Στον Άγιο Ανδρέα, έναν συνοικισμό στην Νέα Μάκρη Αττικής, εδώ και δεκαετίες ζούσαν ανενόχλητες περίπου 70 οικογένειες, σχεδόν 300 άτομα, κυρίως Μικρασιάτες πρόσφυγες και γηγενείς κτηνοτρόφοι, από τα βουνά της Πεντέλης. Κάποιοι μάλιστα έχουν εγκατασταθεί στη συγκεκριμένη περιοχή εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Οι άνθρωποι αυτοί, που κατασκήνωσαν αρχικά στο δάσος, μέσα στην άγρια τότε βλάστηση της περιοχής, για να προφυλαχτούν από τα χιόνια και την κακοκαιρία, με την πάροδο των χρόνων έφτιαξαν στον χώρο αυτό κάποια παραπήγματα, τα οποία κληρονόμησαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Κάποιοι μπόρεσαν να τα βελτιώσουν και να ζουν ανθρώπινα, οι περισσότεροι όμως, λόγω των μόνιμων οικονομικών προβλημάτων μέσα στα οποία γεννήθηκαν, δεν τα έχουν καταφέρει έως και σήμερα.
Το βίντεο της ντροπής και της αναλγησίας
των εκπρορώπων της εκκλησίας
Εδώ και 30 περίπου χρόνια, όταν άρχισε να φαίνεται ότι αυτή η πευκόφυτη, παραθαλάσσια περιοχή, που βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα, είναι ιδανική για τουριστικές εγκαταστάσεις και παραθερισμό και ότι η αξία της θα ανεβαίνει κατακόρυφα, τις παράγκες αυτές ήρθε να διεκδικήσει η εκκλησία, επικαλούμενη φιρμάνια από την εποχή της Τουρκοκρατίας και τα ιδιωτικά της αρχεία, σύμφωνα με τα οποία ανήκει σε ευρύτερο δικό της χώρο. Ο Σύλλογος και οι κάτοικοι καταγγέλλουν ένα ανελέητο κυνήγι από την πλευρά της, που τους οδηγεί στα δικαστήρια και μάλιστα έναν-έναν και όχι όλους μαζί, ώστε να εξαντλούνται οικονομικά με τα δικαστικά έξοδα. Έτσι καθώς δεν έχουν την δυνατότητα να τα αντιμετωπίσουν, αναγκάζονται να παραιτούνται από τη διεκδίκηση των σπιτιών και συνθηκολογούν με τους όρους της Εκκλησίας. Επίσης, μιλάνε πιο γενικά για απαράδεκτα επιθετικό τρόπο από την πλευρά των εκπροσώπων της, σε πλήρη αντίθεση με την διδασκαλία της.
Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίο η Εκκλησία επέβαλε το δίκιο της ήταν ασυνήθιστα σκληρός.
Εκτός από τα ερωτηματικά που προκύπτουν μετά από όλα αυτά σχετικά με το κοινωνικό πρόσωπο της Εκκλησίας, ο Σύλλογος και οι κάτοικοι καταγγέλλουν κάτι που έρχεται να δώσει άλλη διάσταση στην υπόθεση: ότι η Ι.Μ. Πεντέλης, ο αρχικός ιδιοκτήτης της περιοχής, έχει πουλήσει από τον Μάρτιο του 1930 μια έκταση 4.500 στρεμμάτων, η οποία συμπεριλαμβάνει τον χώρο που βρίσκονται τα σπίτια των οικογενειών που σήμερα πετάει στον δρόμο!
Αυτό αποδεικνύεται από δύο συμβόλαια: υπ' αριθμόν 6165 και 6166 της 6/3/1930 του συμβολαιογράφου Αθηνών Πέτρου Καββαδία και από την μελέτη της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Νέας Μάκρης, του Αντιδημάρχου Νέας Μάκρης Βασίλη Κουλουμπή προσωπικά, αλλά και της εταιρίας SILVA-NATURA L.t.d., που εφάρμοσαν τα περιγραφόμενα στα συμβόλαια του 1930 όρια της έκτασης που πουλήθηκε, στα αντίστοιχα σημερινά σημεία.
Επίσης, από την μελέτη της μερίδας της Ι.Μ. Πεντέλης φαίνεται ότι έκτοτε δεν περιήλθε ξανά στην ιδιοκτησία της η συγκεκριμένη έκταση.
Τη συγκεκριμένη έκταση όμως, επίσης διεκδικούσε για δεκαετίες το Ελληνικό Δημόσιο, και προκειμένου να λήξει αυτή η διαφορά του με την Εκκλησία, τον Οκτώβριο του 1988 ήρθαν σε συμφωνία, στο πλαίσιο της οποίας ψηφίστηκε ο νόμος 1811/1988, πιο γνωστός ώς "Νόμος Τρίτση", με βάση τον οποίο η Εκκλησία της Ελλάδας παραχώρησε όλη την δασική και αγροτολιβαδική της περιουσία στο Ελληνικό Κράτος. Αυτό, σύμφωνα με Ανώτατους Υπαλλήλους της Διεύθυνσης Δασών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης σημαίνει ότι, ακόμη και να μην είχε πουλήσει το 1930 τη συγκεκριμένη περιοχή, πάλι δεν έχει κανένα έρεισμα να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης της, κάνοντας εξώσεις και ότι άλλο αυτό συνεπάγεται.
Από την πλευρά της, η Εκκλησία δεν έχει τίτλους ιδιοκτησίας της έκτασης και επικαλείται ένα προεδρικό διάταγμα του 1932, που αναφέρεται ασαφώς στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς να συνοδεύεται από αντίστοιχο τοπογραφικό σχεδιάγραμμα και το Μεγάλο Κώδικα της Ι.Μ.Πεντέλης, δηλαδή το αρχείο της Μονής, που είναι καταγεγραμμένα τα περιουσιακά της στοιχεία, κάτι που όμως δεν αποτελεί απόδειξη, σύμφωνα με την απόφαση αρίθμ. 26/2002 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Μάλιστα δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί όσον αφορά τα συμβόλαια, σύμφωνα με τα οποία έχει πουλήσει τη γη από το 1930 -ούτε καν για να τα διαψεύσει, κάτι που, σύμφωνα με τους νομικούς συμβούλους των κατοίκων σημαίνει ότι συνομολογεί την ύπαρξή τους-, συνεχίζει όμως να διεκδικεί την έκταση.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ενημερώθηκε εδώ και μήνες για το θέμα, δήλωσε ότι έχει καλή διάθεση και υποσχέθηκε ότι θα βρεθεί λύση.
πηγή
0 αναγνώστες άφησαν σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας για την ανάρτηση αυτή .