Τι έλεγαν οι Τούρκοι πριν από 80 χρόνια: Ο ελληνικός στρατός είναι ο καλύτερος του κόσμου

 

Τουρκικές εφημερίδες: “Ζήτω η Ελλάς: Είμεθα υπερήφανοι διότι συνδεόμεθα διά συμμαχίας με τοιούτον έθνος“

Νυχθημερόν παρελαύνουν στις οθόνες μας πρωτοσέλιδα τουρκικών εφημερίδων. Όλες, σχεδόν, υιοθετούν, προβάλλουν και χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα και το λεξιλόγιο -δίκην κερκίδας φανατικών -του Ερντογάν και όλων των παλαβών που τον δορυφορούν. Απειλές, πολεμικές ιαχές, ειρωνείες, κραυγές, βελάσματα, γαβγίσματα, υλακές, μυκηθμοί, ρεκάσματα, γρυλλισμοί, κοασμοί, ογκανίσματα και λοιπά ηχομιμητικά λεξίδια, με τα οποία εμπλούτισε την γλώσσα μας, το ζωικό βασίλειο.

Να μιλήσεις για ελευθερία του τύπου ή ανεξάρτητη και αντικειμενική δημοσιογραφία στην Τουρκία του Ερντογάν και του κρετίνου Μπαχτσελί; Αστεία πράγματα. Δεκάδες Τούρκοι εκδότες και δημοσιογράφοι σαπίζουν στις φυλακές, γιατί έγραψαν αλήθειες για το καθεστώς τρομοκρατίας του Ερντογάν. Οπότε, “παίρνουν όλοι γραμμή και μπαίνουν στην γραμμή” και όχι στην φυλακή.

Στην πατρίδα μας οι δημοσιογράφοι δεν απειλούνται μεν με φυλακή, αλλά υποτάσσονται στα πάθη τους και δη της φιλαργυρίας. Υποκύπτουν στα “δοσίματα” των κυβερνώντων και μετατρέπονται σε υμνολόγους και ζητωκραυγαστές τους. (Υπάρχουν ακόμη ατρόμητοι δημοσιογράφοι). Ισχύει ο χρησμός που έλαβε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β‘, όταν ρώτησε πως θα υποτάξει τις πόλεις -κράτη: “Αργυραίς λόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις“. Να μάχεσαι με αργυρές λόγχες, δηλαδή χρήμα, και θα νικήσεις. Το έπραξε και πάντες υποδουλώθηκαν, πλην Λακεδαιμονίων, που η αφιλαργυρία ήταν θεμελιώδης αρετή της παιδείας τους. (Ο Βάρναλης έγραψε κάτι ωραίο.

Πέτα την ανθρωπιά σου
Κι από τον αφέντη πιάσου
Και άμα σε φτύσει αυτός
Να κάθεσαι σκυφτός
Και θα ‘χεις τα μεγαλεία
Στην σάπια πολιτεία.
Στην θέση της λέξεως “ανθρωπιά” μπορεί να μπει η “λευτεριά“).

Έχω ένα παλιό βιβλίο με τίτλο “Η Ελλάς έδωσε την νίκην“, του 1945. Συγγραφέας του ο Αχιλλέας Κύρου. Στο βιβλίο αντιγράφει “όσα οι ξένοι είπαν και κατέγραψαν διά την Ελλάδα και διά τον αγώνα της, από της 28ης Οκτωβρίου 1940 μέχρι της 28ης Οκτωβρίου 19944”. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν το τι έγραφαν οι τουρκικές εφημερίδες. Ο Κύρου υποστηρίζει ότι ένας λόγος που η συνήθης ύαινα της ιστορίας δεν εισήλθε στον πόλεμο στο πλευρό του Άξονα, ήταν οι ελληνικές νίκες στην Βόρειο Ήπειρο. “Εις τας επιτυχίας αυτάς συνετέλεσεν η Τουρκία, προστατεύσασα τα ελληνικά μετόπισθεν“, όπως γράφει ο εν Αγκύρα ανταποκριτής των “Τάιμς“, τον Νοέμβριο του 1940. (σελ. 96). Πάντα κουτοπόνηρη και παραπλανητική η πολιτική της.

Την 29η Οκτωβρίου διαβάζουμε στις τουρκικές εφημερίδες: “Ζήτω η Ελλάς: Είμεθα υπερήφανοι διότι συδεόμεθα διά συμμαχίας με τοιούτον έθνος“., εφ “Ικδάμ“. ” Η Ελλάς θα εξέλθη από την περιπέτειαν αυτήν μέγα και ένδοξον έθνος“, εφ. “Γενή Σαμπάχ“. Η “Βακήτ” χαρακτήριζε την στάσιν της Ελλάδας ως “αλησμόνητον δι’ όλον τον κόσμον παράδειγμα γενναιότητος“.

 “Όταν πλέον η ελληνική νίκη εξεδηλώθη πλήρως, όλαι αι τουρκικαί εφημερίδες, αφιέρωναν εις αυτήν ενθουσιώδη άρθρα. Ο Τούρκος στρατηγός Ερκιλέτ έγραφε την 10η Δεκεμρίου εις την “Σαν Πόστα“: “Ο ελληνικός στρατός απέσπασε τον θαυμασμόν ολοκλήρου του κόσμου. Το Ελληνικόν Έθνος δικαίως υπερηφανεύεται δι' αυτόν. Η απήχησις της ελληνικής νίκης υπηρξεν ευρεία και τα απότελέσματά της ακόμη ευρύτερα. Ήδη οι Άγγλοι επιτίθενται εις την Αίγυπτον εναντίον των στατευμάτων του Γκρατσιάνι“. Εις την “Αξάμ” διαβάζουμε:” Οι Έλληνες επολέμησαν θαυμάσια και επέδειξαν υπέροχον στρατηγικήν τέχνην. Η άφθαστος ικανότης του ελληνικού επιτελείου εξασφαλίζουν τας σημερινάς νίκας…“. Όσο ο ανθός της πατρίδας μας κατασκοτώνεται στο πεδίο της τιμής, υπερασπιζόμενος την τιμή της ανθρωπότητας, οι Τούρκοι επιδίδονταν σε ατέρμονες συζητήσεις και παζάρια με τους αντιπάλους, προσδοκώντας τα μεγαλύτερα ανταλλάγματα. Αναξιόπιστοι, άτιμοι και τυχοδιώκτες πάντοτε. Την 7η Μαρτίου του 1941, όταν διαφαίνεται η γερμανική επίθεση στην Ελλάδα, συζητά με τους Άγγλους, αλλά δέχεται και διαβεβαιώσεις από τη Γερμανία. Σε μήνυμα του Χίτλερ στον Ινονού, ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου, ανέφερε “ότι η Τουρκία θα επωφεληθή ηθικώς και εδαφικώς από την ουδετερότητάς της“. (Σελ. 173). Η απόφαση της Ελλάδας να αντισταθεί στους Γερμανούς προκαλεί τον θαυμασμό όλου του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που γράφει η “Herald-Tribune”, της Νέας Υόρκης, με σαφείς υπαινιγμούς κατά της Τουρκίας: “…

Υπάρχει ακόμη μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπου ο εκφοβισμός δεν κατόρθωσε να διεισδύση. Υπάρχει ένας Λαός με ψυχή ικανή να αντιμετωπίση τα γεγονότα. Οι άλλοι λαοί διστάζουν, εξαπολύουν διφορούμενας δηλώσεις, προσπαθούν να διατηρήσουν την θέσιν των, να εύρουν ένα τρόπον σωτηρίας. Αλλά οι Έλληνες, όπως και οι αρχαίοι προγονοί ντους, αψηφούν τας απειλάς και υψώνουν το φως της ανδρείας των απέναντι ολοκλήρου του κόσμου“. (σελ. 187). Το ίδιο δεν γίνεται και σήμερα; Ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος παρακολουθεί αδιαμαρτύρητα την χιτλερική συμπεριφορά της Τουρκίας, πρώτα με τους λαθροεισβολείς και τώρα με την παραβίαση όλων των κανόνων του διεθνούς δικαίου και “εξαπολύουν διφορούμενας” δηλώσεις ή κρύβονται “κάτω από την φούστα της Μέρκελ“. Μετά την θρυλική μάχη των Οχυρών, νέα κύματα θαυμασμού γεμίζουν τον παγκόσμιο τύπο. Στην τουρκική ¨Αξάμ“, στις 24 Απριλίου του 1941, ανευρίσκουμε τούτα τα ωραία που ίσως πρέπει να αποσταλούν στον Ερντογάν. Διαβάζω και αγαλλιώ: “Ο ελληνικός στρατός δοξάζει και τιμά το έθνος του και απέδειξεν ότι είναι ένας από τους καλλιτέρους του κόσμου. Τα κατορθώματα των Ελλήνων στρατιωτών, προκαλούντα και των αντιπάλων ακόμη τον θαυμασμόν, επισκιάζουν την μυθολογίαν. Ο στρατός αυτός έδειξε μεγαλύτερον ηρωισμόν και εναντίον του δευτέρου αντιπάλου, ο οποίος ήτο ισχυρότερος και πολυαριθμότερος του πρώτου….Αι γερμανικαί δυνάμεις ομολογούν ότι ουδέποτε επολέμησαν εχθρόν τόσον πείσμονα όσον τους Έλληνας. Οι Έλληνες στρατιώται απεδείχθησαν ούτω ανώτεροι και των θρυλικών ηρώων, προασπίσαντες σπιθαμήν προς σπιθαμήν το έδαφός των….Ο ελληνικός στρατός διά του αγώνος του έδωσεν εις τον κόσμον το μέγα παράδειγμα της τιμής και της αξιοπρεπείας, το οποίον θα παραμείνη εις την ιστορίαν“.(σελ. 214). Αυτά τα παχιά λόγια δεν απέτρεψαν βέβαια τους γενοκτόνους μας Τούρκους, να επιβάλλουν τον επόμενο χειμώνα, τον διαβόητο φόρο περιουσίας “βαρλίκ βεργκισί“, μέσω του οποίου αφάνισαν οικονομικά τους Έλληνες της Πόλης και επανέφεραν τα “Αμελέ Ταμπουρού“. (” Ο Τούρκος και γεφύρι να γίνει, από πάνω του μην περάσεις“, λέει μια σοφή παροιμία).

Καρά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πολλές χώρες έδωσαν εξετάσεις. Η Ελλάδα αρίστευσε. Η Τουρκία βαθμολογήθηκε με μηδέν. Τα μηδενικά την συνοδεύουν και την κυβερνούν. Το τι συνέβη πριν από 80 χρόνια το ξέρουν οι μεμέτηδες και φοβούνται. (Τον λαό και όχι τους ανίκανους πολιτικούς, που είναι ικανοί για κάθε προδοσία, όπως στο θέμα της Μακεδονίας).

Στο επίλογο του προαναφερόμενου βιβλίου διαβάζουμε: “Τελειώνω με αυτά τα τρία άρθρα σημαινουσών αγγλικών και αμερικανικών εφημερίδων: “Ποτέ η Αγγλία δεν θα λησμονήσει…Οι Ρώσοι θα θυμούνται πάντα…Κανείς Αμερικανός δεν θα ξεχάσει…“. Το είδαμε όλα αυτά τα χρόνια και το βλέπουμε πόσο θυμούνται τα …μεγάλα έθνη, τις θυσίες του λαού μας. Ίσως, δεν ξέρω, Κύριος οίδε, ήρθε και πάλι η ώρα να τους ξεντροπιάσουμε….

του Δημήτρη Νατσιού, δάσκαλου από Κιλκίς