Ποινές διαμελισμού ανθρώπων εν ζωή στο Βυζάντιο

 Οι αποτρόπαιες μέθοδοι επιβολής του Χριστιανισμού άνθισαν στο Βυζάντιο, και είναι γνωστό, ότι ὁ Ιουστινιανός πρώτος καθιέρωσε τον θεσμό της Ιεράς Εξέτασης και το αξίωμα του Ἐξεταστού στα 539 μΧ. Εκείνο που είναι λιγότερα γνωστό , είναι ότι αρκετές φορές παρεδίδοντο «αιρετικοί» κρατούμενοι σε κομπογιαννίτες, για να γίνουν ζωντανά πειραματόζωα σε θανατηφόρες χειρουργικές επεμβάσεις.



Την πληροφορία μάς την δίνει ὁ ιστορικός Θεοφάνης ,περιγράφοντας το μαρτύριο κάποιου («Χρονογραφία»,σ.436), «...όν εν τῷ μώλῳ τοῦ Θωμά χειροκοπήσαντες και ποδοκοπήσαντες ηνεγκαν τοις ἰατροῖς και τούτον ἀνέτεμον ζώντα οπό ήβης έως τοῦ θώρακος προς το κατανοῆσαι την τοῦ ανθρώπου κατασκευήν»! Μαζικὲς ἐξοντώσεις ἑλληνιστῶν μὲ σαδιστικὸ θάνατο διασῴζονται στὰ «Ἀνέκδοτα» τοῦ Προκοπίου (20,10-16), ὅπως καὶ εἰδήσεις ,σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες οἱ αἴθουσες βυζαντινῶν δικαστηρίων γίνονταν ταυτόχρονα καὶ αἴθουσες βασανιστηρίων.

Ὁ Νικηφόρος Σκευοφύλαξ καὶ ὁ Ἰωάννης Λυδὸς (6ος αἰών) ἀναφέρουν: «ἁπτέσθω πυρά, ἑτοιμαζέσθω στρεβλωτήριον καὶ πρόθεσιν ἅπασαν ἐκνικῶντα καὶ τρόπους μηχανημάτων παρατρέχοντα». (Νικηφόρου Σκευοφύλακος, «Βίος ἐν ἐπιτόμῳ καὶ ἐγκώμιον τοῦ Θεοφάνους τῆς Σιγριανῆς», ἐκδόσεις De Boor,Λειψίασ.24.) Τὴν νομικὴ κάλυψη γιὰ ἀκρωτηριασμούς ,τύφλωση καὶ κάψιμο στὴν πυρὰ τὴν ἔδωσε ὁ ἴδιος Ἰησοῦς μὲ τό : «ἐὰν σκανδαλίζῃσε ἡ χείρσου, ἀπόκοψον αὐτήν...ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζῃσε, ἔκβαλε αὐτόν»(Μᾶρκοςθ΄ 43-47).Ὅπως περιγράφεται στὴν ἔρευνα τοῦ κ.Γ.Φάκου («Δ»,τ.283), ἡ τραγικώτερη ἀναφορὰ γιὰ τὴν ποινὴ τοῦ «καυθῆναι», δηλαδὴ τοῦ καψίματος τῶν ζωντανῶν θυμάτων στὴν πυρά,ὑπάρχει στὴν «Ἀλεξιάδα» τῆς Ἄννης Κομνηνῆς μὲ θῦμα τὸν ἀρχηγὸ τῆς αἵρεσης τῶν Βογομίλων Βασίλειο, ποὺ μερικοὶ ἐρευνητὲς ταυτίζουν μὲ τὸν πασίγνωστο ἥρωα Βασίλειο Διγενῆ-Ἀκρίτα.

Οἱ χριστιανοὶ αὐτοκράτορες παρέδιδαν στὴν πυρὰ ἀκόμη καὶ ἀναπήρους (Νικήτας Χωνιάτης, «Χρονολόγια»vi 404,405 καὶ 332). Γιὰ τὴν «ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ» δὲν ἔλειψαν καὶ οἱ ὁμαδικὲς καύσεις στὸν Ἱππόδρομο τοῦ Βυζαντίου: «τοὺς δὲ μεγιστάνας τῶν Ἀρμενίων σωρεύσας ἐν τόπῳ ἑνὶ ζωοκαύστους ἐποίησε» (Θεοφάνης σ.372,18). Ὁ Ἰουστινιανὸς μέσῳ τῶν ἱεροεξεταστῶν του ἐξοντώνει μαζικὰ Ἕλληνες τῆς αὐτοκρατορίας ρίχνοντάς τους ζωντανοὺς στὴν πυρὰ μαζὶ μὲ τὰ βιβλία καὶ τὰ ἀγάλματα : «...μηνἰ ινδικτιῶνι τῇ αὐτῇ συσχεθέντες Ἕλληνες περιεβωμίσθησαν,καὶ τ΄ὰβιβλία αὐτῶν κατεκαύθησαν ἐν τῷ Κυνηγίῳ» (Ἰωάννης Μαλάλας« Χρονογραφία» ,σ.491). Οἱ Βυζαντινοὶ ἱστορικοὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους ἔγραψαν μέχρι ποῦ ἔφθανε ἡ πολυδιαφημισμένη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν κόσμο, καὶ οἱ Ἕλληνες ἔχουν χρέος νὰ μελετήσουν αὐτὴν τὴν πτυχὴ τοῦ παρελθόντος.

πγή : ΔΑΥΛΟΣ