Γιατί "πάγωσε" η εκμετάλευση του ζεόλιθου στον Έβρο ;Έχει σχέση με την ξαδέλφη του Παπακωνσταντίνου (της λίστας ... Λαγκάρτ);

 

Πριν έναν περίπου μήνα είχαμε πληροφορηθεί για το πάγωμα της εκμετάλλευσης του κοιτάσματος Ζεολίθου που υπάρχει στον βόρειο Έβρο. Είμασταν οι πρώτοι που είχαμε αναδείξει το θέμα και την εμπλοκή συγγενούς πολιτικού υψηλά ιστάμενου πολιτικού προσώπου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το οποίο απαίτησε την πρόσβαση στα αρχεία ερευνών του ΙΓΜΕ. Μετά την άρνηση που εισέπραξε (και πολύ καλώς έπραξε ο αρμόδιος διευθυντής του ΙΓΜΕ), την επόμενη ημέρα ο κ. Πάγκαλος ζήτησε το κλείσιμο του ΙΓΜΕ.

Να θυμίσουμε πως εκατοντάδες έρευνες του ΙΓΜΕ αυτή τη στιγμή αγνοούνται, ενώ το ίδιο το ΙΓΜΕ έχει παύσει να υφίσταται, μυστηριωδώς, τη στιγμή που έχει γίνει γνωστό τοις πάσι πως η χώρα μας είναι πλουσιότατη σε ποιότητα και ποσότητα ορυκτών κοιτασμάτων, ενώ άγνωστοι επίσης είναι οι λόγοι για τους οποίους το αρμόδιο υπουργείο ενώ ενημερωνόταν για αποτελέσματα ερευνών του ΙΓΜΕ έστελνε (σχεδόν σε μόνιμη βάση) απαντητικό σημείωμα που έλεγε "τσιμεντώστε την τρύπα"...

Σύμφωνα, τώρα, με δημοσίευμα, το κοίτασμα ζεόλιθου επανέρχεται στη δημοσιότητα και όλως παραδόξως φαίνεται πως αυτή τη φορά φέρεται ως εμπλεκόμενα ένα άλλο (πρώην) πολιτικό πρόσωπο που ενδέχεται να απασχολήσει και τη Δικαιοσύνη. Το όνομα "Παπακωνσταντίνου", φέρεται να εμπλέκεται σε εταιρεία που δραστηριοποιείται στην Βουλγαρία και εισάγει στην Ελλάδα ποσότητες ζεολίθου...

Τι λέει το σχετικό δημοσίευμα

Είναι γνωστό ότι στο βόρειο Έβρο, στα όρια του Δήμου Ορεστιάδας, έχει εντοπιστεί ένα από το πλουσιότερα και ποιοτικότερα κοιτάσματα ζεολίθου. Το συγκεκριμένο κοίτασμα στα Πετρωτά του Έβρου υπολογίζεται σε 100 εκατομμύρια τόνους, τη στιγμή που η Ελλάδα εισάγει ετησίως περίπου 50-60 χιλιάδες τόνους κυρίως από τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Από το 2005 μία ελληνική εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη εκδήλωσε ενδιαφέρον για να εκμεταλλευτεί το κοίτασμα, δημιουργώντας πολλές θέσεις εργασίας σ’ αυτό το νευραλγικό σημείο της ελληνικής επικράτειας που μαστίζεται από τη μετανάστευση και την ανεργία και αναπτύσσοντας μια εξαγωγική δραστηριότητα με προφανή οφέλη για την εθνική οικονομία. Η πορεία του επενδυτικού σχεδίου εμπεριέχει όλα τα στοιχεία της κακοδαιμονίας που χαρακτηρίζει τη δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα. Επί σειρά ετών δεν προχωρούσε τίποτα μέχρι τη στιγμή που η υπόθεση έφτασε στην Ομάδα Εργασίας για την Απεμπλοκή Επενδύσεων, υπό το συντονισμό του τότε Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως Θεόδωρου Πάγκαλου. Η απόφαση που πάρθηκε στις αρχές του 2011, έβαζε τις βάσεις για την προώθηση της επένδυσης, πράγμα που επετεύχθη λίγο αργότερα με ανάληψη πρωτοβουλιών από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας-Θράκης. Έτσι στις 22 Μαρτίου 2011 ο Γενικός Γραμματέας της ΑΔ Μακεδονίας – Θράκης κάνει δεκτή την αίτηση θεραπείας της συγκεκριμένης εταιρείας και στις 20 Μαΐου 2011 υπογράφεται πανηγυρικά η σύμβαση παραχώρησης από το ελληνικό δημόσιο και τη βορειοελλαδίτικη εταιρεία, με την παρουσία του ΓΓ Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, της Αντιπεριφερειάρχη Έβρου, του Δημάρχου Ορεστιάδας, τοπικών Βουλευτών και λοιπών εκπροσώπων τοπικών φορέων. Λίγες μέρες μετά, ένας βουλευτής από τη Χίο, ο σημερινός Υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου, καταθέτει ερώτηση στη Βουλή θεωρώντας ότι υπάρχουν νομικά προβλήματα στην υπόθεση αυτή. Ο τότε Υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης, αποφασίζει στις 14 Ιουνίου 2011 να ακυρώσει τη διαδικασία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης και την υπογραφή της σύμβασης (αν και όλα είχαν γίνει σύμφωνα με τις εντολές του προϊσταμένου του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης), θεωρώντας ότι έπρεπε να γίνει διαγωνισμός. Η υπόθεση κολλάει για μια ακόμη φορά και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα. Οι τοπικοί φορείς και οι κάτοικοι του βορείου Έβρου διαμαρτύρονται και θεωρούν ως απόλυτη κοροϊδία την πλήρη αδυναμία των εκάστοτε κυβερνήσεων να βρουν τρόπο ώστε να υλοποιηθεί μία αναπτυξιακή επένδυση στα σύνορα, με οποιοδήποτε τρόπο και διαδικασία. Πάμε τώρα να δούμε κάποια δεδομένα που αφορούν την υπόθεση αυτή και κάποιες .συμπτώσεις. Κοίτασμα ζεολίθου υπάρχει και στην άλλη πλευρά των συνόρων, λίγα χιλιόμετρα από τα Πετρωτά του Έβρου. Είναι το κοίτασμα στην περιοχή Κίρτζαλι της Βουλγαρίας, το οποίο εκμεταλλεύεται μια εταιρεία, που μάλιστα εξάγει το προϊόν και στην Ελλάδα. Άρα η εταιρεία αυτή έχει συμφέρον να μην υπάρξει εκμετάλλευση του συγκεκριμένου ελληνικού κοιτάσματος, για να μην έχει ανταγωνισμό στην αγορά. Η εταιρεία αυτή ανήκει από το 2003 κατά 96,8%, στον όμιλο S&B Βιομηχανικά Ορυκτά, ελληνικών συμφερόντων (Οδυσσέας Κυριακόπουλος). Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος (και η Ομάδα Εργασίας για την Απεμπλοκή Επενδύσεων) τα βρίσκει όλα νόμιμα και δίνει εντολή να προχωρήσει η σύμβαση. Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης προχωρά και υπογράφεται η σύμβαση παραχώρησης από το ελληνικό δημόσιο. Η υπόθεση μπλοκάρεται μετά την ερώτηση που κατέθεσε ένας βουλευτής από τη Χίο, ο οποίος βρήκε χρόνο και τις κατάλληλες πληροφορίες να ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες μίας σύμβασης στα σύνορα του Έβρου. Πολύ καλά έκανε και αυτή θα έπρεπε να είναι η στάση όλων των Ελλήνων βουλευτών, αν και είναι πολύ σπάνια περίπτωση. Ο υφυπουργός Περιβάλλοντος ακυρώνει τη σύμβαση στις 14 Ιουνίου 2011. Στις 16 Ιουνίου 2011 ανακοινώνεται ανασχηματισμός της κυβέρνησης, ο Υφυπουργός παραμένει στη θέση του, αλλά προϊστάμενός του Υπουργός Περιβάλλοντος τοποθετείται ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μέχρι τότε Υπουργός Οικονομικών. Ενάμιση χρόνο μετά και ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα, ο ελληνικός ζεόλιθος παραμένει στη γη, εισάγουμε ζεόλιθο από το εξωτερικό και λίγα χιλιόμετρα δυτικά μια εταιρεία ελληνικών συμφερόντων εκμεταλλεύεται το βουλγαρικό ζεόλιθο. Τελικά φαίνεται πως αυτή η εταιρεία είναι ο μόνος κερδισμένος από το «μπλοκάρισμα» της επένδυσης στο βόρειο Έβρο και τη μη εκμετάλλευση των 100 εκατομμυρίων τόνων ζεολίθου στα Πετρωτά Ορεστιάδας. Εάν προσθέσουμε ότι στο Διοικητικό Συμβούλιο αυτής της εταιρείας φιγουράρει το όνομα της κυρίας Ελένης Παπακωνσταντίνου (εξαδέλφης του πρώην Υπουργού και εμπλεκόμενης στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ) θα εκπλαγείτε πολύ Τελικά ζούμε στη χώρα των πολλών συμπτώσεων και των πολύ μικρών «παρεών». Κάποια ονόματα τα συναντάς σχεδόν παντού.

Μετά από όλα αυτά, εμείς αναμένουμε να γίνουν έρευνες και -κυρίως- να αιτιολογηθεί το γιατί δεν εκμεταλλεύεται η χώρα μας το συγκεκριμένο κοίτασμα ζεολίθου, τη στιγμή που μία τέτοια ενέργεια θα αποφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη για την Ελλάδα.

Υπάρχει κανείς να απαντήσει, ή να υποθέσουμε πως οι φήμες που αναφέρονται σχετικά και που μιλάνε για "δόσιμο" σε ξένη εταιρεία που "αναμένει", είναι αληθινές;

 πηγή