Προς τον χοντρομαλάκα του ΣΥΡΙΖΑ Νάσσο Θεοδορίδη που είπε πως τα Ίμια ανήκουν στην Τουρκία !!!

Σε πρώτο πλάνο ο χοντρομαλάκας

Δείτε τι έγραψε ο βλάκας :

 

Άνοιξε λοιπόν τα στραβά σου χαζογκαγκά και διάβαζε  ... και σάλτα και γαμήσου βλάκα

 Τα Δωδεκάνησα είχαν περιέλθει στην Ιταλία μετά τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1912. Με βάση τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης που υπογράφτηκε την 24.7.1923 μεταξύ της Τουρκίας και των Νικητριών Δυνάμεων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία παραιτήθηκε οριστικά υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος επί των κατεχομένων υπό της Ιταλίας νήσων "[...] Καλύμνου [...] και των υπ'αυτών εξαρτημένων νησίδων".

Κατά την εφαρμογή της Συνθήκης Ειρήνης της 24.7.1923, προέκυψαν αμφισβητήσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας ως προς τα ακριβή όρια ανάμεσα στα Ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα και την Τουρκική επικράτεια και σε ό,τι αφορούσε τις ενδιάμεσες νησίδες. Για την μερική διευθέτηση αυτών των διαφορών συνήφθη η Σύμβαση της'Αγκυρας της 4.1.1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, η οποία οριοθετούσε ορισμένα σημεία των εκατέρωθεν χωρικών υδάτων και ορισμένες νησίδες, όχι όμως τις συγκεκριμένες βραχονησίδες.

 Αυθημερόν ( 4.1.1932 ) οι δύο αντιπροσωπείες αντάλλαξαν επιστολές, βάσει των οποίων αναλάμβαναν την υποχρέωση να προβούν στον καθορισμό και του υπολοίπου τμήματος των ιταλοτουρκικών θαλασσίων συνόρων.

Ο καθορισμός του εναπομείναντος τμήματος των ιταλοτουρκικών θαλασσίων συνόρων έγινε με το Πρακτικό που υπογράφτηκε στην Αγκυρα 12 μήνες αργότερα, την 28.12.1932 μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας. Στη συμφωνία αυτή προσδιορίζεται το πού ανήκουν οι περισσότερες νησίδες της περιοχής, οι οποίες "ουδεμίας αμφισβητήσεως αποτελούν αντικείμενον"- μεταξύ αυτών και "οι βραχονησίδες Kardak", των οποίων επιβεβαιώνεται η υπαγωγή στην Ιταλία, καθώς η οροθετική γραμμή σημειώνεται "στο μέσον της αποστάσεως μεταξύ των βραχονησίδων Kardak και της νήσου Kato της Ανατολίας".

Την εγκυρότητα του Πρακτικού της 28.12.1932 επιχειρεί σήμερα να αμφισβητήσει η Τουρκία, με το εξής επιχείρημα: Η τότε Κοινωνία Των Εθνών (Κ.Τ.Ε.), πρόδρομος του Ο.Η.Ε., είχε ορίσει ότι οποιαδήποτε Συνθήκη μεταξύ των μελών της, για να ισχύει, έπρεπε να κατατίθεται στην Κ.Τ.Ε., να πρωτοκολλείται και να δημοσιεύεται επισήμως από αυτήν. Πράγματι, οι προαναφερθείσες Συνθήκες της 24.7.1923 και της 4.1.1932 ακολούθησαν αυτή τη διαδικασία, όχι όμως και το συμπληρωματικό Πρακτικό της 28.12.1932. Η ερμηνεία που δίνει το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών είναι ότι το τελευταίο κρίθηκε ότι δεν έχρηζε πρωτοκολλήσεως κ.τ.λ., διότι θεωρήθηκε ως συμπλήρωμα της προηγούμενης Συνθήκης. Το επιχείρημα αυτό επιβεβαιώνεται από σχετικό σχόλιο που έκανε την 1.2.1996 υπηρεσιακός παράγοντας του Ιταλικού Ύπουργείου Εξωτερικών.

Τα Δωδεκάνησα περιήλθαν τελικά στην Ελλάδα με βάση τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων που υπογράφτηκε την 10.2.1947 μεταξύ της Ιταλίας και των Νικητριών Δυνάμεων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Βάσει αυτής της Συνθήκης, η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα την πλήρη κυριαρχία επί των νήσων "[...] Καλύμνου [...] και των παρακειμένων νησίδων". Διαδεχόμενη η Ελλάδα την Ιταλία στην κυριαρχία της Δωδεκανήσου, κληρονόμησε ό,τι έλεγχε προηγουμένως η Ιταλία, συνεπώς και τις νησίδες "Καρντάκ-Αιμνιά-Ίμια", που ρητά σημειώνονται ως Ιταλικές στο Πρακτικό της 28.12.1932. Το Πρακτικό αυτό χρησιμοποιήθηκε άλλωστε ως πηγή επισήμων πληροφοριών για την οριοθέτηση της περιοχής που παραχωρήθηκε στην Ελλάδα, όπως προκύπτει και από τον Ελληνικό Νόμο 547 του 1948, που περιλαμβάνει ονομαστική απαρίθμηση των νησίδων και βραχονησίδων που υπήχθησαν στις επαρχίες στις οποίες διαιρέθηκαν τα Δωδεκάνησα. Συγκεκριμένα τα Αίμνια, Μικρό και Μεγάλο, σημειώνονται ρητά ως υπαγόμενα στην Επαρχία Καλύμνου.

Από το 1947 που οι βραχονησίδες είχαν ενσωματωθεί στην Ελλάδα, η Τουρκία ουδέποτε επί μία πεντηκονταετία είχε διατυπώσει κάποια αμφισβήτηση σε ό,τι αφορά το καθεστώς τους, ώς τον Δεκέμβριο του 1995. Την 29.12.1995, με αφορμή την προσάραξη ενός Τουρκικού φορτηγού πλοίου στην μία των βραχονησίδων Ίμια και την εν τέλει ρυμούλκηση του ως την Τουρκία από Ελληνικό ρυμουλκό, η Τουρκία προέβη σε ρηματική διακοίνωση προς την Ελλάδα, με τον ισχυρισμό ότι τα Ίμια αποτελούν τουρκικό έδαφος και είναι εγγεγραμμένα στο κτηματολόγιο της Τουρκικής Επαρχίας της Μούγκλας (Mugla). Η Ελλάδα προέβη με τη σειρά της σε ρηματική διακοίνωση προς την Τουρκία, απορρίπτοντας τον τουρκικό ισχυρισμό, με το σκεπτικό ότι η Τουρκία είχε αναγνωρίσει βάσει της προαναφερθείσης διμερούς συμφωνίας του 1932 ότι τα Ίμια ανήκαν στην Ιταλία, η οποία και τα παραχώρησε στην Ελλάδα το 1947. Ενα μήνα αργότερα, την 29.1.1996,η Τουρκία με νέα ρηματική διακοίνωση ισχυρίστηκε ότι η διμερής ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 δεν ισχύει πλέον, διότι α) οι συνθήκες είναι σήμερα διαφορετικές και β) η Ελλάδα δεν είχε υπογράψει την τότε συμφωνία. Επακολούθησε κλιμάκωση της έντασης, καθώς ξεκίνησε ένας "πόλεμος συμβόλων", με αλλεπάλληλες υψώσεις και υποστολές των σημαιών των δύο χωρών και συγκέντρωση ναυτικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή. Το θερμό επεισόδιο απεφεύχθη και επήλθε εν τέλει την 31.1.1996, μετά από ολονύκτιες διαβουλεύσεις, μια καταρχήν αποκλιμάκωση.

Επανερχόμενη στο ζήτημα η Τουρκική πλευρά, εξέφρασε επισήμως (ανακοινώσεις 4-5.2.1995) την άποψη ότι "η υπογραφείσα την 28.12.1932 Συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας δεν είναι Συνθήκη, εφόσον δεν είχε συζητηθεί στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, ούτε είχε επικυρωθεί, αλλά είναι ένα πρακτικό συνεδρίασης αξιωματούχων κατωτέρου επιπέδου των δύο χωρών, το οποίο δεν δεσμεύει νομικά την Τουρκία. Εφόσον, λοιπόν, δεν υπάρχει κάποια συμφωνία, το Αιγαίο εισέρχεται σε μία φάση αλλαγής. Στο Αιγαίο υπάρχουν 3.000 αμφισβητήσιμα βράχια, νησίδες, ακόμη και νησιά, των οποίων η Τουρκία εξετάζει διεξοδικά την κατάσταση βάσει κάθε Συνθήκης".

Αποκρούοντας αυτήν την άποψη, το Ιταλικό Υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε την 6.2.1996 ότι "η ιταλο-τουρκική συμφωνία του 1932 είναι έγκυρη και παραμένει εν ισχύι". Μία εβδομάδα αργότερα, την 15.2.1996 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμα του θεώρησε τις τουρκικές ενέργειες ως "παραβίαση εκ μέρους της Τουρκίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας", και επεσήμανε ότι "η βραχονησίδα Ίμια ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου, με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, το Πρωτόκολλο Ιταλίας-Τουρκίας του 1932 και τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, καθώς ακόμη και τους Τουρκικούς γεωγραφικούς χάρτες της δεκαετίας του 1960, όπου το εν λόγω νησιωτικό σύμπλεγμα εμφανίζεται ως τμήμα της Ελληνικής επικρατείας".

 Επί Τουρκοκρατίας, οι προαναφερόμενες νησίδες βρίσκονταν στα όρια δύο διοικητικών ενοτήτων του οθωμανικού κράτους: του Βιλαετίου των Νήσων της Ασπρης Θάλασσας (Αιγαίου) και του Βιλαετίου της Σμύρνης. Σε χάρτη που σχεδιάστηκε από τον Γερμανό ακαδημαϊκό Henri Kiepert, βάσει οθωμανικών πηγών, και εκδόθηκε στο Βερολίνο το 1886, χαράσσονται με σχολαστική ακρίβεια τα όρια αυτά. Τα Αιμνιά, εμφανίζονται ανωνύμως σε αυτόν τον χάρτη και βρίσκονται σαφώς στα δυτικά της κόκκινης οροθετικής γραμμής, εντός δηλαδή του Βιλαετίου των Νήσων του Αιγαίου Πελάγους (συνημ. χάρτης #1). Πρόκειται συνεπώς, κατά την αντίληψη της ίδιας της Οθωμανικής διοίκησης, περί "εξαρτημένων νησίδων" των παρακειμένων Δωδεκανήσων και όχι της αντίπερα Μικρασιατικής ακτής.

Στη Συνθήκη της Λωζάννης, που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923 μεταξύ της Τουρκίας και των Νικητριών Δυνάμεων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οριζόταν ότι "η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας όλων των δικαιωμάτων και τίτλων της επί των ακολούθων νήσων: [...] Καλύμνου [...] και των υπ' αυτών εξαρτημένων νησίδων". Το κείμενο της συνθήκης συνοδευόταν από χάρτη του Αιγαίου στον οποίο δεν σημειώνονται μεν οι δύο βραχονησίδες, αλλά παρατηρώντας την απόσταση της οροθετικής γραμμής (+-+-+) στα ανατολικά του Καλολίμνου, είναι προφανές'ότι τα Αιμνιά βρίσκονται εντός των χωρικών υδάτων της Δωδεκανήσου (βλ.συνημ.χάρτη #2).

Σε ανεπίσημο πολιτικό Τουρκικό χάρτη του 1924 (συνημ. χάρτης #3 ) δεν σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες, αλλά παρατηρώντας και εδώ την κόκκινη οροθετική γραμμή ανατολικά της Καλύμνου, είναι προφανές ότι τα Αιμνιά βρίσκονται εντός των Ιταλικών χωρικών υδάτων.

Σε ημιεπίσημο Ιταλικό χάρτη του 1929 (συνημ. χάρτης #4) σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες ανωνύμως, στα ανατολικά του Καλόλιμνου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι στον χάρτη αυτό αναφέρεται ως "Qardaghlar Adasi" ένα άλλο νησιωτικό σύμπλεγμα, το οποίο βρίσκεται ανατολικότερα, εντός των Τουρκικών χωρικών υδάτων τότε και σήμερα. Το σύμπλεγμα αυτό σήμερα περιλαμβάνει τα νησιά Çatal Ada, Kuyruk Ada και Yassi Ada.

Σε επίσημο Ιταλικό χάρτη του 1932 (συνημ. χάρτης #5) σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες εντός των Ιταλικών χωρικών υδάτων, αναφερόμενες με την Ελληνική τους ονομασία "Isolotti Immia".

Στο Πρακτικό της Αγκυρας, που υπογράφτηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1932 μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας, ορίστηκαν τα θαλάσσια όρια μεταξύ των Ιταλοκρατουμένων Δωδεκανήσων και της Τουρκικής επικρατείας, επί των αγγλικών υδρογραφικών χαρτών υπ' αρ. 236, 872 και 1546. Συγκεκριμένα οριζόταν ότι το σημείο 30 της οροθετικής γραμμής διέρχεται "στο μέσον της αποστάσεως μεταξύ των βραχονησίδων Kardak (Ίμια) και της νησίδας Kato της Ανατολίας"(βλ. συνημ. χάρτη #6).

Σε επίσημο στρατιωτικό Τουρκικό χάρτη του 1969 (συνημ. χάρτης #7 ) οι δύο βραχονησίδες, με την ελληνική τους ονομασία "Immia adalari", σημειώνονται σαφώς εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων.

Σε επίσημο πολιτικό Τουρκικό χάρτη του 1971 (συνημ. χάρτης #8 ) δεν σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες, αλλά παρατηρώντας πού χαράσσεται η ελαφρά γκρίζα διακεκομμένη οροθετική γραμμή ανατολικά του Καλόλιμνου, είναι προφανές ότι τα Αιμνιά βρίσκονται εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων.

Σε επίσημο χάρτη της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας του 1964 (συνημ. χάρτης #9) σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες ανωνύμως, αλλά εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων.

Σε επίσημο χάρτη του Σοβιετικού Πολεμικού Ναυτικού του 1989 (συνημ. χάρτης #10) σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες με την ελληνική τους ονομασία Ό. иMиA

и

Στον επίσημο Βρετανικό υδρογραφικό χάρτη του 1989 (συνημ. χάρτης #11) σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες με την ελληνική τους ονομασία "Ν. Imia" , αναφερόμενες με τον ελληνικό προσδιορισμό "Ν(ήσοι)" και όχι με τον αντίστοιχο τουρκικό "Ad(alari)" , που χαρακτηρίζει τις νήσους εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων.

Σε επίσημο χάρτη του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού του 1990 (συνημ. χάρτης #12) σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες με την ελληνική τους ονομασία "Nisoi Limnia" και την επισήμανση εντός παρενθέσεως, ότι ανήκουν στην Ελλάδα: (GREECE).

Στις 21.5.1992 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέδωσε την Κοινοτική Οδηγία 92/43 "για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και της άγριας χλωρίδας και πανίδας", με βάση την οποία τα Ίμια εντάχθηκαν στο "Δίκτυο NATURA 20000" των προστατευομένων ευρωπαϊκών οικοτόπων, και συγκεκριμένα στην περιοχή GR 4210010, μαζί με τα υπόλοιπα ελληνικά νησιά Λειψοί, Αρκιοί, Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι και Καλόλιμνος (βλ. συνημ. χάρτη #13).

Σε επίσημο χάρτη του 1994 που σχεδιάστηκε από το Τουρκικό Υπουργείο Αμύνης σε συνεργασία με τον Γερμανικό χαρτογραφικό οίκο Reinhart Ryborsch της Φρανκφούρτης (συνημ. χάρτης # 14), οι δύο βραχονησίδες σημειώνονται με την ελληνική τους ονομασία "Ν. Limnia" και ορίζονται επισήμως ως ελληνικές, δεδομένου ότι αναφέρονται με τον ελληνικό προσδιορισμό "Ν(ήσοι)" και όχι με τον αντίστοιχο τουρκικό Ad(alari)", που χαρακτηρίζει τις νήσους εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων.

Από ελληνικής πλευράς δόθηκε στη δημοσιότητα, την 30 Ιανουαρίου 1996, επίσημος Τουρκικός χάρτης του 1953. Σε ορισμένες ελληνικές εφημερίδες ο χάρτης δημοσιεύτηκε με το σχόλιο ότι "δείχνει σαφώς ότι η νήσος Ίμια ανήκει στην Ελλάδα" (βλ. συνημ. χάρτης #15). Στην πραγματικότητα ο χάρτης αυτός δεν σημειώνει τις δύο επίμαχες βραχονησίδες αλλά μόνον τη νησίδα Καλόλιμνο. Και εδώ βέβαια η οροθετική γραμμή αφήνει προφανώς τα Αιμνιά εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων.

Στον Ελληνικό χάρτη της Στατιστικής'Υπηρεσίας του 1951, (συνημ. χάρτης #16) οι επίμαχες βραχονησίδες σημειώνονται καθαρά και αναφέρονται, όπως είπαμε ήδη, ως Νήσοι Αιμνιά (τα), Μεγάλο Αιμνιό & Μικρό Αιμνιό.

 Με αυτό το όνομα (Αιμνιά) σημειώνονται στους περισσότερους κατοπινούς χάρτες (βλ. συνημ. χάρτη #17 της Εθνικής ΣτατιστικήςΎπηρεσίας της Ελλάδος του 1963/1972 

 και συνημ. χάρτη #12 του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού του 1990). 

Στη συνέχεια αναφέρονται ως Ιμια (βλ.συνημ. Ιταλικό χάρτη #5 του 1932: Isolotti Immia και Τουρκικό χάρτη #7 του 1969: Immia adalari, και τους συνημ. χάρτες της'Υδρογραφικής'Υπηρεσίας του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού #18 του 1985: Βραχόνησίδα Ίμια,

 και #19 του 1992: ΝησίδεςΊμια.

 Αυτά τα ολίγα επί του παρόντος ...