Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

                               Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

1. ΓΕΝΙΚΑ

Ο χριστιανισμός υπηρξε η ταφόπλακα του ελληνισμού. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο και τεκμηριώνεται τόσο από την πληθώρα της ιστορικής βιβλιογραφίας, ελληνικής και ξένης, όσο και από την ίδια τη φιλοσοφία του χριστιανισμού, όπως αυτή εκφράστηκε τόσο μέσα από τους "θεωρητικούς" του χριστιανισμού (τους επονομαζόμενους "Πατέρες") όσο και στην πράξη από την πληθώρα ανθελλήνων που γέννησε και γαλούχησε η ασιατική θρησκεία (πατριάρχες, αυτοκράτορες, "άγιοι", κτλ.).
Ο ανθελληνισμός αυτός, που παρουσιάζεται σε ένα ευρύ φάσμα χριστιανικών κειμένων, εμφανίζεται αρχικά στην εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη και φτάνει μέχρι τα πατριαρχικά κείμενα του Γρηγόριου Πασά του Ε΄ και του Αγαθάγγελου το 19ο αιώνα. Και έχουν κάθε δίκιο οι Εβραίοι να είναι ανθέλληνες και έχουν κάθε δίκιο οι εβραιογενείς και εβραιοτραφείς χριστιανοί να συμφωνούν με και να επαυξάνουν τον ανθελληνισμό αυτό.


2. Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Δύο είναι τα κύρια σημεία που χρησιμοποιούνται από τους χριστιανούς, στην απέλπιδα προσπάθειά τους να "πείσουν" περί της μη ανθελληνικότητας της ασιατικής θρησκείας τους. Κι επειδή σε πολλούς η θρησκευτική συνείδηση υπερκαλύπτει την εθνική (η οποία εθνική συνείδηση είναι ανύπαρκτη σύμφωνα με τις διδαχές των πατέρων ή τουλάχιστον πρέπει να είναι ανύπαρκτη προκειμένου ο πιστός να είναι σωστός χριστιανός), οι άνθρωποι αυτοί δε νιώθουν καμία ενόχληση ακούγοντας τους ιερείς τους με τα μαύρα φορέματα να βρίζουν τον ελληνισμό αλλά, αντιθέτως, προσπαθούν να δικαιολογήσουν (αποδεχόμενοι συνήθως) τις ύβρεις αυτές. Στο κάτω-κάτω οι Ελληνες της αρχαιότητας δεν ήταν πρόγονοί τους. Πρόγονοί τους ήταν, κατά δήλωσή τους, άτομα σημητικής καταγωγής που ... μιλούσαν με το θεό.

Το πρώτο σημείο που χρησιμοποιούν είναι η ελληνική παιδεία των "πατέρων" τους.

Το δεύτερο είναι ο ισχυρισμός πως ο όρος "Ελληνας" αναφέρεται σε ... θρήσκευμα (ονομάζοντας ουσιαστικά "Ελληνες" όλους όσους είχαν την ίδια θρησκεία με τους προγόνους μας, π.χ. τους Ρωμαίους).

Το πρώτο θα το αναφέρουμε παρακάτω. Για το δεύτερο αδυνατούν συνήθως να απαντήσουν σε δύο πολύ απλά ερωτήματα:

- Πώς και από ποιούς ο όρος "Ελληνας" έφτασε να έχει θρησκευτική χροιά;

- Αφού από τον 12ο αιώνα σταμάτησε (σύμφωνα πάντα με δηλώσεις των ιδίων) να έχει θρησκευτική χροιά, τότε γιατί τον 18ο αιώνα έχουμε χριστιανούς να συγχαίρουν τους πιστούς τους που δεν είναι Ελληνες αλλά χριστιανοί;

Η απάντηση είναι απλή: Ο όρος Ελληνας για τους χριστιανούς είναι οτιδήποτε αυτός περικλείει: τη φιλοσοφία, την τέχνη, την επιστήμη, τη θρησκεία, τη διανόηση. Ολα αυτά, όπως δηλώνουν εξέχοντες χριστιανοί πανεπιστημιακοί, αποτελούσαν (και αποτελούν) λυσσαλέα απορριπτέες έννοιες για τους οπαδούς της ασιατικής θρησκείας. Αυτές τις έννοιες πολέμησαν, αυτές τις έννοιες πολεμούν. Και ο λόγος απλός και συγκεκριμένος: "Δεν είναι Ελληνες, είναι ορθόδοξοι χριστιανοί" (Κοσμάς ο Αιτωλός).

3. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ "ΠΑΤΕΡΩΝ"

Για το παραμύθι που παπαγαλίζουν οι χριστιανοί, περί της ελληνικής παιδείας των "πατέρων" (και άρα, συνειρμικά, για τη "λατρεία" τους περί της Ελλάδας), μας μιλάει πολύ παραστατικά ο Ν. Τωμαδάκης, καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Περιληπτικά, ο καθηγητής λέει ότι:

- Ο χριστιανισμός ήταν πολέμιος του ελληνισμού από ιδεολογία:

"Ο Χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως. Εβλεπε εις αυτόν ελευθέρα την αμαρτίαν, όχι μόνον εις την καθ'ημέραν πράξιν, η οποία κάθε άλλο ήτο παρά αγνιστική, αλλά και εις το φιλέρευνον πνεύμα, το οποίον ήγε (Νικ. Τωμαδάκης, "Εισαγωγή εις την Βυζαντινήν Φιλολογίαν", τ. Α, Αθηνα 1956, σελ. 23)

- O χριστιανισμός συκοφάντησε τον ελληνισμό

-Η μεγαλυτέρα διαβολή την οποίαν ενήργησε (ο χριστιανισμός) κατά του κλασικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώλων, δι ήν κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Ελληνες" (ό.π. σελ. 24)

- Οι "Πατέρες" αν και σπούδασαν ελληνικά, είχαν εβραϊκή σκέψη.

"Ο Βασίλειος και οι άλλοι μεγάλοι Πατέρες εσπούδασαν βεβαίως λαμπρά ελληνικά εις τας ελληνικάς σχολάς των Αθηνών και της Ανατολής αλλ'η επήρρεια του εβραϊκού πνεύματος επ'αυτών υπήρξε βαθεία". (ό.π. σελ. 25)

- Ο λόγος των ελληνικών σπουδών τους ήταν καθαρά πρακτικός: Η επικοινωνία με ελληνόφωνους πληθυσμούς

"Χάριν της ρητορικής εμελέτησαν τους Ελληνας συγγραφείς. Επιτηδειότατον δ' όργανον εύρον προς διάδοσιν των ιδεών των, την Ελληνικήν Γλώσσαν, προκειμένου να επικοινωνήσουν προς την εξελληνισμένην πλήρως Ανατολήν. (ό.π. σελ. 25)

Η Ελένη Γλύκατζη-Ahrweiler δίνει μια πολύ συνοπτική και περιεκτική εικόνα του μίσους των χριστιανών για οτιδήποτε μη χριστιανικό (που κυρίως αντιπροσωπευόταν από τον ελληνικό τρόπο σκέψης):

"Δεν πρέπει πραγματικά να λησμονείται ότι τα δραστικά μέτρα κατά της ειδωλολατρίας από τον 4ο έως τον 7ο αιώνα είχαν ως αποτέλεσμα να καταστρέψουν και να εξοστρακίσουν κάθε πνευματκή εκδήλωση που δεν ήταν εμπνευσμένη από τις αρχές του χριστιανισμού" ("Ιστορία του Ελληνικού Εθνους", τ. 7ος, σελ. 16)

Και το πώς εκφράστηκε ο ανθελληνισμός αυτός, μας τον περιγράφει συνοπτικά η ίδια βυζαντινολόγος:

"Καταστροφές αρχαίων ναών, βίαιοι θάνατοι φιλοσόφων, ομαδικοί διωγμοί πνευματικών ανθρώπων, καταδίκες για μαγεία πιστών του αρχαίου πανθέου είναι φαινόμενα συνηθισμένα" (ό.π., σελ. 17)

Για να καταλήξει:

"Ο αρχαιοπρεπής άνθρωπος υποχρεώθηκε να υποταχθεί στην τρομοκρατία που επέβαλε η νέα θρησκεία με τη συνδρομή του κράτους: έκτοτε "τους ιερείς δει σιγάν ή τεθνάναι" (ό.π., σελ. 17)

Παρακάτω θα δούμε μια συγκέντρωση όχι μόνο απλά του ανθελληνισμού των χριστιανών αλλά του εκφρασμένου μίσους τους εναντίον κάθε τι ελληνικού, όπως αυτό καταγράφεται στα βιβλία τους, στις τελετές τους και στην ιστορία τους: από την Παλαιά Διαθήκη μέχρι τον πατριάρχη Αγαθάγγελο.

                                  A. Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ


1. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Στην Παλαιά Διαθήκη, που αποτελεί επίσημο κείμενο της ορθοδοξίας αλλά και των άλλων χριστιανικών δογμάτων, κατονομάζονται και υβρίζονται πολλές φορές τόσο οι Ελληνες γενικά όσο και ειδικότερα ελληνικά φύλα (π.χ. Φιλισταίοι) αλλά και διαπρεπείς Ελληνες (Αλέξανδρος, Αντίοχος, κτλ.).

Είναι αλήθεια πως δεν υβρίζεται το περιεχόμενο του ελληνισμού, κυρίως λόγω της αδυναμίας των νομάδων τσοπάνηδων να το κατανοήσουν. Οι ύβρεις εναντίον των Ελλήνων έχουν να κάνουν με τη γνωστή τακτική του θεού των χριστιανών να απειλεί με καταστροφή οποιονδήποτε δεν ήταν ... κοψοτσούτσουνος (περιτμημένος), στον οποίο οχετό απειλών εξέχουσα θέση κρατούν οι Ελληνες.

Τμήμα της εβραϊκής λασπολογίας που την εγκολπώσανε οι χριστιανοί, διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία, όπου εξυμνείται ο αγώνας των Εβραίων εναντίον των Φιλισταίων (Κρητών), μέσα από τα εμετικά κείμενα που το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας χρησιμοποιεί για να γαλουχήσει τις νέες γενιές.

Οσον αφορά στους Φιλισταίους, διαβάζουμε γι'αυτούς στο βιβλίο του φιλοσιωνιστή Γεωργίου Τζορμπατζή, όπου αναφέρεται:

"Οι Φιλισταίοι ήσαν Έλληνες. Κρήτες ιδία, αποικήσαντες εις Παλαιστίνην κατά το 1500 ή 1800 πΧ ήτοι επί της εποχής του Μυκηναϊκού Πολιτισμού" (Γεώργιος Τζορμπατζής, "Ηώς της εβραϊκής παλιγγενεσίας", Αθήνα 1925, σελ. 18).

Τα εμετικά αποσπάσματα εναντίον των Ελλήνων δίνονται στη νεοελληνική ώστε να είναι κατανοητά απ'όλους.

2. ΟΙ ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Στο Ζαχαρία (κεφ. 9, στ. 7) διαβάζουμε για το τι επιφυλάσσει ο θεός των Εβραίων (και μετέπειτα των χριστιανών) για τους κατοίκους των πόλεων Ασκάλων, Γάζα, Ακκαρών, Αζωτος που αποτελούν 4 από τις 5 πόλεις των Ελλήνων Φιλισταίων (η 5η ήταν η Γαθ και όλες μαζί αποτελούσαν την Πεντάπολη):

Αφού περιγράφει τι θα πάθουν οι Ελληνες κάτοικοι των πόλεων αυτών από τον Εβραίο θεό, συνεχίζει:

"Και θα αφαιρέσω το αίμα τους από το στόμα τους, και τα βδελύγματά τους από μέσα από τα δόντια τους..." (Ζαχ. 9, 7)

Κατόπιν περιγράφει τι θα πάθουν οι Ελληνες από το Γιαχβέ:

"και θα ξεσηκώσω τα τέκνα σου, Σιών, εναντίον των τέκνων των Ελλήνων και θα σε κρατήσω ως ξίφος πολεμικό (...) ο Κύριος ο παντοκράτορας θα τους υπερασπίσει (τους Εβραίους) και (αυτοί) θα τους κατασπαράξουν (τους Ελληνες) και θα τους θάψουν κάτω από πέτρες (...) και θα γεμίσουν (με το αίμα τους) φιάλες θυσιαστηρίου" (Ζαχ. 9, 13-15)

Στο 25ο κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ, μετά από ένα παραλήρημα του θεού σχετικά με την καταστροφή μερικών μη εβραϊκών λαών, φτάνει και στους Κρήτες, για τους οποίους λέει:

"θα εξολοθρεύσω τους Κρήτες και θα εξαφανίσω τους υπόλοιπους που ζούν στην παραλία. Και θα τους εκδικηθώ πολύ και θα μάθουν αυτοί, γιατί εγώ είμαι ο Κύριος που θα δώσω την εκδίκησή μου προς αυτούς" (Ιεζ. 25, 16-17)

Παρακάτω, στο κεφάλαιο 30, ο θεός μέσα από τον Ιεζεκιήλ, απειλεί πάλι τους Κρήτες με γενοκτονία:

"Πέρσες και Κρήτες και Λυδοί και Λίβιοι και όλοι οι επίμεικτοι (...) με μαχαίρι θα πέσουν σ'αυτή (τη γη)" (Ιεζ. 30, 5)

Η μανία του θεού των χριστιανών) εναντίον των Ελλήνων συνεχίζει με περισσότερες απειλές (στο στυλ "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε; Είμαι ο θεός!") στο Σοφονία, όπου στο κεφάλαιο 2 διαβάζουμε (εκτός από τις απειλές για καταστροφή των πόλεων των Κρητών και αφανισμό του πληθυσμού τους):

"Αλοίμονο στους κατοικούντες την παραλία της θάλασσας, πάροικοι Κρητών (αναφέρεται στις 4 πόλεις των Κρητών). Λόγος Κυρίου πάνω σε σένα, Χαναάν, γη αλλοφύλων, και θα σε αφανίσω ώστε να μην υπάρχει κανείς να κατοικεί. Και θα γίνει η Κρήτη βοσκότοπος και μαντρί για πρόβατα" (Σοφον. 2, 5-6

Φαίνεται πως ο Γιαχβέ είχε έμμονες ιδέες σχετικά με τις πόλεις των Κρητών. Τα ίδια με τα προηγούμενα διαβάζουμε και στον Αμώς, όπου ο θεός των χριστιανών, αφού απειλεί πρώτα τη Δαμασκό, δεν παραλείπει να απειλήσει τις πόλεις των Κρητών (πάλι) με καταστροφή και εξαφάνιση των κατοίκων τους:

"και θα στείλω φωτιά στα τείχη της Γάζας, που θα καταστρέψουν τα θεμέλιά της. Και θα εξολοθρεύσω τους (Ελληνες) κατοίκους της Αζώτου και θα εξαφανίσω τη φυλή της Ασκαλώνος και θα στρέψω το χέρι μου στην Ακκαρών και θα εξαφανιστούν οι υπόλοιποι των αλλοφύλων, λέει ο Κύριος" (Αμώς 1, 6-8)

Ο Ησαϊας από τη μεριά του, στη συνομιλία του με το ... θεό (ένα είδος ανοιχτής γραμμής 090) λέει τι θα κάνει ο τελευταίος στους Ελληνες:

"και τους εχθρούς τους θα διασκορπίσει: Τη Συρία από την Ανατολή και τους Ελληνες απο τη Δύση, που τρώνε τον Ισραήλ με ορθάνοιχτο στόμα" (Ησ. 9, 11)

Τέλος, ο Δανιήλ στο κεφάλαιο 8 κάνει μια αναφορά στον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα, βασιλιά των Ελλήνων:

"Ο τράγος των αιγών, βασιλεύς των Ελλήνων" (Δαν. 8, 21)

Βέβαια, στο τέλος του κεφαλαίου, ο άνθρωπος εξηγεί γιατί λέει αυτά που λέει:

"καὶ ἐγὼ Δανιὴλ ἐκοιμήθην καὶ ἐμαλακίσθην" (Δαν. 8, 27)

                                                             ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ


Στην Καινή Διαθήκη, είναι αλήθεια, δεν υπάρχει πληθώρα ύβρεων προς τους Ελληνες. Αλλωστε ο Ιησούς δεν είχε το χρόνο να ασχοληθεί μ'αυτούς. Εδώ δεν ασχολήθηκε καλά καλά με τους Σαμαρείτες που ήταν μια πόρτα, με τους Ελληνες θα ασχοληθεί που ήταν πέρα από τη θάλασσα θα ασχολούνταν;

Αλλά ο Ιησούς, στη μοναδική ευκαιρία που του δίνεται να εκφράσει τη γνώμη του για τους Ελληνες, είναι αρκούντως αποκαλυπτικός.

Στο έβδομο κεφάλαιο του Μάρκου διαβάζουμε για την Ελληνίδα που πήγε να τον παρακαλέσει να θεραπεύσει την κόρη της. Και ο Ιησούς, στο σημείο αυτό, δίνει τη "θεϊκή" του γνώμη για τους Ελληνες:

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΨΩΜΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ" (Μαρκ. 7,27)

ΣΚΥΛΙΑ είναι οι Ελληνες για τον Ιησού. Σκυλιά που δεν αξίζουν όχι μόνο της "θεϊκής" του βοήθειας αλλά ούτε καν της προσοχής του. Και η ύβρις αυτή διά στόματος του Εβραίου ραβίνου, γίνεται η επίσημη θέση του χριστιανισμού κατά των Ελλήνων. Στο κάτω-κάτω οι οπαδοί και οι "πατέρες" της ασιατικής θρησκείας, μέλη του "ποιμνίου" όντες, δεν μπορούσαν να αγνοήσουν τη θέση του αρχιτσομπάνη.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Ο γνωστός Φαρισαίος Παύλος, ακολουθώντας την πεπατημένη των προγόνων του, εκφράζει τη γνώμη του για τους Κρήτες:

"ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΨΕΥΣΤΑΙ, ΚΑΚΑ ΘΗΡΙΑ ΓΑΣΤΕΡΕΣ ΑΡΓΑΙ" (Τίτος, 1, 12)

συνεχιζετε ... 

(Συντακτης του κειμενου ειναι ο εκπαιδευτκος Κωνσταντινος Θεοδωριδης)


Αρχική σελίδα