Έτσι κάνουν λεφτά κύριοι οι ... κηφήνες και σήμερα δεν πληρώνουν μία !!! Να δημευθεί η περιουσία των εκκλησιών για να σωθεί το έθνος , έτσι κι αλλιώς δεν τους ανήκουν ... τα πήραν με το στανιό !

Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων Θεόκλητος, προέδρος της Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών της Εκκλησίας της Ελλάδος, λέει : «η επιβολή φόρων θα οδηγήσει τα εκκλησιαστικά πρόσωπα σε κατάσταση χρεοκοπίας». Άλλωστε «δεν υπάρχει πόλεμος ή θεομηνία για να συνεισφέρουμε. Καλούμαστε, αντίθετα, να συνεισφέρουμε για τις ανύπαρκτες οικονομικές πολιτικές. Δεν θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα άλλων»! Δεν μας λέει όμως πως απέκτησε η εκκλησία τόση περιουσία ... διαβάζοντας παρακάτω βλέπουμε το πως ... 

Οι απεσταλμένοι των Φιλικών είχαν μυήσει κατά την προ της Επαναστάσεως του '21 περίοδο στις ιδέες των περί της δημιουργίας ελευθέρου έλληνικου κράτους αρκετούς Μακεδόνες πατριώτες. Κέντρο της προσπάθειας αυτής αποτέλεσαν οι Σέρρες. Ή πόλις είχε καταστή τό κλειδί του εμπορίου της Μακεδονίας σέ ολόκληρη την Ευρώπη. Στις σχολές τών Σερρών έμορφώνοντο τά παιδιά τών εύπορωτέρων έλληνικών οικογενειών άπ' την Ηπειρο έως την Θράκη.

Ό διακεκριμένος Σερραίος πατριώτης Εμμανουήλ Παπάς, τραπεζίτης και μεγαλέμπορος μέ πελάτες πολλούς μπέηδες και αγάδες, ήτο ό άνθρωπος πού ξεκίνησε και ώργάνωοε την έπαναστατική κίνησι στην Μακεδονία. Διαπνεόμενος από άγνό και θερμό πατριωτισμό, αγωνίσθηκε και έδωσε όλη την περιουσίαν του για τις άνάγκες του άγώνος και την ελληνική ελευθερία.

Ό Παπάς έμυήθη στην Φιλικήν Εταιρεία το έτος 1819 άπ' τον Ιωάννη Φαρμάκη. Τον Οκτώβριο τού 1820 ό'Αλεξανδρος 'Υψηλάντης τού ανήγγειλε την έναρξη τής επαναστάσεως. Στις 23 Μαρτίου τού 1821 μαζί με τόν Ιωάννη Χατζηπέτρο αποπλέει γιά τήν χερσόνησο τού 'Άθω μεταφέροντας όπλα και πολεμοφόδια.

Στήν χερσόνησο του Άθω δεν ευρίσκοντο Τούρκοι. Τούτο αποτελούσε προνόμιο παραχωρηθέν άπό τόν Σουλτάνο, διότι οί 'Αγιορείτες μοναχοί είχαν συμπράξει πάντοτε μέ τους Τούρκους. Μερικοί εξ αύτών όμως είχαν μυηθή στήν Φιλικήν 'Εταιρεία καί δέχθηκαν τόν Εμμανουήλ Παπά. Στον 'Αθω υπήρχαν κατ' εκείνη την εποχή είκοσι μοναστήρια, πεντακόσιοι ασκητές καί δέκα χιλιάδες μοναχοί. To Αγιον 'Ορος ήτο τό μοναδικό κέντρο, οπού μπορούσε νά προπαρασκευαστή ό άγων.

Μέ την κήρυξη τής έπαναστάσεως στήν Μολδοβλαχία καί στήν Πελοπόννησο οί Τούρκοι φοβούμενοι τήν επέκταση της καί στήν Μακεδονία, έπετέθησαν για ασήμαντη αφορμή στήν αγορά τού Πολυγύρου γιά νά τρομοκρατήσουν τόν πληθυσμόν. Οί κάτοικοι τού Πολύγυρου όμως ώπλίσθηκαν καί έπετέθησαν κατά των Τούρκων φονεύοντας τήν φρουρά , 18 Τούρκους καί τόν διοικητή. Αύτό το γεγονός απετέλεσε τήν έναρξη τής επαναστάσεως στήν Μακεδονία.

Οί Τούρκοι προέβησαν σέ συλλήψεις, εκτελέσεις, διαπομπεύσεις. Στις έπιθέσεις αυτές συνήργησαν οί 'Εβραίοι τής θεσσαλονίκης καί τής Χαλκιδικής. Ταυτοχρόνως ό Έμμ. Παπάς ανακηρύσσεται στήν πολίχνη τών Καρυών άπ΄ τους τοπικούς οπλαρχηγούς αρχηγός τής έπαναστάσεως καί «Προστάτης της Μακεδονίας». Προβαίνει σέ προσπάθεια ένισχύσεως καί αναγνώσεως τού άτάκτου στρατού του μέ τους οπλαρχηγούς τού Όλύμπου καί ζητεί βοήθεια άπ΄ τόν μικρόν ελληνικό στόλο της Ύδρας καί τών Σπετσών.

«Στυγερά άνελευθεριότης και μικροπρέπεια»

Οί εχθροπραξίες μέ τους Τούρκους θά κρατήσουν άρκετόν καιρό. Καί ένω ή επανάστασης δείχνει νά σβήνη λόγο έλλείψεως πολεμοφοδίων καί τροφών ό Έμμ. Παπάς στρέφεται γιά βοήθεια στίς πάμπλουτες μονές του Αγίου Όρους. Μάταιος κόπος. Παρά τις έκκλήσεις τού ίδιου τού Ύψηλάντου οί μοναχοί δέν έννόουν νά θίξουν τούς πλουσιώτατους θησαυρούς τού 'Αγίου Όρους, πού θά μπορούσαν νά αποτελέσουν πηγή σοβαρής ενισχύσεως οχι μόνο τού Μακεδονικού άλλά καί τού Πανελληνίου άγώνος.

Καθ΄ όλη τή διάρκεια τής Τουρκοκρατίας ή «'Ιερά Κοινότης του 'Αγίου Όρους» είχε έπιβάλει στό ποίμνιο της τόν φόρο τής «δεκάτης» (10% τής περιουσίας κάθε Χριστιανού νά δίδεται στην Εκκλησία) καί τά 'δοσίματα΄ δωρεές. Επίσης κάθε Χρισπανός γαιοκτημονας υποχρεωτικά μετά τον θάνατο του άφηνε τό 1/3 τής γής του στην Εκκλησία. Ό οικουμενικός πατριάρχης είχε τό δικαίωμα έκτος των προηγουμένων νά φορολογεί έκτάκτως καί κατά βούλησιν τό ποίμνιο του. Ό Κ. Παπαρρηγόπουλος («' Ιστορία τού Ελληνικού Εθνους», τόμος Ε', σελ. 507). μάς παραδίδει τήν άκόλουθη επιστολή τού οπλαρχηγού Ρήγα Μάνθου προς τον Έμμ. Παπά μέ ημερομηνία 19 Ιουνίου 1821:

Κατά την παραίνεσίν της εξακολουθώ φυλάττων τόν στρατόν εντός τών όχυρωμάτων και μεταχειριζόμενος τίνα στρατηγήματα, άποστέλλων στρατιώτας εϊς τά βουνά, το οποίον ώφέλησε καϊ ωφελεί. Μά τί να κάμει κάνεις την μωρολογίαν τών Αγιων Πατέρων; Aυτή ή στυγερά άνελευθεριότης και μικροπρέπεια αυτών μάς εμπόδισεν άπό πολλά ωφέλιμα και άπό πολλά αναγκαία. (...) Επάσχισα νά τούς διαθέσω διαφορετικά μέ λόγον. 'όμως αυτοί άπό τόν σκοπόν των δεν βγαivoυv. Εχονν τά φρονήματα των, τά οποία μόvα εγκρίνουν διά καλά καί τά προσκυνούν και τά λατρευουν και φροντίζουν μόνον διά την συντήρησιν τών ιδίων των ύποκειμένων και μόνον διά την άσφάλειάν των. Φοβούμαι, μήπως ό λαός άπό την πείναν και τάς πολλάς θλίψεις του έφορμήση εναντίον των και δεν δινηθώμεν ν' άπαντήσωμεν εις την όρμήν των. [...]

Οί Τούρκοι συνέχιζαν τις σφαγές στά γύρω χωριά κατά του άμαχου πληθυσμού. Πείνα κι επιδημίες άκολούθησαν. Ό Έμμ. Παπάς στό τέλος τής επιστολής του προς τον Υψηλάντη γράφει:

«το ιδιαίτερόν μου ταμείον εξηντλήθη. Πόρους άλλους δεν εχω. Το ηθικόν του λαού είναι κατακερματισμένων κai εάν δεν εφοδιαστή ό στρατός τοιουτοτρόπως και έμψυχωθή, διαλύεται». 

Όμως ό Υψηλάντης εύρίσκετο σε πραγματικήν άδυναμία νά ένισχύση τόν Μακεδονικόν Αγώνα, διότι ή έπαναστασις φού¬ντωνε σέ όλόκληρη την επικράτεια και οί άνάγκες ήταν μεγάλες.

Ή άρνησις τών 'Αγιορειτών γιά βοήθειαν είχε γίνει πλέον γνωστή σέ ολόκληρη την χώρα. Τό πατροπαράδοτο πνεύμα ύποταγής τους στούς κατακτητές και ή φιλοχρηματία τους στέρησαν την σημαντική βοήθεια πού είχαν τή δυνατότητα νά προσφέρουν στους άγωνισιές. Οί θησαυροί του Αγίου Ορους θά μπορούσαν νά μετατραπούν σέ όπλα, πολεμοφόδια καί τρόφιμα γιά ολόκληρη την έπανάστασι.

Η προδοσία καί τό τραγικό τέλος τοϋ Εμμ. Παπα

Τον Μάιο τοΰ 1822 διορίζεται πασάς τής Θεσσαλονίκης ό Άβδοϋλ 'Αμποΰδ, με εντολή να καταστείλει την επνάστασιν εις την ανατολική Μακεδονίαν . Τον Οκτώβριον ξεκινα εκστρατεία κατά της Κασάνδρας με μεγάλη στρατιωτική δύναμη, πού ύστερα άπό σκληρές μάχες καταφέρνει νά νικήση τους Έλληνες υπερασπιστές .Η Κασσάνδρα μετεβλήθη σέ σφαγείο καί σέ στάχτη. Τά χωριά έπυρπολήθησαν καί οσοι κάτοικοι δεν έσφάγησαν, πουλήθηκαν στην θεσσαλονίκη ώς δούλοι. " Απέμενεν ό Αθως.

Ό άκαδημαϊκός καί ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος στό Έργο του «Ή Ελληνική Έπανάστασις» άναφέρει: 

«Οί καλόγηροι ήσαν πάντα συνηθισμένοι να δεχωνται προσφοράς άπ' τους πτωχοτερους πιστούς, χωρίς αυτοί νά προσφέρουν ποτέ τίποτε. Ό δέ πατριωτισμός των είχε σταματήσει πρό τής ουσίας χρημάτων, που δεν ανήκαν έπi τέλους εις αυτούς, άλλα τών όποιων ήσαν διαχειρισται και ό πρώτος ενθουσιασμός των δια τον Έμμ. Παπάν μετεβλήθη είς δυσφορίαν. Και αντί νά ενισχύσουν τόν ηρωικόν αρχηγόν εις τάς τελευταίας αγωνιώδεις προσπαθείας του, συνεσπειρώθησαν περί τάς μονάς των και τόν κατηρώντο ώς ύποκινητην τής επαναστάσεως, ώς ύπεύθυνον του κακού. Ένεθύμιζαν με την στάσιν των τά πλήθη τών κληρικών τής Κωνσταντινουπόλεως κατά τάς τελευταίας ήμερας τής πολιορκίας της, πού, άντι να λάβουν όπλα και νά ένισχύσουν τόν Παλαιολόγον, έγέμιζαν τάς εκκλησίας, κατηγορούσαν τόν βασιλέα και ώμιλούσαν περί τής έπικειμένης πτώσεως ώς περί μοίρας άναποφεύχτου».

Οί 'Αγιορείτες ήσαν σέ θέση νά άντισταθούν. 'Ολόκληρη ή χερσόνησος του "Αθω αποτελούσε φυσική οχυρή θέση, κατά τής όποιας θά άπαιτούντο έπίπονες καί μακρόχρονες πολεμικές προσπάθειες τών 'Οθωμανών μέ αμφίβολον άποτέλεσμα. Ό πασάς ύπέσχέθη νά σεβασθεί τό προαιώνιο προνόμιο τών μονών τής απαγορεύσεως εισόδου τουρκικού στρατού στή γή τών 'Αγιορειτών, εφ όσον παρέδιδαν άπλα. κανόνια καί ομήρους σ αύτόν καθώς καί ποσό δυόμισυ εκατομμυρίων γροσιών. Οί καλόγηροι έδέχθησαν νά παραδώσουν τά όπλα καί τους όμήρους. Τό προδοτικότερο βέβαια ήταν ότι έδέχθησαν νά παραδώσουν καί τόν εύρισκόμενον άκόμη στή μονην Έσφιγμένου Έμμ. Παπά.

H θέση της Ορθοδοξίας στό θέμα ίδρυσης κράτους

Οί περισσότεροι μετέπειτα ίστορικοί τού «ελληνοχριστιανικού» κράτους πλήν ελαχίστων προσπάθησαν νά δικαιολογήσουν τήν προδοσία αυτή τών μοναχών. "Ομως λίγα χρόνια πρίν άπό τήν προδοσία ο 'Αθανάσιος Πάριος στό έργο του «Χριστιανική 'Απολογία» έγραφε γιά τήν ιδέα τού νέου κράτους τών 'Ελλήνων: 

«'Η ελευθερία καί ισότης μεταξυ τών Χριστιανών είναι προϊόντα άντιχριστιανικής άσεβείας πρός τόν Θεόν».

"Οσο γιά τους Τούρκους, ο πατριάρχης 'Ιεροσολύμων "Ανθιμος στήν «Πατρικήν διδασκαλίαν» του είχε δώσει τίς άκόλουθες οδηγίες: 

« Ο κύριος έγειρεν έκ τού μηδενός τήν ισχυράν αυτήν βασιλείαν τών Οθωμανών αντι τής τών Ρωμαίων ημών βασιλείας, η οποία είχεν αρχίσει τρόπον τινα νά χωλαίνη εις τά τής'Ορθοδοξίας πίστεως φρονήματα (εννοεί τήν προσπάθεια άναδείξεως τής Πληθωνικής-Πλατωνικής παιδείας στήν 'Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) και ύψωσε τήν βασιλείαν αύτήν τών 'Οθωμανών περισσότερον από κάθε άλλην, διά νά αποδείξη αναμφιβόλως, οτι θείω έγένετο βουλήματι και οχι με δύναμιν τών ανθρώπων και νά πιστοποιήση πάντας τούς πιστούς, οτι με αύτόν τόν τρόπο εύδόκησε νά οικοδομήση μέγα μυστήριον, τήν σωτηρίαν δηλαδή εις τούς έκλεκτούς του λαούς».

'Η παράδοσις τού Ε. Παπά άπό τους 'Αγιορείτες εζητήθη άπ' τόν 'Αβδουλ 'Αμπούδ. 'Εκείνοι όχι μόνο δεν διαπραγματεύθηκαν καν τήν παράδοσί του, άλλά άντιθέτως τόν κατεδίωξαν άμέσως οί ίδιοι.. Διά τού λόγου τό άληθες άκολουθεΐ τό έγγραφο τής προδοσίας τών ήγουμένων τών δεκαεννέα υπολοίπων μονών πρός τους μοναχους τής μονής τού 'Εσφιγμένου: 

«Εις τήν πανοσιότητά σας, άγιοι πατέρες, τού ιερού κοινο¬βίου Εσφιγμένου. Χθες ο ένδοξότατος ημών Χασεκή αγάς μας σας έγραψε μουρασελέν, διά νά πιάσετε ένέχειρον τόν "Άρχοντα Παπαν και τούς λοιπούς, καθώς και ο ίδιος σας έγραψε. Λοιπόν σας γράφομεν και ημείς οί τών είκοσι ίερών μοναστηρίων Προϊστάμενοι, οί έν τή Ίερα Συνάξει, νά κάμετε τό ίδιον, ομοφώνως, δηλαδή νά μας τούς φέρετε ένταυθα αναμφιβόλως και τούς ζητουμεν από έσας αφεύκτως. Και ιδού οπου στέλλομεν έπίτηδες ανθρώπους, διά νά τούς πάρουν. Και οσοι ακολουθοϋν τόν "Άρχοντα από τούς έντοπίους πατέρας, νά τόν αφήσουν και νά έπιστρέψουν εις τά κελλιά των. Είδε και φανούν παρήκοοι, θέλουν ύποπέσει εις οργήν μεγάλην, και θέλουν χάσει και τά οσπίτιά των. Ομοίως και οσοι άλλοι πιασθούν έχουν νά παιδεύωνται. Ταύτα πρός είδησίν σας και έμμένομεν., "Άπαντες οί έν τή Κοινή Συνάξει τών δεκαεννέα ίερών μοναστηρίων τοϋ 'Άγιου "Ορους Προϊστάμενοι 1821-18 Νοεμβρίου».

Μπορούσαν βέβαια νά φυγαδεύσουν τόν Παπά, διότι Τούρκοι δεν υπήρχαν στό "Αγιον "Ορος, προτίμησαν ομως νά τόν παραδώσουν. Τό μόνο που διαπραγματεύθηκαν ήταν τά χρήματα, ζητώντας προθεσμία γιά νά τά καταβάλουν στόν Τούρκο εισπράκτορα σαράντα ήμέρες άργότερα, πράγμα που δέχθηκαν οί Τούρκοι.

'Ο 'Εμμ. Παπάς μόλις πρόφθασε νά διαφύγη. Καταδιωκόμενος άπό τους Τούρκους καί τους καλογήρους, κατώρθωσε νά επιβιβασθή με λίγους πιστους συντρόφους του καί τόν υίόν του 'Ιωάννη επί τού πλοίου τού Χ. Βισβίζη καί νά άναχωρήση γιά τήν "Υδρα, άλλά κάτω άπό τόσο εξοντωτικες συνθήκες, ώστε κατά τή διαδρομή τού πλοίου, εξαντλημένος άπ' τίς κακουχίες καί τίς συγκινήσεις τής τραγικής του περιπέτειας, πέθανε άπό καρδιακή προσβολή. Τό σώμα του μετεφέρθη στήν "Υδρα, οπου κηδεύθηκε με τιμες ηρωος.

'Η παραχάραξι καί άλλοίωση τής ίστορίας στό Ρωμαίικο κρατίδιο είναι ή κολυμβήθρα τού Σιλωάμ, μέσα στήν οποία μπαίνουν οί προδότες καί βαπτίζονται σωτήρες οι ελευθερωτες τού 'Ελληνισμού.