Ι.Μεταξάς: "Ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει, έστω και χωρίς καμιά ελπίδα νίκης. Μόνο γιατί πρέπει."

Η ιστορική ομιλία του Μεταξά στους δημοσιογράφους στις 30 Οκτωβρίου 1940:

Κύριοι έχω λογοκρισία και μπορώ να σας υποχρεώσω να γράψετε μόνον ότι θέλω. Αυτήν την ώρα όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχή σας. Για αυτό σας κάλεσα σήμερα για να μιλήσω με χαρτιά ανοικτά. Θα σας πω για τα πάντα… Μη νομίσετε ότι η απόφαση του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή, ή ότι δεν έγινε παν το επιτρεπόμενο για να αποφύγουμε τον πόλεμο.

Από την εποχή της κατάληψης της Αλβανίας (από τους Ιταλούς), το Πάσχα πέρυσι, το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα στον κ. Γκράτσι ότι αν προσβάλλονταν τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα θα αντιστεκόμασταν, αντί πάσης θυσίας και με όλα τα μέσα.Συγχρόνως όμως μου έρχονταν από τη Ρώμη, από τη Βουδαπέστη, από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίες αντίθετοι.

Στις 15 Αυγούστου έγινε ο τορπιλισμός της «Έλλης». Γνωρίζεται ότι από την πρώτη στιγμή διαπιστώθηκε ότι το έγκλημα ήταν ιταλικό. Εν τούτοις δεν επιτρέψαμε να γίνει γνωστό ότι είχαμε και τις υλικές εκείνες αποδείξεις περί της εθνικότητας του εγκληματία. Συγχρόνως όμως διέταξα τα αντιτορπιλικά τα οποία συνόδευαν τα πλοία που μετέφεραν τους προσκυνητές από την Τήνο, μετά το έγκλημα, αν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οτιδήποτε άλλο να κάνουν αμέσως χρήση των όπλων τους.

Θα σας αποκαλύψω τώρα ότι τότε διέταξα να βολιδοσκοπηθεί καταλλήλως το Βερολίνο. Μου διαμηνύθηκε εκ μέρους του Χίτλερ η σύσταση να αποφύγω οποιονδήποτε μέτρο που μπορούσε να θεωρηθεί πρόκληση από τους Ιταλούς. Έκανα το παν για να μην μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να έχουν όχι εύλογες αφορμές, αλλά ούτε ευλογοφανές παράπονο, εκ μέρους μας, αν και από τη πρώτη στιγμή αντιλήφθηκα τι πράγματι σήμαινε η όλως αόριστη σύσταση του Βερολίνου.
Εσείς καλύτερα από κάθε άλλο γνωρίζεται ότι έκανα το παν για να μην δώσουμε αφορμή εμφάνισης της Ιταλίας ως δυνάμενης να έχει ευλογοφανείς καν αφορμές αιτιάσεων. Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει με όλες τις λεπτομέρειες την ιστορία των ατελείωτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανική υπομονή την οποία τηρήσαμε προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβαίνουμε, περιοριζόμενοι μόνο σε δημοσιογραφικές ανασκευές των ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών.

Ομολογώ, ότι εμπρός στη φοβερή ευθύνη της ανάμιξης της Ελλάδας σε τέτοιο μάλιστα πόλεμο,έκρινα πως καθήκον μου ήταν να προφυλάξω τον τόπο από αυτόν, έστω και με κάθε τρόπο, ο οποίος όμως θα συμβιβαζόταν με τα γενικότερα συμφέροντα του Έθνους. Σε σχετικές βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνση του Άξονα, μου δόθηκε να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύση ήταν η εκούσια προσχώρηση της Ελλάδας στην «Νέα Τάξη». Προσχώρηση που θα γινόταν λίαν ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ ως «εραστή του ελληνικού πνεύματος».

Συγχρόνως όμως, μου δόθηκε να καταλάβω ότι η ένταξη στη «Νέα Τάξη» προϋπέθετε προκαταρκτική άρση όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονές μας. Και ναι μεν αυτό θα συνεπάγονταν φυσικά κάποιες θυσίες για την Ελλάδα, αλλά οι θυσίες αυτές θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως ασήμαντες μπροστά στα «οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα», τα οποία θα είχε για την Ελλάδα η «Νέα Τάξη» στην Ευρώπη και στη Βαλκανική.

Φυσικά με κάθε περίσκεψη και ανεπισήμως επεδίωξα με κάθε τρόπο να κατατοπισθώ συγκεκριμένα ποιες θα ήταν οι θυσίες αυτές, με τις οποίες η Ελλάδα θα πλήρωνε την ατίμωση, της με την δική της θέληση προσφοράς υπαγωγής της στη «Νέα Τάξη». Με καταφανή προσπάθεια αποφυγής σαφούς καθορισμού μου δόθηκε να καταλάβω ότι η προς τους Έλληνες στοργή του Χίτλερ ήταν η εγγύηση ότι οι θυσίες αυτές θα περιορίζονταν στο ελάχιστο δυνατό.
Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσο επιτέλους θα μπορούσε να είναι αυτό το ελάχιστο, τελικώς θα δόθηκε να κατανοήσουμε ότι αυτό συνίστατο σε μερικές ικανοποιήσεις προς την Ιταλία, δυτικώς μέχρι την Πρέβεζα και προς τη Βουλγαρία, ανατολικά μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Δηλαδή θα έπρεπε για να αποφύγουμε τον πόλεμο να γίνουμε εθελοντές δούλοι και να πληρώσουμε αυτή την τιμή με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδας προς ακρωτηριασμό από την Ιταλία και του αριστερού προς ακρωτηριασμού από τη Βουλγαρία.

Φυσικά δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδας. Και με το δίκιο τους. Κυρίαρχοι πάντοτε της θάλασσας δεν θα παρέλειπαν, υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς τους, έπειτα από μια τέτοια αυτοδούλωση της Ελλάδας στους εχθρούς τους να καταλάβουν την Κρήτη και τα άλλα μας νησιά τουλάχιστον.Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυπτε μόνο από την πιο απλή λογική, αλλά και από ασφαλείς βέβαιες πληροφορίες από την Αίγυπτο, όπου είχε ήδη προμελετηθεί και αντιμετωπισθεί η ενέργεια που θα έπρεπε να γίνει ως φυσικό επακόλουθο κάθε τυχόν εκούσιας ή ακούσιας συνεργασίας της Ελλάδας με τον Άξονα, στα ελληνικά νησιά, ώστε να εμποδιστούν οι δυνάμεις του Άξονα να τα χρησιμοποιούσουν.
Δεν μπορώ αφετέρου να μην παραδεχθώ, ότι σε μια τέτοια περίπτωση το δίκιο δεν θα βρίσκονταν με το μέρος της κυβέρνησης, η οποία για να προφυλάξει τον λαό από τον πόλεμο θα τον καταδίκαζε σε εθελούσια υποδούλωση, μετά εθνικού ακρωτηριασμού. Αυτή η δήθεν προφύλαξη θα ήταν για την τύχη, στο μέλλον, της ελληνικής φυλής, πλέον ολέθρια και από τις χειρότερες έστω συνέπειες του πολέμου. Το δίκαιο, λοιπόν, δεν θα ήταν με το μέρος της κυβέρνησης της Αθήνας, αν η τελευταία ενεργούσε κατά τις υποδείξεις του Βερολίνου που ανέφερα.

Το δίκαιο θα ήταν με το μέρος του ελληνικού λαού, ο οποίος θα την καταδίκαζε, και με το μέρος των Άγγλων οι οποίοι, υπερασπιζόμενοι την ύπαρξή τους, επίσης δικαίως θα λάμβαναν τα μέτρα που φέρονται να έχουν μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε τις δίκαιες αιτιάσεις των Ελλήνων, που θα προέκυπταν εν καιρώ αν δινόταν η εύλογος αυτή αφορμή. Θα δημιουργούνταν έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρείς αυτή τη φορά Ελλάδες.
Πρώτη θα ήταν η επίσημη της Αθήνας, η οποία θα είχε φτάσει στην πώρωση και στο κατάντημα για να αποφύγει τον πόλεμο να δεχτεί να γίνει εθελοντής δούλος, πληρώνοντας μάλιστα την τιμή αυτή και με την συγκατάθεσή της να αυτοακρωτηριασθεί τραγικότατα, παραδίνοντας στη δουλεία πληθυσμούς αμιγώς ελληνικούς και μάλιστα μπορώ να πω τους ελληνικότερους των ελληνικών.

Δεύτερη θα ήταν η πραγματική Ελλάδα. Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Έθνους, το οποίο ποτέ δεν θα αποδεχόταν την εκούσιά του υποδούλωση πληρωμένη μάλιστα με εθνικό ακρωτηριασμό αφόρητο, που θα ισοδυναμούσε με οριστική ατίμωση και μελλοντική σίγουρη εκμηδένιση του Ελληνισμού ως έννοια και οντότητα, πρώτα ηθική και δεύτερον και υλική. Το Έθνος ουδέποτε θα συγχωρούσε στον Βασιλιά και στην Εθνική Κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου τέτοια πολιτική.
Τρίτη, τέλος, θα προέκυπτε μια ακόμη Ελλάδα, η Ελλάδα την οποία δεν θα παρέλειπαν να δημιουργήσουν, φυσικά με την επίκληση του δημοκρατισμού, οι δημοκρατικοί Έλληνες υπό την κάλυψη του βρετανικού στόλου, στην Κρήτη και στα άλλα νησιά. Η τρίτη αυτή Ελλάδα, η «Δημοκρατική» θα είχε με το μέρος της όχι μόνο την πρόθυμη υποστήριξη της Αγγλίας, στην οποία θα έδινε το δικαίωμα να καλύψει τα νησιά μας, καλυπτόμενη και η ίδια στη βόρειο Αφρική, αλλά θα είχε με το μέρος της και το εθνικό δίκιο. Η ηθική δύναμη λοιπόν θα απορροφούσε μοιραίως την επίσημη Ελλάδα, γιατί θα διέθετε η τρίτη αυτή Ελλάδα, την ανεπιφύλακτη έγκριση και ενίσχυση της ανεπίσημης δεύτερης Ελλάδας, την εθνική δημόσια γνώμη εν τη παμψηφία της.
Έζησα κύριοι την περίοδο του εθνικού διχασμού, που δημιουργήθηκε το 1916 όταν από την κατάσταση εκείνη προέκυψαν δύο Ελλάδες, η της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνο από μια νέα διαίρεση της Ελλάδας, μια νέα διαίρεση μάλιστα κατά πολύ τραγικότερη, διότι όπως την σκιαγράφησα δεν θα ήταν καν διχασμός, αλλά τριχοτόμηση, τον κίνδυνο αυτό τον θεωρώ για το Έθνος και για το μέλλον του ασύγκριτα χειρότερο από τον πόλεμο, έστω και αυτόν τον πόλεμο, από τον οποίον είναι δυνατό και υποδουλωμένη να βγει προσωρινώς η Ελλάδα.

Λέγω προσωρινώς γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με το μέρος μας. Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορούν να νικήσουν. Υπάρχουν πολλά εμπόδια. Η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να μην προκαλέσει μεν, με κανένα τρόπο κανέναν, αλλά και με κανέναν τρόπο να μην υποκύψει. Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέσει. Ήδη η απόφασή της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις στην οποία απρόκλητα προσβλήθηκε, χάρισε στον τόπο και στον λαό μας το πλέον ανεκτίμητο των αγαθών και το μεγαλύτερο στοιχείο της δύναμής του. Αυτή η πολιτική έδωσε στον λαό την απόλυτη ψυχική και πανεθνική ένωσή του.

Σήμερα όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες προδικάζουν την τελική μας νίκη. Η Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών. Είναι σύμμαχος των Άγγλων. Η Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα όπως και τότε, αλλά εν’ πάση περιπτώσει αυτή την εποχή, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν τολμά. Ο καιρός όμως δεν δουλεύει για τον Άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του. Τέλος, για τη Γερμανία η νίκη θα ήταν σε κάθε περίπτωση δυνατή μόνο με κοσμοκρατορία. Αλλά η κοσμοκρατορία για την Γερμανία κατέστη οριστικά αδύνατη στη Δουνκέρκη.

Ο πόλεμος για τον Άξονα έχει χαθεί, από τη στιγμή που η Αγγλία διακήρυξε: «Θα πολεμήσουμε έστω και μόνοι στο νησί μας και πέραν των θαλασσών. Θα πολεμήσουμε μέχρι της νίκης». Αλλά επιπλέον εμείς οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν πολεμάμε μόνο για τη νίκη, αλλά και για τη δόξα. Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από εσάς είναι πάντοτε αδιάλλακτος.

Λοιπόν, ακούτε για να συνεννοηθούμε. Εγώ κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, τήρησα μέχρι σήμερα την πολιτική του αείμνηστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτική της ουδετερότητας. Έκανα το παν για να κρατήσω την Ελλάδα μακράν της σύγκρουσης των μεγάλων κολοσσών. Ήδη μετά την άδικη επίθεση της Ιταλίας, η πολιτική που ακολουθώ είναι η πολιτική του αείμνηστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική συνταυτισμού της Ελλάδας με την τύχη της δύναμης, για την οποία η θάλασσα είναι ανέκαθεν, όπως και για την Ελλάδα, όχι το εμπόδιο που χωρίζει, αλλά η υγρή λεωφόρος που συνδέει.
Βέβαια στην ιστορία μας την νεώτερη δεν είχαμε μόνο ευγνωμοσύνης λόγους για την Αγγλία,της οποίας άλλωστε η μεταπολεμική πολιτική, των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών αγγλικών ευθυνών. Αλλά τις ευθύνες αυτές η Αγγλία τις αποδίδει σήμερα με την περήφανη αποφασιστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντας την ελευθερία του κόσμου και του πολιτισμού. Για την Ελλάδα η Αγγλία είναι φυσική φίλη και επανειλημμένα αποδείχθηκε προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια.

Η νίκη θα είναι και δεν μπορεί να μην είναι δική μας. Θα είναι νίκη του Αγγλοσαξωνικού κόσμου, απέναντι στον οποίο η Γερμανία, η οποία αφού ως τώρα δεν κατόρθωσε να επιτύχει οριστικό αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβεί. Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζοντας δεν πρέπει να θεωρείτε για τον Άξονα ανέφελος, ούτε προς Ανατολάς. Και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης. Πάντοτε ήταν, αλλά σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι γεμάτη από απρόοπτα και μυστήριο. Τελικώς λοιπόν θα νικήσουμε. Και θέλω φεύγοντας από την αίθουσα αυτή να πάρετε μαζί σας όλη την δική μου απόλυτη βεβαιότητα ότι θα νικήσουμε.

Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω, ότι επισημότερο διακήρυξα από την πρώτη στιγμή. Η Ελλάς δεν πολεμά για τη νίκη. Πολέμα για τη Δόξα. Και για την Τιμή της. Έχει υποχρέωση προς τον εαυτό της να μείνει άξια της ιστορίας. Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμη, όταν δε προχθές έγινε η πρώτη αεροπορική επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξη άκουσα σε σχετική ερώτησή μου την απάντηση ότι τα επιδράμοντα αεροπλάνα ήταν μόνο ιταλικά.

Αυτό φτάνει να σας δώσει να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο. Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει, έστω και χωρίς καμιά ελπίδα νίκης. Μόνο γιατί πρέπει. Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήταν αδύνατο να δεχτεί οτιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή. Γιατί είναι ελεύθερος και απερίσπαστος στη φυσική του ευθυκρισία και υπερηφάνεια, εφόσον δεν δόθηκε η ευκαιρία να θολωθεί η κρίση του δια αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών.
Κάναμε ότι ήταν δυνατό για να μην έχουμε το παραμικρό άδικο. Και θα εξακολουθήσουμε την ίδια τακτική μέχρι τέλους. Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα. Είναι όλες οι αποδείξεις της ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης. Όταν τελειώσω μπορείτε να τα δείτε. Περιττό να πάρετε σημειώσεις. Συντομότατα θα δημοσιευτούν στη Λευκή Βίβλο, η οποία διέταξα να εκδοθεί το ταχύτερο. Δεν σας κρύβω κύριοι ότι η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίες μεγάλες.

Για να μην δώσω ευκαιρία προς την επιζητούμενη δια παντός τρόπου αφορμή κατασυκοφάντησής μας, βρέθηκα υποχρεωμένος να πάρω μια απόφαση εξόχως σοβαρή. Να μην κάνω επιστράτευση όταν από καιρού την ζητούσε και εξακολούθησε επανειλημμένα να μου ζητά το Επιτελείο. Ο ιταλικός όγκος λοιπόν βρήκε απέναντί του δυνάμεις πολύ ασθενείς, τουλάχιστον για την κρούση των πρώτων ημερών.
Ο ρόλος σας είναι σήμερα μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε και αν γίνει, γιατί αλλιώς αδύνατον να φανείτε άξιοι του λαού σας και του καθήκοντός σας, το οποίο είναι να συντηρήσετε την ιερή φλόγα του ελληνικού λαού, να βοηθήσετε τον μαχόμενο στρατό, να υπάρξετε συνεργάτες της κυβέρνησης, ότι και αν αισθάνεστε για αυτή. Πρέπει να πιστέψετε εσείς για να μπορέσετε να μεταδώσετε την πίστη σας στο κοινό σας, μολονότι αυτή τη φορά έχουμε όλοι μας να πάρουμε από τον ελληνικό λαό και από το απερίγραπτο θάρρος του και όχι να δώσουμε.
Θέλω ακόμα να πω κάτι. Ξέρω με βεβαιότητα ότι από τη φοβερή αυτή δοκιμασία η Ελλάδα θα υποφέρει. Ξέρω επίσης με βεβαιότητα ότι τελικώς εξέλθει όχι μόνο ένδοξη, αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ, το οποίο δημοσιεύτηκε σήμερα στις εφημερίδες, με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών. Λοιπόν επιθυμώ να σας τονίσω τούτο.Εκείνοι οι οποίοι στο τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτή επιβεβαίωση εγγράφου συμφωνίας για τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές. Και κάτι άλλο ακόμα. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν».

Η συμμετοχή της Αλβανίας στην επίθεση κατά της Ελλάδας την 28η Οκτωβρίου 1940

 Ο "Βασιλιάς" της Αλβανίας Ζώγου

Ποιος ο ρόλος της Αλβανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Του Χαράλαμπου Νικολάου / Ταξίαρχου ε.α., τ. καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας ΣΣΕ

Το 1939 τα ιταλικά στρατεύματα, υπό τον στρατηγό Γκουτσόνι, αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο, το πρωί της 7ης Απριλίου. Ο βασιλιάς Ζώγου δεν αιφνιδιάστηκε δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί, πριν από έναν μήνα και πλέον, εντατικές διπλωματικές συνομιλίες. Υφίστατο το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τις ξένες κυβερνήσεις, εκτός της Γερμανίας και ίσως της Γιουγκοσλαβίας. Δεν προβλήθηκε καμία σοβαρή αντίσταση κατά των Ιταλών. Ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του υποδέχθηκε τους Ιταλούς στρατιώτες ως “ελευθερωτές”.

Τα γεγονότα έκτοτε διαδέχθηκαν το ένα το άλλο με κινηματογραφική ταχύτητα. Στις 14 Απριλίου 1939 η Αλβανία αποχώρησε από την Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ). Στις 15 Απριλίου έγινε δεκτή στο Κυρηνάλιο (ανάκτορο στη Ρώμη, θερινή διαμονή των Πάπων μέχρι το 1870, στη συνέχεια κατοικία του βασιλιά της Ιταλίας και αργότερα του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας), πολυμελής αλβανική αντιπροσωπεία υπό τον πρωθυπουργό Βερλάτση. Αυτός προσφώνησε τον Bασιλιά αυτοκράτορα πρώτα στην αλβανική και έπειτα στην ιταλική γλώσσα και του προσέφερε το “στέμμα του Σκεντέρμπεη”. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η ιταλική Βουλή έδωσε τη συναίνεση της για την “προσωπική ένωση” και την επομένη έπραξε το ίδιο η Γερουσία. Διορίστηκε τοποτηρητής του βασιλιά, όχι μέλος της δυναστείας (είχε γίνει λόγος για τον δούκα του Μπέργκαμο), αλλά ο πρεσβευτής Τζακομόνι.

Στις 21 Απριλίου αποφασίστηκε από την κυβέρνηση Βερλάτση η σύσταση Αλβανικού Φασιστικού Κόμματος. Στις 3 Ιουνίου έλαβε χώρα η τελευταία πράξη του αλβανικού οράματος: αντιπροσωπεία από τους Βερλάτση, Ντίνο και Κολίκβι και τρεις ανώτερους αξιωματικούς επέδωσε στον βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ απόφαση της αλβανικής κυβέρνησης σύμφωνα με την οποία ο Αλβανικός Στρατός ενσωματωνόταν στον Ιταλικό Στρατό.

Ο αλβανικός Τύπος προ του πολέμου παρουσίαζε άρθρα με πολεμική κατά της Ελλάδας. Μάλιστα ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, Τσιάνο, διέταξε τον τοποτηρητή στην Αλβανία Τζακομόνι: “Φροντίστε ώστε ο αλβανικός Τύπος να συνεχίζει τη ζωηρή του πολεμική εναντίον της Ελλάδας”.

Γκαλεάτσο Τσιάνο

Ο Γερμανός καθηγητής πανεπιστημίου Χ. Ρίχτερ γράφει: “Οι ρίζες της πολεμικής αυτής εμπλοκής της Ιταλίας φθάνουν μέχρι το 1923, όταν ο Μουσολίνι επεχείρησε να καταλάβει την Κέρκυρα και αναγκάστηκε από τις Αγγλία και Γαλλία να εγκαταλείψει το εγχείρημα του”. Ο Τσιάνο στο ημερολόγιο του γράφει ότι τον Αύγουστο του 1940 ο Μουσολίνι δήλωσε πως οι Έλληνες επλανώντο, αν θεωρούσαν ότι είχε ξεχάσει εκείνο το επεισόδιο, και ότι ο λογαριασμός τους έμενε ανοικτός.

Στις αρχές Ιουνίου του 1939 οι Μουσολίνι και Τσιάνο, θέλοντας να μειώσουν την οργή των Αλβανών για την απώλεια της ανεξαρτησίας τους, προσπάθησαν να τους παραπλανήσουν καλλιεργώντας τους ελπίδες αλυτρωτισμού για το Κοσσυφοπέδιο και την Τσαμουριά, που έπρεπε να απελευθερωθούν.

Σύμφωνα με ιταλικές πηγές, η στάση της αλβανικής ηγεσίας λίγο πριν κηρυχθεί ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος ήταν υπέρ των Ιταλών. Ο Ιταλός τοποτηρητής Τζακομόνι, σε τηλεγράφημα του προς τον Τσιάνο, στις 24 Αυγούστου 1940, μεταξύ των άλλων ανέφερε τα εξής: “Από παντού καταφθάνουν έγγραφα που αποδεικνύουν τον ορθό προσανατολισμό των Αλβανών, άπειρες είναι οι αιτήσεις για κατάταξη στα εθελοντικά σώματα (…). Σε όλα τα κεντρικά σημεία της Αλβανίας παρατηρείται ζωηρό ενδιαφέρον και προσήλωση στις προσταγές του Ντούτσε. Η κίνηση του στρατού προκάλεσε μεγάλη ζωηρότητα κι’ ανυπομονησία για δράση…”.

Μπαντόλιο

Κατά τη σύσκεψη της 15ης Οκτωβρίου 1940 στο Παλάτσο Βενέτσια, ο τοποτηρητής Τζακομόνι, σε ερώτηση του Ντούτσε για το πώς βλέπει την κατάσταση στην Αλβανία, απάντησε: “Στην Αλβανία αναμένουν την ενέργεια με ανυπομονησία. Η χώρα έχει ξεσηκωθεί και οι κάτοικοι είναι γεμάτοι χαρά. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ο ενθουσιασμός τους είναι τόσο ζωηρός ώστε τον τελευταίο καιρό έχουν κάπως δυσαρεστηθεί επειδή η ενέργεια δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί”.

Ο Ιταλός στρατηγός Σ. Βισκόντι Πράσκα, στο βιβλίο του για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, έγραφε τα εξής: “Σύμφωνα με υπόσχεση του στρατάρχη Μπαντόλιο προ του πολέμου, θα μπορούσαν να αποσταλούν στην Αλβανία για την ενδεχόμενη ενέργεια κατά της Ελλάδας….10.000 τυφέκια για τον εξοπλισμό των αλβανικών ταγμάτων εθελοντών, τα οποία θα χρησιμοποιούντο ως τμήματα κάλυψης”.

Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης στο Παλάτσο Βενέτσια (15 Οκτωβρίου 1940)” Ο Μουσολίνι, ακόμα, ζήτησε από τον Τζακομόνι κι εμένα πληροφορίες για τα αλβανικά τμήματα, ενώ διατύπωσε την αρχή ότι ο ρόλος των Αλβανών θα έπρεπε να περιοριστεί σε στενά πλαίσια…”. “Ειδικότερα είχαν συγκροτηθεί τρία τάγματα διοικητικής μέριμνας από εφέδρους Ιταλούς (…) και από εφέδρους Αλβανούς (…).

Κατόπιν προχωρήσαμε στην ίδρυση δύο ταγμάτων Φασιστικής Πολιτοφυλακής από Αλβανούς (…). Πρότεινα στον Τζακομόνι να συστήσει μερικά τάγματα από Αλβανούς εθελοντές, δύο διαφορετικών τύπων: Τάγματα καθορισμένα για την άμυνα συγκεκριμένων διαβάσεων ή κοιλάδων στο μέτωπο και τάγματα πιο ευκίνητα, δυνάμενα να προσκολληθούν στα μάχιμα στρατεύματα μας.

Με τη βοήθεια της αλβανικής κυβέρνησης και διαφόρων αρχηγών φυλών εξασφαλίστηκε η δυνατότητα συγκρότησης 10-12 ελαφρών ταγμάτων συνολικής δύναμης 6-7.000 ανδρών, επιλεγέντων από τις πιο πολεμικές φυλές και μάλιστα από αυτούς που υπήρχε ενδεχόμενη σχέση με πληθυσμούς εκτός συνόρων (σ.σ. προφανώς εννοούσε τους Τσάμηδες). Τα ευκίνητα τάγματα, τύπου ανταρτικών ομάδων, προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των μεραρχιών μας (…).

Το Υπουργείο Στρατιωτικών, κατόπιν επανειλημμένων οχλήσεων, τελικά ενέκρινε την αποστολή του οπλισμού για τη συγκρότηση των αλβανικών μονάδων. Όμως αργότερα άλλαξε γνώμη και διέταξε τον περιορισμό της σύστασης των εθελοντικών αλβανικών ταγμάτων μόνο στη νότια Αλβανία 

(σε αυτήν όπου υφίστατο το μεγαλύτερο μέρος των φιλελληνικών στοιχείων), δηλαδή συνολικά έξι τάγματα” (σ.σ. Ο Β. Πράσκα αναφέρει ως “φιλελληνικά = grecofili” τα αμιγώς ελληνικά βορειοηπειρωτικά φύλα).

Σε ερώτηση του Ντούτσε, κατά τη σύσκεψη, “Ποια η συνεισφορά των Αλβανών τόσο σε τακτικό στρατό, όσο και σε άτακτους στους οποίους δίδω μεγάλη σημασία”, ο Πράσκα απάντησε “Για το θέμα αυτό έχουμε καταρτίσει ανάλογο σχέδιο. Προτείνουμε την οργάνωση συγκροτημάτων άτακτων από 2.500 ως 3.000 άνδρες, στελεχωμένων με αξιωματικούς μας”.

Ο τοποτηρητής Τζακομόνι, σε μυστικό υπόμνημα του προς τον υπουργό Αλβανικών Υποθέσεων, Μπενίνι, στις 19 Οκτωβρίου 1940, μεταξύ των άλλων γράφει: “…Από την άλλη προετοιμάζω αλβανικά στοιχεία, εξακριβωμένα θαρραλέα, ειδικά Τσαμουριώτες, τα οποία θα έχουν ως αποστολή να εισέλθουν κρυφά στο ελληνικό έδαφος και εκεί, την ώρα που θα επιτεθεί ο στρατός μας, θα διαπράξουν με τη βοήθεια των πέρα από τα σύνορα φίλων τους τις παρακάτω πράξεις: καταστροφή τηλεγραφικών και τηλεφωνικών συρμάτων, εξάλειψη των φυλακίων και των παρατηρητηρίων κατά μήκος των συνοριακών γραμμών (…).

Μερικά από τα στοιχεία αυτά θα εφοδιαστούν από την υπηρεσία στρατιωτικών πληροφοριών με μερικούς φορητούς πομπούς, χάρη στους οποίους η διοίκηση του στρατεύματος θα έχει ακριβείς ειδήσεις περί των θέσεων των ελληνικών στρατευμάτων”. Πληροφορεί δε τον Μπενίνι ότι μεταξύ των Αλβανών παρατηρείται αίσθημα αναμονής, εμπιστοσύνης και άγριας διάθεσης. Ο ίδιος στις 21 Οκτωβρίου γράφει στον Μπενίνι: “Θα μπορούσε να αποσπασθεί, όσο θα διαρκούν οι εχθροπραξίες, το Τάγμα της Βασιλικής Αλβανικής Φρουράς”.

Ο αντιβασιλιάς της Αλβανίας βεβαίωσε “ότι είναι πάρα πολλές οι αιτήσεις των Αλβανών να καταταγούν στα σχηματιζόμενα αλβανικά σώματα, προοριζόμενα να κτυπήσουν τους Ελληνες και να συνεργαστούν με τον Ιταλικό Στρατό, και ότι ο πληθυσμός ελπίζει, επίσης, να κληθούν υπό τα όπλα μερικές ηλικίες…”.

Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ.

Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, που άρχισε την 28η Οκτωβρίου 1940, επεκτάθηκε αυτόματα και μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η Αλβανία, συνδεδεμένη την εποχή εκείνη με καθεστώς “προσωπικής ένωσης” με την Ιταλία, είχε δεχθεί με νόμο του Κοινοβουλίου της (Αλβανικός Νόμος, 10 Ιουνίου 1940) ότι: “το Βασίλειο της Αλβανίας αναγνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τα κράτη τα οποία θα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με το Βασίλειο της Ιταλίας”.

Συνεπώς με την κήρυξη του πολέμου από την Ιταλία εναντίον της Ελλάδας βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση με την πατρίδα μας. Γι’ αυτό η Ελλάδα με το Βασιλικό Διάταγμα (ΒΔ) της 10ης Νοεμβρίου 1940, το οποίο εκδόθηκε σε εφαρμογή του ΑΝ (Αναγκαστικού Νόμου) 2636/1940 “Περί δικαιοπραξιών εχθρών και μεσεγγυήσεως εχθρικών περιουσιών”, όρισε ως εχθρικά κράτη “την Ιταλία μαζί με τις κτήσεις, τα αυτοκρατορικά της εδάφη και τις αποικίες, καθώς και την Αλβανία”.

Τσάμηδες με Ιταλικές στολές επιθεωρούνται από Γερμανό αξιωματικό.

Ο Ιταλός στρατηγός Βισκόντι Πράσκα σε διαταγή του της 21ης Οκτωβρίου 1940 αποκαλύπτει ότι είχε αναθέσει σε ειδικούς αξιωματικούς, συνοδευόμενους από Αλβανούς οδηγούς, να εκτελούν αναγνωρίσεις στην άμεση περιοχή των συνόρων. Περαιτέρω η διαταγή καθόριζε ότι έπρεπε να οργανωθούν ειδικά τμήματα αποτελούμενα ως επί το πλείστον από Αλβανούς, πλαισιούμενους μόνο από Ιταλούς, και επιφορτισμένα με την εξουδετέρωση των μεμονωμένων Ελλήνων σκοπών και με την αποκοπή των τηλεφωνικών γραμμών.

Η προκήρυξη που διάβασε ο πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Βερλάτσι, στις 28 Οκτωβρίου 1940, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: “…Οι στρατιώτες του ένδοξου Ιταλικού Στρατού, στις τάξεις του οποίου περιλαμβάνονται πολλές μονάδες Αλβανών στρατιωτών…”. Ο Ιταλός ιστορικός Μάριο Τσέρβι γράφει: “Στις ιταλικές μεραρχίες περιλαμβάνονταν επίσης αλβανικά τμήματα (…). Εκπαιδεύτηκαν ακόμα και Αλβανοί, που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις”.

Ο Γερμανός καθηγητής Χ. Ρίχτερ σημειώνει: “…Η συνολική δύναμη του Ιταλικού Στρατού στην Αλβανία δύο ημέρες πριν από την επίθεση ανερχόταν σε 140.000 άνδρες, συμπεριλαμβανομένων (…) και των Αλβανών εθελοντών”. Ο Αμερικανός καθηγητής του πανεπιστημίου Χάρτφοντ, Μπ.Φίσερ, στην ανακοίνωση του κατά το Συνέδριο του ΙΜΧΑ (Ίδρυμα Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου), τον Οκτώβριο του 1990, ανέφερε σχετικά τα εξής: “Ο Μουσολίνι είχε δώσει διαταγές να υπάρχουν δύο αλβανικά τάγματα σε κάθε ιταλική μεραρχία, που χρησιμοποιήθηκαν για την εισβολή στην Ελλάδα, και επί πλέον είχαν σχηματιστεί τρία τάγματα Αλβανών μελανοχιτώνων, που είχαν το σύνθημα “Πεθαίνουμε όλοι για τον Ντούτσε”.

Διάφορες μυστικές διαταγές επιχειρήσεων του διοικητή της Μεραρχίας “Τζούλια”, στρατηγού Μάριο Τζιρότι, χρονολογούμενες από τις 21 Οκτωβρίου 1940 και μετά, οι οποίες έπεσαν αργότερα στα χέρια του Ελληνικού Στρατού, αποκαλύπτουν ότι είχε αναθέσει εργασίες σε ειδικούς αξιωματικούς, συνοδευόμενους από ντόπιους Αλβανούς, φέροντες ενδυμασίες χωρικών…Κατά την αρχική προέλαση της Μεραρχίας “Τζούλια” στον τομέα της Πίνδου οι επιτιθέμενοι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν Αλβανούς οι οποίοι γνώριζαν ελληνικά και φώναζαν στους Ελληνες στρατιώτες να παραδοθούν, λέγοντας ότι ο αγώνας τους ήταν πλέον μάταιος εφόσον στην Αθήνα είχε γίνει επανάσταση, η κυβέρνηση Μεταξά είχε πέσει, η νέα κυβέρνηση είχε συμμαχήσει με τον Άξονα κ.ά. Στις 2 Νοεμβρίου 1940 τάγμα Αλβανών επιτέθηκε στο Καλπάκι απεγνωσμένα, χωρίς επιτυχία. Αλβανοί αυτόμολοι παρείχαν πληροφορίες στον Ελληνικό Στρατό.

Ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, διοικητής της VIII Μεραρχίας η οποία αντιμετώπισε την κύρια προσπάθεια της ιταλικής επίθεσης, γράφει για τη συμμετοχή αλβανικών δυνάμεων στον τομέα της Μεραρχίας: “Συμμετείχαν τρία τάγματα μελανοχιτώνων (Ι, II, III), δύο αλβανικά τάγματα πεζικού (“Γκράμος” και “Ντρίνος”), αλβανική ορειβατική πυροβολαρχία (“Νταϊτι”), τάγμα Αλβανών εθελοντών και σώματα άτακτων Αλβανών”.

Όπως καταγγέλλει ο υποστράτηγος, κατά τον Οκτώβριο του 1940 ο Αλβανός υπουργός Δικαιοσύνης συγκροτούσε συμμορίες με σκοπό να δράσουν στο ελληνικό έδαφος. Ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41, σημειώνει: “Όλες οι ιταλικές μεραρχίες πεζικού ήταν ενισχυμένες σε πεζικό με τάγματα Αλβανών…”.

Ο Β. Πράσκα στο τμήμα του βιβλίου του “Εξέλιξη των επιχειρήσεων από 28 έως 31 Οκτωβρίου 1940″, ανακεφαλαιώνοντας γράφει για τη συμμετοχή των αλβανικών μονάδων τα εξής: “…Φάλαγγα “Σολίνας” II Τάγμα της 1ης Λεγεώνας Αλβανών εθελοντών. (…) Κεντρική Φάλαγγα και Διοίκηση Μεραρχίας “Φερράρα” Ι Τάγμα Αλβανών Εθελοντών. (…) Παραλιακό Συγκρότημα… Τα τμήματα διαπεραιώθηκαν με την κάτωθι σειρά… 6) Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών “Πεσκοσόλιντο” και “Κιαραβάλλε”. (…) “Τα αλβανικά τάγματα εθελοντών, προπορευόμενα του 3ου Συντάγματος Γρεναδιέρων και κινούμενα…”…”Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών, επίσης, ήλεγχαν πλήρως την αμαξιτή οδό (Ηγουμενίτσας-Βάρφανης).

Στην επίθεση εναντίον του υψώματος 1289 του Λαπιστέτ, στις 09.30 της 4ης Νοεμβρίου 1940, έλαβε μέρος ένα από τα πιο επίλεκτα τμήματα των Αλβανών, το τάγμα “Τιμόρ”, το οποίο και κατόρθωσε να το καταλάβει. Με άμεση αντεπίθεση των Ελλήνων το τάγμα “Τιμόρ” αναδιπλώθηκε και διασκορπίστηκε στην κοιλάδα με άτακτη φυγή. Υποχρεώθηκαν να επέμβουν οι βερσαλιέροι για να σταματήσουν τους Αλβανούς.

Στην αναφορά που ακολούθησε διαπιστώθηκε ότι από τη δύναμη των 1.200 ανδρών του τάγματος είχαν απομείνει μόνο μερικές εκατοντάδες. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο απαρηγόρητος, όπως γράφει ο Μ. Τσέρβι, διοικητής του Τάγματος. Αλβανικό τάγμα στις 25 Νοεμβρίου 1940 συμμετείχε με τα ιταλικά στρατεύματα στην επίθεση για την κατάληψη του σταυροδρομιού παρά το Δελβινάκι. Οι Αλβανοί αρχικά κατέλαβαν το χωριό αλλά την επόμενη με αντεπίθεση των Ελλήνων αυτό ανακαταλήφθηκε. Το αλβανικό τάγμα είχε απώλειες και αρκετοί άνδρες του συνελήφθησαν αιχμάλωτοι.

Στις 12 Νοεμβρίου αυτομόλησε στις ελληνικές γραμμές λόχος Αλβανών στρατιωτών με τους αξιωματικούς του. Κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου, οπότε οι Ιταλοί είχαν εισχωρήσει στο ελληνικό έδαφος σε μερικούς τομείς, Αλβανοί με μια σημαία τους εισήλθαν στην Κόνιτσα μαζί με τους Ιταλούς, τον Διαμαντή και τον εξωμότη Ματούση. Ο Διαμαντής μάλιστα εκφώνησε λόγο λέγοντας ότι θα απελευθερώσει την Κόνιτσα και θα σχηματίσει την Ομοσπονδία της Πίνδου.

Η απάντηση του Μουσολίνι (22/11) σε επιστολή του Χίτλερ (20/11) αναφέρει μεταξύ των άλλων: Η αποτυχία των Ιταλών οφείλεται και στη λιποταξία των αλβανικών δυνάμεων, οι οποίες στασίασαν εναντίον των Ιταλών…”.

Αποκαλυπτικά είναι τα όσα γράφει στο ημερολόγιο του ο Φερνάντε Κομπιόνε, έφεδρος υπολοχαγός πεζικού της 51ης Ορεινής Μεραρχίας “Σιέννα”: “…Κατά το χρονικό διάστημα από 28 Οκτωβρίου ως 14 Νοεμβρίου 1940, οπότε ιταλικά τμήματα είχαν εισχωρήσει σε περιοχές της Ελλάδας, οι Τσάμηδες υποδέχονταν σε όλα τα χωριά τους Ιταλούς ως ελευθερωτές, με ζητωκραυγές και ενθουσιασμό…”.

Ο Ιταλός ιστορικός Μ. Τσέρβι γράφει: “Όπως αναφέρει ο στρατηγός Β. Πράσκα σε συζήτηση του με τον Πρίκολο (σ.σ. Αρχηγός του Επιτελείου της Αεροπορίας), ένας εθελοντής, πληγωμένος βαριά, πριν ξεψυχήσει αναφώνησε “Είμαι ευχαριστημένος που πεθαίνω για να μπορέσει ο (Αρχηγός του Επιτελείου της Αεροπορίας) να περάσει”.

Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εαρινής επίθεσης (Μάρτιος 1941) ο Μουσολίνι επισκεπτόταν διάφορες μονάδες για να τονώσει το ηθικό των ανδρών, στη ζώνη του Δέβολη και στην περιοχή του Βερατίου. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε ομάδες ταγμάτων και εθελοντών Αλβανών, των ιδίων για τους οποίους αρχικά εκείνος και ο Τσιάνο πίστευαν ότι είχαν προκαλέσει τις πρώτες ιταλικές ήττες. Κατά τις συνομιλίες που είχε μαζί τους έμεινε ενθουσιασμένος από το παράστημα και το πολεμικό τους μένος.

Ο Γερμανός συγγραφέας Βίλιμπαλντ Κόλεγκερ, σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1942, για τη στάση των Αλβανών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 γράφει τα εξής: “…Οι Ελληνες αναγκάζονταν να πολεμούν εναντίον Αλβανών συμμοριτών, κατά τη στιγμή που Αλβανοί εθελοντές προσέρχονταν αθρόα στις ιταλικές φάλαγγες. Δεν αγνοούσαν οι από γόνοι του Σκεντέρμπεη ποίοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι τους. (…) Αγωνίσθηκαν με επιμονή και γενναιότητα όπου και αν τοποθετήθηκαν. (…). Απειράριθμες υπήρξαν οι περιπτώσεις απονομής τιμητικών διακρίσεων σε Αλβανούς…”.

στρατηγός Τζιακομόνι

Ο Μ. Τσέρβι γράφει ότι ο τοποτηρητής Τζακομόνι πληροφορούσε τον βασιλιά της Ιταλίας: “…Εδώ και έναν μήνα οι Αλβανοί είναι εξαιρετικά έμπιστοι και άριστα προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον, το φρόνημα τους στέκεται ψηλά, η δε εργατικότητα και η αποδοτικότητα των υπαλλήλων κρίνεται εξαιρετική…”.

Ο Τζακομόνι είχε οργανώσει, όπως γράφει ο Μ. Τσέρβι, “ομάδες Αλβανών για τη διενέργεια δολιοφθορών, που ο ρόλος τους ήταν να εισχωρούν στο ελληνικό έδαφος και να προβαίνουν σε καταστροφή του τηλεφωνικού δικτύου, να καταστρέφουν φυλάκια, να αφοπλίζουν φρουρούς, να προκαλούν ταραχές στα μετόπισθεν, να διενεργούν δολοφονικές απόπειρες εναντίον στρατηγών του εχθρικού στρατοπέδου και να προπαρασκευάζουν και να υποκινούν κινήματα ανάμεσα στη λαϊκή μάζα”. Ο Ιταλικός Στρατός δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να επωφεληθεί από τη δραστηριότητα τους.
Ο στρατηγός Μπαντόλιο στα απομνημονεύματα του αναφέρει: “Οι Ελληνες δεν έδειξαν καμμία διάθεση συνεργασίας. Αντίθετα οι Αλβανοί στρατιώτες, που υπό μορφή ταγμάτων συμμετείχαν στις δικές μας μεραρχίες, αποδείχθηκαν άπιστοι και δόλιοι, καθώς επιδόθηκαν σε πράξεις δολιοφθοράς εναντίον μας, ή πέρασαν στις τάξεις των Ελλήνων…”.

Ο στρατηγός Αλ. Εδιπίδης γράφει ότι “Τμήματα αλβανικά, άρτια συγκροτημένα και με ομοιογενή στελέχη (αξιωματικοί και στρατιώτες Αλβανοί) πολέμησαν στις 27 Νοεμβρίου στο Φράσερι προς την Κλεισούρα).

Ο πρεσβευτής Άδωνις Κύρου σημειώνει: “…Όταν, τέλος, εξερράγη ο Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος, συμμετέσχον εις αυτόν παρά το πλευρόν των Ιταλών με ενθουσιασμόν και ανθελληνικήν λύσσαν άπειροι Αλβανοί – ενώ ουδείς εξ αυτών εσκέφθη να προσδράμη εις βοήθειαν του νικηφόρου Ελληνικού Στρατού, καίτοι ούτος, συμφώνως προς την ραδιοφωνικήν διακήρυξιν του Ιωάννου Μεταξά, ήρχετο προς αποκατάστασιν της αλβανικής ελευθερίας, ανεξαρτησίας και ακεραιότητας…”.

Όταν ο Ελληνικός Στρατός προήλαυνε εντός του αλβανικού εδάφους, τα περισσότερα σώματα στρατού των Αλβανών είχαν διαλυθεί, ενώ στα πρόσωπα των λιγοστών Αλβανών που εκινούντο στους δρόμους, ανάμεσα στους Ιταλούς, ζωγραφιζόταν άγριος θυμός εναντίον ενός στρατεύματος που το νόμιζαν παντοδύναμο και το έβλεπαν να οπισθοχωρεί μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις.

Η Αγγλίδα ιστορικός Μ. Βίκερς τοποθετείται διαφορετικά: “…Η αλβανική κοινή γνώμη αρχικά πανηγύρισε για τον ελληνικό θρίαμβο, η στάση της όμως άλλαξε όταν η Αθήνα άρχισε να φανερώνει τις προθέσεις της να προσαρτήσει τη νότια Αλβανία…”(!!!).

Ενώ υπάρχουν όλα τα παραπάνω περί συμμετοχής των Αλβανών στον πόλεμο, οι Αλβανοί ιστορικοί, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, προσπάθησαν μεταπολεμικά να μας πείσουν ότι δεν συμμετείχαν με το μέρος των Ιταλών ή ότι συμμετείχαν λίγα τμήματα δια της βίας.

Συγκεκριμένα οι Αλβανοί ιστορικοί Σ. Πόλο και Α. Πούτο γράφουν σχετικά τα εξής: “Τα δύο αλβανικά τάγματα που στάλθηκαν με τη βία στον πόλεμο του 1940 αρνήθηκαν να πολεμήσουν. Οι Ιταλοί τους έκλεισαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην κεντρική Αλβανία. (….) Στην ελληνική κυβέρνηση η πορεία των γεγονότων φαινόταν πως έδινε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τα παλαιά προσαρτιστικά σχέδια τους για τις περιοχές της Κόρτσας (σ.σ. Κορυτσάς) και του Γκιροκάστρ (σ.σ. Αργυρόκαστρου)”.

Σε άλλο σημείο συνεχίζουν: “Το 1940 ήταν μοναδική ευκαιρία να ενωθεί με τον Ελληνικό Στρατό ο Αλβανικός”. Έτσι εξηγείται η κατηγορηματική άρνηση του Ελληνικού Στρατηγείου στην πρόταση των Αλβανών αντιφασιστών πατριωτών να σχηματίσουν δύο τάγματα και να πολεμήσουν με την εθνική τους σημαία στο πλευρό των ελληνικών δυνάμεων εναντίον των Ιταλών εισβολέων!

Στην πραγματικότητα οι Αλβανοί έδειξαν πλήρη δυσπιστία και απροθυμία να συνεργαστούν με τον Ελληνικό Στρατό. Αντιθέτως συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς. Ο Ιταλός παρατηρητής Τζακομόνι βεβαίωσε κατηγορηματικά και με συγκεκριμένα στοιχεία, ενώπιον του Ανώτατου Ιταλικού Δικαστηρίου, τα εξής: “Και οι Αλβανοί βοήθησαν παντού και πάντα τον Ιταλικό Στρατό, χωρίς να σημειωθεί πουθενά οποιοδήποτε επεισόδιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

(1) Εκδ. ΔΙΣ/ΓΕΣ: Ο ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-1941, Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ, Α9ήναι, 1960.

(2) Εκδ. Υπουργείου Εξωτερικών: 1940-1941,ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ, Αθήνα, 1980.

(3) Παπάγου Αλεξ.: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1940-1941, εκδ. "Οι Φίλοι του Βιβλίου", Α9ήναι, 1945.

(4) Κατσιμήτρου Χαρ.: Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣΑ, εκδ. ΓΕΣ, Μήνα, 1982.

(5) Τσέρβι Μ.: Ο ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, έκδοση Αlvin Redma Hellas, Α9ήνα, 1987.

(6) Κόρου Αδωνι: ΧΡΟΝΙΚΟΝ 1940-1944.

(7) Κύρου Αλ.: ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ, Α9ήναι, 1962.

(8) Σιωμοπούλου Στυλ.: Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ "TΖΟΥΛΙΑ" ΣΤΗΝ ΠΙΝΔΟ, Ηπειρωτική Εστία, 1994.

(9) Τριαντάφυλλου Κ.: ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940-41, Πάτρα, 1981.

(10) Τσιρπανλή Ζαχ.: ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ OI ΙΤΑΛΟΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940-41, Αθήνα, 1974.

(11) Ζαούση Αλεξ.: OI ΔΥΟ ΟΧΘΕΣ 1939-1945, εκδ. Παπαζήση, 1987.

(12) Richter Heinz: Η ΙΤΑΛΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Γκοβόστης, 1998.

(13) Μιχαλοπούλου Δημ.: ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑΣ 1923-1928.

(14) Πράσκα Βισκόντι: ΕΓΩ ΕΙΣΕΒΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Γκοβόστης, 1999.

(15) Vickers Miranda: ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ, εκδ. Οδυσσέας, 1997.

(16) ΡοΙΙο S. - Ρυtο Α.: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ, εκδ. Ομάδα.

(17) Νικολάου Χαρ.: ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ -ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, εκδ. Φλώρου, 1996.

(18) Ημερήσιος Τύπος της εποχής.

http://www.istorikathemata.com

πηγή

Εκατοντάδες αποτροπές αλλά και πολυάριθμες συλλήψεις παράτυπων μεταναστών, προσφύγων και διακινητών, πραγματοποιούνται καθημερινά στον Έβρο, τον νομό που αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης μεταναστευτικών ροών λόγω της χερσαίας γειτνίασής του με την Τουρκία, τη χώρα που είναι η κύρια δίοδος εισόδου των προσφυγικών καραβανιών στη διαδρομή τους προς την Ευρώπη.

Για την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, την ταυτότητα των παράτυπα εισερχομένων στη χώρα, τη λειτουργία των κυκλωμάτων διακίνησης, τις δραστηριότητες αντιμετώπισής τους από τις δυνάμεις της συνοριοφυλακής, αλλά και τη νεοσύστατη «Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή», τον ρόλο της FRONTEX, μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος συνοριακών φυλάκων Έβρου, Χρυσοβαλάντης Γιαλαμάς.

«Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στη γείτονα χώρα, οι μεταναστευτικές ροές στο βόρειο και νότιο τμήμα του νομού έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Οι αποτροπές καθημερινά είναι κυριολεκτικά εκατοντάδες» λέει και αποδίδει την αύξηση στη λειτουργία των δύο hot spot στην περιοχή των Ιψάλων και της Αδριανούπολης.

«Ανοίγουν την κάνουλα και μας στέλνουν κόσμο όποτε θέλουν. Αυτή την πληροφόρηση έχουμε εμείς» σημειώνει. Παραθέτει επίσημα στοιχεία του εξαμήνου από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, σύμφωνα με τα οποία, στον Έβρο, οι συλλήψεις παράτυπων μεταναστών και προσφύγων «άγγιξαν» το 91%, ενώ τριπλάσιος ήταν ο αριθμός του ποσοστού σε συλλήψεις διακινητών.

«Από τις αρχές του καλοκαιριού το 80-85% των συλλήψεων διακινητών αλλά και παράτυπων μεταναστών αφορούν πλέον υπηκόους Πακιστάν, άνδρες ηλικίας 20 έως 40 ετών. Οι πρόσφυγες και ειδικότερα οι Σύροι είναι ελάχιστοι, περίπου 10%, ενώ σπάνια πια έχουμε γυναικόπαιδα»επισημαίνει. Όσο για τους διακινητές: «Πολύ σπάνια είναι Έλληνες. Το τελευταίο διάστημα η διακίνηση ανατίθεται σε Πακιστανούς, Βούλγαρους, Ρουμάνους, Μαροκινούς. Τα κυκλώματα αναζητούν διακινητές με χαμηλό μεροκάματο. Αποκαλύπτεται ότι οι συλληφθέντες Μαροκινοί, Αλγερινοί και Πακιστανοί είχαν σχέση με ναρκωτικά, πορνεία και άλλες παράνομες δραστηριότητες».

Ο κ. Γιαλαμάς διευκρινίζει πως από τα στοιχεία των μέχρι τώρα συλλήψεων προκύπτει πως η πλειονότητα των διακινητών μένουν χρόνια στην Ελλάδα και γνωρίζουν τη γλώσσα. Βούλγαροι και Ρουμάνοι είναι κυρίως οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα.

Κατά τον πρόεδρο των συνοριοφυλάκων το εύκολο χρήμα (1.500 ευρώ για μεταφορά έξι ατόμων στη Θεσσαλονίκη), η άγνοια της ισχύουσας νομοθεσίας, της γεωγραφίας της περιοχής και του γεγονότος ότι «εδώ κάνουμε καλά τη δουλειά μας», ωθούν τους διακινητές στο να αναλάβουν το ρίσκο της μεταφοράς.

«Έχουν στη διάθεσή τους τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό, όπως GPS κ.α. Έχουμε δει στα κινητά τους τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν έως τον τελικό τους προορισμό. Τα πρώτα χρόνια αναζητούσαν μία κεραία που φώτιζε, μία μεγάλη πινακίδα, γενικά ένα «χτυπητό» σημείο για την παραλαβή του γκρουπ. Τώρα καθοδηγούνται από την τεχνολογία. Η συνεννόηση γίνεται με ενδιάμεσους και όχι με τους επικεφαλής της οργάνωσης».

Πώς γίνονται οι καταδιώξεις

Ως προς τη διαδικασία της σύλληψής τους, ο κ. Γιαλαμάς λέει: «Ουσιαστικά δεν καταδιώκουμε αλλά ακολουθούμε το όχημα του διακινητή που προσπαθεί να διαφύγει τη σύλληψη. Για την ασφάλεια των ατόμων που μεταφέρει (συνήθως στοιβαγμένους), των πολιτών, αλλά και τη δική μας, δεν αναπτύσσουμε υπερβολική ταχύτητα προς αποφυγή πρόκλησης ατυχήματος. Επίσης για λόγους ασφαλείας απαγορεύεται να πυροβολήσουμε πίσω από το όχημα, να ανακόψουμε την πορεία του χρησιμοποιώντας καρφιά ή παρατάσσοντας κάθετα στη διαδρομή του κάποιο όχημα, πρακτικές που εφαρμόζονται από συναδέλφους άλλων χωρών. Στις καταδιώξεις η αδρεναλίνη είναι σε υψηλά επίπεδα, οπότε δεν πυροβολείς ούτε καν για εκφοβισμό, με εξαίρεση την περίπτωση κινδύνου ζωής».

Αναφερόμενος στα περάσματα που χρησιμοποιούν οι διακινητές, ο κ. Γιαλαμάς αποκαλύπτει: «Η οροσειρά της Ροδόπης χρησιμοποιείται τώρα τελευταία πάρα πολύ. Εκεί δεν υπάρχει πολύ έντονη αστυνομική παρουσία οπότε δεν έχει πάρα πολλούς ελέγχους, όπως έχει στον κεντρικό οδικό άξονα. Είναι πιο δύσκολο δρομολόγιο, με πιο πολλές στροφές, όμως το θεωρούν πιο σίγουρο. Η ανομβρία των τελευταίων έξι μηνών έκανε τον ποταμό Έβρο προσπελάσιμο σε πολλά σημεία και χωρίς βάρκα. Οι διακινητές πάντα εκμεταλλεύονται τον καιρό. Ωστόσο, για να διασχίσεις το ποτάμι πρέπει να είσαι δεινός κολυμβητής, γιατί υπάρχουν οι δίνες και ο βαλτώδης βυθός, γι αυτό και κατά καιρούς σημειώνονται πνιγμοί παράτυπων μεταναστών και προσφύγων… Οι διακινητές προσπαθούν συνεχώς να βρουν πύλες εισόδου και εκτιμούν πως ο Έβρος προσφέρεται γιατί δεν έχει την επικινδυνότητα της θάλασσας. Ωστόσο, στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης είχαμε τις τελευταίες 15 ημέρες τέσσερις περιπτώσεις εντοπισμού Σύρων προσφύγων. Προφανώς η θάλασσα ενεργοποιήθηκε, γιατί κατάφεραν να περάσουν δύο τρία γκρουπ οπότε σκέφτηκαν να συνεχίσουν».

Τουρκία και Βουλγαρία έχουν καλύτερα τεχνικά μέσα

Απέναντι στην ένταση του φαινόμενου και την πίεση στα σύνορα του Έβρου, ο κ. Γιαλαμάς επισημαίνει την ανάγκη ενίσχυσης της συνοριακή αστυνομίας με προσωπικό και υλικά μέσα: «Εμείς είμαστε, όπως προσληφθήκαμε το 1999 και το 2000 στον Έβρο, 450 άτομα από 40 έως 50 ετών σήμερα. Την τελευταία τετραετία έχουμε την τύχη της μετακίνησης στον Έβρο, περίπου 300 συναδέλφων μέσω του προγράμματος «Ασπίδα», για το οποίο έχουμε τη διαβεβαίωση πως θα συνεχιστεί έως το 2018. Επίσης αυτό το διάστημα έχουμε και την ενισχυτική εκατόν δέκα ατόμων που βρίσκονται εδώ με έξοδα του Δημοσίου. Σίγουρα χρειάζεται κι άλλο προσωπικό για να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας που με τα χρόνια γίνεται δυσκολότερη, αλλά ο ζήλος, ο επαγγελματισμός και το φιλότιμο μας δεν μειώνονται με τίποτα».

Αντιπαραβάλει δε, το ανθρώπινο δυναμικό φύλαξης των συνόρων στις δύο γείτονες χώρες και τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιούν, λέγοντας πως η Τουρκία έχει μόνον στρατό, που περιπολεί στο ποτάμι, ενώ στη Βουλγαρία, από κοινού στρατός και συνοριοφυλακή, επιχειρούν γύρω με 4,5 χιλιάδες άτομα σε μία ζώνη περίπου 100 χιλιομέτρων (το μήκος του φράχτη το οποίο θέλουν να αυξήσουν στα 260 χλμ). Σημειώνεται πως στον φράχτη του Έβρου, σύμφωνα με τον πρόεδρο των συνοριακών φρουρών, έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες διορθώσεις, με το προσωπικό όμως να ανέρχεται μόλις στα δύο άτομα.

«Στη Βουλγαρία, ο εξοπλισμός τους υπερτερεί του δικού μας. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις της αρμόδιας υπουργού της γείτονος, η συνοριακή φύλαξη ενισχύεται με άλλα τετρακόσια καινούρια οχήματα για δύσκολους δρόμους, τελευταίας τεχνολογίας σύστημα επικοινωνίας, ενώ θα δοθούν στους Βούλγαρους συναδέλφους περισσότερα από τέσσερις χιλιάδες κινητά τηλέφωνα για την υπηρεσιακή, και όχι μόνο, επικοινωνία και ένα ελικόπτερο που θα περιπολεί στην περιοχή πάνω από τον φράχτη. Όλα αυτά από το Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ο πρόεδρος των συνοριακών φυλάκων Έβρου διαπιστώνει: «Μία χώρα που τη θεωρούμε οικονομικά υποδεέστερη, υπερτερεί και ως προς το ανθρώπινο δυναμικό φύλαξης των συνόρων και ως προς τον εξοπλισμό, παρά το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζει τα μεταναστευτικά κύματα του Έβρου. Εμείς δεν διαθέτουμε θερμοβάν (οχήματα στο εσωτερικό των οποίων υπάρχουν οθόνες απεικόνισης της καταγραφής των θερμικών καμερών) και οι παρατηρήσεις μας γίνονται σε ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες κυρίως τον χειμώνα (υγρασία, ομίχλη, έντονη χιονόπτωση και βροχόπτωση), με συστήματα επικοινωνίας αδύναμης λήψης, φορητές θερμικές κάμερες στις οποίες ακόμη και οι μπαταρίες ή το σέρβις είναι ζητούμενα. Ο χειμώνας στον Έβρο είναι δύσκολος και η δουλειά μας είναι σε ενέδρες κοντά στο ποτάμι».

Η συνεργασία με τη FRONTEX

Στον εξοπλισμό που φέρει και όχι στα πενήντα άτομα που βρίσκονται στον νομό, εντοπίζει την κύρια συνεισφορά της FRONTEX ο πρόεδρος των συνοριακών φυλάκων. «Επιχειρούν όπως κι εμείς και υπάρχει καλή συνεργασία. Κυρίως όμως μας βοηθούν με τον ηλεκτρονικό τους εξοπλισμό με τα θερμοβάν τους, τα καινούρια οχήματα και με τους ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους οι οποίοι μέχρι το καλοκαίρι ήταν οι μοναδικοί που διαθέταμε. Σήμερα, μετά από 18 χρόνια έχουμε 13 εκπαιδευμένους σκύλους με τους συνοδούς τους στα έξι τμήματα συνοριακής φύλαξης, σε εξάωρη βάρδια και εκτός βάρδιας εάν παραστεί ανάγκη για τον εντοπισμό διακινητών».

Αναφερόμενος στη νεοσυσταθείσα Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή ο κ. Γιαλαμάς λέει: «Γνωρίζουμε ότι στη νέα δύναμη των 1.500 ατόμων που θα ενεργεί σε δύσκολες περιπτώσεις προβλέπεται η συμμετοχή 50 Ελλήνων. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει διαταγή στην υπηρεσία εκδήλωσης ενδιαφέροντος για συμμετοχή στην ευρωπαϊκή πλαγιοφυλακής. Δεν κατανοούμε πώς θα στελεχωθεί και πώς ακριβώς θα ενεργεί. Υπάρχει μεγάλη απόσταση από τον σχεδιασμό μέχρι την εκπλήρωσή του επιχειρησιακά. Θα φανεί στο μέλλον, αλλά ελπίζω να μην είναι απλά αλλαγή ονομασίας από FRONTEX σε Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή-Ακτοφυλακή».

Φυσική και πολιτική ηγεσία

«Η φυσική ηγεσία αντιλαμβάνεται πλήρως τα προβλήματά μας, τα αφουγκράζεται, τα καταγράφει. Η πολιτική ηγεσία κατανοεί ότι υπάρχουν θέματα αλλά το πρόβλημα εντοπίζεται στο πώς θα βοηθήσει στην επίλυσή τους. Έχουμε δεχθεί υποσχέσεις για εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού μέσω οικονομικής ενίσχυσης από το Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων της ΕΕ, με το ποσό των 11 εκατομμυρίων ευρώ για καινούριες θερμικές κάμερες, συστήματα ανίχνευσης καρδιακών παλμών, οχήματα κ.λ.π. Διαβεβαιώσεις πολλές αλλά, δυστυχώς, ακόμη περιμένουμε την υλοποίησή τους. Τι να σκεφτούμε ότι υπάρχει θέληση ή όχι;» σημειώνει ο κ. Γιαλαμάς.

Επισημαίνει δε, ότι οι συνοριακοί φύλακες κατανοούν τη γενικότερη οικονομική κατάσταση και παραδέχεται πως το κύριο πρόβλημά τους είναι οικονομικό, είτε αφορά νέες προσλήψεις είτε εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού.

«Ωστόσο θα θέλαμε να μας εξηγήσουν πώς ενώ υπάρχει δυνατότητα ευρωπαϊκής χρηματοδότησης στη γειτονική Βουλγαρία, δεν υπάρχει για την Ελλάδα που όλα αυτά τα χρόνια αντιμετωπίζει αλλεπάλληλα κύματα μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Εδώ οι συνάδελφοι υπηρετούμε 17 χρόνια με το ίδιο μεράκι, συνειδητά και τιμώντας τον όρκο που δώσαμε για τη φύλαξη των συνόρων, με τα όποια μέσα διαθέτουμε. Η διάθεση όμως μόνο δεν αρκεί. Ντρέπομαι και μόνο στην ιδέα κάποιος να σκεφτεί: «Τι κάνουν αυτοί στον Έβρο και παραβιάζονται τα σύνορα!»».

πηγή

Τι είπε ρε το ξόανο ! Πάρτους στο σπίτι σου μωρή ...

Σύμφωνα με όλα τις μετρήσεις και τα στατιστικά στοιχεία από την ημέρα που την διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της πολιτικής του στο μεταναστευτικό και λόγω της χαλαρής φύλαξης των θαλάσσιων συνόρων μας οι λαθρομετανάστες έρχονται πλέον κατά κύματα και ο αριθμός εισβολής έχει αυξηθεί από 200% έως 300% από την περσινή χρονιά.


Δεν φτάνει όμως αυτό, η αναπληρώτρια υπουργός μετανάστευσης Τασία Χριστοδουλοπούλου δήλωσε (που αλλού, στην εφημερίδα των συντακτών) στην ερώτηση:

Τι θα λέγατε σε όσους ισχυρίζονται πως δεν χωράνε στην Ελλάδα άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες; 

 «Κοιτάξτε, στην Ελλάδα δεν χωράνε συνταξιούχοι, γιατί έχουν ναυαγήσει τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν χωράνε νέοι, γιατί η ανεργία έχει αυξηθεί, δεν χωράνε τα μωρά, γιατί δεν υπάρχουν βρεφονηπιακοί σταθμοί. Προφανώς δεν χωράνε και οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, γιατί δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας και δομές. Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα». 

Εξισώνει λοιπόν τους λαθραίους εισβολείς με τους Έλληνες συνταξιούχους, τους Έλληνες άνεργους νέους ακόμα και με τα βρέφη τα οποία είχαν την ατυχία να γεννηθούν στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Έτσι λοιπόν μαζί με όλα αυτά τα τεράστια προβλήματα για τα οποία ευθύνονται πολλοί από τους πρώην Πασόκους και όψιμους Συριζαίους που βρίσκονται στο κόμμα της, θα πρέπει να φορτωθούμε και ένα ακόμα και μάλιστα το μεγαλύτερο όλων.

Αυτό της εθνικής και φυλετικής αλλοίωσης του Ελληνισμού από τα εκατομμύρια πλέον των Αφροασιατών μεταναστών στους οποίους μέσα μπορεί να κρύβονται εκτός από τους αρρώστους και τους κακοποιούς και φανατικοί μουσουλμάνοι οι οποίοι θέλουν να μεταφέρουν το πεδίο του γενικευμένου θρησκευτικού τους πολέμου σε όλη την Ευρώπη και κατά συνέπεια και στην χώρα μας. Αυτά όμως δεν σημαίνουν τίποτε για την Χριστοδουλοπούλου και τους λοιπούς Συριζαίους. Ας ελπίσουμε ότι θα αποτύχουν και θα φύγουν το συντομότερο δυνατόν από την κυβέρνηση, γιατί χειρότερη καταστροφή από την οικονομική είναι η εθνική και φυλετική... 

Πηγή: http://oi-asimvivastoi.blogspot.gr/2016/10/blog-post_308.html

ΥΓ. Αυτή η κυβέρνηση κατά τα άλλα ήρθε να σώσει την Ελλάδα ... 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ : ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΧΙΛΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΞΑΔΕΡΦΑΚΙΑ !

Ένα από τα πιο δημοφιλή σλόγκαν που κυκλοφορεί στο διαδίχτυο στις ΗΠΑ παραμονές των προεδρικών εκλογών είναι το εξής : «από τα δυο κακά… επέλεξε το μη χειρότερο!»

Το γεγονός πως οι αμερικανικές εκλογές ήταν πάντα ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια θεατρικά σόου και ότι αυτοί που αποφασίζουν για τον υποτιθέμενο πλανητάρχη δεν είναι οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, που κατάλαβαν το θέατρο γι αυτό και απαξιούν να πάνε να ψηφήσουν, αλλά η Ελίτ που κυβερνά με τις μαριονέτες της από τα παρασκήνια, είναι πλέον πασιφανή με την σημερινή περίπτωση των Χίλαρι και Τραμπ.

Το ποιος θα εκλεγεί είναι από πολύ πριν προαποφασισμένο και κανείς δεν μπορεί να επέμβει για να αλλάξει τα σκοτεινά σχέδια τους.
Μια σειρά αποκαλυπτικών βίντεο δείχνει όλη αυτή την θεατρική παράσταση των αμερικανικών εκλογών.

Η αποκάλυψη μέσω γενεαλογικών δέντρων της συγγενικής σχέσεις των Χίλαρι και Τραμπ, είναι άλλη μια ένδειξη του μεγάλου θεάτρου που παίζεται σε βάρος των ψηφοφόρων.

Υπάρχει στενή σχέση αίματος των προέδρων των ΗΠΑ και της Χίλαρι με τον Τραμπ!

Αλλά προσέξτε : το πιο σκοτεινό και καυτό σημείο αυτών των εκλογών που αφορά όλο τον κόσμο είναι η δήλωση του Πούτιν ότι αν εκλεγεί η Χίλαρι είναι αναπόφευκτη η έκρηξη ενός παγκοσμίου πολέμου.

Το παγκόσμιο χρέος και το οικονομικό αδιέξοδο της απληστίας της παγκόσμιας Ελίτ, όπως και η επιδίωξη τους να ελέγχουν μια ολιγάριθμη ανθρωπότητα των 500 εκατομμυρίων, είναι τα τύμπανα του πολέμου που άρχισαν να ηχούν με τον μακάβριο ήχο τους.

Αλλά στο τέλος  δεν είναι η παγκόσμια Ελίτ που θα κρίνει τις τύχες του κόσμου αλλά μόνο… Αυτός ο Μόνος Παντοδύναμος!!!

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Ν.ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ

www.nikosxeiladakis.gr 

πηγή

15 λεπτά υπερθέαμα !

Μετά και το χθεσινοβραδυνό αναμενόμενο φιάσκο του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ με τον απίθανο Αρετόπουλο απολαύστε θέαμα και γκολ από τα καλύτερα ...

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟ!!....ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ «ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ», ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΝ ΤΑ «ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙΑ» ΣΤΗΝ ΛΕΣΒΟ!

Υπάρχει ένα κράτος σ’ ολόκληρο τον κόσμο (μιλάμε βεβαίως για το σιωνιστικό Ισραήλ), που έχει αρνηθεί ρητά και κατηγορηματικά να δεχθεί έστω και ένα «προσφυγάκι», παρότι συνορεύει με την χώρα από την οποία προέρχονται κατά κύριο λόγο τα «προσφυγάκια» (την Συρία), και είναι πολύ κοντά στην δεύτερη χώρα προέλευσής τους (το Ιράκ). Θα ήταν μια καλή λύση ΑΝ τα δεχόταν, για να μην θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο…  

Ωστόσο, μια οργάνωση απ’ το κράτος αυτό είναι εγκατεστημένη στην Λέσβο μας και… καλωσορίζει τα «προσφυγάκια». Τυχαίο; Δε νομίζω!

Δείτε και το σχετικό βίντεο:

πηγή

Διαμαρτυρία από την Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων προς το Υπουργείο α-παιδείας

Το Υπουργείο Παιδείας της χώρας μας επιδίδεται μεθοδικά και συστηματικά υποβάθμιση της διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Δεν του φάνηκε αρκετή, φαίνεται, η μείωση των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο ούτε η κατάργηση του Επιταφίου του Περικλέους στην Γ’ τάξη Λυκείου, ούτε η κατάργηση της εξετάσεως των Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο. Με νέα, ολέθρια απόφασή του συνεχίζει την εκθεμελίωση των βασικών πυλώνων του πολιτισμού μας στην Ελληνικὴ Εκπαίδευση.

Τις τελευταίες ημέρες (20/9/2016) εστάλη εγκύκλιος στους Εκπαιδευτικοὺς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με την οποία επιβάλλεται να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται στην Α΄ Λυκείου τα ακόλουθα κεφάλαια της αρχαίας ελληνικής ιστορίας: Κυκλαδικός Πολιτισμός,Μινωικός Πολιτισμός, Μυκηναϊκός Πολιτισμός,Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ελληνικός Αποικισμός,Η σημασία των Περσικών Πολέμων,Ο Πελοποννησιακὸς Πόλεμος,Ο Φίλιππος Β’ και το Οικουμενικό Κράτος του Μ. Αλεξάνδρου.
H Eταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων (Ε.Ε.Φ.) διαμαρτύρεται εντονότατα για την νέα, αυθαίρετη απόφαση του Υπουργείου, η οποία προδήλως είναι επιζήμια για την επαρκή μόρφωση των νέων μας. Με τις αποφάσεις αυτές του Υπουργείου το Σχολείο παρέχει στους μαθητὲς ελλιπή γνώση του ελληνικού πολιτισμού στην συνέχεια και στην διαχρονία του. Αποσιωπάται έτσι η ουσία του ελληνικού πολιτισμού, η εξάπλωσή του σε όλο τον τότε γνωστὸ κόσμο, η ενότητά του, όπως την επέτυχε ο Φίλιππος Β’, ο βασιλιὰς της Μακεδονίας, η οικουμενικὴ διάσταση και σημασία του μέσω του εκπολιτιστικου έργου του Μ. Αλεξάνδρου.
Η κατάργηση μάλιστα της εξετάσεως των συνοπτικώς διδασκομένων αυτών κεφαλαίων της Ιστορίας, όπως συνέβη και με τα Αρχαία Ελληνικά, κατ’ ουσίαν οδηγεί στην πλήρη άγνοια απὸ τους μαθητὲς των θεμελιωδών αυτών σελίδων της ιστορίας και του πολιτισμού μας και συρρικνώνει δραματικὰ τη ν ανθρωπιστικὴ παιδεία και την μόρφωση των νέων μας. Η Ε.Ε.Φ. καλεί το Υπουργείο Παιδείας να αναθεωρήσει τις ολέθριες αυτὲς αποφάσεις του και να δείξει γνήσια και ουσιαστικὴ φροντίδα για την ολόπλευρη καλλιέργεια και μόρφωση της ελληνικής νεολαίας.
Απὸ το Δ.Σ. της Ε.Ε.Φ.

Ιδού οι 117 βο(υ)λευτές που θα εισπράξουν τις 100.000 ευρώ αναδρομικά: 62 της ΝΔ και 52 του ΠΑΣΟΚ.- ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ !

Το σκάνδαλο με τις προκλητικές απαιτήσεις πρώην βουλευτών του «συνταγματικού τόξου» να πάρουν αναδρομικά χρήματα μέχρι και 100.000 ευρώ έκαστος έχει πλέον και ονόματα. 117 είναι ο αριθμός αυτών των βουλευτών, με 62 απ’ αυτούς να είναι πρώην βουλευτές της ΝΔ και 52 του ΠΑΣΟΚ.

Ιδιαίτερα η ΝΔ, η οποία έχει την ψευδαίσθηση ότι παραμένει ακόμη κόμμα εξουσίας, τι θέση παίρνει για την προκλητική αυτή απαίτηση των βουλευτών της; Συμφωνεί με τα όσα ζητούν; Αν όχι (που πολύ αμφιβάλλουμε γι’ αυτό) δεν θα έπρεπε να έχει διαγράψει αμέσως τους πρώην βουλευτές της, οι οποίοι σε μια εποχή πολύ δύσκολη για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων έχουν τέτοιες απαράδεκτες και προκλητικές απαιτήσεις;

Η σιωπή της ΝΔ στο θέμα αυτό είναι χαρακτηριστική του «νέου ήθους και ύφους» που θέλει να περάσει στην πολιτική ζωή του Τόπου, όποιος κι αν είναι ο νικητής της δελφινομαχίας στις 10 Ιανουαρίου.

Οι Βουλευτές ΝΔ

Από την πλευρά της ΝΔ οι 62 πρώην βουλευτές που κατέθεσαν αγωγές είναι: Νικ. Αγγελόπουλος, Παν. Αδρακτάς, Θεοδ. Αναγνωστόπουλος, Απ. Ανδρεουλάκος, Ιωαν. Βαληνάκης, Δημ. Γαλαμάτης, Σταυρ. Δαϊλάκης, Γεωργ. Δεικτάκης, Θεοφ. Δημοσχάκης, Πέτρ. Δούκας, Ελεύθ. Ζαγορίτης, Σοφία Καλαντζάκου, Ηλ. Καλλιώρας, Γεώργ. Καλός, Κρινιώ Κανελλοπούλου, Αναστ. Καραμάριος, Αντ. Καρπούζας, Θεόδ. Κασίμης, Νικ. Κατσαρός, Θεόδ. Κατσίκης, Σταυρ. Κελέτσης, Κεφαλογιάννης, Αθηνά Κόρκα – Κώνστα, Βασ. Κορκολόπουλος, Ιωάν. Κοσμίδης, (ευρωβουλευτής), Ανδρ. Κουτσούμπας, Γεώργ. Κωνσταντόπουλος, Θεόφ. Λεονταρίδης, Μιχ. Λιάπης, Αναστ. Λιάσκος, Λεων. Λυμπερακίδης, ‘Αρια Μανούσου – Μπινοπούλου, Πέτρ. Μαντούβαλος, Παν. Μελάς, Αντων. Μπέζας, Μιχ. Μπεκίρης, Νικ. Νικολόπουλος, Γεώργ. Ορφανός, Βασ. Παππάς, Αριστ. Παυλίδης, Ιωάνν. Πλακιωτάκης, Αδάμ Ρεγκούζας, Γεώργ. Σαλαγκούδης, Δημ. Σαμπαζιώτης, Παν. Σκανδαλάκης, Θεοδ. Σολδάτος, Σπ. Σπηλιωτόπουλος, Αριστ. Σταθάκης, Νικ. Σταυρογιάννης, Αποστ. Σταύρου, Πέτρ. Τατούλης, Ιορδ. Τζαμτζής, Νικ. Τσιαρτσιώνης, Κων. Τσιπλάκης, Αριστ. Τσιπλάκος, Σάββας Τσιτουρίδης, Γεώργ. Τσούρνος, Παρθένα Φουντουκίδου – Θεοδωρίδου, Αντ. Φούσας, Χρ. Φώλιας, Ηλ. Φωτιάδης και Ευγέν. Χαϊτίδης.

Οι Βουλευτές ΠΑΣΟΚ

Οι 52 πρώην και συνταξιούχοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κατέθεσαν αγωγές και διεκδικούν αναδρομικά διαφορές αποδοχών είναι: Αλ. Ακριβάκης, Ιωάν. Ανθόπουλος, Ελένη Ανουσάκη, Παν. Αντωνακόπουλος, Γεωργ. Ανωμερίτης, Μαρία Αρσένη, Ιωαν. Βαθειάς, Ιωάν. Βαίνας, Βασ. Βασιλακάκης, Ηλ. Βλαχόπουλος, Χρ. Βοσνάκης, Αλέξ. Βούλγαρης, Δημ. Γεωργακόπουλος, Ιωάν. Γιαννακόπουλος, Μόσχος Γικόνογλου, Γκαλήπ Γκαλήπ, Μ.Ζορμπά, Χρήστος Θεοδώρου, Ιωαν. Θωμόπουλος, Λάμπρος Κανελλόπουλος, Θεόδ. Κατσανέβας, Ελεονώρα – Νόρα Κατσέλη – Καλογεροπούλου, Ιωάν. Καψής, Θεόδ. Κολιοπάνος, Ευτ. Κοντομάρης, Βασ. Κοντογιαννόπουλος (1974 – 1993 ΝΔ και 1996 – 2000 ΠΑΣΟΚ), Σωκρ. Κοσμίδης, Θεόδ. Κοτσώνης, Δημ. Κουλουριάνος (ευρωβουλευτής), Φλώρος Κωνσταντίνου, Εμμ. Λουκάκης, Αναστ. Μαντέλης, Αλεξ. Μπαλτάς, Αθαν. Μπάτσος, Φραγκ. Παπαδέλλης, Ελισάβετ Παπαζώη, Ηλ. Παπαηλίας, Βασ. Παπανικόλας, Χρ. Σμυρλής – Λιακατάς, Ιωάνν. Σουλαδάκης, Σωτ. Στολίδης, Ιωάνν. Τσακλίδης, Παντ. Τσερτικίδης, Βασ. Τσιλίκας, Αποστ. Τσοχατζόπουλος, Παν. Φωτιάδης, Αλεξ. Χρυσανθακόπουλος και Αναστ. Χωρέμης.

Κα#3d3215ι για να μη ξεχνιόμαστε: Και ο Δάνης ο Τζαμτζής της ΝΔ θα εισπράξει τα 100 χιλιάρικα! Ο άνθρωπος δικαιώθηκε, μη ξεχνάμε ότι έκανε το σκ...τό του παξιμάδι για να τα βγάλει πέρα!

Γ.Μ.
πηγή