Στὰ τέλη τοῦ θ΄ αἰῶνα ὁ αὐτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ ὁ Σοφὸς ἔδωσε ἐντολὴ σὲ νομομαθεῖς νὰ συγκεντρώσουν τὴν ἕως τότε ἰσχύουσα νομοθεσία, νὰ ἀφαιρέσουν ὅσους νόμους δὲν ἴσχυαν πλέον καὶ νὰ θεσπίσουν ὅσους νέους χρειάζονταν. Ἀπὸ τὴν ἐργασία αὐτὴ προέκυψε μία συλλογὴ ἑξῆντα βιβλίων, ἡ ὁποία ἔμεινε γνωστὴ ὡς «Βασιλικά» καὶ ἴσχυσε μέχρι τέλους τοῦ Βυζαντίου (1453 μ.Χ.)
- «Δεῖ τὰ Πορφυρίου καὶ τῶν ὁμοίων αὐτοῦ συγγράμματα πυρὶ καίεσθαι»
(παρ. 3).
- «Μηδεὶς τολμάτω θυσίαν οὔτε ποιεῖν, ὡς ἐφορᾶν τὸ ἧπαρ καὶ τὰ σπλάχνα τοῦ θυομένου θρέμματος διὰ τὸ ἐπαγγέλεσθαι τὰ μέλλοντα, εἰ δέ τις τολμήσει τί τοιοῦτο ποιῆσαι, ἐπήρτηται αὐτῷ τιμωρία τῆς σταυρώσεως, εἴτε περὶ ἐνεστώτων, εἴτε περὶ μελλόν των διὰ τῆς σπλαγχνοσκοπίας περιεργάζεται» (παρ. 12).
- «Πάντας τοὺς τόπους, οὕστινας τοῖς ἱεροῖς ἡ πλάνη τῶν παλαιῶν (= Ἑλλήνων) ἀφωσίωσε, τῇ ἰδικῇ ἡμῶν οὐσίᾳ βουλόμεθα συνάπτεσθαι... Ταῦτα δέ, ἅτινα πολλαῖς διατάξεσιν εἰς τὴν προσκυνητὴν ἐκκλησίαν ἐβουλήθημεν ἀνήκειν, ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησία ἑαυτὴ διεκδικείτω» (παρ. 15).
- «Μηδεὶς ἐν διαθέσει καὶ ψυχῇ προσκυνοῦντος ἢ εὐχομένου τὰ πάλαι (=ἑλληνικά) κεκλεισμένα ἱερὰ νῦν θρησκευέτω• ἀπέστω τῆς ἡ μετέρας γενεᾶς τὸ τοῖς ἀθεμίτοις καὶ καταρά τοις εἰδώλοις τὴν προτέραν τιμὴν ἀποδίδοσθαι, ἢ στεφανοῦσθαι ἀσεβεῖς τῶν ἱερῶν παραστάδας, ἢ τοῖς βεβήλοις βωμοῖς ἀνάπτεσθαι πυρσούς... ὡς δημοσίῳ δικαστηρίῳ ὑπεύθυνος γεγονὼς τοῦ τηλικού του δράματος τὴν νόμιμον ὑπομενέτω κατηγορίαν καὶ ἐλεγχόμενος δημευέσθω πᾶσαν αὐτοῦ οὐσίαν καὶ ἐξοριζέσθω» (παρ. 17
- «Ὅσα πολλάκις τοῖς τῆς ἑλληνικῆς θρησκείας ἀπηγορεύσαμεν , μηδεὶς ἐπιχειρείτω τοῦ λοιποῦ ποιεῖν, εἰδὼς ὡς δημοσίῳ ἐγκλήματι περιπίπτει ὁ τούτοις τολμῶν ἐπιχειρεῖν, ἐπὶ τούτου δὲ βουλόμεθα τὰ τοιαῦτα δράματα ἐκκόπτεσθαι, ὅτι, κἂν ἐν ἀλλοτρίῳ ἀγρῷ ἢ οἴκῳ τί τοιοῦτό ποτε ἁμαρτηθείη, εἰδότων τῶν δεσποτῶν τοῦ οἴκου ἢ τοῦ κτήματος, αὐτὸς μὲν ὁ οἶκος ἢ τὸ χωρίον τῷ ταμείῳ προσκυρωθήσεται(= θὰ δημευθῇ)• οἱ δὲ τούτων δεσπόται ὑπὲρ ὧν ὅλως εἰδότες συνεχώρησάν τι τοιοῦ- το γενέσθαι, εἰ μὲν ἀξίᾳ τινὶ ἢ στρατείᾳ κοσμοῦνται, τῆς ἀξίας καὶ τῆς στρατείας ἐκπίπτουσιν, ἀλλὰ δημευθέντες τιμωροῦνται• ἰδιωτικῆς δὲ τύχης ὑπάρχοντες μετὰ τὰς τοῦ σώματος βασάνους τοῖς ἔργοις τῶν μετάλλων διηνεκῶς παραδοθήσονται» (παρ. 18).
- «Ζητοῦντες καθ’ ἑαυτοὺς ἢ παρὰ τῶν ἐπισκόπων μανθάνοντες κωλυέτωσαν οἱ ἄρχοντες τὰ παρὰ τῶν Ἑλλήνων, καὶ γενόμενα δὲ τιμωρείτωσαν ἢ μὴ δυνάμενοι μηνυέτωσαν καὶ προσκυρούτωσαν ὅσα προσώποις ἑλληνικοῖς δεδώρηται ἢ καταλέλειπται τοῖς πολιτικοῖς δικαίοις• πάντων ὅσα κατ’ αὐτῶν ἢ ὑπὲρ τῶν ἐκκλησιῶν προεισενήνεκται κυρίων ὄντων καὶ ἐντεῦθεν βεβαιουμένων» (παρ. 19).
- «Πάντων τῶν ἐπιτιμίων, ὅσα παρὰ τῶν προβεβασιλευκότων κατὰ τῆς ἑλληνικῆς ἠπείληται πλάνης ἢ ὑπὲρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰσενήνεκται, κυρίων καὶ βεβαίων διηνεκῶς ὄντων τε καὶ διὰ τῆς παρούσης εὐσεβοῦς νομοθεσίας φυλαττομένων,ἐπειδή τινες εὕρηνται τῇ τῶν ἀνοσίων καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνῃ κἀκεῖνα πράττοντες, ἅπερ εἰς δικαίαν ὀργὴν κινεῖ τὸν φιλάνθρωπον θεόν, οὐδὲ τὰ περὶ τούτων ἀδιόρθωτα καταλιπεῖν ὑπέστημεν, ἀλλὰ γνόντες, ὡς τὴν τοῦ ἀληθινοῦ
καὶ μόνου θεοῦ καταλιμπάνοντες προσκύνησιν εἰδώλοις ἀλογίστῳ πλάνῃ θυσίας προσέφερον καὶ πάσης ἀνοσιότητος μεστὰς ἑορτὰς ἐπετέλουν, τοὺς μὲν ἤδη ταῦτα ἡμαρτηκότας μετὰ τὸ ἀξιωθῆναι τοῦ ἁγίου βαπτίσματος πρὸς τὰ ἐλεγχθέντα αὐτῶν ἁμαρτήματα ἐκδικήσει τῇ προσηκούσῃ καὶ ταῦτα φιλανθρωπότερον ὑπεβάλομεν• τοῦ δὲ λοιποῦ διὰ τοῦ παρόντος νόμου προαγορεύομεν ἅπασιν, ὡς οἱ μὲν γινόμενοι χριστιανοὶ καὶ τοῦ ἁγίου καὶ σωτηριώδους ἀξιούμενοι καθ’ οἱονδήποτε χρόνον βαπτίσματος, εἰ φανεῖεν ἔτι τῇ τῶν Ἑλλήνων ἐμμένοντες πλάνῃ,τιμωρίαις ἐσχάταις(=ποινὴ θανάτου) ὑποβληθήσονται. Ὅσοι δὲ μήπω τοῦ προσκυνητοῦ βαπτίσματος ἠξιώθησαν, τούτους προσήκει καταδήλους ἑαυτοὺς ποιεῖν ἢ κατὰ τὴν βασιλεύουσαν ταύτην πόλιν ἢ ἐν ἐπαρχίαις διάγοντας, καὶ προσιέναι ταῖς ἁγιωτάταις ἐκκλησίαις ἅμα γαμεταῖς καὶ παισὶ καὶ παντὶ τῷ κατ’ αὐτοὺς οἴκῳ καὶ διδάσκεσθαι τὴν ἀληθινὴν τῶν χριστιανῶν πίστιν,οὕτω δὲ ἐκδιδαχθέντας καὶ καθαρῶς ἀποβαλόντας τὴν προτέραν πλάνην ἀξιοῦσθαι τοῦ σωτηριώδους βαπτίσματος, ἢ τούτων ὀλιγωροῦντας εἰδέναι, ὡς οὔτε μεθέξουσί τινος τῶν τῆς ἡμετέρας πολιτείας, οὔτε οὐσίας κινητῆς ἢ ἀκινήτου κύριοι εἶναι συγχωρηθήσονται, ἀλλὰ παντὸς ἀφαιρεθέντες πράγματος ἐν ἐνδείᾳ καταληφθήσονται (ὁλοκληρωτικὴ ἀφαίρεση περιουσίας) πρὸς τῷ καὶ ταῖς ἁρμοδίαις ὑποβληθήσονται ποιναῖς.»
- «Πᾶν δὲ μάθημα παρὰ τῶν νοσούντων τὴν τῶν ἀνοσίων Ἑλλήνων μανίαν διδάσκεσθαι κωλύομεν, ὥστε μὴ κατὰ τοῦτο προσποιεῖσθαι αὐτοὺς παιδεύειν τοὺς εἰς αὐτοὺς ἀθλίως φοιτῶντας, ταῖς δὲ ἀληθείαις τὰς τῶν δῆθεν παιδευομένων διαφθείρειν ψυχάς, ἀλλὰ μηδὲν ἐκ τοῦ δημοσίου σιτήσεως ἀπολαύειν αὐτούς, οὐκ ἔχοντας παρρησίαν, οὐδὲ ἐκ θείων γραμμάτων ἢ πραγματικῶν, τοιούτου τινὸς ἄδειαν αὐτοῖς ἐκδικεῖν. Εἴτε γὰρ ἐνταῦθά τις, εἴτε κατὰ χώραν φανείη (= νοσῶν τὴν τῶν Ἑλλήνων μανίαν) τοιοῦτος ὢν καὶ μὴ προσδραμὼν ταῖς ἁγιωτάταις ἡμῶν ἐκκλησίαις μετὰ τῶν οἰκείων, ὡς εἴρηται, παίδων καὶ γαμετῶν, ταῖς προδηλουμέναις ὑποπεσεῖται ποιναῖς καὶ τὰς μὲν αὐτῶν οὐσίας ἐκδικήσει τὸ δημόσιον, αὐτοὶ δὲ ἐξορία παραδοθήσονται• εἰ δέ τις ἐμφωλεύων τῇ ἡμετέρᾳ πολιτείᾳ θυσίας καὶ εἰδωλολατρίας ἁμαρτάνων ἁλῶ, οὗτος ταῖς ἐσχάταις ὑπαχθήσεται τιμωρίαις (=ποινὴ θανάτου)» (παρ. 20.)
- «Θέλει τοὺς Ἕλληνας βαπτίζεσθαι καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν χωρὶς ἀναβολῆς μικρὰ ὄντα, τὰ δὲ τέλεια προδιδάσκεσθαι κατὰ τοὺς κανόνας καὶ τὰς γραφάς» (Νόμ. Φωτ.τίτλ. α΄ κεφ. ε΄).
«Κἀκεῖνο δὲ νομοθετοῦμεν, ὥστε καὶ τὰ τούτων τέκνα μικρᾶς ἡλικίας ὄν τα καὶ δίχα τινὸς ἀναβολῆς τυγχάνειν τοῦ σωτηριώδους βαπτίσματος, ὡς τῶν ἤ δη τὴν ἡλικίαν προβεβηκότων δε ο μένων τοῦ προεδρεύειν ταῖς ἁγιω τά ταις ἐκκλησίαις κατὰ τοὺς θείους κανόνας καὶ τὰς θείας ἐκ διδάσκεσθαι γραφάς, οὕτω τε γνησίας ἀντιλαμβάνεσθαι μετανοίας καὶ τὴν παλαιὰν (τῶν Ἑλλήνων) ἀποσεισαμένους πλάνην τοῦ προσκυνη τοῦ τυγχάνειν βαπτίσματος. Τοῦ τον γὰρ τὸν τρόπον βεβαίως ἂν δέξαιντο καὶ διαφυλάξει εν τὴν ἀληθινὴν τῶν ὀρθοδόξων πίστιν καὶ οὐ πάλιν ἐπὶ τὴν παλαι ὰν μεταβάλοι εν πλάνην.
Ὅσοι δὲ ἂν προφάσει τοῦ στρατείαν ἢ ἀξίωμα ἢ οὐσίαν ἔχειν αὐτοὶ μὲν ἐσχηματισμένως προσῆλθον ἢ προσέλθουν τῷ σωτηριώδει βαπτίσματι, τὰς δὲ αὐτῶν γα με τὰς ἢ παίδας ἢ τοὺς ἄλλους τοὺς κατὰ τὸν αὐτῶν ὄντας οἶκον ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς καταλείψαι εν πλάνης, τού τους προστάττο μεν δημεύεσθαί τε καὶ καθάπαξ μὴ μετέχειν τῆς ἡμετέρας πολιτείας, ἀλλὰ καὶ τιμωρίαις ὑποβάλλεσθαι ταῖς αὐτῶν ἀξίαις, ὡς αὐτόθεν ὄντας φανερούς, μὴ καθαρᾷ πίστει τοῦ ἁγίου τυχεῖν βαπτίσματος• ταῦτα τοί νυν ἐπὶ τοῖς ἀλιτηρίοις Ἕλλησι » (παρ. 20)
- «Οἱ μαθηματικοὶ τὰς οἰκείας βίβλους ἐν ὄψεσι τῶν ἐπισκόπων καιέτωσαν, οὕτω τε τῇ ὀρθοδόξῳ θρησκείᾳ παραδιδόσθωσαν, μηδεμίαν ἐπανόδου πρὸς τὴν οἰκείαν πλάνην ἐλπίδα φυλάττοντες• μὴ ἀνεχόμενοι δὲ καὶ τῆς Ρώμης (= Κωνσταντινούπολης) αὐτῆς καὶ τῆς ἑκάστῃ πόλῃ διαγωγῆς ἐκβληθήσονται• εἰ γὰρ με τὰ ταῦτα ἢ ἐν πόλει φανῶσι ἢ ταῖς αὐτῶν χρώμενοι διδασκαλίαις ἐξοριζέσθωσαν» (παρ. 21).
Εξαιρετικα αφιερωμενο σ΄οσους ειχαν απορια για το αν υβριζονταν και ο Ελληνας και ο Ελληνισμος ,πως "αγαπηθηκε και διαδωθηκε" αυτη η λαιλαπα του χριστιανισμου καθως επισης και σ΄αυτους που ειχαν απορια για το απο που προηλθε και με πιο τροπο η περιουσια της εκκλησιας .
Μερικα ακομη "στολιδια" :
Ρωμανὸς ὁ Μελῳδός :
Τί φυσῶσι καὶ βαμβεύουσιν οἱ Ἕλληνες τί πλανῶνται πρὸς Πλάτωνα ; τί Δημοσθένη στέργουσι τὸν ἀσθενῆ; τί Πυθαγόραν θρυλλοῦσι τὸν δικαίως φιμωθέντα; τί δὲ μὴ τρέχουσι καὶ σέβουσιν οἷς ἐνεφανίσθη τὸ Πανάγιον Πνεῦμα;
Γεώργιος Πισίδης :
Νοσεῖ Γαληνός, ἐκφοβεῖ δὲ τὰς νόσους ὁ Πέτρος ἡμῶν τὰς σαγήνας ὁ πλέκων.
Τατιανὸς :
Δὲν ρίπτετε εἰς τὸν βόθρον τὰ ὑπομνήματα τῆς κακίας μαζὶ μὲ τὸν ποιήσαντα Πυθαγόρα
Εφραιμ ο Συρος :
Ἂς τιμήσωμε τὶς ἑορτὲς τοῦ Κυρίου μὲ αὐλοὺς καὶ μὲ κιθάρες ὡς χριστιανοὶ καὶ ὄχι ὡς Ἕλληνες μὲ δάφνες καὶ ἄνθη ἢ μὲ κάτι ἄλλο ποὺ θὰ μοιάζῃ μὲ ἑλληνικό.
Θεόφιλος Ἀντιοχείας :
Τί δὲ ὠφέλησε τὸν Ἄρατο ἡ σφαιρογραφία τοῦ κοσμικοῦ κύκλου ἢ αὐτοὺς ποὺ εἶπαν ὅμοια πράγματα μ’ αὐτόν, πλὴν τῆς κατ’ ἄνθρωπον δόξας, τὴν ὁποίαν ἐκέρδισαν ὄχι κατ’ ἀξίαν; Τί ἀληθὲς εἶπαν; ἢ τί ὠφέλησαν τὸν Εὐριπίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ ἢ τοὺς ἄλλους τραγῳδιογράφους οἱ τραγῳδίες, τὸν Μένανδρο καὶ τὸν Ἀριστοφάνη καὶ τοὺς λοιποὺς κωμικοὺς οἱ κωμῳδίες ἢ τὸν Ἡρόδοτο καὶ τὸν Θουκυδίδη οἱ ἱστορίες τους ἢ τὸν Πυθαγόρα τὰ ἄδυτα ἁγιαστήρια καὶ οἱ στῆλες τοῦ Ἡρακλέους ἢ τὸν Διογένη ἡ κυνικὴ φιλοσοφία ἢ τὸν Ἐπίκουρο τὸ δόγμα ὅτι δὲν ὑπάρχει θεία πρόνοια ἢ τὸν Ἐμπεδοκλῆ ἡ διδασκαλία τῆς ἀθεότητας ἢ τὸν Σωκράτη ὁ ὅρκος εἰς τὸν Κύνα; Γιατί πέθανε ἑκουσίως, ποιόν καὶ ποιᾶς φύσεως μισθὸ ἤλπιζε, ὅτι θὰ λάβῃ μετὰ θάνατον; Τί δὲ ὠφέλησε τὸν Πλάτωνα ἡ παιδεία, τὴν ὁποία διεμόρφωσε, ἢ τοὺς ἄλλους φιλοσόφους τὰ δόγματά τους; Αὐτὰ λέμε, γιὰ νὰ ἐπιδείξουμε τὴν ἀνωφελῆ καὶ ἄθεη διάνοιά τους. Ὅλοι αὐτοί,ἀγαπήσαντες τὴν κενὴ καὶ μάταιη δόξα, οὔτε αὐτοὶ ἐγνώρισαν τὴν ἀλήθεια οὔτε ἄλλους βεβαίως προέτρεψαν πρὸς τὴν ἀλήθεια.
Αρχική σελίδα
- «Δεῖ τὰ Πορφυρίου καὶ τῶν ὁμοίων αὐτοῦ συγγράμματα πυρὶ καίεσθαι»
(παρ. 3).
- «Μηδεὶς τολμάτω θυσίαν οὔτε ποιεῖν, ὡς ἐφορᾶν τὸ ἧπαρ καὶ τὰ σπλάχνα τοῦ θυομένου θρέμματος διὰ τὸ ἐπαγγέλεσθαι τὰ μέλλοντα, εἰ δέ τις τολμήσει τί τοιοῦτο ποιῆσαι, ἐπήρτηται αὐτῷ τιμωρία τῆς σταυρώσεως, εἴτε περὶ ἐνεστώτων, εἴτε περὶ μελλόν των διὰ τῆς σπλαγχνοσκοπίας περιεργάζεται» (παρ. 12).
- «Πάντας τοὺς τόπους, οὕστινας τοῖς ἱεροῖς ἡ πλάνη τῶν παλαιῶν (= Ἑλλήνων) ἀφωσίωσε, τῇ ἰδικῇ ἡμῶν οὐσίᾳ βουλόμεθα συνάπτεσθαι... Ταῦτα δέ, ἅτινα πολλαῖς διατάξεσιν εἰς τὴν προσκυνητὴν ἐκκλησίαν ἐβουλήθημεν ἀνήκειν, ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησία ἑαυτὴ διεκδικείτω» (παρ. 15).
- «Μηδεὶς ἐν διαθέσει καὶ ψυχῇ προσκυνοῦντος ἢ εὐχομένου τὰ πάλαι (=ἑλληνικά) κεκλεισμένα ἱερὰ νῦν θρησκευέτω• ἀπέστω τῆς ἡ μετέρας γενεᾶς τὸ τοῖς ἀθεμίτοις καὶ καταρά τοις εἰδώλοις τὴν προτέραν τιμὴν ἀποδίδοσθαι, ἢ στεφανοῦσθαι ἀσεβεῖς τῶν ἱερῶν παραστάδας, ἢ τοῖς βεβήλοις βωμοῖς ἀνάπτεσθαι πυρσούς... ὡς δημοσίῳ δικαστηρίῳ ὑπεύθυνος γεγονὼς τοῦ τηλικού του δράματος τὴν νόμιμον ὑπομενέτω κατηγορίαν καὶ ἐλεγχόμενος δημευέσθω πᾶσαν αὐτοῦ οὐσίαν καὶ ἐξοριζέσθω» (παρ. 17
- «Ὅσα πολλάκις τοῖς τῆς ἑλληνικῆς θρησκείας ἀπηγορεύσαμεν , μηδεὶς ἐπιχειρείτω τοῦ λοιποῦ ποιεῖν, εἰδὼς ὡς δημοσίῳ ἐγκλήματι περιπίπτει ὁ τούτοις τολμῶν ἐπιχειρεῖν, ἐπὶ τούτου δὲ βουλόμεθα τὰ τοιαῦτα δράματα ἐκκόπτεσθαι, ὅτι, κἂν ἐν ἀλλοτρίῳ ἀγρῷ ἢ οἴκῳ τί τοιοῦτό ποτε ἁμαρτηθείη, εἰδότων τῶν δεσποτῶν τοῦ οἴκου ἢ τοῦ κτήματος, αὐτὸς μὲν ὁ οἶκος ἢ τὸ χωρίον τῷ ταμείῳ προσκυρωθήσεται(= θὰ δημευθῇ)• οἱ δὲ τούτων δεσπόται ὑπὲρ ὧν ὅλως εἰδότες συνεχώρησάν τι τοιοῦ- το γενέσθαι, εἰ μὲν ἀξίᾳ τινὶ ἢ στρατείᾳ κοσμοῦνται, τῆς ἀξίας καὶ τῆς στρατείας ἐκπίπτουσιν, ἀλλὰ δημευθέντες τιμωροῦνται• ἰδιωτικῆς δὲ τύχης ὑπάρχοντες μετὰ τὰς τοῦ σώματος βασάνους τοῖς ἔργοις τῶν μετάλλων διηνεκῶς παραδοθήσονται» (παρ. 18).
- «Ζητοῦντες καθ’ ἑαυτοὺς ἢ παρὰ τῶν ἐπισκόπων μανθάνοντες κωλυέτωσαν οἱ ἄρχοντες τὰ παρὰ τῶν Ἑλλήνων, καὶ γενόμενα δὲ τιμωρείτωσαν ἢ μὴ δυνάμενοι μηνυέτωσαν καὶ προσκυρούτωσαν ὅσα προσώποις ἑλληνικοῖς δεδώρηται ἢ καταλέλειπται τοῖς πολιτικοῖς δικαίοις• πάντων ὅσα κατ’ αὐτῶν ἢ ὑπὲρ τῶν ἐκκλησιῶν προεισενήνεκται κυρίων ὄντων καὶ ἐντεῦθεν βεβαιουμένων» (παρ. 19).
- «Πάντων τῶν ἐπιτιμίων, ὅσα παρὰ τῶν προβεβασιλευκότων κατὰ τῆς ἑλληνικῆς ἠπείληται πλάνης ἢ ὑπὲρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰσενήνεκται, κυρίων καὶ βεβαίων διηνεκῶς ὄντων τε καὶ διὰ τῆς παρούσης εὐσεβοῦς νομοθεσίας φυλαττομένων,ἐπειδή τινες εὕρηνται τῇ τῶν ἀνοσίων καὶ μυσαρῶν Ἑλλήνων κατεχόμενοι πλάνῃ κἀκεῖνα πράττοντες, ἅπερ εἰς δικαίαν ὀργὴν κινεῖ τὸν φιλάνθρωπον θεόν, οὐδὲ τὰ περὶ τούτων ἀδιόρθωτα καταλιπεῖν ὑπέστημεν, ἀλλὰ γνόντες, ὡς τὴν τοῦ ἀληθινοῦ
καὶ μόνου θεοῦ καταλιμπάνοντες προσκύνησιν εἰδώλοις ἀλογίστῳ πλάνῃ θυσίας προσέφερον καὶ πάσης ἀνοσιότητος μεστὰς ἑορτὰς ἐπετέλουν, τοὺς μὲν ἤδη ταῦτα ἡμαρτηκότας μετὰ τὸ ἀξιωθῆναι τοῦ ἁγίου βαπτίσματος πρὸς τὰ ἐλεγχθέντα αὐτῶν ἁμαρτήματα ἐκδικήσει τῇ προσηκούσῃ καὶ ταῦτα φιλανθρωπότερον ὑπεβάλομεν• τοῦ δὲ λοιποῦ διὰ τοῦ παρόντος νόμου προαγορεύομεν ἅπασιν, ὡς οἱ μὲν γινόμενοι χριστιανοὶ καὶ τοῦ ἁγίου καὶ σωτηριώδους ἀξιούμενοι καθ’ οἱονδήποτε χρόνον βαπτίσματος, εἰ φανεῖεν ἔτι τῇ τῶν Ἑλλήνων ἐμμένοντες πλάνῃ,τιμωρίαις ἐσχάταις(=ποινὴ θανάτου) ὑποβληθήσονται. Ὅσοι δὲ μήπω τοῦ προσκυνητοῦ βαπτίσματος ἠξιώθησαν, τούτους προσήκει καταδήλους ἑαυτοὺς ποιεῖν ἢ κατὰ τὴν βασιλεύουσαν ταύτην πόλιν ἢ ἐν ἐπαρχίαις διάγοντας, καὶ προσιέναι ταῖς ἁγιωτάταις ἐκκλησίαις ἅμα γαμεταῖς καὶ παισὶ καὶ παντὶ τῷ κατ’ αὐτοὺς οἴκῳ καὶ διδάσκεσθαι τὴν ἀληθινὴν τῶν χριστιανῶν πίστιν,οὕτω δὲ ἐκδιδαχθέντας καὶ καθαρῶς ἀποβαλόντας τὴν προτέραν πλάνην ἀξιοῦσθαι τοῦ σωτηριώδους βαπτίσματος, ἢ τούτων ὀλιγωροῦντας εἰδέναι, ὡς οὔτε μεθέξουσί τινος τῶν τῆς ἡμετέρας πολιτείας, οὔτε οὐσίας κινητῆς ἢ ἀκινήτου κύριοι εἶναι συγχωρηθήσονται, ἀλλὰ παντὸς ἀφαιρεθέντες πράγματος ἐν ἐνδείᾳ καταληφθήσονται (ὁλοκληρωτικὴ ἀφαίρεση περιουσίας) πρὸς τῷ καὶ ταῖς ἁρμοδίαις ὑποβληθήσονται ποιναῖς.»
- «Πᾶν δὲ μάθημα παρὰ τῶν νοσούντων τὴν τῶν ἀνοσίων Ἑλλήνων μανίαν διδάσκεσθαι κωλύομεν, ὥστε μὴ κατὰ τοῦτο προσποιεῖσθαι αὐτοὺς παιδεύειν τοὺς εἰς αὐτοὺς ἀθλίως φοιτῶντας, ταῖς δὲ ἀληθείαις τὰς τῶν δῆθεν παιδευομένων διαφθείρειν ψυχάς, ἀλλὰ μηδὲν ἐκ τοῦ δημοσίου σιτήσεως ἀπολαύειν αὐτούς, οὐκ ἔχοντας παρρησίαν, οὐδὲ ἐκ θείων γραμμάτων ἢ πραγματικῶν, τοιούτου τινὸς ἄδειαν αὐτοῖς ἐκδικεῖν. Εἴτε γὰρ ἐνταῦθά τις, εἴτε κατὰ χώραν φανείη (= νοσῶν τὴν τῶν Ἑλλήνων μανίαν) τοιοῦτος ὢν καὶ μὴ προσδραμὼν ταῖς ἁγιωτάταις ἡμῶν ἐκκλησίαις μετὰ τῶν οἰκείων, ὡς εἴρηται, παίδων καὶ γαμετῶν, ταῖς προδηλουμέναις ὑποπεσεῖται ποιναῖς καὶ τὰς μὲν αὐτῶν οὐσίας ἐκδικήσει τὸ δημόσιον, αὐτοὶ δὲ ἐξορία παραδοθήσονται• εἰ δέ τις ἐμφωλεύων τῇ ἡμετέρᾳ πολιτείᾳ θυσίας καὶ εἰδωλολατρίας ἁμαρτάνων ἁλῶ, οὗτος ταῖς ἐσχάταις ὑπαχθήσεται τιμωρίαις (=ποινὴ θανάτου)» (παρ. 20.)
- «Θέλει τοὺς Ἕλληνας βαπτίζεσθαι καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν χωρὶς ἀναβολῆς μικρὰ ὄντα, τὰ δὲ τέλεια προδιδάσκεσθαι κατὰ τοὺς κανόνας καὶ τὰς γραφάς» (Νόμ. Φωτ.τίτλ. α΄ κεφ. ε΄).
«Κἀκεῖνο δὲ νομοθετοῦμεν, ὥστε καὶ τὰ τούτων τέκνα μικρᾶς ἡλικίας ὄν τα καὶ δίχα τινὸς ἀναβολῆς τυγχάνειν τοῦ σωτηριώδους βαπτίσματος, ὡς τῶν ἤ δη τὴν ἡλικίαν προβεβηκότων δε ο μένων τοῦ προεδρεύειν ταῖς ἁγιω τά ταις ἐκκλησίαις κατὰ τοὺς θείους κανόνας καὶ τὰς θείας ἐκ διδάσκεσθαι γραφάς, οὕτω τε γνησίας ἀντιλαμβάνεσθαι μετανοίας καὶ τὴν παλαιὰν (τῶν Ἑλλήνων) ἀποσεισαμένους πλάνην τοῦ προσκυνη τοῦ τυγχάνειν βαπτίσματος. Τοῦ τον γὰρ τὸν τρόπον βεβαίως ἂν δέξαιντο καὶ διαφυλάξει εν τὴν ἀληθινὴν τῶν ὀρθοδόξων πίστιν καὶ οὐ πάλιν ἐπὶ τὴν παλαι ὰν μεταβάλοι εν πλάνην.
Ὅσοι δὲ ἂν προφάσει τοῦ στρατείαν ἢ ἀξίωμα ἢ οὐσίαν ἔχειν αὐτοὶ μὲν ἐσχηματισμένως προσῆλθον ἢ προσέλθουν τῷ σωτηριώδει βαπτίσματι, τὰς δὲ αὐτῶν γα με τὰς ἢ παίδας ἢ τοὺς ἄλλους τοὺς κατὰ τὸν αὐτῶν ὄντας οἶκον ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς καταλείψαι εν πλάνης, τού τους προστάττο μεν δημεύεσθαί τε καὶ καθάπαξ μὴ μετέχειν τῆς ἡμετέρας πολιτείας, ἀλλὰ καὶ τιμωρίαις ὑποβάλλεσθαι ταῖς αὐτῶν ἀξίαις, ὡς αὐτόθεν ὄντας φανερούς, μὴ καθαρᾷ πίστει τοῦ ἁγίου τυχεῖν βαπτίσματος• ταῦτα τοί νυν ἐπὶ τοῖς ἀλιτηρίοις Ἕλλησι » (παρ. 20)
- «Οἱ μαθηματικοὶ τὰς οἰκείας βίβλους ἐν ὄψεσι τῶν ἐπισκόπων καιέτωσαν, οὕτω τε τῇ ὀρθοδόξῳ θρησκείᾳ παραδιδόσθωσαν, μηδεμίαν ἐπανόδου πρὸς τὴν οἰκείαν πλάνην ἐλπίδα φυλάττοντες• μὴ ἀνεχόμενοι δὲ καὶ τῆς Ρώμης (= Κωνσταντινούπολης) αὐτῆς καὶ τῆς ἑκάστῃ πόλῃ διαγωγῆς ἐκβληθήσονται• εἰ γὰρ με τὰ ταῦτα ἢ ἐν πόλει φανῶσι ἢ ταῖς αὐτῶν χρώμενοι διδασκαλίαις ἐξοριζέσθωσαν» (παρ. 21).
Εξαιρετικα αφιερωμενο σ΄οσους ειχαν απορια για το αν υβριζονταν και ο Ελληνας και ο Ελληνισμος ,πως "αγαπηθηκε και διαδωθηκε" αυτη η λαιλαπα του χριστιανισμου καθως επισης και σ΄αυτους που ειχαν απορια για το απο που προηλθε και με πιο τροπο η περιουσια της εκκλησιας .
Μερικα ακομη "στολιδια" :
Ρωμανὸς ὁ Μελῳδός :
Τί φυσῶσι καὶ βαμβεύουσιν οἱ Ἕλληνες τί πλανῶνται πρὸς Πλάτωνα ; τί Δημοσθένη στέργουσι τὸν ἀσθενῆ; τί Πυθαγόραν θρυλλοῦσι τὸν δικαίως φιμωθέντα; τί δὲ μὴ τρέχουσι καὶ σέβουσιν οἷς ἐνεφανίσθη τὸ Πανάγιον Πνεῦμα;
Γεώργιος Πισίδης :
Νοσεῖ Γαληνός, ἐκφοβεῖ δὲ τὰς νόσους ὁ Πέτρος ἡμῶν τὰς σαγήνας ὁ πλέκων.
Τατιανὸς :
Δὲν ρίπτετε εἰς τὸν βόθρον τὰ ὑπομνήματα τῆς κακίας μαζὶ μὲ τὸν ποιήσαντα Πυθαγόρα
Εφραιμ ο Συρος :
Ἂς τιμήσωμε τὶς ἑορτὲς τοῦ Κυρίου μὲ αὐλοὺς καὶ μὲ κιθάρες ὡς χριστιανοὶ καὶ ὄχι ὡς Ἕλληνες μὲ δάφνες καὶ ἄνθη ἢ μὲ κάτι ἄλλο ποὺ θὰ μοιάζῃ μὲ ἑλληνικό.
Θεόφιλος Ἀντιοχείας :
Τί δὲ ὠφέλησε τὸν Ἄρατο ἡ σφαιρογραφία τοῦ κοσμικοῦ κύκλου ἢ αὐτοὺς ποὺ εἶπαν ὅμοια πράγματα μ’ αὐτόν, πλὴν τῆς κατ’ ἄνθρωπον δόξας, τὴν ὁποίαν ἐκέρδισαν ὄχι κατ’ ἀξίαν; Τί ἀληθὲς εἶπαν; ἢ τί ὠφέλησαν τὸν Εὐριπίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ ἢ τοὺς ἄλλους τραγῳδιογράφους οἱ τραγῳδίες, τὸν Μένανδρο καὶ τὸν Ἀριστοφάνη καὶ τοὺς λοιποὺς κωμικοὺς οἱ κωμῳδίες ἢ τὸν Ἡρόδοτο καὶ τὸν Θουκυδίδη οἱ ἱστορίες τους ἢ τὸν Πυθαγόρα τὰ ἄδυτα ἁγιαστήρια καὶ οἱ στῆλες τοῦ Ἡρακλέους ἢ τὸν Διογένη ἡ κυνικὴ φιλοσοφία ἢ τὸν Ἐπίκουρο τὸ δόγμα ὅτι δὲν ὑπάρχει θεία πρόνοια ἢ τὸν Ἐμπεδοκλῆ ἡ διδασκαλία τῆς ἀθεότητας ἢ τὸν Σωκράτη ὁ ὅρκος εἰς τὸν Κύνα; Γιατί πέθανε ἑκουσίως, ποιόν καὶ ποιᾶς φύσεως μισθὸ ἤλπιζε, ὅτι θὰ λάβῃ μετὰ θάνατον; Τί δὲ ὠφέλησε τὸν Πλάτωνα ἡ παιδεία, τὴν ὁποία διεμόρφωσε, ἢ τοὺς ἄλλους φιλοσόφους τὰ δόγματά τους; Αὐτὰ λέμε, γιὰ νὰ ἐπιδείξουμε τὴν ἀνωφελῆ καὶ ἄθεη διάνοιά τους. Ὅλοι αὐτοί,ἀγαπήσαντες τὴν κενὴ καὶ μάταιη δόξα, οὔτε αὐτοὶ ἐγνώρισαν τὴν ἀλήθεια οὔτε ἄλλους βεβαίως προέτρεψαν πρὸς τὴν ἀλήθεια.
Αρχική σελίδα
0 αναγνώστες άφησαν σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας για την ανάρτηση αυτή .