Ἡ ἀνθελληνικὴ ἰδεολογία τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Ἡ πάλαι ποτὲ ὑπερήφανη Ἑλλάδα τῶν φιλοσόφων, τῶν ποιητῶν καὶ τῶν ἐπιστημόνωνκατάντησε νὰ θεωρῇ σήμερα τὸν εἰκονιζόμενο περιφερόμενο μοναχὸ ὡς τὸν «μεγαλύτεροτῶν Ἑλλήνων» καὶ διδάσκαλο τοῦ Γένους, ποὺ δίδασκε: «Ἄκουσε, παιδί μου, νὰ σοῦ εἰπῶ.Ἡ τελεία ἀγάπη εἶναι νὰ πουλήσῃς ὅλα σου τὰ πράγματα, νὰ τὰ δώσῃς ἐλεημοσύνη καὶνὰ πηγαίνῃς καὶ ἐσὺ νὰ εὕρης κανένα αὐθέντη νὰ πουληθῇς σκλάβος. Καὶ ὅσα πάρῃς, νὰτὰ δώσῃς ὅλα. Νὰ μὴν κρατήσῃς ἕνα ἄσπρο (νόμισμα). Ἠμπορεῖς νὰ τὸ κάμῃς αὐτό, νὰγίνῃς τέλειος;» (Ἡ ἁγιογραφία τοῦ Κόντογλου εἶναι ἀπὸ τὸ ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου «ΙΓ΄Πάτρια, ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός», Ράχη Πιερίας 2001.)

«Ἔμαθα πὼς μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ δὲν εἴσθενε Ἕλληνες, δὲν εἴσθενε ἀσεβεῖς αἱρετικοί, ἄθεοι, ἀλλ’ εἴσθενε βαπτισμένοι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ εἴσθενε τέκνα καὶ θυγατέρες τοῦ Χριστοῦ μας.» Τὶς ὕβρεις αὐτὲς κατὰ τῶν Ἑλλήνων μπορεῖτε νὰ τὶς βρῆτε σὲ μιὰ χαρακτηριστικὴ διδαχὴ τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (Α΄, 1, Ι. Μενούνου, σελ. 120), ὁ ὁποῖος ἔδρασε στὸν ἑλληνικὸ χῶρο ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῶν οἰκουμενικῶν πατριαρχῶν Σεραφεὶμ Β΄ (1757-1761) καὶ Σωφρονίου Β΄ (1774-1780). Τὸ κήρυγμά του δὲν εἶχε καμμία σχέση μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Παράδοση, τὸ ἀντίθετο μάλιστα, ὠνομάστηκε ὅμως ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο κατεστημένο ὡς ὁ «μεγαλύτερος μετὰ τὴν ἅλωση Ἕλληνας», «Πατέρας τοῦ Νεώτερου Ἑλληνισμοῦ», «Πατροκοσμᾶς», «Μεγάλος Διδάχος», «Προφήτης τοῦ Γένους» κι ἀνακηρύχτηκε ἅγιος τὸ 1961.

Ὁ Κοσμᾶς γεννήθηκε σ’ ἕνα χωριὸ τῆς Αἰτωλίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 18ου αἰῶνα. Οἱ ἀπόψεις γιὰ τὸν ἀκριβῆ τόπο καὶ χρόνο τῆς γεννήσεώς του διίστανται. Ὁ πρῶτος βιογράφος καὶ σύγχρονός του ἦταν ὁ συγγραφέας τοῦ σκοταδιστικοῦ «Πηδαλίου», Νικόδημος Ἁγιορείτης (βλ. «Δ», τ. 274). Τὴν πρώτη του στοιχειώδη «μόρφωση» τὴν πῆρε ἀπὸ ἕναν ἱεροδιάκονο, τὸν Γεράσιμο Λίτσικα στὴ Σιγδίτσα Παρνασσίδας, ἐνῷ στὰ εἴκοσί του χρόνια «ἄρχισε νὰ διδάσκεται τὰ γραμματικά» ἀπὸ ἕναν ἄλλο ἱεροδιάκονο, τὸν Ἀνανία Δερβισάνο. (Κ. Σάθα, «Νεοελληνικὴ Φιλολογία» καὶ «Νέον Μαρτυρολόγιον», σελ. 201.) Μερικὰ χρόνια ἀργότερα πῆγε στὴν Ἀθωνιάδα Σχολὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου ἔγινε μοναχὸς κι «ἔκλαιγε γιὰ τὶς ἁμαρτίες του δεκαεπτὰ χρόνους».




Σχετικὰ μὲ τὴν μόρφωση ποὺ ἀπέκτησε στὸ Ἅγιο Ὄρος,ὁ ἴδιος ὁ Κοσμᾶς λέει τὸ ἑξῆς ἀκατανόητο : « Ἐγὼ ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἔμαθα τὰ 24 γράμματα, ἔμαθα καὶ 5-6 Ἑλληνικὰ καὶ ἔμαθα πολλῶν λογιῶν γράμματα, ἑβραϊκά,τουρκικά,φράγκικα.» (Χειρόγραφο 29 Φιλοσοφικῆς Θεσσαλονίκης,σελ.262.)Ἀπὸ τὸ κήρυγμά του διαφαίνεται, πὼς εἶχε μελετήσει τὴν Παλαιὰ καὶ την Καινὴ Διαθήκη, τοὺς Πατέρες, τὰ λειτουργικὰ βιβλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ,ἀπ’ὅπου δανείστηκε τὰ παραδείγματα τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας ,τῆς ἁγίας  Παρασκευῆς, τῶν ἁγίων Ἀνδρονίκου κι Ἀθανασίας καθὼς καὶ τὰ συναξάρια τῶν ἁγίων. Ἡ «παιδεία» ποὺ ἔλαβε περιελάμβανε λοιπὸν ὅλα αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ ξέρῃ ἕνας καλὸς χριστιανὸς καὶ τίποτε ἄλλο.Ὅλα τὰ παραδείγματα ποὺ ἀνέφερε στὶς διδαχές του ἦταν παρμένα ἀπὸ τὴν ἑβραϊκὴ–χριστιανική–παράδοση κι ὄχι ἀπὸ τὴν ἑλληνική. Τὰ πρόσωπα ποὺ μνημόνευε ἦταν οἱ ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες, ὁ Ἀβραάμ,ἄλλες βιβλικὲς φυσιογνωμίες κ.λ.π.. Ποτέ του δὲν ἔκανε οὐδεμία ἀναφορὰ στὸν Πλάτωνα, στὸν Ἀριστοτέλη, στοὺς Τραγικοὺς ἢ σὲ ὁτιδήποτε ἑλληνικό. Ἀντιθέτως, ὅποτε μιλοῦσε γιὰ  Ἑλλάδα ἢ γιὰ Ἕλληνες ,ἐκφραζόταν πάντοτε ὑποτιμητικά.
Τὰ κέρδη τοῦ Σαββάτου καὶ τὰ κέρδη τῆς Κυριακῆς
Αφοῦ ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος–πιθανώτατα τὸ 1760–, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἔλαβε ὁδηγίες καὶ ἄδεια ἀπὸ τὸν πατριάρχη Σεραφεὶμ  Β΄ κι ἄρχισε τὴν προπαγανδιστική του δράση. Ἡ πρώτη του περιοδεία ἔγινε στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα .Τὸ 1774 ἐπέστρεψε στὴν Κωνσταντινούπολη ,ὅπου πῆρε νέες ὁδηγίες καὶ νέα ἄδεια ἀπὸ τὸν τότε πατριάρχη Σωφρόνιο Β΄, γιὰ νὰ ἀρχίσῃ νέα περιοδεία ,αὐτὴ τὴν φορὰ στὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου .Ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψε στὸ Ἅγιο Ὄρος κι ὕστερα ἀπὸ λίγο ξεκίνησε τὴν τρίτη καὶ τελευταία του περιοδεία στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα πάλι καὶ στὰ Ἰόνιανησιά .Ἡ αἰτία τοῦ θανάτου του (1779) παραμένει σκοτεινή, ἀλλὰ ἀπὸ πουθενὰ δὲν προκύπτει, ὅτι ὠφειλόταν σὲ τυχὸν ἐθνικὸ κήρυγμά του ἢ ἰδεολογικοὺς λόγους.
Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση –γιὰ σεβασμὸ τῆς ἡμέρας τῆς Κυριακῆς– πρωτοστάτησε στὴν ἀλλαγὴ τῆς ἡμερομηνίας τοῦ παζαριοῦ ἀπὸ Κυριακὴ ποὺ γινόταν σὲ Σάββατο. «Τὸ κέρδος ,ὁποὺ γίνεται τὴν Κυριακὴν καὶ κάθε ἄλλην δεσποτικὴν ἑορτήν, εἶναι ἀφωρισμένον καὶ κατηραμένον, καὶ βάνομεν φωτιὰ εἰς τὰ ὀσπίτια μας καὶ καιόμεθα καὶ ψυχικὰ καὶ σωματικά.» (Διδαχὴ Α2΄,930,Ι. Μενούνου). Ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ ζήμιωσε τοὺς  Ἑβραίους ἐμπόρους, οἱ ὁποῖοι φέρονται πὼς δωροδόκησαν τὸν Κοὺρτ πασᾶ, ποὺ διέταξε τὴ θανάτωση ἢ ἴσως τὴν ἀπέλασή του. (Μ.Γκιόλια  «Ὁ Κοσμᾶς Αἰτωλός» ,σελ.247.)
Ὁ Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀποκαλύπτει κάτι πολὺ σημαντικό, διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτά, ποὺ προπαγανδίζονται γιὰ τὸν Κοσμᾶ: «Ὁ ἀποστολικὸς οὗτος διδάσκαλος,
ποτὲ δὲν ἄνοιξε στόμα νὰ εἰπῇ λόγον ἐναντίον τῶν Ἑβραίων οὔτε εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, οὔτε εἰς Καστορίαν, οὔτε εἰς τὰ Ἰωάννινα ,οὔτε εἰς κανένα ἄλλο μέρος, ὅπου
ἦσαν Ἑβραῖοι ,ἀλλὰ μόνον τοὺς χριστιανοὺς ἐδίδασκε νὰ πολιτεύωνται ὡσὰν χριστιανοί.» Αὐτὸ ἐλέγχεται ὡςἀκριβέστατο καὶ ἀπὸ τὴν τρίτη διδαχὴ τοῦ Κοσμᾶ, στὴν ὁποία ἀναφέρεται: «Ὅσοι ἀδικήσατε ἢ χριστιανοὺς ἢ Τούρκους ἢ Ἑβραίους, ἢ Φράγκους, νὰ δώσετε τὸ ἄδικον ὀπίσω ,διατὶ εἶναι κατηραμένον καὶ δὲν βλέπετε προκοπήν.» (Κ.Σαρδελῆ, ΙΓ΄Πάτρια.) Σὲ ὅλες τους τὶς συναλλαγὲς οἱ Ἕλληνες θὰ ἔπρεπε νὰ «πηγαίνουν μὲ τὸ σταυρὸ  στὸ χέρι», ἕρμαια τῶν ἀδικιῶν ὅλων τῶν ἄλλων· εἰσήγαγε ἔτσι τὸν ἀθέμιτο ἀνταγωνισμὸ εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ ἑβραιοχριστιανικὴ «φιλοσοφία»  τῶν διδαχῶν του
Ό Κοσμᾶς ὡς κύριο τρόπο δράσης ἀνάμεσα στοὺς Ἕλληνες εἶχε τὸ προπαγανδιστικὸ κήρυγμα, διδαχή ,ὅπως ὠνομάστηκε ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Ὁ λόγος του ,ποὺ δὲν διέθετε μεγάλη  ποικιλία, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἀπέκτησε τυποποιημένη μορφή. Δὲν ἔγραφε, οὔτε ἀποστήθιζε τὶς ὁμιλίες του ,ἀλλὰ κρατοῦ σε ἕνα «σκελετό» καὶ τροποποιοῦσε τὴν ὁμιλία ἀνάλογα μὲ τὶς περιστάσεις. Συνήθως ἐπανελάμβανε 3-4 τύπους διδαχῶν, τοὺς ἴδιους πάντα. Ἂς ἐξετάσουμε ἐνδεικτικὰ μερικὲς διδαχέςτου:
•«Ἐνἀρχῇ  ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ πάντα τὰ ἐν  αὐτοῖς, λέγει ὁ προφήτης Μωυσῆς πεφωτισμένος ἐκπνεύματος ἁγίου εἰς τὴν ἁγίαν καὶ ἱερὰν γραφήν.  Τὸν παλαιὸν (καιρόν), χριστιανοί  μου, ἐγίνοντο καλοὶ οἱ ἄνθρωποι.» Ὁμιλεῖ γιὰ τοὺς Ἑβραίους προπάτορες, τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαάκ, ποὺ ἐξέδιδαν τὶς γυναῖκες τους, τὸν Λώτ, ποὺ συνευρέθη μὲ τὶς θυγατέρεςτου, τὴ Θάμαρ, ποὺ συνευρέθη μὲ τὸν πεθερό της γιὰ ἕνα δακτυλίδι κ.λ.π..
• «Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς ,ὅτι ἐν αὐταῖς εὑρήσετε ζωὴν αἰώνιον.» Τὸ «ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς» τὸ ἀντέγραψε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ. Ἀναφερόμενοι κι οἱ δύο στὶς γραφὲς ἐννοοῦσαν τὴν Παλαιὰ Διαθήκη · ἡ Καινὴ δὲν εἶχε γραφῆ ἀκόμη .Κανένας  τους δὲν εἶπε ἐρευνᾶ τε τὸν Ὅμηρο ἢ ἐρευνᾶτε τὸν Ἐπίκουρο ἢ τὸ νΔημόκριτο ἢ τὸν Ἡράκλειτο κ.τ.λ. ,τὸ ὁποῖο θὰ ἔλεγαν ,ἐὰν κήρυταν κάτι ,ποὺ νὰ εἶχε σχέση μὲ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμό.
• «Καλύτερα ,ἀδελφέ μου, νὰ θανατώσῃς ἑκατὸ ἀνθρώπους βαπτισμένους, παρὰ νὰ ἀφήσῃς ἕνα παιδίον ἀβάπτιστον νὰ ἀποθάνῃ.» (Παπᾶ-Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη,ΙΓ΄Πάτρια.)
• Ὁ Κοσμᾶς ἐναντιωνόταν στοὺς παραδοσιακοὺς χοροὺς καὶ στὰ τραγούδια καὶ δίδασκε: «Ψάλτες νὰ παίρνετε στοὺς γάμους.»( Παπᾶ-Θεόδωρου Ζήση,ΙΓ΄Πάτρια.)
• «Εἶναι μεγάλη εὐλογία νὰ κάμετε τὸ παιδί σας καλόγηρο.» (Ὡς ἀνωτέρω.)Ἀρκεῖ νὰ μὴν  πάρῃ ὅπλο καὶ πολεμήσῃ τοὺς Τούρκους.
• Στὰ κηρύγματά του περιλάμβανε ἀρκετὴ μεταφυσικὴ τρομοκρατία: «Ὢ τί φόβον καὶ τρόμον ἠθέλαμεν ἔχει διὰ τὸν ᾍδην, ἂν ἦτο ν’ἀκούαμεν τὲς ἐλεεινὲς φωνὲς τῶν ἐκεῖ κολαζομένων .Ἀνάμεσα ἐκεῖ εἰς  τὲς φλόγες τοῦ ᾍδου ,ἀναστενάζουσιν οἱ ἄθλιοι ἁμαρτωλοί ,κλαίουσι, βρυχῶνται χειρότερα ἀπὸ τὰ ζῷα...Τὰ δάκρυα ὁποὺ χύνουσι, τοὺς αὐξάνουσι περισσότερον τὲς φλόγες τοῦ ᾍδου. Καὶ  τί ζωὴ θέλει  εἶσθαι ἐκείνη τοῦ ἁμαρτωλοῦ νὰ κατακαίεται πάντοτε εἰς ἕνα τέτοιον πῦρ, ὅπου σύγκρισιν μὲ ἄλλο δὲν ἔχει;» («Πατρικαὶ νουθεσίαι ἁγ.Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ»,Ἅγιον Ὄρος,κεφ.στ΄.)
• Πολυδιαφημισμένη ἀπὸ τοὺς ἑλληνορθόδοξους εἶναι ἡ διδαχή: «Εἶναι προτιμώτερο νὰ ἔχῃ κανεὶς σχολεῖο στὸν τόπο του ,παρὰ βρύσες καὶ ποτάμια.» Κανείς τους ὅμως δὲν διαβάζει καὶ τὴ συνέχεια: «Σκοπὸς τοῦ σχολείου εἶναι νὰ διδάξῃ, τί εἶναι Θεός ,τί εἶναι ἄγγελοι, δαίμονες, κόλαση, παράδεισος.» Ὅλα τὰ σκοτεινὰ βυζαντινὰ  χρόνια τὸ πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο ἔλεγχε πλήρως τὴν παιδεία τῶν Ἑλλήνων, ἐπέτρεπε νὰ διδάσκωνται  μόνο τὸ Ψαλτήρικι ἡ Ὀκτώηχος. Γιὰ τέτοια σχολεῖα μιλοῦσε κι ὁ Κοσμᾶς. Οὔτε κἄν σκεφτόταν σχολεῖα, ποὺ θὰ δίδασκαν ἐπιστῆμες, ἀρχαίους συγγραφεῖς ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο σχετικό. Αὐτὰ κυνηγιῶνταν κι ἔκλειναν –ὄχι ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἀλλὰ ἀπὸ τὸ πατριαρχεῖο .Ὁ Κοσμᾶς ἦταν σαφής: «Τὸ σχολεῖο ἀνοίγει τὲς ἐκκλησίες ,τὸ σχολεῖο ἀνοίγει τὰ μοναστήρια.» (Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγ.Καντιώτη ,«Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός», ἐκδόσειςὈρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητας «Ὁ Σταυρός»,σελ.142καὶ209.)
«Ὁ Τοῦρκος δὲν βλάπτει τὴν Πίστιν»
Πολλὲς ὑπερβολὲς  γράφτηκαν γιὰ τὸν Κοσμᾶ Αἰτωλό, προκειμένου νὰ ἀποκρυβῇ ἡ ἀπὸ τὸ πατριαρχεῖο κατευθυνόμενη ἀντεθνική του προπαγάνδα καὶ νὰ ὑποστηριχθῇ –ψευδῶς– πὼς δῆθεν ἐπιτελοῦσε ἐθνικὸ ἔργο. Ὑποστηρίζεται γιὰ παράδειγμα, ὅτι ὁ Κοσμᾶς μύησε πολλοὺς στὴν ἐπαναστατικὴ ἰδέα κι ἀνάμεσά τους τὸν Κατσαντώνη στὰ 1777. (Φ.Μιχαλόπουλος, «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» ,σελ.57,58,66.) Ὁ ἀργότερα ὀνομαστὸς κλέφτης ὅμως ἦταν τότε νήπιο· γεννήθηκε μεταξὺ 1770 καὶ 1773. Τὸ πατριαρχεῖο ἦταν κάθετα ἀντίθετο μὲ τὶς ἐπαναστατικὲς ἰδέες, γι’αὐτὸ καὶ ἀφώρισε τοὺς ἐπαναστάτες καὶ τὴν ἐπανάσταση τοῦ’21 .Στέλνοντας τὸν Κοσμᾶ Αἰτωλὸ στὴν Ἑλλάδα ἐπεδίωκε μὲ τὴν ἀνθελληνική, παθητικὴ  καὶ χριστιανικὴ μορφὴ τῆς διδασκαλίας του νὰ σβήνῃ ἄμεσα κάθε ἐμφανιζόμενη ἑλληνικὴ ἐπαναστατικὴ φλόγα. Ὁ Κοσμᾶς δὲν ἀρκοῦνταν στὴ σιωπή, ἀλλὰ συμβούλευε καθαρὰ ὑποταγὴ στὸν Τοῦρκο κατακτητή. Δὲν ἤθελε νὰ ἔχῃ σχέση μὲ τὴν Ἑλλάδα, οὔτε μὲ καμμία ἄλλη πατρίδα, τόνιζε πὼς πατρίδα ὅλων εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ συνιστοῦσε στοὺς ρωμιοὺς νὰ παραμείνουν ὑποταγμένοι στοὺς Τούρκους ,ποὺ ἦρθαν γιὰ νὰ διαφυλαχθῇ ἡ ὀρθόδοξη πίστη ἀπὸ τὴν ἐκ δυσμῶν ἀπειλή. Συνιστοῦσε ἀκόμα νὰ προσεύχωνται οἱ χριστιανοί, γιὰ νὰ φωτίζῃ ὁ Θεὸς τὸν βασιλιᾶ καὶ τοὺς «ζαπιτᾶδες» ,ὥστε «νὰ κυβερνοῦν τὸν κόσμο μὲ πραότητα καὶ δικαιοσύνη».
Ἀπολαύστε ἀντιεπαναστατικὲς κι ἀντεθνικὲς διδαχὲς τοῦ Κοσμᾶ:
• «Καὶ διατὶ δὲν ἤφερεν ὁ Θεὸς ἄλλον βασιλέα ,ποὺ ἦταν τόσα ρηγᾶτα ἔδω κοντὰ νὰ τοὺς τὸ δώσῃ, μόνον ἤφερε τὸν Τοῦρκον, μέσαθεν ἀπὸ τὴν Κόκκινην Μηλιὰν καὶ τοῦ τὸ ἐχάρισε; Ἤξερεν ὁ Θεός ,πὼς τὰ  ἄλλα ρηγᾶτα μᾶς βλάπτουν εἰς τὴν πίστιν, καὶ (=ἐνῷ) ὁ Τοῦρκος δὲν μᾶς βλάπτει. Ἄσπρα (=χρήματα) δῶσ’ του καὶ καβαλλίκευσέ τον ἀπὸ τὸ κεφάλι. Καὶ διὰ νὰ μὴ κολασθῶμεν, τὸ ἔδωσε τοῦ Τούρκου, καὶ τὸν ἔχει ὁ Θεὸς τὸν Τοῦρκον ὡσὰν σκύλον  νὰ μᾶς  φυλάῃ». (Ι.Μενούνου ,«Διδαχές» ,Ἀθήνα 1979,σ.269-270.)
• «Σᾶς λυπᾶμαι γιὰ τὴν περηφάνεια ,ὁποὺ ἔχετε. Τὸ ποδάρι μου ἐδῶ δὲν θὰ ξαναπατήσῃ. Καὶ ἐὰν δὲν ἀφήσετε αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ κάνετε ,τὴν αὐθαιρεσία καὶ λῃστεία ,θὰ καταστραφῆτε. Σὲ κεῖνο τὸ κλαρί, ποὺ κρεμᾶτε τὰ σπαθιά σας, θἄρθῃ μιὰ μέρα ποὺ θὰ κρεμάσουν οἱ γύφτοι τὰ ὄργανάτους.»(Ἐλέχθη στὸ χωριὸ Ἅγιος Δονᾶτος Σουλίου, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» τοῦΑὐγ.Καντιώτη.)
• «Ἐμεῖς, χριστιανοί μου, δὲν ἔχομεν ἐδῶ πατρίδα...Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἔβαλε τὸν  νοῦν εἰς τὸ ἐπάνω μέρος,διὰ νὰ στοχαζώμεθα πάντοτε τὴν οὐράνιον βασιλείαν, τὴν ἀληθινὴν πατρίδα μας.» (ΔιδαχὴΑ΄,1,Ι.Μενούνου.)
• «Καὶ βαθμοφόροι Τοῦρκοι μοῦ παρέχουν τώρα τὴν προστασίαν των. Ὁ καθεὶς ἀπὸ αὐτοὺς ἐπιζητεῖ τὴν παρουσίαν τοῦ ἱερωμένου εἰς τὰ χωριά ,ὅπου ἔχουν τὰ φέουδάτων ,διότι  οὗτος παρακινεῖ τοὺς Ἕλληναςνὰ φέρωνται νομοταγῶς καὶ νὰ πληρώνουν τὰ δικαιώματα εἰς τοὺς φεουδάρχας των.» (Κ.Μέρτζιου, «Τὸ ἐν Βενετίᾳ»,σελ.6). Στὴ διδαχὴ αὐτὴ  φαίνεται καθαρὰ ὁ ρόλος τοῦ κλήρου κατὰ τὴν  Τουρκοκρατία. Στὸχειρόγραφο 12 τῆς Μονῆς Λευκοπηγῆς ἀναγράφεται, ὅτι ὁ  Κοσμᾶς παρακίνησε τοὺς ὁπλοφόρους ἀπὸ τοὺς ἀκροατές του νὰ παραδώσουν τὰ ὅπλα «εἰς τοὺς ζαπιτᾶδες».(Φ.Μιχαλόπουλος, «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός», σελ.271.)
• « Νὰρίψετε τ’ἅρματα καὶ νὰ ἐλπίζετε εἰς τὸν Θεόν.» (Παπᾶ-Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη ,ΙΓ ΄Πάτρια.)
« Προφητεῖες» στὰ ὅρια τῆς γελοιότητας
Εἶναι ἀδύνατον στὸν ἄνθρωπο νὰ πετάξῃ ἕνα νόμισμα στὸν ἀέρα καὶ νὰ ὑπολογίσῃ μὲ ἀκρίβεια ἀπὸ ποιά πλευρά του θὰ πέσῃ στὴ γῆ κι αὐτό, γιατὶ οἱ δυνάμεις ,ποὺ  ἀσκοῦνται κατὰ τὴν πορεία τοῦ νομίσματος ἀπὸ τὸ χέρι ἕως τὴν γῆ εἶναι ἄπειρες  καὶ διαφορετικὲς μεταξύ τους. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ «προφητεύσῃ» τοὺς ἀριθμοὺς τοῦ λαχείου κ.λ.π.. Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορῇ νὰ ὑπολογίση ἀπὸ ποιά πλευρὰ θὰ σταθῇ τὸ νόμισμα, πῶς μπορεῖ νὰ ὑπολογίσῃ τί θὰ γίνῃ μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια; Κι ὅμως ,οἱ χριστιανοὶ ἅγιοι –μὲ τὴν βοήθεια τοῦ  Γιαχβέ– τὸ καταφέρνουν. Πολυδιαφημισμένες εἶναι στὴν προκειμένη περίπτωση οἱ «προφητεῖες»  τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ,ὡρισμένες ὅμως ἀπὸ τὶς ὁποῖες φθάνουν στὰ ὅρια τῆς γελοιότητας.
Ἀπολαύστε μερικὲς (ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη ἱστοσελίδα www.rel.gr) δειγματοληπτικά:
• «Ἢ τρεῖς μέρες ἢ τρεῖς μῆνες ,ἢ τρία χρόνια θὰ βαστάξῃ.» Προφητεία εἶναι αὐ-
τή;
• «Θὰ δῆτε σαράντα ἄλογα νὰ τὰ δένουν σὲ  ἕνα παλούκι.»
• «Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ στὰ παράθυρα.»
• «Θἄρθῃ ξαφνικὰ ἢ τὸ βόιδι στὸ χωράφι ,ἢτ ὸ ἄλογο στ’ἁλώνι.»
• «Θἄρθῃ καιρός, ποὺ θὰ φέρῃ γύρες ὁ διάβολος μὲ τὸ κολοκύθι του.»
• «Ἕνα ψωμὶ θὰ χαθῇ τὸ μισὸ κι ἕνα ὁλόκληρο.»
•«Νὰ   ἔχετε τρεῖς θύρες· ἄν σᾶς πιάσουν τὴ μιά, νὰ φύγετε ἀπὸ τὴν ἄλλη.» Περισσεύει μία!
• «Θἄρθῃ καιρός ,ποὺ θὰ ζωστῇ ὁ τόπος μὲ μιὰ κλωστή.» Οἱ ἑλληνορθόδοξοι ἀπολογητὲς  προπαγανδίζουν ,ὅτι ἔτσι εἶναι τώρα ὁ κόσμος μὲ τὰ καλῴδια τοῦ τηλέγραφου καὶ τῶν τηλεφώνων. Αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν βέβαια, καθ’ὅτι βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ τῶν ἀσύρματων ἐπικοινωνιῶν καὶ μιλᾶμε μὲ κινητὰ μέσῳ δορυφόρων.
Ἂς  ἐξετάσουμε τώρα τίς ... «ἐπιστημονικές» γνώσεις τοῦ Κοσμᾶ σὲ θέματα,  ποὺ δὲν  χρειαζόταν  νὰ κάνῃ προφητεῖες:
• «Ὁ ἥλιος καὶ τὸ φεγγάρι καὶ τ’ἄστρα εἶναι κολλημένα εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὁ οὐρανὸς γυρίζει μαζὶ μὲ τὸν ἥλιον...Ὅπου πηγαίνει ὁ ἥλιος ἐκεῖ γίνεται ἡμέρα.»
(Χειρόγραφο 12 Λευκοπηγῆς, σελ.31.) Σκοτάδι γίνεται ἐκεῖ, ποὺ διδάσκονται τέτοιες ἀνοησίες.
• Ὅταν ὁ γάμος γίνεται ὄχι ὅπως θέλει ὁ Θεὸς ἀλλὰ ὁ Διάβολος, τότε πεθαίνει κάποιος ἀπὸ τοὺς συζύγους ,«καὶ παιδιὰ κάμνουν καὶ ἐκεῖνα ὅλα κορίτσια, στραβά ,κουτσά, λωλά, ἀναποδιασμένα».(Ἔκδοση Ἀποστολιᾶ,σελ.74.) Τὰ κορίτσια ἐξομοιώνονται μὲ τὰ παιδιὰ μὲ ἀναπηρίες.
•«Καὶ ἀπὸ τὸν καιρὸ ὁποὺ ἔκαμεν ὁ πανάγαθος Θεὸς τὸν κόσμον εἶναι ἑπτὰ χιλιάδες καὶ διακόσιοιὀ γδοήντα ὀκτὼ χρόνοι.»( ΔιδαχὴΑ2΄,19,Ι.Μενούνου.) Δηλαδὴ ὁ Γιαχβὲ κατασκεύασε τὸν κόσμο περὶ τὴν 6η χιλιετία π.Χ.. Τὰ ἴδια πάντως ὑποστηρίζει κι ὁ ἀρχιεπίσκοπος σήμερα. (Βλ.«Δ»,τ.283.)
• «Νὰ μὴν τρώγωμεν ὀψάρια τὲς Τετράδες καὶ τὲς Παρασκευές, ὅτι εἶναι μεγάλη ἁμαρτία ,καὶ ὅποιος τρώγει νὰ ἠξεύρῃ  ὅτι σταυρώνει τὸν Χριστόν.»(Διδαχὴ Α2΄,930,Ι. Μενούνου.)
•«Πάλιν ἐσύ, γυναῖκα  ,ἔχεις περισσότερον χρέος ἀπὸ τὸν ἄνδρα νὰ ἀνατρέφῃς τὰ παιδιά σου καὶ νὰ τὰ νουθετᾶς εἰς τὰ καλὰ ἔργα.Ὅταν τὸ παιδί  σου σηκώνεται τὸ ταχὺ ἀπὸ τὸν ὕπνον καὶ εὐθὺς σοῦ γυρεύῃ ψωμί, ἐσὺ μὴ τοῦ δώσῃς, ἀλλὰ ἐπᾶρετο καὶ πήγαινέτο εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ εἰπέ του: Ἐγὼ παιδί μου ψωμὶ δὲν ἔχω, ὁ Χριστός μας ἔχει.Ἔλα κᾶμε τὸ σταυρόν σου νὰ τὸν προσκηνύσωμεν καὶ νὰ  τὸ νπαρακαλέσωμεν νὰ μᾶς δώσῃ. Καὶ ἔτσι συνηθίζει τὸ παιδὶ ἀπὸ μικρὸν εἰς τὸ καλόν.» (ΔιδαχὴΑ2΄,935,Ι.Μενούνου.) Χριστιανικὲς παιδαγωγικὲς μέθοδοι ψυχολογικῆς βίας.

Μνημεῖα ἀνθελληνισμοῦ καὶ τουρκοφιλίας σύμφωνα μὲ τὴν πολιτικὴ τοῦ πατριαρχείου, σκοταδιστικὴ χριστιανικὴ προπαγάνδα καὶ καλογερικὲς ἀνοησίες ἦταν  τὰ κηρύγματα τοῦ περιφερόμενου καλόγερου ,τοῦ Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ .Κι  ὅμως οἱ ἀποπροσανατολισμένοι Νεοέλληνες πιστεύουν ,ὅτι ἐπετέλεσε  σημαντικὸ ἐθνικὸ ἔργο  καὶ τὸν θεωροῦν μέγαν Ἕλληνα καὶ μέγα  διδάσκαλο τοῦ Γένους. Ἡ ἐθνική μας ἀφασία σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο.

Από τον ΔΑΥΛΟ