Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ - ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

                           Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Δ. ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Ο βασικός στόχος των χριστιανών πατέρων είναι η ύβρις, η λασπολογία και ο αναθεματισμός κατά της ελληνικής φιλοσοφίας, των Ελλήνων φιλοσόφων και της ελληνικής σκέψης - αναθεματισμοί και ύβρεις που μέχρι σήμερα εκφωνούνται από τους άμβωνες των ορθόδοξων εκκλησιών κατά των Ελλήνων.

Αυτό, σαν τακτική και σαν νοοτροπία είναι και κατανοητό και επιβεβλημένο από την πλευρά των εκπροσώπων της ασιατικής θρησκείας. Οι ανοησίες και τα παραμύθια των νομάδων της ερήμου, που απευθύνονταν στα κατώτερα συναισθήματα του ανθρώπου, όπως ο φόβος, δεν θα είχαν καμία ελπίδα να ριζώσουν αν πρώτα δεν έφευγε από τη μέση το λαμπρό οικοδόμημα της ελληνικής σκέψης (αυτό που μέχρι σήμερα τυγχάνει θαυμασμού και μελέτης απ'όλους τους σοβαρούς ανθρώπους του πλανήτη). Κι αυτό μπορούσε να γίνει με τη διαβολή, τη συκοφαντία, τη λασπολογία, την ύβρη, τον αναθεματισμό (συνεπικουρούμενους από την καταλληλη ... νομοθετική ρύθμιση των Ρωμαίων αυτοκρατόρων).

Υβρεις κατα των Ελληνων

Στὰ τέλη τοῦ θ΄ αἰῶνα ὁ αὐτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ ὁ Σοφὸς ἔδωσε ἐντολὴ σὲ νομομαθεῖς νὰ συγκεντρώσουν τὴν ἕως τότε ἰσχύουσα νομοθεσία, νὰ ἀφαιρέσουν ὅσους νόμους δὲν ἴσχυαν πλέον καὶ νὰ θεσπίσουν ὅσους νέους χρειάζονταν. Ἀπὸ τὴν ἐργασία αὐτὴ προέκυψε μία συλλογὴ ἑξῆντα βιβλίων, ἡ ὁποία ἔμεινε γνωστὴ ὡς «Βασιλικά» καὶ ἴσχυσε μέχρι τέλους τοῦ Βυζαντίου (1453 μ.Χ.)

- «Δεῖ τὰ Πορφυρίου καὶ τῶν ὁμοίων αὐτοῦ συγγράμματα πυρὶ καίεσθαι»
(παρ. 3).
- «Μηδεὶς τολμάτω θυσίαν οὔτε ποιεῖν, ὡς ἐφορᾶν τὸ ἧπαρ καὶ τὰ σπλάχνα τοῦ θυομένου θρέμματος διὰ τὸ ἐπαγγέλεσθαι τὰ μέλλοντα, εἰ δέ τις τολμήσει τί τοιοῦτο ποιῆσαι, ἐπήρτηται αὐτῷ τιμωρία τῆς σταυρώσεως, εἴτε περὶ ἐνεστώτων, εἴτε περὶ μελλόν των διὰ τῆς σπλαγχνοσκοπίας περιεργάζεται» (παρ. 12).

Παραχαραξη αρχαιων κειμενων απο τους αντιγραφεις μοναχους

Ο ορισμος του Αριστοτελη για την κωμωδια οπως μας τον μετεφεραν οι αντιγραφεις μοναχοι :

Κωμῳδία ἐστίν, ὥσπερ εἴπομεν, μίμησις φαυλοτέρων μέν, οὐ μέντοι κατὰ πᾶσαν κακίαν ἀλλὰ τοῦ αἰσχροῦ ἐστι τὸ γελοῖον μόριον. Τὸ γὰρ γελοῖόν ἐστιν ἁμάρτημά τι καὶ αἶσχος ἀνώδυνον καὶ οὐ φθαρτικόν, οἷον εὐθὺς τὸ γελοῖον πρόσωπον αἰσχρόν τι καὶ διεστραμμένον ἄνευ ὀδύνης
δηλαδη :
Η δε κωμωδια ,οπως ειπαμε, ειναι μιμηση των πιο χυδαιων
καταστασεων αφ’ ενος (οχι βεβαια ολης συνολικα της κακοηθειας), αλλα το κωμικον
ειναι μερος του αισχρου. Γιατι το κωμικον ειναι καποιο σφαλμα και αισχος (αλλα)
ανωδυνο και μη καταστροφικο , οπως λογου χαριν το κωμικο προσωπειο, που ειναι
φρικτο και στρεβλωμενο χωρις πονο.


Ομως το 1935 βρεθηκε ενας παπυρος [Codex Tractatus Coislinianus 120] που λεει τα εξης :

Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

                               Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

1. ΓΕΝΙΚΑ

Ο χριστιανισμός υπηρξε η ταφόπλακα του ελληνισμού. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο και τεκμηριώνεται τόσο από την πληθώρα της ιστορικής βιβλιογραφίας, ελληνικής και ξένης, όσο και από την ίδια τη φιλοσοφία του χριστιανισμού, όπως αυτή εκφράστηκε τόσο μέσα από τους "θεωρητικούς" του χριστιανισμού (τους επονομαζόμενους "Πατέρες") όσο και στην πράξη από την πληθώρα ανθελλήνων που γέννησε και γαλούχησε η ασιατική θρησκεία (πατριάρχες, αυτοκράτορες, "άγιοι", κτλ.).
Ο ανθελληνισμός αυτός, που παρουσιάζεται σε ένα ευρύ φάσμα χριστιανικών κειμένων, εμφανίζεται αρχικά στην εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη και φτάνει μέχρι τα πατριαρχικά κείμενα του Γρηγόριου Πασά του Ε΄ και του Αγαθάγγελου το 19ο αιώνα. Και έχουν κάθε δίκιο οι Εβραίοι να είναι ανθέλληνες και έχουν κάθε δίκιο οι εβραιογενείς και εβραιοτραφείς χριστιανοί να συμφωνούν με και να επαυξάνουν τον ανθελληνισμό αυτό.