσαν και η αυλαία δεν άνοιγε παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των συμμαθητών μου να ανέβω στη σκηνή.
Ο ρόλος μου ήταν πρωταγωνιστικός . Συμμετείχα σχεδόν σε όλες τις σκηνές του έργου. Χωρίς τη δική μου παρουσία το έργο δεν μπορούσε να παιχθεί.
Βλέποντας ο δάσκαλος ότι καθυστερεί το άνοιγμα της αυλαίας ήρθε στα παρασκήνια κι εκεί πληροφορήθηκε ότι υπαίτιος για την καθυστέρηση ήμουν εγώ. Με κοίταξε με ύφος αυστηρά και μου έδωσε εντολή να ανέβω αμέσως στη σκηνή Αφού αρνήθηκα να υπακούσω στην εντολή του, ο δάσκαλος άλλαξε τακτική. Το έριξε στα παρακάλια. Δυστυχώς όμως ήμουν αμετάπειστος.
Στα παρασκήνια ήρθε και η μάνα μου «ευθύς ως επληροφορήθη τα καθέκαστα» και άρχισε τα παρακάλια. Μόνο μετάνοιες δεν μου έκανε. η καημένη.
Με τα πολλά πείστηκα κι ανέβηκα στη σκηνή. Κάθισα στην πολυθρόνα που είχαν εκεί τοποθετήσει και για να ταιριάζει και στο βαθμό του «στρατάρχη» που έφερα την είχαν επενδύσει με μια φλοκάτη κατακίτρινη.
Η αυλαία άνοιξε. Χωρίς κανένα δισταγμό σηκώθηκα από την πολυθρόνα έκανα μερικά βήματα, προχώρησα στο μπροστινό μέρος της σκηνής και με φωνή σταθερή είπα:
«Εγώ ξετσίπωτος εγκληματίας σαν το Χάρτιγκ δε γίνομαι. Δεν θέλω να παίξω το ρόλο του Χάρτιγκ. Ο Χάρτιγκ είναι εγκληματίας. Το ακούτε; Είναι ξετσίπωτος εγκληματίας. Σκότωσε τον Κύπριο μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη».’Εκανα στροφή επί τόπου και έφυγα από τη σκηνή προς τα παρασκήνια.
Η μάνα μου και ο δάσκαλος με ακολούθησαν κατά πόδας . Ο παπα-Ματθαίος άρχισε να χειροκροτεί και κοντά σ’ αυτόν και οι συγχωριανοί μου, χωρίς να γνωρίζουν γιατί χειροκροτούν. Αγράμματοι άνθρωποι ήταν. Ίσως να σκέφτηκαν ότι αφού χειροκροτεί ο παπάς κάτι θα ξέρει αυτός .Γιατί λοιπόν να μη χειροκροτήσουμε κι εμείς;
Κι ενώ το χειροκρότημα συνεχιζόταν ακούστηκε η βραχνή φωνή του παπα-Ματθαίου που έλεγε στη μάνα μου να με αφήσει ήσυχο. ‘Υστερα από την παρέμβαση του παπά ο δάσκαλος ανέβηκε στη σκηνή και εξήγησε στους χωριανούς μου ποιος ήταν ο Χάρτιγκ. και ποιος ο Παλληκαρίδης. Στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι η θεατρική παράσταση που θα παρουσίαζαν οι μαθητές της Ε΄ τάξης ματαιώνεται και ότι θα παρουσιασθεί μόνο το πατριωτικό δράμα «Αθανάσιος Διάκος».
Τότε ήταν που σηκώθηκε θύελλα χειροκροτημάτων. Έτσι βρήκα την ευκαιρία να φύγω από το Σχολείο , χωρίς να γίνω αντιληπτός και ντυμένος Χάρτιγκ κατευθύνθηκα στο σπίτι του μπάρμπα-Αποστόλη αναζητώντας καταφύγιο. Την αλλαξιά των ρούχων μου τη γιορτινή την εγκατέλειψα στο Σχολείο.
Επειδή το σπίτι ήταν κλειστό κατάλαβα ότι θα ήταν στο Σχολείο ο μπάρμπα-Αποστόλης και η γυναίκα του η θεια-Διαμάντω. Περίμενα στην αυλή αρκετή ώρα μέχρι που ήρθαν. Σαν με είδε η θεία μου ντυμένο στρατηγό έσκασε στα γέλια. Της είπα να αφήσει τα αστεία , γιατί εγώ πεινούσα. Με συμπόνεσε και μου έφερε ψωμί και τυρί για φαγητό. Σαν νύχτωσε ήρθε ο πατέρας μου και με πήρε στο σπίτι.
Την άλλη ημέρα παρέα με τον πατέρα μου πήγα στο Σχολείο. Ο πατέρας μου και ο δάσκαλος συζήτησαν για λίγο κατ’ ιδίαν , ενώ εγώ κάθισα στο θρανίο μου. Φεύγοντας ο πατέρας μου άρχισε κανονικά το μάθημα, χωρίς να μου κάνει καμία παρατήρηση ο δάσκαλος..
Τα χρόνια πέρασαν. ΄Εγινα και ο ίδιος δάσκαλος .Υπηρέτησα στη δημόσια εκπαίδευση για τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια . Πέρασαν από τα χέρια μου εκατοντάδες ελληνόπουλα. Εργάστηκα σκληρά για να τα μάθω να ακουμπάνε με σεβασμό κι ανατριχίλα στα δάκρυα και τα κόκαλα των προγόνων τους. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα πρέπει τα παιδιά μας να αποκτήσουν αίσθηση ιθαγένειας και αίσθηση συνέχειας . Να ξέρουν από πού έρχονται και πού πηγαίνουν .
Κάθε ημέρα και για 36 ολόκληρα χρόνια , μιμούμενος το δάσκαλό μου, μιλούσα στους μαθητές μου για την Κύπρο και την Ιστορία της. . Τους μιλούσα για τον Παλληκαρίδη, το Μάτση, το Λένα, το Μαυρομάτη , τον Κουτσόφτα, τον Παναγίδη, τον Αυξεντίου, τον Καραολή, το Δημητρίου, το Μάρκο Δράκο , το Ζάκο, το Μιχαήλ, τον Πατάτσο, το Μακάριο, το Διγενή,
Ως Διευθυντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου κίνησα τη διαδικασία και δόθηκε σ’ αυτό το όνομα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ..Στο δε προαύλιο του Σχολείου, με ενέργειές μου, η Βουλή των Ελλήνων έστησε την προτομή του
Τον Παλληκαρίδη τον ευγνωμονώ , γιατί από το περιστατικό που καταγράφω συνάγεται ότι αυτός ήταν ο υπαίτιος που αγάπησα το νησί του με όλη τη δύναμη της ψυχής μου
Ο Παλληκαρίδης με παρώθησε να επισκεφτώ την Κύπρο πολλές φορές. Αυτός οδήγησε τα βήματά μου στα σπιτικά των αδελφών του και στη γενέθλια γη του την Τσάδα.. Αυτός με παρώθησε να γνωρίσω συμμαθητές και φίλους του, συναγωνιστές και συντρόφους του. Ο Ευαγόρας με παρακίνησε να επισκεφτώ τα κρησφύγετα και τα λημέρια του. στα βουνά της Πάφο. Αυτός μου υπαγόρευσε να καταγράψω το περιστατικό της πρώτης γνωριμίας μας. Μιας γνωριμίας οπωσδήποτε φανταστικής, αλλά για μένα βιωματικής
Ευαγόρα ! , Αδελφέ μου Ευαγόρα, σε ευγνωμονώ. Σε διαβεβαιώνω ότι όσο οι δυνάμεις μου, φυσικές και πνευματικές, το επιτρέπουν θα αγωνίζομαι για να παραμείνει άσβεστο το καντήλι της μνήμης σου.

πηγή

Γιατί τρέμουν την δραχμή;

Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού                                                                                                    

Αυτό, το οποίο φοβούνται όλοι αυτοί, είναι η ΔΡΑΧΜΗ.

Γιατί τους φοβίζει η Δραχμή και όχι το Λέβ, το Φιορίνι το Ζλότι ή η Κορώνα;
Γιατί η Δραχμή "ακουμπάει" στη Μεσόγειο. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημά τους. Ό,τι "ακουμπάει" στη Μεσόγειο, γίνεται "καταλύτης" οικονομικών εξελίξεων. Μια Δραχμή της Μεσογείου απειλεί το Ευρώ, το οποίο ακουμπάει κατά κύριο λόγο στη βιομηχανία της Βορείου Ευρώπης.
Η Μεσόγειος αποδίδει χρυσάφι, είτε λειτουργεί η οικονομία είτε όχι, ενώ το Ευρώ, για να είναι ισχυρό, πρέπει να υπάρχει παραγωγή. Η Μεσόγειος δίνει μεροκάματο σε κάποιον, ακόμα κι αν αυτός κάθεται σταυροπόδι σε κάποια αμμουδιά, ενώ η βιομηχανία δίνει μεροκάματο μόνον σε κάποιον που ιδρώνει πάνω σε έναν τόρνο.

Η Κρήτη, η Κέρκυρα, η Ρόδος ή η Μύκονος μπορεί στη φαντασία του κόσμου να είναι παραμυθένια νησιά, αλλά στην οικονομία της αριθμητικής είναι μορφές κεφαλαίου. Κεφαλαίου μεγάλης οικονομικής απόδοσης, η οποία είναι μετρήσιμη. Όμως, όταν κάτι είναι μετρήσιμο, είναι ταυτόχρονα και συγκρίσιμο. Άρα η Κρήτη, η Κέρκυρα και τα άλλα τα νησιά στον "Πλανήτη" της οικονομίας εκτός από όμορφοι τουριστικοί προορισμοί είναι και γίγαντες του κεφαλαίου, όπως είναι η Siemens, η Coca-Cola ή η Heinz.
Όποιος κατέχει αυτό το κεφάλαιο, δεν κινδυνεύει στον αγώνα της επιβίωσης.
Αυτό είναι το πρόβλημα κάποιων. Το κεφάλαιο της Μεσογείου. Το καλύτερο και πιο αποδοτικό κεφάλαιο δίπλα στην πλουσιότερη αγορά του Πλανήτη. Αυτή είναι η δύναμη της Μεσογείου.
Η Μεσόγειος εισπράττει ό,τι υπάρχει —είτε πολύ είτε λίγο— στις τσέπες του κόσμου, ενώ η παραγωγή εισπράττει μόνον όταν υπάρχει οικονομική λειτουργία.

Τώρα, που η οικονομική κρίση έγινε παγκόσμια και ομοιογενής, οι ισχυροί του συστήματος φοβούνται τον πρώτο λαό, ο οποίος θα προσπαθήσει να επιβιώσει, χωρίς να σέβεται τις αρχές του δικού τους συστήματος. Φοβούνται τον πρώτο λαό, ο οποίος, λόγω της θέσης του ή της ιδιομορφίας του κεφαλαίου του, θα λειτουργήσει με έναν "ανορθόδοξο" τρόπο, που θα αποτελεί κακό "παράδειγμα" για τους υπολοίπους. Σε μια εποχή παγκόσμιας αβεβαιότητας —και με τη φτώχεια να είναι μια συνεχής και μόνιμη απειλή ακόμα και για τους λαούς των ισχυρών κρατών— φοβούνται τον πρώτο λαό, ο οποίος θα λειτουργήσει ιδιόμορφα, λόγω των ιδιομορφιών του.
Με ένα τεράστιο "ποίμνιο", το οποίο πρέπει να το οδηγήσουν μέσα σε μια πρωτοφανή "καταιγίδα" φτώχειας και ανεργίας, φοβούνται το πρώτο "πρόβατο", το οποίο θα πιάσει "άκρη" και δεν θα τους ακολουθεί, χωρίς όμως να απειλείται με "καχεξία" εξαιτίας της επιλογής του.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η Δραχμή δεν είναι απλό πράγμα.
Η Δραχμή μπορεί να γίνει μια "τρύπα" στο "σκάφος", που λέγεται παγκόσμιο σύστημα.
Όμως, καμία "τρύπα" δεν είναι ασήμαντη …όσο μικρή κι αν είναι.
Η πιο ασήμαντη τρύπα μπορεί να βυθίσει το μεγαλύτερο "καράβι", αν αυτή δεν προσεχθεί. Ολόκληρο το παγκόσμιο οικονομικό "οικοδόμημα" κινδυνεύει από την ασήμαντη Δραχμή της ασήμαντης ελληνικής οικονομίας. Γι' αυτόν τον λόγο οι πάντες αγωνιούν για την τύχη αυτής της οικονομίας. Γι' αυτόν τον λόγο οι πάντες θέλουν να συναντηθούν με τον Γιώργο Παπανδρέου και να τον "βοηθήσουν". Τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Γιατί; Γιατί οι ισχυροί του ατλαντισμού έχουν κάνει την "πατάτα" όλων των αιώνων.
Παρασυρμένοι από το γυφταριό του σιωνισμού, έκαναν λάθη αδιανόητα για το σύστημα. Εξανέμισαν το κεφάλαιό τους και διέλυσαν το πλαίσιο, που καθιστούσε ελεγχόμενο το κεφάλαιο των εχθρών τους.

Στην πραγματικότητα σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας συγκλονιστικής γιγαντομαχίας.
Οι ατλαντικές δυνάμεις δίνουν τον αγώνα τους απέναντι στις δυνάμεις της Μεσογείου. Οι δυνάμεις των δύο ακτών του Ατλαντικού δίνουν αγώνα απέναντι στις δυνάμεις των ακτών της Μεσογείου. Οι δυνάμεις των Αγγλοσαξόνων, των Άγγλων, των Σαξόνων των Φράγκων, των Ούννων και των Γότθων. Οι κυρίαρχες δυνάμεις των τελευταίων αιώνων. Οι δυνάμεις, που κάποτε νίκησαν τη Μεσόγειο και την έλεγξαν απόλυτα στο διάστημα της παντοκρατορίας τους. Όλοι αυτοί πρέπει να δώσουν σήμερα τον υπερπάντων αγώνα, εφόσον γνωρίζουν ότι, αν τον χάσουν, θα χαθούν και οι ίδιοι από το προσκήνιο. Γιατί; Γιατί —άσχετα αν η μία πλευρά του Ατλαντικού έχει "επενδύσει" στο Δολάριο και η άλλη έχει "επενδύσει" στο Ευρώ— και οι δύο τους έχουν "επενδύσει" στον υπερεθνικό σχεδιασμό της Νέας Τάξης.

Αυτό είναι πλέον το πρόβλημά τους.
Μετακίνησαν τον ιμπεριαλισμό τους από την παραγωγή στο εμπόριο.
Εκεί, που έλεγχαν όλο τον κόσμο με τα σιδερόφρακτα εργοστάσιά τους, επιχείρησαν να κάνουν το ίδιο με γύφτικους "πάγκους" της αγοράς. Έχοντας λοιπόν χάσει —λόγω του εμπορικού σχεδιασμού της Νέας Τάξης— τον έλεγχο της παραγωγής, έχουν συγκεντρώσει το σύνολο της ισχύος τους στον έλεγχο της αγοράς. Αυτό γίνεται μέσω των μεγάλων πολυεθνικών του εμπορίου.
Εταιρείες όπως η ΙΚΕΑ, η Makro, η Lidl, η Aldy, η Carrefour, η Media Markt, η Praktiker, η Jumbo, η Leroy Merlin, είναι οι "πλατφόρμες" του νέου εμπορικού ιμπεριαλισμού. Είναι "άρματα", τα οποία μονοπωλούν την παγκόσμια αγορά και άρα εισπράττουν τη μερίδα του λέοντος στα παγκόσμια κέρδη.

Αν όμως στα ταμεία αυτών των εταιρειών βρίσκεται η δύναμη της εισπρακτικής "μηχανής" των ιμπεριαλιστών, τότε στα "ράφια" αυτών των εταιρειών βρίσκεται το πραγματικό μυστικό αυτής της δύναμης. Στα "ράφια" αυτών των εταιρειών στην πραγματικότητα δίνουν τη μάχη της επικράτησης —υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού— οι δικές τους εταιρείες. Στα "ράφια" αυτών των εταιριών αποφασίζεται ποια εταιρεία θα γίνει χρυσοφόρα "Coca-Cola" και ποια θα γίνει "Τέλος-Κόλα" πριν καν ξεκινήσει. Αυτές οι εμπορικές εταιρείες-μονοπώλια της αγοράς αποφασίζουν για το ποιες από τις παραγωγικές εταιρείες θα γιγαντωθούν και θα επικρατήσουν στους κλάδους τους. Αυτές είναι το "δίκτυο", που αποφασίζουν ποιος θα "κυκλοφορεί" στην παγκόσμια αγορά. Αυτές είναι που αποφασίζουν υπέρ των "ομογάλακτών" τους και εις βάρος όλων των άλλων.

Από αυτήν τη δυνατότητα πήραν το "θάρρος" οι ιμπεριαλιστές και μετακίνησαν την παραγωγή τους στην Κίνα.
Ήταν σίγουροι ότι με αυτές τις εταιρείες θα έλεγχαν την παγκόσμια παραγωγή, όποιος κι αν ήταν αυτός, που πραγματικά θα παρήγαγε. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής τους ήταν πρωτοφανές για την παγκόσμια οικονομική ιστορία. Οι "παραγωγικές" εταιρείες, που μονοπωλούν την αγορά, δεν είναι πλέον βιομηχανικές εταιρείες. Είναι εταιρείες βιομηχανικού "χαρτοφυλακίου". Είναι εταιρείες, οι οποίες θεωρητικά παράγουν, ενώ στην πραγματικότητα απλά διατηρούν υπό την κατοχή τους τις "πατέντες", οι οποίες επιτρέπουν τη νόμιμη παραγωγή. Αυτές οι εταιρείες, που μονοπωλούν το σύνολο της παγκόσμιας αγοράς, μονοπωλούν και την ελληνική αγορά.

Αν η ελληνική οικονομία —εξαιτίας της σημερινής της κακής οικονομικής κατάστασης— αναγκαστεί να υποχωρήσει στο επίπεδο της Δραχμής, όλες αυτές οι εταιρείες θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την αγορά της. Γιατί; Γιατί θα χάσουν την ανταγωνιστικότητα τους μέσα σ' αυτήν. Γιατί απλούστατα τα λειτουργικά τους έξοδά θα βρίσκονται στο επίπεδο του πανάκριβου Ευρώ —λόγω της διεθνιστικού τύπου δραστηριότητάς τους— αλλά τα έσοδά τους θα πρέπει να περιοριστούν στο επίπεδο της φτηνής Δραχμής.
Το πρόβλημα αυτών των εταιρειών θα είναι ακόμα πιο σοβαρό, γιατί όλα αυτά τα χρόνια αφήνονταν να αισχροκερδούν, προκειμένου να εγκατασταθούν εύκολα —και τζάμπα, εφόσον το έκαναν με τα χρήματα των Ελλήνων— μέσα στην ελληνική αγορά και να εμφανίζουν μεγάλες κερδοφορίες για τους μετόχους τους.

Η διαφθορά του ελληνικού κράτους ήταν αυτή, η οποία τους επέτρεπε αυτήν την τρομερής εντάσεως αισχροκέρδεια. Η διαφθορά, που οι ίδιες αυτές οι εταιρείες προκάλεσαν. Η διαφθορά, που είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα των χαμηλότερων μισθών της Ευρώπης να έχει μια από τις πιο ακριβές αγορές της. Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία. Αυτές οι εταιρείες διέφθειραν τις προδοτικές —μητσοτακικές και σημιτικές— ηγεσίες, οι οποίες επέτρεψαν τα εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων.
Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις κερδοσκοπίας αυτών των εταιρειών, οι οποίες εκκρεμούν στις αρμόδιες "ανεξάρτητες" αρχές, "περιμένοντας" υποτίθεται κάποτε να διερευνηθούν.

Κάποιοι θα πρέπει να πάνε φυλακή και κάποιοι άλλοι θα πρέπει να πληρώσουν τεράστια πρόστιμα, αν αυτές οι υποθέσεις κάποτε ανοιχθούν και κριθούν.

Ο ηλίθιος ψηφοφόρος

Όλοι έχουμε ακούσει την έκφραση "you are an idiot" και όποιος ξέρει αγγλικά γνωρίζει ότι σημαίνει "είσαι ηλίθιος". Γνωρίζουμε όμως ποιος εξέφρασε πρώτος την έννοια αυτή και τι εννοεί σε βάθος;

Για να δούμε την ανάλυση της έννοιας IDIOT:

Ο Dr. Henry H. Goddard (1866-1957) ψυχολόγος και ευγονιστής εξ Αμερικής, πρότεινε ένα σύστημα ταξινόμησης για τους νοητικά καθυστερημένους ανθρώπους βασιζόμενος στο Binet-Simon concept "δια-νοητική ηλικία".

Μετά από μελέτες και πειράματα είδαν ότι η "χρονολογική ηλικία" των ανθρώπων δεν συμβαδίζει με την "δια-νοητική ηλικία" τους, οπότε όρισαν την ταξινόμηση ως εξής:

άτομα που βρίσκονται σε "δια-νοητική ηλικία" μεταξύ 3-7 ετών, που είναι και η κατώτερα νοητική βαθμίδα, έχουν ταυτοποιηθεί ως "idiots" , άτομα που η "δια-νοητική τους ηλικία" είναι μεταξύ 7-10 ετών ως "morons" κτλ.

Ο μηχανισμός εύρεσης νοητικού επιπέδου είναι διάφορες ασκήσεις (τεστ), και το αποτέλεσμα αυτών των ασκήσεων μετριέται σε μονάδες IQ (intelligence quotient) δηλαδή νοητικό πηλίκο. οι "idiots" είναι αυτοί που έχουν IQ κάτω των 30 βαθμών

Η λέξη "idiot" προέρχεται από την Ελληνική λέξη Ιδιώτης, η οποία από όσο ξέρουμε δεν έχει σχέση με την νοημοσύνη.... Αν ψάξουμε όμως τα πράγματα βαθύτερα και συγκεκριμένα στην ΑρχαιοΕλληνική φιλοσοφία θα δούμε ότι την έννοια "ιδιώτης" που 2.300 χρόνια αργότερα "ανακάλυψαν" οι ψυχολόγοι την έχει αναφέρει πρώτος ο Αριστοτέλης στα πολιτικά του.

Ο Αριστοτέλης λοιπόν αποκαλεί ιδιώτες αυτούς που δεν ασχολούνται με τα κοινά, και κάποιος πολιτευτής σε μια εκπομπή στην τηλεόραση μετά την πρώτη εβδομάδα των πρόσφατων Δημοτικών και Νομαρχιακών εκλογών που η αποχή ήταν 60% αποκάλεσε τους πολίτες που δεν πήγαν να ψηφίσουν ιδιώτες (ηλίθιους), βασιζόμενος στα λεγόμενα του Αριστοτέλη όπως είπε, θέλοντας να εξυβρίσει τους πολίτες που τους αγνόησαν με έντεχνο τρόπο, ρίχνοντας το μπαλάκι στον Αριστοτέλη...

Αυτός ο πολιτευτής προφανώς ελλείψει βαθύτερης φιλοσοφικής βάσης, προσπάθησε να πουλήσει πνεύμα που δεν είχε, και όχι μόνο έσφαλε αλλά θα δούμε και στο τέλος ότι ο ίδιος και αυτοί που πήγαν και ψήφισαν στην πραγματικότητα είναι οι "ιδιώτες" άρα και οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΛΙΘΙΟΙ!!!

Ας δούμε λοιπόν την πραγματικότητα:

Ο Αριστοτέλης όντως τους Έλληνες που δεν μετείχαν στα κοινά της πόλης τους ονόμασε "Ιδιώτες" δίνοντας μια βαθύτερη έννοια του εντελώς ηλίθιου, ο πολιτευτής όμως αγνοεί ότι "κοινά" κατά την κλασσική περίοδο, δεν σημαίνει απλά πάω και ψηφίζω!!!

Όταν οι πρόγονοι μας λένε "κοινά" και "ασχολούμαι με τα κοινά" εννούν "ασχολούμαι με το κοινό καλό (συμφέρον)", κοινό είναι το κοινωνικό σύνολο!!!

Η λέξη ΙΔΙΩΤΗΣ σημαίνει το ακριβώς αντίθετο δηλαδή είναι αυτοί που ασχολούνται με το ιδιωτικό τους καλό (συμφέρον). Ο Αριστοτέλης λοιπόν αποκαλεί ηλιθίους-καθυστερημένους-ζωα αυτούς που κοιτάνε το "ιδιωτικό συμφέρον" δηλαδή την πάρτη τους και μόνο, πράγμα όντως εντελώς ηλίθιο!

Ο δάσκαλος του Πλάτων στα κείμενα του αναφέρει ρήσεις του Σωκράτους που λένε συνεχώς και αδιαλείπτως " ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΔΙΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ" το αντίθετο αυτού φέρνει προστριβές προβλήματα και από νοήμονες άνθρωποι καταλήγουμε να πέφτουμε στο επίπεδο του ζώου, εφόσον φερόμαστε σαν (και δεν έχουμε εν τέλει καμία διαφορά) τα ζώα της ζούγκλας αρπάζοντας και τρώγοντας ο ένας τον άλλον... οπότε "κύριε" πολιτευτά μας, ΙΔΙΩΤΕΣ (IDIOTS=ηλίθιοι) δεν είναι αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν, αλλά αυτοί που πήγαν και ψήφισαν τα κόμματα για να τους βολέψουν σε θεσούλες, διότι αυτοί αποσκοπούν στο ιδιωτικό τους καλό (συμφέρον) το οποίο αναγκαστικά είναι αντίθετο και αντίρροπο με το καλό του συνόλου δηλαδή τα "κοινά"...

Αν λοιπόν θέλετε να αποκαλείτε κάποιους ηλίθιους idiot-ιδιώτες, να αποκαλείτε τον εαυτό σας και τους ψηφοφόρους σας, που αρπάξετε από τα "κοινά" και τα κάνετε "ιδιωτικά"!!!!

Επίσης να γνωρίζετε ότι αν αύριο το πρωί ξυπνάγατε εσείς και οι υπόλοιποι 299 του κυνοβουλίου στην Δημοκρατική Αρχαία Αθήνα με το βαρύ βιογραφικό σας ως καταχραστές και καταστροφείς των "κοινών" να είστε σίγουροι ότι η ποινή θα ήταν θάνατος για προδοσία της πατρίδας, και όλα αυτά διότι η Πατρίς τότε ήταν ιερή, και οι ηγέτες την τιμούσαν!!!

Υ.Γ. επειδή οι παγίδες που έχουν στήσει οι "2.000+ χρόνια μάστορες" είναι δαιδαλώδης και σε πολλαπλά επίπεδα, γι αυτό θα εξηγήσουμε παρακάτω τι πρέπει να κάνουν οι απογοητευμένοι και γιατί.

Το πολιτικό σύστημα ομαδοποιεί τους πολίτες αυτόματα σε δυο ομάδες, την μια που είναι οι πραγματικοί ιδιώτες που πάνε και ψηφίζουν για να πάρουν και αυτοί από τα λάφυρα (χειρότερο από κλεπταποδόχους δηλαδή), και στην άλλη των απογοητευμένων που απέχουν. Και οι δυο καταστάσεις όμως συμφέρουν τους "2.000+ χρόνια μάστορες", διότι έχουν φτιάξει ένα εκλογικό σύστημα τέτοιο που απλά αγνοούν το πολιτικό σώμα που απείχε και έτσι χορεύουν ανενόχλητοι!!!

Πρακτικά : αν έχουμε 10 κατοίκους και πάνε και ψηφίσουν οι 3, θα έχουμε 70% αποχή και 30% προσέλευση. Οι 3 που ψηφίσανε, έδωσαν π.χ. 2 ψήφους στο Πασοκ και 1 ΝΔ. Τα εκλογικά αποτελέσματα είναι μαστορεμένα έτσι που δεν θα πουν Πασόκ πήρε 2 ψήφους από τους 10 άρα 20% και ΝΔ πήρε 1 ψήφο από τις 10 άρα 10%, αλλά θα πουν 70% αποχή, την βάζουμε στην άκρη, και από αυτούς τους 3 που ψηφίσανε το Πασόκ έλαβε 2 ψήφους από τους 3 του συνόλου των ψηφισάντων (εφόσον το "σύνολο ψηφισάντων" δεν είναι τα 10 άτομα αλλά τα 3 που ψήφισαν), άρα 66% και 1 ψήφο από τις 3 τους συνόλου η ΝΔ άρα 33%

Αποδείξαμε λοιπόν ότι η αποχή και τα λευκά δεν φέρνουν αποτέλεσμα κανένα, το μόνο πράγμα που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα μιας και που τα 6 πρώτα κόμματα είναι τσιράκια των "2.000+ ετών μαστόρων" είναι να αφαιρέσουμε δύναμη από αυτούς ψηφίζοντας μικρά και άσχετα κόμματα.

Μερικοί νομίζουν ότι αν ψηφίσουν ένα μικρό κόμμα πετάνε την ψήφο του στα σκουπίδια, αντιθέτως όμως αφαιρεί δύναμη από τους καρεκλοκένταυρους που έχουν κάτσει στην εξουσία και δεν φεύγουν αφού ότι και να κάνουν ξέρουν ότι ο όχλος θα τους ξαναψηφίσει (και όποιος δεν ψηφίσει δεν τρέχει τίποτα αφού όπως προείπαμε δεν επηρεάζεται το αποτέλεσμα που θέλουν...)

Κλοπή Δημοσίου και Δίκη στην Αθηναϊκή δημοκρατία

Η διασπάθιση δημοσίου χρήματος δεν ήτανε μια εύκολη υπόθεση για ένα πολιτικό στην Δημοκρατία,ούτε φυσικά ιδιωτική. Σήμερα στην δια αντιπροσώπου ψευδοδημοκρατία, ο επαγγελματίας πολιτικός, ανάλογως δυνατοτήτων μπορεί και κάνει χρήση της θέσης του και των χρημάτων του δημοσίου ώστε να διαφθείρει περαιτέρω τους θεσμούς που ήδη λειτουργούν πρός όφελος και συμφέρον του. Είναι οι ίδιοι θεσμοί που ο επαγγελματίας πολιτικός έχει θεσπίσει ώστε να μπορεί να είναι σε θέση να υφαρπάζει ή να εμπορεύεται τον δημόσιο πλούτο. Ο κύριος θεσμός που παράγει όλους του υπόλοιπους είναι οι ίδιες οι εκλογές. Η εν λευκώ ανάθεση της πολιτικής εκπροσώπησης για 4 χρόνια του λαού σε μια ομάδα επαγγελματιών πολιτικών. Η μετάθεση των ευθυνών δια της ψήφου, στην προκειμένη περίπτωση της ευθύνης του οικονομικού ελέγχου απο πλευράς πολιτών!

Στην Δημοκρατία τους δε βουλευτές και άρχοντες, τους υπέβαλαν σε ασυδώπητη δημόσια δοκιμασία, πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους. Μετά την ανάληψη των ετήσιων καθηκόντων τους, ελέγχονταν από τους Ελεγκτές της δημόσιας Διοικήσεως κάθε τριάντα έξι ημέρες. Οι δέκα Εύθηνοι (λογιστές) με τους αναπληρωτές τους (οι συνήγοροι) αποτελούσαν την πλέον ευυπόληπτη άτεγκτη και αδιάφθορη και αποτελεσματική Ελεγκτική αρχή της Αθηναϊκής πολιτείας. Είχε το δικαίωμα να ελέγχει την οικονομική διαχείριση όλως των άλλων αρχών κατά την θητεία τους και ενώπιον της να υποβάλλονται σε εξονυχιστικό οικονομικό έλεγχο απολογιστικός «ευθύνας δίδονται».

Περιπτώσεις υπεξαιρέσεως δημοσίου χρήματος ή και δωροδοκίας αρχόντων, που ανακαλύπτονταν είτε μετά έλεγχο είτε κατόπιν καταγγελιών, παράπεμπαν στα δικαστήρια, εκδικάζονταν κατά απόλυτη προτεραιότητα και σε περίπτωση καταδίκης των υποχρεώνονταν να καταβάλουν το δεκαπλάσιο του ποσού, που υπεξαίρεσαν ή έλαβα ως δώρο, μέχρι δε την αποπληρωμή τους η περιουσία τους παρέμενε δεσμευμένη, οι ίδιοι δε, τελούσαν σε αναστολή των πολιτικών τους δικαιωμάτων.

Όταν η διαχείριση των αρχόντων κρινόταν μετά τον έλεγχο έντιμη αποδεσμευόταν από τις ευθύνες τους στον δήμο, και διατασσόταν η άρση των δεσμευμένων λογαριασμών τους στις τράπεζες –όσων είχαν - και η εξάλειψη των υποθηκών επί των ακινήτων και της λοιπής περιουσίας τους, η οποία εγγραφόταν μόλις όλοι οι άρχοντες αναλάμβαναν τα αξιώματα τους.

Το άμεσο καθήκον μας είναι η σταδιακή απονομιμοποίηση αυτού του  ληστρικού καθεστώτος.Θα επανασυσταθεί ο ελεύθερος δήμος. Στα όριά του θα ισχύει παράλληλα με το καθεστώς η κυβέρνηση του ίδιου του δήμου.

  Κάθε Δήμος θα αναλαμβάνει πλήρη εξουσία στα όρια του και θα συνδέεται άμεσα με άλλους δήμους άλλων περιοχών για να δημιουργούν ελεύθερες ζώνες. Οι δήμοι θα ιδρύσουν δημοτική πολιτοφυλακή με απόφαση στην Εκκλησία των πολιτών. Το ψήφισμα είναι νόμιμο ηθικό και δίκαιο και καμία κρατική εξουσία δεν μπορεί να αρνηθεί την νομιμότητά του όταν το εκλογικό ψήφισμα είναι αυτό που της δίνει την εξουσία και αυτό επικαλείται.

 Οι Δήμοι με ευθύνη των Φυλοβασιλέων θα εγγράψουν στους καταλόγους τα μέλη τους Έλληνες Πολίτες που θα κληρώνονται στις Αρχές. Ετσι οι ιδιώτες υπήκοοι του καθεστώτος θα αποκτήσουν  νομοθετικές εξουσίες και δικαστικές εξουσίες και θα μετατραπούν σε πολίτες!

Ποίος λοιπόν είναι ο πολίτης, καθίσταται εξ όλων τούτων φανερόν: εκείνον, όστις έχει το δικαίωμα να μετέχη αρχής βουλευτικής ή δικαστικής, ονομάζομεν πολίτην (20) της πόλεως εν τη οποία έχει το δικαίωμα τούτο (Αριστ Πολ)

Όταν οργανωθούν οι Δήμοι με ψήφισμα θα κηρύξουν αποχή απο τις καθεστωτικές εκλογές στην ελεύθερη ζώνη επικράτειάς, της Κοινότητας των Δήμων. Έτσι θα δηλώσουμε ότι οι εκλογές του καθεστώτος των επαγγελματιών πολιτικών  είναι άκυρες εντός της Κοινότητας.

Οι δήμοι θα έχουν τα δικά τους όργανα ελέγχου της Αγοράς, δικές τους τράπεζες,δικαστήρια, ενώ οι Εκκλησίες του Δήμου όλων των περιοχών της Κοινότητας θα ψηφίζουν Νόμους, που θα αφορούν την φορολόγηση, το εμπόριο, τις εξωτερικές σχέσεις, ώστε να είναι φανερή η διαφορά στον καθημερινό βίο και στον πιό δύσπιστο ή επιφυλακτικό υπήκοο οτυ καθεστώτος. Αυτό είναι απαραίτητο ώστε η ποιοτική υπεροχή της Κοινότητας να προσελκύει καθημερινά περισσότερα αιτήματα για πολιτογράφιση,να παρουσιάζει τον μηχανισμό της Δημοκρατίας σε λειτουργία δίνοντας την ασφάλεια ότι υπάρχει εξουσία, την εγγύηση στην πράξη πώς δεν θα υπάρξει μεταβατική περίοδο χάους και αναρχίας, ενώ θα ισχυροποιεί τον Δήμο και θα απονομιμοποιεί καθημερινά το καθεστώς των επαγγελματιών πολιτικών.

Η κατάληψη της εξουσίας θα ακολουθήσει, εν ευθέτω χρόνω και με αυτήν η αληθινή δίκη των επαγγελματιών πολιτικών για κατάχρηση και διασπάθιση Δημοσίου χρήματος απο την Ηλιαία το δικαστικό σώμα των Πολιτών.

Οι κατηγορούμενοι καταχραστές δεν θα ελεγχθούν απο ένα λαϊκό δικαστήριο ενός εξωνημένου όχλου γύρω απο γκιλοτίνες αλλά με την Συνήθη δημοκρατική διαδικασία ήτοι:  

Εισήγηση πολίτη-Προβούλευμα Βουλής- ψήφισμα Εκκλησίας Δήμου-έγκριση- αναγραφή Γραμματέα.

Η Ηλιαία θα συνέρθει μετά την υπόδειξη των θεσμοθετών. Από την αρχή του χρόνου οι άρχοντες θα κληρώνουν 60 μέλη από κάθε φυλή. 

  Οι Ηλιασταί  που έχουν κληρωθεί δίνουν όρκο ότι αποδεχόμενοι τις Αρχές της Δημοκρατίας και την συνείδησή τους θα κρίνουν αμερόληπτα, δεν θα δωροδοκηθούν και η ψήφος τους θα αφορά αποκλειστικά το περιεχόμενο της κατηγορίας . Ορίζεται ότι για οικονομικά θέματα, ατασθαλίες, δωροδοκίες, κατάχρηση, θα συνεδριάσουν δύο τμήματα. Αρχικά από 120 πολίτες, οι 100  θα εκπροσωπούν τις 10 φυλές ενώ τα 20 μέλη τυχαία κληρωμένες φυλές.

Οι κληρώσεις γίνονται με την εποπτεία του ’ρχοντα και του Φυλοβασιλέα κάθε φυλής. Τα ονόματα θα ριφθούν σε κληρωτίδα με παρόντα τα μέλη κάθε φυλής στην περιοχή μίας εκ των Τριτυών της φυλής. Με νέα κλήρωση θα χωρίστουν σε 10 τμήματα που το κάθε τμήμα αντιπροσωπεύει και τις άλλες φυλές.  Οι ψήφοι είναι λευκοί για αθωωτική απόφαση και μαύροι για καταδικαστική. Σε περίπτωση έφεσης η υπόθεση θα παραπεμφθεί στην Εκκλησία του Δήμου ή για εισαγγελία στον ’ρειο Πάγο.

    Η ψηφοφορία θα είναι μυστική. Μετά την καταμέτρηση αν οι καταδικαστικοί ψήφοι είναι περισσότεροι ο κατήγορος προτείνει την ποινή που θεωρεί δίκαια και ο κατηγορούμενος πρώην επαγγελματίας πολιτικός θα αντιτείνει την  ποινή που θεωρεί δικαιότερη. Η απόφαση θα εκδωθεί με νέα ψήφιση.  

 

 Δέξιππος Φυλοβασιλεύς

πηγή

Το απόρρητο ελληνικό σύστημα που "τύφλωνε" τα F-16!

Στις 17 Αυγούστου το Onalert αποκάλυπτε ότι Έλληνες τεχνικοί είχαν κατορθώσει να κατασκευάσουν ένα σύστημα παρεμβολών που "τύφλωνε" τα αντίπαλα F-16 σε απόσταση 35 μιλίων! Όχι στα λόγια ,αλλά στην πράξη! Το σύστημα είχε τοποθετηθεί σε αεροσκάφη A7, τα οποία κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν F 16. Τα ποσοστά επιτυχίας "τύφλωσης" των F 16 ήταν εκπληκτικά! Κι όμως την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα κάνουν υπομονή μέχρι παρεξηγήσεως για το πότε επιτέλους θα τελειώσει ...το σήριαλ με τα αμερικανικά συστήματα αυτοπροστασίας στα "τυφλά" F-16, πολύ γρήγορα διαπίστωσαν ότι το ελληνικό εγχείρημα των ανθρώπων της ΠΑ και της ΕΑΒ "δεν μας κάνει" αν και όλοι παραδέχονται ότι λειτούργησε άψογα στις δοκιμές του!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ ONALERT

Τι απέγινε το σύστημα φτιαγμένο από ελληνικά χέρια; Ο ΑΝΥΕΘΑ Γιάννης Ραγκούσης απαντώντας στην ερώτηση του βουλευτή Η.Πολατίδη περιέγραψε την πορεία της ελληνικής ανακάλυψης.Έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάσετε πως το οδήγησαν στην απαξίωση:
"Αναφέρεστε στο εργαστηριακό πρωτότυπο του συστήματος Ε2 -92, και αλλιώς παρεμβολέα αυτοπροστασίας αεροσκαφών.
Αυτό το σύστημα πράγματι αναπτύχθηκε από προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας και στη συνέχεια ανατέθηκε στην ΕΑΒ, η παραγωγή δύο βιομηχανικών πρωτοτύπων μέσω της σύμβασης 006 του 1999.Τα βιομηχανικά πρωτότυπα κατασκευάστηκαν και εγκαταστάθηκαν σε δύο αεροσκάφη Α7. Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος , πραγματοποιήθηκαν πτητικές δοκιμές , το έτος 2003, εναντίον αεροσκαφών F16. Δοκιμές στις οποίες η επιτροπή έκρινε ότι τα αποτελέσματα ήταν όντως ικανοποιητικά.
Η ΕΑΒ στη συνέχεια υπέβαλε πρόταση προσφοράς στην Πολεμική Αεροπορία που αφορούσε στην παραγωγή 40 υπαρκτών συστημάτων Ε2-92 , για τοποθέτηση στα αεροσκάφη Α7. Πάντοτε στο ίδιο πλαίσιο και με τα ίδια χαρακτηριστικά με τα βιομηχανικά πρωτότυπα.

Στη συνέχεια, ωστόσο, η Πολεμική Αεροπορία λαμβάνοντας υπόψη το απαιτούμενο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της πρότασης της ΕΑΒ, σε συνδυασμό με την επικείμενη τότε απόσυρση των αεροσκαφών Α7, έκρινε ότι δεν υφίσταται επιχειρησιακή απαίτηση αποδοχής της εν λόγω πρότασης.
Τον Δεκέμβριο του 2007, η ΕΑΒ, υπέβαλε εκ νέου πρόταση στην Πολεμική Αεροπορία, η οποία αφορούσε στην εγκατάσταση του Ε2-92 στα αεροσκάφη F4.
Στα αεροσκάφη F4 με πρωτοβουλίες προσωπικού της Πολεμικής Αεροπορίας, το υπογραμμίζω αυτό, έχουν ήδη αναπτυχθεί άλλα συστήματα και βελτιωμένες τεχνικές λειτουργίες των υφιστάμενων συστημάτων τους, τα οποία επιτυγχάνουν με αποτελεσματικό τρόπο την προστασία των αεροσκαφών F4 εναντίον σύγχρονων απειλών.
Κατά συνέπεια, η Πολεμική Αεροπορία έκρινε ότι δεν υφίσταται επιχειρησιακή απαίτηση αντικατάστασης του υφιστάμενου συστήματος από το Ε2-92.
Πέραν των προαναφερθέντων, και ολοκληρώνω την απάντησή μου, επισημαίνεται ότι στο πλαίσιο της δύσκολης δημοσιονομικής συγκυρίας της χώρας και με δεδομένο ότι το προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας κατάφερε με ελάχιστο κόστος να πετύχει ικανοποιητική προστασία των F4, με τα υπάρχοντα συστήματα, δεν κρίνεται σκόπιμη η επένδυση, εκ μέρους της Πολεμικής Αεροπορίας και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στην αντικατάσταση του υφιστάμενου συστήματος από το Ε2-92.
Τέλος, θέλω να επισημάνω δύο ακόμη πράγματα. Πρώτον, ότι δεν είναι δυνατή η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του Ε2-92 επί του αεροσκάφους F4, δεδομένου ότι δεν έχει εγκατασταθεί στον εν λόγω τύπο αεροσκαφών και συνεπώς η λειτουργία του δεν έχει ελεγχθεί σε πτητικές δοκιμές.
Δεύτερον, ότι οι τεχνικές προδιαγραφές του Ε2-92, θεωρούνται πλέον παλαιάς τεχνολογίας, ενώ αυτός είναι προσανατολισμένος να λειτουργεί μόνο εναντίον του αεροσκάφους F16. Και, συνεπώς, δεν παρέχει προστασία εναντίον άλλου τύπου απειλών"

Είναι εύκολα κατανοητό ότι κάποιοι δεν ήθελαν να προχωρήσει αυτή η υπόθεση του ελληνικού συστήματος Ε2-92. Ο ΑΝΥΕΘΑ Γ.Ραγκούσης στη δευτερολογία του,παραδέχτηκε ότι "η αξιοποίηση κάθε ιδέας, κάθε πρότασης τεχνογνωσίας, κάθε τεχνολογικής προόδου που μπορεί να προέλθει ιδιαίτερα από Έλληνες επιστήμονες, είναι όχι απλώς ευσπρόσδεκτη, αλλά ένας επιδιωκόμενος σκοπός.
Νομίζω προσωπικά, κύριε Πολατίδη, ότι ίσως η πιο κρίσιμη πρόκληση, στρατηγική πρόκληση για το μέλλον των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι αυτή η οποία αποτυπώνεται στο εξής ερώτημα: πού θέλουμε τεχνολογικά, προς ποιαν κατεύθυνση θέλουμε τεχνολογικά να οδηγήσουμε και να αναπτύξουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα αμυντικά συστήματα που αυτές διαθέτουν".

πηγή

Έλληνες τεχνικοί "τύφλωσαν" F-16 στα 35 μίλια ! Τι αποκαλύπτει απόρρητο έγγραφο

Η αποκάλυψη για ερευνητικό πρόγραμμα πέντε επιστημόνων σχετικά με τη σχεδίαση ενός πρωτοποριακού συμπλέγματος ραντάρ-υπερόπλου,που ανεξήγητα μένει στα συρτάρια,δυστυχώς δεν είναι η μόνη περίπτωση. Όπως αποκαλύπτει το Onalert,δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που από ελληνικά μυαλά και χέρια έχουν προκύψει σημαντικές ιδέες και ανακαλύψεις οι οποίες πάντα δεν προχωρούν στην υλοποίηση με φθηνές δικαιολογίες.

Η φθηνότερη όλων είναι η προσπάθεια να παρουσιαστούν -από ένα σημείο και μετά κι αφού όλα τα επιχειρήματα έχουν “καταρριφθεί”- ως γραφικοί οι εμπλεκόμενοι μ΄ αυτές τις ανακαλύψεις και τα προγράμματα!

Τουλάχιστον άλλη μία περίπτωση ,η οποία αποδεικνύεται από απόρρητο έγγραφο του ΓΕΑ ,έχει στη διάθεσή του το Onalert.






Σ΄ αυτό το απόρρητο έγγραφο με ημερομηνία 27 Ιανουαρίου 2003, αποκαλύπτεται ότι Έλληνες τεχνικοί της ΠΑ και της ΕΑΒ,είχαν όχι απλά σχεδιάσει,αλλά και κατασκευάσει πρωτότυπα ηλεκτρονικού συστήματος που “τύφλωνε” κάθε εχθρικό μαχητικό αεροσκάφος σε απόσταση 35 ναυτικών μιλίων!

Η ομάδα των Ελλήνων τεχνικών δούλευε το πρόγραμμα επί τέσσερα χρόνια και στο τέλος του 2002 κι ενώ κανείς δεν τους πίστευε και δεν τους βοήθησε,ήρθε η μεγάλη στιγμή της δοκιμής.

Στο Κρητικό πέλαγος, δύο “αρχαία” Α-7 , “φόρεσαν” το σύστημα που είχαν σχεδιάσει οι Έλληνες τεχνικοί. Απέναντί τους βρίσκονταν δύο F-16 Block 50. Η αναμέτρηση ήταν άνιση. Όμως όταν άρχισε η δοκιμή, οι χειριστές των F-16, διαπίστωσαν ότι πράγματι δεν μπορούσαν να δουν τίποτα στα ραντάρ τους!

Όταν οι δοκιμές τελείωσαν το ποσοστό επιτυχίας των F-16 ήταν το απογοητευτικό 17%!!!

Στο απόρρητο έγγραφο που δημοσιεύουμε το πρόγραμμα αυτό χαρακτηρίζεται ως “το σημαντικότερο μέχρι σήμερα ερευνητικό πρόγραμμα της ΠΑ” και τονίζεται ότι “θα πρέπει να τύχουν περαιτέρω αξιοποίησης συναφή προγράμματα”.

Όπως σωστά θα μαντέψατε,το πρόγραμμα παρέμεινε καλά κλεισμένο σε συρτάρια. Η επίσημη δικαιολογία που “ψελλίζουν” κάποιοι είναι ότι το σύστημα προκαλούσε παρεμβολές σε άλλα συτήματα του αεροσκάφους που το “φόραγε”. Και αυτό δηλαδή δεν θα μπορούσε να διορθωθεί ή τέλος πάντων να διερευνηθούν τρόποι ώστε να προχωρήσει το πρόγραμμα;

Απλά δεν υπάρχει θέληση και θάρρος. Τέτοιες υποθέσεις …χαλάνε τη σούπα πολλών. Οι Έλληνες δεν πρέπει να δημιουργούν,αλλά μόνο να αγοράζουν. Γιατί όπως αποδεικνύεται αν τους αφήσουν να δημιουργούν …θα κόψουν τα ψώνια.

πηγή

28 δευτερόλεπτα χρειάστηκε το προεδρείο της Βουλής για να ενημερώσει το Σώμα ότι πάνω από τους μισούς βουλευτές κατηγορούνται για ... εσχάτη προδοσία !

Πριν ένα μήνα σας είχαμε γράψει ότι η υπόθεση της μήνυσης του ιατρού κ. Αντωνίου, δεν είναι μια «χαμένη υπόθεση» όπως έσπευσαν αρκετοί να προεξοφλήσουν! Είναι αλήθεια ότι, μιλώντας με πολλούς παράγοντες όταν κατατέθηκε η μήνυση για «ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» κατά του συνόλου των βουλευτών που ψήφισαν το μνημόνιο, μας «βομβάρδιζαν» με πληροφορίες του τύπου ότι δεν έχει καμία απολύτως τύχη.

Και μέχρι σε ένα βαθμό δεν είχε μιας και στα δικαστήρια είχε απορριφθεί.

Η επιμονή όμως του γιατρού, τον ώθησε να προωθήσει την μηνυτήρια αναφορά ακόμα και στο Ανώτατο δικαστήριο της χώρας στον Άρειο Πάγο.

Εκεί φαίνεται ότι οι όροι αντεστράφησαν!

Η μήνυση όχι απλά δεν κατέπεσε, όχι απλά δεν θεωρήθηκε αβάσιμη αλλά αντίθετα:

Κρίθηκε ως βάσιμη με δεδομένα που στοιχειοθετούν κατηγορητήριο.

Κι έτσι, ο αρμόδιος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που την εξέτασε, Αθανάσιος Κατσηρώδης, την παρέπεμψε στη Βουλή, διότι κάποιοι από τους «κατηγορούμενους» είχαν διατελέσει και υπουργοί. Θεώρησε δηλαδή, ότι πρέπει να δικαστούν με το νόμο περί ευθύνης υπουργών ο οποίος «συμπαρασύρει» και τους λοιπούς βουλευτές που δεν είχαν διατελέσει υπουργοί!

Ετσι, εδώ και μερικές εβδομάδες, στη βουλή, έχει φτάσει το πόρισμα στην ουσία του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας, το οποίο έκρινε ότι υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για «εσχάτη προδοσία» εκ μέρους των βουλευτών!

Το γεγονός αυτό ίσως δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Κράτους και είναι εξόχως σοβαρό. Ανεξάρτητα της έκβασης που θα έχει η υπόθεση και ανεξάρτητα πόσο συντεχνιακά θα λειτουργήσουν οι βουλευτές, τώρα, πρέπει να βρεθεί ένας αριθμός εν ενεργεία βουλευτών, που δεν τους «αγγίζει» το κατηγορητήριο, και να συγκροτήσουν επιτροπή που θα διερευνήσει το όλο ζήτημα!

Θα διερευνήσει δηλαδή κατά πόσο οι «κατηγορούμενοι» διέπραξαν το υπέρτατο αδίκημα της εσχάτης προδοσίας!

Κι εδώ προκύπτουν μια σειρά από σοβαρότατα ερωτήματα. Ερωτήματα που αφορούν στο σύνολο της κοινωνίας μας και ειδικότερα προς τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης!

Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, είδατε εσείς πουθενά έστω ένα σχόλιο στα λεγόμενα "επίσημα" ή παραδοσιακά MME;

Ένα μονόστηλο σε εφημερίδα ή ένα ρεπορτάζ 30 δευτερολέπτων σε κάποιο από αυτά τα ΜΜΕ;

Ολοι έχουν μείνει στο μεγάλο ντόρο της υπόθεσης, ότι κατέπεσε ως κατηγορία στο εφετείο και τελείωσε!!

Η βουλή, δεν έκανε τον κόπο να εκδώσει ούτε καν ένα δελτίο τύπου. Την στιγμή που όταν ο πρόεδρος συναντά το Σωματείο προσκόπων της Αυστραλίας, εκδίδεται δελτίο τύπου συνοδευόμενο από φωτογραφίες!

Για την σοβαρότατη αυτή υπόθεση … τίποτα! Ακρα του τάφου σιγή!

Σας παραθέτουμε λοιπόν σήμερα ένα βίντεο, από μια τετράωρη σύσκεψη της βουλής, στην οποία ήλθε το ζήτημα και η βουλή έπρεπε να ενημερώσει τους βουλευτές!

Διότι δεν γινόταν αλλιώς!

Η διαδικασία ενημέρωσης κράτησε … 28 δευτερόλεπτα!!!

Μάλιστα! Τόσο χρειάστηκε το προεδρείο της Βουλής για να ενημερώσει το Σώμα ότι πάνω από τους μισούς βουλευτές κατηγορούνται για ... εσχάτη προδοσία!



Στο βίντεο που βλέπετε, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο ενημερώνεται η βουλή και συνεπώς οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι, είναι … συντεχνιακός και καλυμμένος, μιας και η αναφορά γίνεται με έναν τρόπο που σε κάνει να πιστεύεις ότι το θέμα αφορά σε … παράβαση του ΚΟΚ !!!

Έίναι πλέον προφανές, ότι το Κοινοβούλιό μας, λειτουργεί συντεχνιακά!

Δεν γνωρίζω αν τα κόμματα και οι βουλευτές που ΔΕΝ κατηγορούνται γνωρίζουν το θέμα αυτό. Σίγουρα κάποιοι έχουν ενημερωθεί από τον μηνυτή!

Το ζητούμενο είναι ότι η πληροφόρηση στο λαό για ένα τέτοιο ζήτημα δεν ήταν καν η στοιχειώδης. Τέτοιοι αποκλεισμοί δεν συμβαίνουν σε καμία χώρα του πλανήτη παρά μόνο σε στυγνά δικτατορικά καθεστώτα!

Στο θέμα θα επανέλθουμε στις αμέσως επόμενες ώρες με περισσότερα στοιχεία.

Είναι γεγονός πάντως, ότι η επιμονή ενός γιατρού από την Χαλκίδα ήταν ικανή, να ξεμπροστιάσει το σάπιο πολιτικό-οικονομικό σύστημα της χώρας μας που καταρρέει!

πηγή

 Αποκλειστική συνέντευξη του γιατρού που μήνυσε τους βουλευτές για εσχάτη προδοσία
«οι βουλευτές που κατηγορούνται, σύμφωνα με το άρθρο 43 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας είναι ύποπτοι τελέσεως «εσχάτης προδοσίας» -«Ζητώ να μπει μπροστά η Αριστερά αλλιώς...»

 Χιλιάδες ήταν οι αναγνώσεις του χτεσινού μας άρθρου σχετικά με την μήνυση του γιατρού κ.Δημήτρης Αντωνίου, προς τους βουλευτές με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας! Όπως έγραψα κι εχτές, το γεγονός σήμερα, πάνω από 170 εν ενεργεία βουλευτές , να κατηγορούνται με το υπέρτατο αδίκημα της «εσχάτης προδοσίας» είναι πρωτόγνωρο και δεν έχει ξανασυμβεί στην σύγχρονη ιστορία.

Με το αδίκημα αυτό στη χώρα μας, είχαν κατηγορηθεί αρκετοί μετά την λήξη του Β Παγκοσμίου πολέμου και φυσικά οι πρωταίτιοι της Χούντας.

Επί της ουσίας, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, 170 βουλευτές μας κατηγορούνται και θεωρούνται ως «ύποπτοι τέλεσης εσχάτης προδοσίας».

Κι εδώ αρχίσουν τα Συνταγματικά παράξενα!

Για να προχωρήσει η διαδικασία, θα πρέπει να υπάρχει πλειοψηφία 151 βουλευτών που θα «δικάσουν» την υπόθεση. Με δεδομένο όμως ότι οι κατηγορούμενοι είναι 170, δεν σχηματίζεται τέτοια πλειοψηφία. Στο σημείο αυτό, υπάρχει ένα Συνταγματικό κενό, μιας και δεν υπάρχει πρόβλεψη για το αν η συγκεκριμένη βουλή, μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται με δεδομένο αυτό το «τέλμα» στο οποίο έχει περιέλθει μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου να κάνει δεκτή την μήνυση του κ. Αντωνίου.

Το αδίκημα της «εσχάτης προδοσίας» ΔΕΝ παραγράφεται μιας και ο νομοθέτης ορίζει ότι συντελείται στο διηνεκές !

Συνεπώς, ακόμη και αν δεν εξεταστεί από αυτή τη βουλή, στην ουσία θα γίνει από την επόμενη. Ακόμη και στην περίπτωση που στην επόμενη βουλή επανεκλεγούν και πάλι όσοι κατηγορούνται και δεν βρεθούν 151 βουλευτές έτσι ώστε να υπάρχει πλειοψηφία στην εξέταση του θέματος, τότε το όλο ζήτημα θα μεταφερθεί στην μεθεπόμενη βουλή κ.ο.κ

Επί της ουσίας, μια τέτοια κατηγορία, θα σέρνεται μέσα στην βουλή, πολύ απλά διότι το ζήτημα αυτό νομικά και συνταγματικά μπορεί να λυθεί ΜΟΝΟ με δικαστήριο.

Δικαστήριο που θα αποφανθεί, εάν έχει τελεστεί το αδίκημα ή όχι!

Δηλαδή, αν οι «κατηγορούμενοι» είναι αθώοι ή ένοχοι!

Όπως ήταν φυσικό, μετά από την απίστευτη αυτή εξέλιξη, επικοινωνήσαμε με τον γιατρό κ. Δημήτρη Αντωνίου, με τον οποίο μιλήσαμε διεξοδικά για το ζήτημα:

«Αισθάνομαι δικαιωμένος» είπε στον διαχειριστή των AegeanTimes, Γιώργο Αδαλή, «γιατί παρά τα όσα διέσπειραν επί μήνες για την τύχη της μηνύσεώς μου, τελικά η Ελληνική Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της και παρέπεμψε την υπόθεση, διότι υπάρχουν ενδείξεις που κάνουν το κατηγορητήριο να ευσταθεί».

Σύμφωνα με όσα δήλωσε στον Γιώργο Αδαλή, ο κ. Αντωνίου, «οι βουλευτές που κατηγορούνται, σύμφωνα με το άρθρο 43 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας είναι ύποπτοι τελέσεως «εσχάτης προδοσίας».»

Σε ερώτησή μας αν γνωρίζουν τα κόμματα την εξέλιξη αυτή και πως αντέδρασαν τα κόμματα της Αριστεράς, ο γιατρός που κατάφερε να μετατρέψει 170 βουλευτές σε κατηγορούμενους, αναφέρει :

«Ειδικά για την … «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ» ΑΡΙΣΤΕΡΑ (Τσίπρα, Παπαρρήγα, Κανέλλη, Ψαρριανό, κλπ.: ζητώ να μπουν μπροστά και να ζητήσουν την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των Προδοτών βουλευτών και υπουργών! Αλλιώς θα αναφωνήσουμε «τώρα έπεσαν οι μάσκες»).

«Για να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον υπουργών και βουλευτών, απαιτείται άδεια από την Βουλή (άρθρα 61-62 και 86 Συντ., ν.3126/2003). Εάν η άδεια δεν δοθεί (η υπόθεση ΔΕΝ μπαίνει στο αρχείο, όπως λανθασμένα πιστεύεται), αλλά το δικαίωμα της παροχής άδειας για την ποινική δίωξη μεταβιβάζεται στην επόμενη (ες) Βουλή (ες), αρκεί βέβαια να μην έχει, εν τω μεταξύ, παραγραφεί το έγκλημα. Αυτός είναι ο λόγος που όλες (σχεδόν) οι υποθέσεις κατά πολιτικών έχουν αρχειοθετηθεί …λόγω παραγραφής. Και τούτο διότι –ιδιαίτερα για τους υπουργούς- ο χρόνος παραγραφής είναι μόνο 5 χρόνια από την διάπραξη του εγκλήματος. Καμία υπόθεση δεν αρχειοθετείται και τελεσίδικα επειδή διαδικαστικά δεν εδόθη άδεια για δίωξη από την Βουλή. Οι υποθέσεις αρχειοθετούνται τελεσίδικα, μόνο λόγω παραγραφής, ή έκδοσης αμετάκλητης απόφασης του δικαστηρίου (κι όχι, επαναλαμβάνω, επειδή η Βουλή δεν χορηγεί άδεια δίωξης).

Όμως όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν για το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας, το οποίο είναι ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ (άρθρο 120 Συντ.). Συνεπώς το δικαίωμα δίωξης και δίκης των νυν προδοτών μεταφέρεται στις επόμενες Βουλές (οι οποίες θα αποτελούνται από «εμάς») εσαεί!, σύμφωνα πάντα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο. Οι επόμενες Βουλές μπορούν επίσης α) να καταργήσουν το επαίσχυντο άρθρο 86 Συντ. και β) (το σπουδαιότερο), να ψηφίσουν ειδική Συντακτική Πράξη (Ψήφισμα) με το οποίο να παραπέμπουν τους Προδότες σε δίκη για Εσχάτη Προδοσία, όπως έγινε με την αρ.1/15-11-1944 Συντακτική Πράξη της Κυβέρνησης Νικ. Πλαστήρα, με την οποία δικάστηκαν όλοι οι Δωσίλογοι Συνεργάτες των Γερμανών Κατακτητών.

Η τύχη των προδοτών είναι στο χέρια τα δικά μας πλέον, του ΛΑΟΥ! Εμείς είμαστε οι δικαστές των», κατέληξε ο κ. Αντωνίου.
Τον ρωτήσαμε αν το αδίκημα της Εσχάτης Προδοσίας δικάζεται από Ειδικά ή Στρατιωτικά Δικαστήρια και μας απάντησε:
«Η Εσχάτη Προδοσία, είναι Πολιτικό Έγκλημα (σύμφωνα και με την πάγια ελληνική και διεθνή νομολογία), συνεπώς αρμόδια για την εκδίκασή της είναι τα Τακτικά Ορκωτά Κακουργιοδικεία (άρθρο 97 Συντ.). Κι εκεί θα διαβιβαστεί τελικά, λόγω αρμοδιότητας, η μήνυσή μου αυτή από την επόμενη, πραγματικά Ελληνική Βουλή, εντελώς καθαρή κι απαλλαγμένη από τους σημερινούς προδότες».

Τον ρωτήσαμε τέλος πως σχολιάζει το γεγονός ότι για ένα τόσο σοβαρό θέμα η Βουλή αφιέρωσε … 28 ολόκληρα δευτερόλεπτα και απάντησε:

«Συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό που δώσατε στο χτεσινό σας άρθρο. Η βουλή «πέρασε» το θέμα λες και επρόκειτο για κάποια παράβαση του ΚΟΚ! Σωστά το γράψατε. Θα ήθελα όμως να ζητήσω να πάψουν οι διάφορες φωνές ότι «δεν θα γίνει τίποτα, κανείς δεν θα δικαστεί» κλπ. Γιατί δεν είναι μόνο ηττοπαθείς και μοιρολατρικές, αλλά και ΥΠΟΠΤΕΣ. Σε κάθε περίπτωση, με όσα προσπαθώ εδώ και καιρό απευθυνόμαστε σε ΜΑΧΗΤΕΣ κι όχι σε «κλαψομαρίες». Σαν τη δική μου μήνυση υπήρξαν άλλες 20 οι οποίες απερρίφθησαν. Η δική μου ήταν «δεμένη» καλά και είχε την ευτυχή αυτή κατάληξη.»

πηγή