Τούρκος καθηγητής (Dr. MEHMET EFE ÇAMAN) : Το δίκαιο είναι με την Ελλάδα για τα νησιά και την Ανατολική Μεσόγειο

 

Καθηγητής Τσαμάν: ¨Η Ελλάδα εξόπλισε τα νησιά μετά το 1974 και μετά την σύσταση της στρατιάς του Αιγαίου¨…

Dr. MEHMET EFE ÇAMAN

Σε παλιότερα άρθρα έχω αναλύσει την προσέγγιση της Τουρκίας για την Ανατολική Μεσόγειο και τη θάλασσα του Αιγαίου. Έστω κι αν δέχτηκα πολλές αντιδράσεις, κατά τη γνώμη μου είναι πιστεύω σημαντικό να τα γράψω αυτά. Τη νοοτροπία που έχουν για την εξωτερική πολιτική, τα ευρασιατικά στοιχεία βαθέος κράτους που έφτασαν στην κυβέρνηση, μπορούμε να την κατανοήσουμε από τις σημερινές σκληρές και επιθετικές θέσεις της Τουρκίας. Όπως έχω αναφέρει η Τουρκία φαίνεται να έχει επιδιώξεις κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάννης. Σε σημερινό βίντεο που διέρρευσε στα social media, ο Ντογού Περιντσέκ, μιλώντας σε εκπομπή του Αχμέτ Χακάν, αναφέρει πως τα θέματα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορούν να λυθούν με το δίκαιο και με διαπραγματεύσεις, αλλά με τη στρατιωτική ισχύ και μάλιστα με πόλεμο. Ο Περιντσέκ δεν είναι ένας από τους ηλίθιους του ισλαμιστικού πληρώματος. Άλλωστε αν ήταν εξ αυτών δεν θα απαντούσα.

Αλλά όπως είναι γνωστό, τα βαθύτερα τμήματα του καθεστώτος και ιδιαίτερα ο στρατιωτικός κλάδος του ναυτικού έχουν επιβάλει στον Ερντογάν και στον περίγυρό του, την επεκτατική θέση της λεγόμενης “Γαλάζιας Πατρίδας”, που υπονομεύει τη συνθήκη της Λωζάννης. Όσο κι αν ο Ερντογάν προσπαθεί να ενθαρρυνθεί με το σόου που έκανε γύρω από το φυσικό αέριο στη Μαύρη Θάλασσα, “οι θεοί θέλουν κουρμπάνια”.  Αν προσέξουμε τους ήχους που φτάνουν από βαθιά, αντιλαμβανόμαστε τους ρυθμούς των τυμπάνων του πολέμου. Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται πως η εκλογική βάση του, σε ένα τέτοιο περιβάλλον οικονομικών προβλημάτων, οικονομικών δυσκολιών και παρακμής, δεν θα τα σκεφτεί αυτά αλλά θα βουτήξει στα νεοθωμανικά όνειρα. Μάλιστα ακόμα και τα καθεστωτικά κόμματα της λεγόμενης αντιπολίτευσης, υπερασπίζονται ένθερμα αυτή την επεκτατική ρητορική περί Γαλάζιας Πατρίδας

Όπως ανέφερα, εγώ στα γραπτά μου έγραψα τις αλήθειες, καθώς σύμφωνα με τα κείμενα του διεθνούς δικαίου -με πρώτο τη συνθήκη της Λωζάνης- η ρητορική και οι θέσεις της Τουρκίας αποτελούν απόκλιση από το status quo και βρίσκονται πολύ μακριά από την γραμμή της λογικής. Αυτοί οι οποίοι προσπάθησαν να μου απαντήσουν μέσω των social media, οι περισσότεροι είναι άτομα που προσπαθούν να προστατεύσουν την Τουρκία και στηρίζουν την σημερινή της επεκτατική τάση. Ένα από τα κοινά τους επιχειρήματα είναι πως η Ελλάδα κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάνης εξόπλισε νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Αν και αυτά τα ζητήματα είναι πολύ τεχνικά, πρέπει να συνοψιστούν για να ενημερώσουν τους ανθρώπους. Όσο βαθύτερα πηγαίνουμε, τόσο περισσότερες πληροφορίες χρειάζονται.

Μια προσέγγιση από τον άξονα του δικαίου και της αδικίας του τύπου “Μα το Αιγαίο είναι μία μεγάλη θάλασσα ! Ας την διαιρέσουμε σε δύο ίσα τμήματα” είναι πραγματικά αποκομμένη από την πραγματικότητα ! Και από τη δικαιοσύνη επίσης.Τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα σύνορα των κρατών είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα των διεθνών σχέσεων και του διεθνούς δικαίου. Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στα νησιά του Αιγαίου είναι αναμφισβήτητα. Αυτό που η Τουρκία αντιλαμβάνεται ως πρόβλημα είναι η εγγύτητα κάποιων ελληνικών νησιών προς την ακτή της Ανατολίας. Αυτό όμως δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Εκτός από την Ίμβρο την Τένεδο τα Πριγκηπονήσια και όλα τα νησιά, νησάκια και βραχονησίδες που βρίσκονται σε απόσταση τριών μιλίων από την Ανατολία, όλα τα άλλα νησιά, νησάκια και βραχονησίδες ανήκουν στην Ελλάδα. Σε αυτό δεν είναι δυνατόν να λάβουμε υπόψιν κουβέντες καφενείου του τύπου “Μα αυτό είναι υπερβολικό!” .

Έδαφος χωρίς ιδιοκτήτη, είτε πρόκειται για ξηρά είτε για νησί,  δεν διαφέρει, δεν σας ανήκουν. Τελεία ! Η παράδοση αυτών των νησιών στην Ελλάδα έγινε με διεθνείς συνθήκες. Ούτε είναι κάποιο περιστατικό που συνέβη χτες.  Η συνθήκη της Λωζάννης υπογράφηκε το 1923 και τα νησιά έμειναν στην Ελλάδα.  Τα Δωδεκάνησα ήταν της Ιταλίας και όταν η Ιταλία έχασε τον πόλεμο μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην συνθήκη των Παρισίων αυτά τα νησιά πέρασαν στην Ελλάδα. Η Τουρκία δεν πρόβαλε κάποια αντίρρηση σε αυτό, ούτε υπήρχε άλλωστε κάποιο νομικό έδαφος για κάτι τέτοιο. Για αυτό και η Τουρκία δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να στείλει καν αντιπροσωπεία στο Παρίσι.

Ας διαπιστώσουμε τώρα το εξής. Τα νησιά όπως και η ηπειρωτική χώρα έχουν δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα και ΑΟΖ. Αυτό η Τουρκία δεν το δέχεται. Εντάξει αλλά αυτό δεν έχει κάποια σημασία. Διότι υπάρχει ο κανόνας του διεθνούς δικαίου. Αυτό αναγράφεται στη σύμβαση για το θαλάσσιο δίκαιο του 1983. Ναι η Τουρκία δεν το υπέγραψε και για αυτό δεν την δεσμεύει.

Αλλά αυτός είναι επίσης ένας προφορικός κανόνας του διεθνούς δικαίου. Επιπλέον, η μη αναγνώριση αυτής της κατάστασης των νησιών, ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα. Αυτό είναι το status quo. Η Ελλάδα δεν θα δεχτεί ποτέ την αλλαγή του status quo. Η κατάσταση είναι παρόμοια με αυτήν μετά το 1945, όταν οι Σοβιετικοί ζητούσαν βάσεις στα Στενά, ενώ ζητούσαν επίσης το Καρς και το Αρνταχάν. Γιατί δεν δέχτηκε η Τουρκία εκείνα τα αιτήματα; Μα διότι είχε δίκιο ! Έτσι λοιπόν και σήμερα η Ελλάδα στο θέμα του στάτους κβο και των δικαιωμάτων των νησιών του Αιγαίου έχει δίκιο.

Ας έρθουμε στο θέμα του εξοπλισμού των νησιών του Αιγαίου. Πότε το έπραξε αυτό η Ελλάδα; Μετά από την σύσταση της στρατιάς του Αιγαίου από την Τουρκία ! Ποιος είναι ο λόγος που η Τουρκία εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ, ίδρυσε τη στρατιά του Αιγαίου;  Πρόκειται για μία στρατιά που στρέφεται κατά της Ελλάδας. Αυτό είναι το πρώτο. Και ο δεύτερος λόγος για τον οποίον η Ελλάδα εξόπλισε τα νησιά του Αιγαίου, είναι ότι μετά την απόβαση του 1974 στην Κύπρο, όπως είχε συμβεί και με την Κύπρο ξαφνικά σαν να έπεσε από τον ουρανό άρχισε να τίθενται στην επικαιρότητα θέματα του Αιγαίου. Κι όμως τα λεγόμενα θέματα του Αιγαίου πριν από το 1950 δεν υπήρχαν. Μετά από το 1950 το Δημοκρατικό κόμμα, άρχισε να ακολουθεί μία πιο ενεργητική εξωτερική πολιτική. Για αυτό το λόγο και η Κύπρος έγινε ένα από τα πιο βασικά πεδία αγώνων. Όταν μετά το 1974  Τουρκία δεν απέσυρε την στρατιωτική της παρουσία από την Κύπρο και δεν αποκατέστησε εκ νέου, αυτά που επέβαλαν το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Ελλάδα ανησύχησε. Και ακόμα περισσότερο όταν στην κατεύθυνση των πραξικοπηματιών στρατηγών στις αρχές της δεκαετίας του 80 συστάθηκε η KKTC, η Τουρκία πλέον από πλευράς διεθνούς δικαίου κατέστη εξολοκλήρου εισβολέας. Σήμερα καταγγέλλουμε την ρωσική εισβολή και ενσωμάτωση της Κριμαίας από τη Ρωσία, έτσι δεν είναι ; Μα αυτή ακριβώς είναι η θέση της Τουρκίας στην Κύπρο. Η Τουρκία που από το 1974 έκανε την επέμβαση της με την ιδιότητά της ως κράτος εγγυητής, σύμφωνα με τις συνθήκες Λονδίνο και Ζυρίχης που της απέδωσαν αυτή την ιδιότητα, δεν έπραξε αυτά που έπρεπε. Κι όμως ο επίσημος σκοπός της επέμβασης ήταν η εξουδετέρωση του πραξικοπήματος που είχε κάνει ο Νίκος Σαμψών μαζί με τα μέλη της ΕΟΚΑ. Αυτή ήταν η δικαιολογία. Το να επαναφέρουν δηλαδή το Σύνταγμα της Κύπρου! Να διασφαλίσουν τη συνταγματική τάξη στο νησί ! Διότι εκείνες οι συνθήκες δεν έδιναν τη δυνατότητα στην Τουρκία να καταλάβει και να διαιρέσει την Κύπρο.

Σε αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα φοβήθηκε πως η Τουρκία θα ακολουθούσε μία παρόμοια συμπεριφορά και στο Αιγαίο. Και εξόπλισε τα νησιά, για να διασφαλίσει την ελάχιστη τους άμυνα. Τι θα πει εξόπλισε ;  Ο ελληνικός στρατός βρίσκεται εκεί για να προστατέψει τα δικά του νησιά. Βλέποντας την σημερινή στάση του επεκτατικού καθεστώτος στην Άγκυρα μπορείτε να πείτε πως αυτή η κίνηση της Ελλάδας ήταν αχρείαστη ; Η Τουρκία σήμερα δημόσια δηλώνει πως δεν αναγνωρίζει το πεδίο κυριαρχίας της γειτονικής χώρας. Αν υπό αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τα νησιά της, αυτό κατά την γνώμη σας δεν θα αποτελούσε μία απειλή για την εδαφική της ακεραιότητα;

Δείτε η διεθνής πολιτική προχωρά με δράσεις και αντιδράσεις. Η Τουρκία έκανε μία δράση και τώρα η αντίδραση σε αυτό είναι αναπόφευκτη. Η Τουρκία μετά το 1974, μη αποσύροντας τον στρατό της από την Κύπρο, έκανε αλλαγή στο status quo. Αυτή είναι η δράση. Ενώ η Ελλάδα ως αντίδραση εξόπλισε τα νησιά της στο Αιγαίο. Η Τουρκία από το 1974 και μετά κατέχει στρατιωτικά το 40% των εδαφών μιας άλλης χώρας. Μήπως υπάρχει ενόχληση που το λέω; Λυπάμαι αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Και μάλιστα αυτό με το σχέδιο Ανάν (απόσυρση στρατιωτών από το νησί και επανένωση της Κύπρου) το είχαν αποδεχθεί σιωπηλά και οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας στην Άγκυρα.

Τώρα ο Περιντσέκ καθαρά εξέφρασε τις επιθυμίες της ομάδας της οποίας είναι εκπρόσωπος. Τι δηλώνει; Δηλώνει πως αυτή η ιστορία λύνεται με πόλεμο !  Συμφωνείτε με αυτό; Αν η απάντησή σας είναι ναι, τότε σας έχω ένα κακό νέο. Αυτό δεν είναι πατριωτισμός. Αυτό λέγεται επεκτατισμός.

Το θεμέλιο του θέματος είναι η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό. Η Τουρκία σήμερα δυναμιτίζει τα θεμέλια της τάξης που έστησε η Λωζάνη. Αυτό αν το έκανε η Ελλάδα η Άγκυρα θα έπρεπε να υπερασπιστεί με όλη της την δύναμη τη συνθήκη της Λωζάνης. Για ποιο λόγο; Διότι Λωζάνη είναι που κατέστησε άκυρη την συνθήκη των Σεβρών, για αυτό ! Αν δεν υπάρχει η Λωζάννη τότε ισχύει η συνθήκη των Σεβρών. Η Τουρκία μοιάζει στριμωγμένη στο κείμενο της Λωζάννης που αποτελεί όμως την εγγύηση για την ύπαρξη της. Δεν σκέφτεται όμως καθόλου το ποια είναι η εναλλακτική αυτού του κειμένου.  Συγχωρέστε με αλλά αυτή είναι μία θέση όχι και πολύ έξυπνη. Και επιπλέον είναι μία θέση νομικά και ηθικά αδύναμη. Και το σημαντικότερο είναι μία επικίνδυνη θέση. Γιατί; Για την εδαφική ακεραιότητα για την οποία τόση αξία λέει πως δίνει η Τουρκία.

Ελπίζω ότι οι ταραχοποιοί στην Άγκυρα και μερικοί τυχοδιώκτες δευτεροκλασάτοι αξιωματικοί με προφίλ σαν τον Ενβέρ Πάσα,  να μην ρίξουν τη χώρα στην φωτιά.

[iEpikaira: Ο καθηγητής ήδη δέχεται επιθέσεις ΕΔΩ!]

Πηγή: i-epikaira.blogspot.com

H εγκατάσταση γεωτρύπανου εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας είναι «αιτία πολέμου»

Μέχρι σήμερα στον Ελλαδικό χώρο η Τουρκία το μόνο που κατάφερε χωρίς ουσιαστική αξία ήταν η στιγμιαία αμφισβήτηση. Εάν όμως προβεί στην εγκατάσταση γεωτρύπανου τότε θα είναι μια πράξη πλήρους παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Σύμφωνα δε με το δίκαιο της θάλασσας  η περιοχή γύρω από το γεωτρύπανο (συνήθως κύκλος με ακτίνα 500 μ) θα είναι ζώνη ασφαλείας του γεωτρύπανου στην οποία θα εφαρμόζονται οι νόμοι του παρακτίου κράτους. 

Εάν η Ελλάδα δεν αντιδράσει δυναμικά χάνει πλέον το παιχνίδι στο επιχειρησιακό πεδίο δηλ την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ άρα και στο γεωστρατηγικό και πολιτικό πεδίο! «Σοφόν το σαφές» και επιτέλους ήρθε η ώρα των ξεκάθαρων θέσεων με σύνεση και αποφασιστικότητα! 

Ο νικητής είναι αυτός που κερδίζει την τελική μάχη!
Κωνσταντίνος Φυτιρής*
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα με την διεξαγωγή ερευνών από το τουρκικό πλοίο Ερευνών ORUC REIS και με την συνοδεία μεγάλου αριθμού Τουρκικών πολεμικών πλοίων, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία για όσους παρακολουθούν την πορεία των Τουρκικών ενεργειών από το 1974. Μετά την εισβολή στην Κύπρο και την κατάληψη του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία εξέδωσε την ΝΟΤΑΜ 714 με την οποία ανοικτά πλέον άρχισε να αμφισβητεί τον Εθνικό εναέριο χώρο, την δικαιοδοσία της Ελλάδας στο FIR Αθηνών (που καλύπτει με βάση τους διεθνείς κανονισμούς όλο το Αιγαίο) και την ευθύνη για διεξαγωγή επιχειρήσεων Έρευνας και Διάσωσης. Συνοπτικά η Τουρκία ακολουθεί την αρχή «Διεκδικώ και αναλαμβάνω την δικαιοδοσία και υποχρεώσεις στην περιοχή ενδιαφέροντος, για να κατοχυρώσω κυριαρχικά δικαιώματα». Με αυτό τον τρόπο διεκδικεί το μισό Αιγαίο και την περιοχή δυτικά της Πάφου μέχρι την Ρόδο υποστηρίζοντας ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα αλλά μόνο χωρικά ύδατα 6 νμ . Με αυτή την επεκτατική παράνομη πολιτική παραβιάζει και παραβαίνει τον Εθνικό εναέριο χώρο του Ανατολικού Αιγαίου και το FIR Αθηνών αντίστοιχα καθημερινά από το 1974.
Όταν άρχισαν οι γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας το Τουρκικό κατεστημένο πιάστηκε στον ύπνο γιατί είχε συνηθίσει να αμφισβητεί με καθημερινές παραβιάσεις στο Αιγαίο ενώ στην Κύπρο επαναπαύθηκε ότι οι 40.000 Τούρκοι στρατιώτες εγγυώνταν την εξασφάλιση των κεκτημένων. Όταν συνειδητοποίησαν ότι η Κ.Δ προχωρά με εταιρείες κολοσσούς και η εξόρυξη υδρογονανθράκων θα καθιστούσε πλέον την Κυπριακή Δημοκρατία ως ενεργειακό κόμβο στην Ανατολική Μεσόγειο με εμπλεκόμενα συμφέροντα Μεγάλων Δυνάμεων που θα μετέτρεπαν τα διμερή ζητήματα σε διεθνή, ξύπνησαν. Μοναδική επιλογή τους να προλάβουν την Κυπριακή Δημοκρατία πριν να προβεί με ξένα κεφάλαια δισεκατομυρίων σε εξόρυξη στα οικόπεδα που ανευρέθησαν σημαντικές ποσότητες υδρογονανθράκων.
Δυστυχώς για την πλευρά μας τα κατάφερε λόγω της αναλγησίας εμπλεκομένων κυβερνητικών αξιωματούχων και υπηρεσιών της Δημοκρατίας, που κάποια στιγμή πρέπει να λογοδοτήσουν προς τον λαό για αμέλεια που έβλαψε τα εθνικά συμφέροντα. Η Τουρκία λοιπόν παρά τα οικονομικά της προβλήματα επιδόθηκε σε μια τεράστια προσπάθεια και αφού απέκτησε πλοία ερευνών και γεωτρύπανα, ανέτρεψε στο επιχειρησιακό πεδίο το γεωτρητικό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας -τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον- και τώρα στράφηκε προς την Ελληνική υφαλοκρηπίδα για έρευνες πριν η Ελλάδα προβεί σε έρευνες και γεωτρήσεις και την θέσει προ τετελεσμένου. Ο Ερντογάν με την αλαζονεία και φιλοδοξία του να καταστεί ο μεγαλύτερος ηγέτης της Τουρκίας αποκαθηλώνοντας τον Ατατούρκ, συνεχίζει πιο έντονα να αμφισβητεί και να διεκδικεί το μισό Αιγαίο μέχρι την Κύπρο εφαρμόζοντας την 2η φάση του σχεδίου του «ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ».
Πλέον η έκφραση «πολιτική σκακιέρα» δεν μπορεί να εκφράσει το πολύπλοκο γεω-στρατηγικό και γεω-οικονομικό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η πρόσφατη ανάπτυξη διπλωματικών σχέσεων Ισραήλ- Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) μπορεί να δημιουργήσει ένα άξονα από τις αραβικές χώρες μέχρι την Ευρώπη μέσω Ιορδανίας-Ισραήλ-Κύπρου-Αίγυπτου-Ανατολικής Λιβύης – Ελλάδας. Όμως μπορεί να υπάρξουν και άξονες ενοχλητικοί για τα Ελλαδο-Κυπριακά συμφέροντα όπως αυτός που ενώνει τα συμφέροντα Τουρκίας- Δυτικής Λιβύης - Ιταλίας - Μάλτας. 
Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση με τις τελευταίες ενέργειες της Τουρκίας στην ΑΟΖ Κυπριακής Δημοκρατίας και την υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας εκτιμάται ότι η Τουρκία θα συνεχίσει τις έρευνες και γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου αλλά και του OROYC REIS με συνεχή ανανέωση της NAVTEX, πιέζοντας την Ελλάδα να αποδεχθεί διάλογο για τα ζητήματα όχι μόνο της υφαλοκρηπίδας αλλά με όλους τους όρους που έχει θέσει η Τουρκία από το 1974. (αποστρατικοποίηση νησιών, FIR, μη επέκταση χωρικών υδάτων κλπ) .
Το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα κάνει η Ελλάδα εάν η Τουρκία συνεχίσει μετά τις 23 Αυγούστου 20 τις έρευνες με το ORUC REIS στην υφαλοκρηπίδα;
Κατά την άποψη μου η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει μεν με την ίδια πρακτική της διπλωματίας και της επίδειξης αποφασιστικότητας με την στενή παρακολούθηση και ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και παράλληλα να θέσει με εισήγηση του Πρωθυπουργού και απόφαση της Βουλής την κόκκινη γραμμή: H Εγκατάσταση γεωτρύπανου εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας είναι «αιτία πολέμου». Με αυτό τον τρόπο η απόφαση είναι πλέον Εθνική χωρίς την ευθύνη του πολέμου από ένα άτομο έστω και εάν είναι ο Πρωθυπουργός!
Παράλληλα η Τουρκία αλλά και η ΕΕ καθώς και ο διεθνής παράγοντας θα λάβουν το μήνυμα και θα εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια για αποτροπή χωρίς εξαναγκασμό της Ελλάδας σε υποχώρηση σε περίπτωση διαπραγματεύσεων. Οι έρευνες του ORUC REIS είναι μια προσωρινή πράξη αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και δεν αποτελεί αιτία γενικευμένου πολέμου. Άλλωστε από το 1974 καθημερινώς αμιφισβητείται όχι μόνο η δικαιοδοσία αλλά και ο Εθνικός εναέριος χώρος και η Ελλάδα αντιδρά με συνεχείς αναχαιτήσεις, χωρίς χρήση όπλων ακολουθώντας την αρχή «Δεν αποδέχομαι οποιαδήποτε αμφισβήτηση του θαλάσσιου ή και εναέριου χώρου κυριαρχίας, δικαιωμάτων και δικαιοδοσίας». Μέχρι σήμερα στον Ελλαδικό χώρο η Τουρκία το μόνο που κατάφερε χωρίς ουσιαστική αξία ήταν η στιγμιαία αμφισβήτηση.
Εάν όμως προβεί στην εγκατάσταση γεωτρύπανου τότε θα είναι μια πράξη πλήρους παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Σύμφωνα δε με το δίκαιο της θάλασσας η περιοχή γύρω από το γεωτρύπανο (συνήθως κύκλος με ακτίνα 500 μ) θα είναι ζώνη ασφαλείας του γεωτρύπανου στην οποία θα εφαρμόζονται οι νόμοι του παρακτίου κράτους. Εάν η Ελλάδα δεν αντιδράσει δυναμικά χάνει πλέον το παιχνίδι στο επιχειρησιακό πεδίο δηλ την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ άρα και στο γεωστρατηγικό και πολιτικό πεδίο! «Σοφόν το σαφές» και επιτέλους ήρθε η ώρα των ξεκάθαρων θέσεων με σύνεση και αποφασιστικότητα! Το κουμπί του πολέμου πρέπει να είναι καλά σφραγισμένο αλλά πάντα έτοιμο, όταν εξαντληθούν όλα τα περιθώρια ειρηνικής επίλυσης των ζητημάτων, ώστε να εξασφαλίζεται η συνέχεια, η ευημερία και η αξιοπρέπεια του έθνους.
Ο Ερντογάν έχει μπει σε μονόδρομο χωρίς έξοδο! Ακόμη και να υποχωρήσει σε οποιοδήποτε ζήτημα θα πρέπει να το εμφανίσει ως νίκη αλλιώς θα καταρρεύσει! Η Τουρκία στηρίζεται στα γυάλινα πόδια του νεοοθωμανικού φανατισμού και της αλαζονείας της Τουρκικής ηγεσίας. Η οικονομία καταρρέει και οι καταθέσεις των 82 εκατομυρίων Τούρκων πολιτών εξανεμίζονται για να πληρωθούν τα τεράστια έξοδα των μετώπων που άνοιξε ο Ερντογάν ο οποίος χρειάζεται επειγόντως μια επιτυχία που θα ανακουφίσει την ελπίδα του Τουρκικού λαού που η υπομονή του εξαντλείται. Ο χρόνος περνά σε βάρος του και αν δεν εξασφαλίσει νέους ενεργειακούς πόρους και τρόπους ανόρθωσης της οικονομίας του, τότε θα παίξει το τελευταίο του χαρτί που πιστεύει ότι θα διατηρήσει το νεοθωμανικό του όραμα ζωντανό! Αυτό δεν είναι άλλο από την πολεμική αντιπαράθεση. Τα επόμενα τρία χρόνια μέχρι το 2023 είναι πολύ κρίσιμα για όλη την Ανατολική Μεσόγειο και κυρίως για τον Ελληνισμό! Οικονομική ευρωστία – Ισχυρή άμυνα και πρακτική περιφερειακή συνεργασία με τα κράτη των οποίων συμπίπτουν τα συμφέροντα μας, είναι το τρίπτυχο της επιβίωσης του Έθνους μας. 
Η νίκη απέναντι στον Τουρκικό επεκτατισμό δεν κρίνεται από στιγμιαίες αντιπαραθέσεις που προκαλεί ο Ερντογάν αλλά από την τελική μάχη με ή χωρίς όπλα. Ακόμα όμως δεν ήρθε η ώρα της!
Κωνσταντίνος Φυτιρής, Υποναύαρχος ε.α. sigmalive.com δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Ο νικητής είναι αυτός που κερδίζει την τελική μάχη!"
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com

Η ηλιθιότητα και η προβοκατόρικες αντιλήψεις του ανθέλληνα Αλέξη Ηρακλείδη

Δυσάρεστος αντίλογος στον καθηγητή Ηρακλείδη για την αθώωση της Τουρκίας

 

Διαβάζοντας τη συνέντευξη του καθηγητή Αλέξη Ηρακλείδη στο ThePressProject θυμήθηκα κάποιους, πριν πολλά χρόνια, που με προειδοποιούσαν, λίγο πριν δώσω συνέντευξη για να εισαχθώ σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στη Σχολή Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο: «Μην αναφέρεις στην επιτροπή ότι έχεις διαβάσει βιβλία του Ηρακλείδη». Κοντολογίς, τον αντιπαθούσαν.

Το είχα θεωρήσει απαράδεκτο και γελοίο, όπως και τώρα άλλωστε. Υπήρξα φοιτητής του Ηρακλείδη –και καλός μάλιστα– και ήταν φυσικό να διάβαζα βιβλία του. Ο ακαδημαϊκός πόλεμος, στον οποίο έχει συμμετάσχει και ο εν λόγω καθηγητής, όμως, δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τα πραγματολογικά λάθη και τις διανοητικές αντιφάσεις-ακροβασίες που σφραγίζουν την πρόσφατη συνέντευξή του.

Οι δημοσιογράφοι του ThePressProject, κάνανε περισσότερο μια συζήτηση μαζί του, παρά μια συνέντευξη με επαγγελματικούς όρους. Δηλαδή, ήταν μια χαλαρή κουβέντα που εκ των προτέρων και κατά τη διάρκειά της κυριαρχεί η ταύτιση του δημοσιογράφου με τον συνεντευξιαζόμενο. Ο κ. Ηρακλείδης μίλησε πολύ ανοιχτά. Πιστεύει ότι η Ελλάδα έχει άδικο και η Τουρκία δίκιο. Επέλεξα λοιπόν να σχολιάσω ενδεικτικά εννέα θέσεις του.

1. «Η Τουρκία δεν είναι επιθετική. Και κακώς εμείς ξοδεύουμε και παίρνουμε τόσα οπλικά συστήματα, τα οποία έχουν ρίξει έξω και την ελληνική οικονομία. Η Τουρκία δεν είναι επιθετική. Επαναλαμβάνω, δεν είναι».

Δεν θα πάμε στο γενοκτονικό παρελθόν της Τουρκίας. Θα μείνουμε στην εποχή μας, αναφέροντας

• την επί 46 χρόνια κατοχή της βόρειας Κύπρου
• τις συστηματικές πτήσεις τουρκικών μαχητικών όχι μόνο εντός του ελληνικού εναερίου χώρου αλλά και πάνω από ελληνικά νησιά
• τον χαρακτηρισμό ελληνικών νησιών (και κατοικημένων) σαν "τουρκικά νησιά υπό ελληνική κατοχή", σε πλήρη αντίθεση με τη συνθήκη της Λωζάννης
• τον παντελώς αυθαίρετο ισχυρισμό ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ
• τις πειρατικές έρευνες και γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ
• την εισβολή και κατοχή περιοχών σε Συρία και Ιράκ
• τη στρατιωτική επέμβαση (υπέρ της αναγνωρισμένης κυβέρνησης και εναντίον του αναγνωρισμένου Κοινοβουλίου) στον εμφύλιο στη Λιβύη και την αποδεδειγμένη στενή συνεργασία με ISIS-Τζιχαντιστές

Τί είναι άραγε όλα αυτά, αν δεν είναι πράξεις ενός επιθετικού-επεκτατικού κράτους; Χρειάζεται πολύ μεγάλη δόση ιδεοληψίας για να χαρακτηρίσει κάποιος την Τουρκία "περιστέρι".

2. «Δεν ήταν πριν όμως έτσι η Τουρκία. Και φταίει και η Ελλάδα για το πώς έχει γίνει η Τουρκία, έτσι; Γιατί πάντοτε η Ελλάδα της έβαζε πόρτα, να μη μπει στην ΕΕ. Αν είχε μπει η Τουρκία στην EE επί Οζάλ, δε θα είχαμε κανένα πρόβλημα τώρα».

Το όχι στην Τουρκία  τo 1987 δεν το είπε μόνο η Ελλάδα, ήταν επίσημη απάντηση(γνωμοδότηση) της Κομισιόν. Και ναι να έλεγε η Ελλάδα, πολλοί Ευρωπαίοι ήδη από τη δεκαετία του 1970 δεν ήθελαν την Τουρκία στην ΕΕ ούτε ως "ζωγραφιστό" μέλος. Γιατί η Τουρκία συνέχισε να είναι επιθετική στην Ελλάδα και μετά το 1999, όταν η Αθήνα υποστήριξε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας; Η Τουρκία επί Οζάλ έκανε "αποθεραπεία" από τη δικτατορία του Εβρέν (1980). Συνεπώς, από πολιτικής πλευράς, ήταν αδύνατον η ΕΕ να δεχτεί μια χώρα με τεράστια προβλήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατίας. Το Ευρωκοινοβούλιο δεν θα τη δεχόταν. Δεν φταίει η Ελλάδα που η Τουρκία έχει εκλογικό όριο 10% για να εκπροσωπηθεί ένα κόμμα στο Κοινοβούλιο, που φυλακίζονται αντιφρονούντες συνάδελφοι του Ηρακλείδη κ.λπ. κ.λπ.

3. «Μετά το ’19-’22 καλά… Εκεί πέρα κάποτε είχα πει ότι ντρέπομαι να λέω ότι είμαι Έλληνας [...]. Δηλαδή το ’19-’22 οι Έλληνες κάνανε φρικτά πράγματα. Βιασμούς, κάψιμο χωριών… φρικτά πράγματα και βέβαια οι Τούρκοι αντέδρασαν με τον δικό τους τρόπο».

Το 1919-1922 οι Έλληνες πράγματι κάνανε βιαιοπραγίες, πόλεμος γαρ. Αλλά, ο καθηγητής ουσιαστικά ψεύδεται μέσω αυτής της αλήθειας. Η τουρκική βία δεν ήταν αντίδραση. Οι "επιστημονικές" γενοκτονίες Αρμενίων και Ελλήνων είχαν προηγηθεί χρονικά και ήταν μέρος του επίσημου σχεδίου φυλετικής ομογενοποίησης του πληθυσμού της Μικράς Ασίας. Τουλάχιστον οι Έλληνες είχαν έναν Στεργιάδη και έναν Πλαστήρα να τραβάνε τα "λουριά". Οι Τούρκοι; Αυτά όμως τα αποσιωπά ο κ. Ηρακλείδης για να στηρίξει το αντι-αφήγημά του.

4. «To Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) [δηλαδή Γκρίζοι Λύκοι] είναι ακραίο εθνικιστικό κόμμα, [αλλά] βέβαια δεν είναι σαν τη Χρυσή Αυγή, είναι ένα σχετικά σοβαρό κόμμα, δεν είναι αυτή η χυδαιότητα ας πούμε, και αυτό το ναζιστικό κόμμα».

Ο ηγέτης του MHP Μπαχτσελί, που δεν είναι "χυδαίος", δικαιολόγησε το 2015 την επίθεση οπαδών του σε Κορεάτες τουρίστες με το επιχείρημα ότι ήταν "σχισματομάτηδες" και έτσι τους μπέρδεψαν με Κινέζους. Ο Τούρκος συγγραφέας Nasuh Uslu έχει χαρακτηρίσει τους Γκρίζους Λύκους (Νεολαία του MHP) μια καλά πειθαρχημένη παραστρατιωτική οργάνωση. Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός Joshua Hendrick έκανε άνετα τη σύγκριση Γκρίζων Λύκων και της ναζιστικής Schutzstaffel. Αυτό λοιπόν το "σχετικά σοβαρό κόμμα" –κατά τον κ. Ηρακλείδη– έχει σκοτώσει και βασανίσει χιλιάδες. Εξάλλου, το εν λόγω κόμμα είναι αποδεκτό και σήμερα συγκυβερνά, ενώ η Χρυσή Αυγή ήταν στο πολιτικό περιθώριο ακόμα κι όταν εκπροσωπείτο στη Βουλή. Το να συγκρίνεις Χρυσή Αυγή και MHP είναι σαν να συγκρίνεις την οχιά που ζει στην Ελλάδα και εκείνη που ζει στη Γαλλία, και οι δύο είναι δηλητηριώδεις.

5. «Το απίθανο Ισραήλ που είναι η χειρότερη συμμαχία που έχει κάνει η Ελλάδα ποτέ. Θα το ‘λεγα ένα κράτος παρία. Το Ισραήλ. Το σημερινό του Νετανιάχου. Ο οποίος είναι και λαμόγιο μεταξύ άλλων».

Ο κ. Ηρακλείδης τα βάζει με το Ισραήλ, υιοθετώντας πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς για τον πρωθυπουργό του. Η πολιτική του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων είναι για μένα καταδικαστέα. Αυτό δεν σημαίνει ότι στο Ισραήλ δεν λειτουργεί η δημοκρατία, συγκριτικά με την Τουρκία. Πέφτει, μάλιστα, σε επιστημονική αντίφαση. Ενώ διδάσκει για το πως βλέπουμε αλλοτριωμένα τον ΑΛΛΟ και του αποδίδουμε αρνητική ταυτότητα (Τουρκία), ο ίδιος κάνει ακριβώς το ίδιο για το Ισραήλ. Το χαρακτηρίζει με ευκολία παρία! Για τον κ. Ηρακλείδη το Ισραήλ είναι παρίας, ενώ η Τουρκία όχι! Έτσι γίνεται ένα ξέπλυμα στον έναν που κυνηγάει Κούρδους, και δαιμονοποιείται ο άλλος που κυνηγάει Παλαιστινίους. Και βέβαια, το σημαντικότερο όλων, δεν υπάρχει συμμαχία Ισραήλ-Ελλάδας. Εκτός και αν ο διεθνολόγος δεν μπορεί να διακρίνει τη συμμαχία από τη συνεργασία.

6. «Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν έχουν τόσο καλή εικόνα για την Ελλάδα, για το πώς χειρίζεται τα θέματα, ή μέχρι πρότινος πώς τα χειριζόταν, όταν λέει ότι η μόνη διαφορά είναι η υφαλοκρηπίδα, γι’ αυτό κατά βάθος δεν μας υποστηρίζουν και τόσο πολύ».

Οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν ή όχι την Ελλάδα με βάση τα συμφέροντά τους κι αυτό είναι στοιχειώδες για να το παρακάμπτει ένας καθηγητής διεθνών σχέσεων. Όταν ο Βύρων Θεοδωρόπουλος εξηγούσε κάποτε στον Λουξεμβούργιο ομόλογό του την ελληνοτουρκική διένεξη, ο Λουξεμβούργιος του απάντησε: «Η ανάλυσή σας ήταν τέλεια». Άλλα, λοιπόν, ήταν τα κριτήρια των Ευρωπαίων. Η Ελλάδα φταίει που η Τουρκία από τη δεκαετία του 1970 δημιουργεί με τις διεκδικήσεις της διμερή προβλήματα;

7. «...Μα δεν έχει υποχωρήσει καθόλου η ελληνική πλευρά. Θα μπορούσε δηλαδή, εφόσον είναι πιο ισχυρή η Τουρκία, να έχει υποχωρήσει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν υποχώρησε ποτέ η Ελλάδα. Ίσα ίσα εμμένει»

Ο κ. Ηρακλείδης αποκαλύπτεται. Μας λέει ωμά ότι η Ελλάδα έπρεπε να έχει υποχωρήσει, δηλαδή να έχει παραχωρήσει κυριαρχικά της δικαιώματα, επειδή η Τουρκία είναι πιο ισχυρή! Με άλλα λόγια, κατηγορεί την Ελλάδα επειδή δεν υπέκυψε στη λογική της ζούγκλας! Άσε που στην πραγματικότητα η Αθήνα έχει κάνει σε πολλά σημεία υποχωρήσεις.

8. «Αν τους παίρναμε με το καλό τους Τούρκους, θα τους είχαμε στο τσεπάκι μας»

Τι μας λέει ο κ. Ηρακλείδης με αυτή τη φράση; Ουσιαστικά να γίνουμε δορυφόροι της Τουρκίας, να τους καλοπιάνουμε, δηλαδή να τους δίνουμε και κάτι κάθε φορά, για να έχουμε το "θηρίο" χορτάτο και ήρεμο! Πόσες ελληνικές κυβερνήσεις δεν έκαναν φιλικά ανοίγματα στην Άγκυρα (πχ Σημίτη); Τί κατάφεραν; Μόνο να της ανοίξουν την επεκτατική όρεξη.

9. Το 2007 [...] μου είχε πει ένας Τούρκος πρέσβης στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών: «κοιτάχτε, το casus belli είναι απλώς έκφραση. Σημαίνει ότι τα χαλάμε. Αλλά δε σημαίνει ότι θέλουμε να κάνουμε πόλεμο. Και ο Ερντογάν μας έχει πει ότι θα ‘θελε η Βουλή, που είναι η μεγάλη εθνοσυνέλευση, όπως το λένε οι Τούρκοι, να την αποσύρει αλλά δεν ξέρει αν έχει τα κουκιά. Αν έχει τους ψήφους».

Ο καθηγητής σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο! Επικαλείται μια ανεπίσημη συζήτηση με έναν Τούρκο πρέσβη και κάνει σημαία την κουβέντα! Όσο δε για τον Ερντογάν, ο κ. Ηρακλείδης πιάνεται παντελώς αδιάβαστος, εκτός κι αν συνειδητά διαστρέφει την πραγματικότητα. Για πολλά χρόνια το κόμμα του Ερντογάν είχε άνετη πλειοψηφία στη Βουλή κι αν ήθελε θα είχε άρει το casus belli. Όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά και το υπογραμμίζει σε κάθε ευκαιρία. Δεν είναι δυνατόν ο καθηγητής να υποβαθμίζει τόσο αφελώς την επίσημη απειλή πολέμου από ένα κράτος.

Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον καθηγητή ότι το πρόβλημα στην ελληνοτουρκική διένεξη δεν ήταν ποτέ εάν ο ελληνικός εναέριος χώρος θα είναι έξι ή δέκα μίλια, αν και από το 1931 μέχρι το 1974 η Άγκυρα δεν είχε ποτέ διαμαρτυρηθεί για την αναντιστοιχία χωρικών υδάτων και εναερίου χώρου. Η Τουρκία είναι επεκτατική-αναθεωρητική χώρα. Ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα ζητήσει την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.

Αντίθετα, η Ελλάδα είναι χώρα status quo. Αν ήταν επιθετική, όπως πιστεύει ο κ. Ηρακλείδης, τότε πως γίνεται να βάζει τόσο νερό στο κρασί της στις συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο για την οριοθέτηση ΑΟΖ; Τί άραγε είναι το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης, που αγνοεί Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο και Κρήτη και το οποίο έχει καταδικαστεί από τους πάντες στη διεθνή σκηνή;

Πολλοί θεωρούν ότι ο Ηρακλείδης είναι στη γραμμή Ροζάκη-Ντόκου. Δεν ισχύει αυτό. Ο κ. Ηρακλείδης πάει πολύ πιο πέρα και από τον ομοϊδεάτη του κ. Ιωακειμίδη. Πως είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να εμπιστευθεί την επίλυση συγκρούσεων με την Τουρκία σε ανθρώπους που ηδονίζονται να παίρνουν τη θέση του αντιπάλου, εάν όχι εχθρού; Αυτό δεν είναι επιστήμη dear professor, είναι ιδεοληπτικός φανατισμός που σε τυφλώνει και μάλιστα σε βαθμό που κάνει εμένα τον άλλοτε φοιτητή σου να αναρωτιέμαι από που πηγάζει...

πηγή

Σοβαρές καταγγελίες για υπαναχώρηση της κυβέρνησης από την ευεργετική συμμαχία με τη Γαλλία.

Σοβαρότατα ερωτήματα δημιουργεί η πληροφορία για την μυστηριώδη ακύρωση της στρατηγικής συμφωνίας με την Γαλλία, λίγο πριν την πρόσφατη σύνοδο κορυφής.
Η δημοσιογραφική έρευνα δείχνει μια ανεξήγητη υπαναχώρηση της κυβέρνησης από μια συμφωνία που θα έμενε στην ιστορία ως η πλέον επωφελής που έγινε ποτέ με ευρωπαϊκη χώρα.

Μία συμφωνία της οποίας η αγορά φρεγατών ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι. Η μεγάλη εικόνα θέλει την Ελλάδα και την Γαλλία να υπογραφούν μία συμφωνία κοινής και ενιαίας άμυνας αλλά και στρατιωτικής δράσης, βασισμένης μάλιστα για πρώτη φορά στην συνθήκη της Ευρωπαικής Ένωσης και συγκεκριμένα στο άρθρο 42, παράγραφος 7! Δηλαδή την συνθήκη κοινής ευρωπαΐκής άμυνας σε περίπτωση απειλής!

Η συμφωνία ήταν πραγματικά υποδειγματική και η Ελλάδα θα αποκτούσε αυτόματα γαλλική στρατιωτική προστασία και μόνιμη στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας στην ελληνική επικράτεια και ειδικά στο Αιγαίο. Μιλάμε σαφώς για ελλιμενισμό γαλλικών πολεμικών πλοίων σε ελληνικά λιμάνια που θα υπεδείκνυε η Αθήνα. Πλέον τουλάχιστον μιας φρεγάτας που θα παραδίδετο άμεσα στο Ελληνικό ΠΝ, μεχρι την παράδοση των Belharra.

Υπάρχει όμως άλλο ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο σε αυτό το προσχέδιο της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Ήταν η ενεργοποίηση για πρώτη φορά του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, για την προστασία της Ελλάδας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Είναι το άρθρο του οποίου την ενεργοποίηση για τα ελληνοτουρκικά, προσπαθεί να ακυρώσει η Τουρκία εδώ και δεκαετίες!

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της κοινής στρατιωτικής συμφωνίας – συμμαχίας, η Ελλάδα θα παρείχε στρατιωτική συνδρομή στις επιχειρήσεις της Γαλλίας στην Δυτική Αφρική. Πρόκειται για άλλο ένα εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι, πρωτόγνωρο για την έως τώρα συμμαχική δράση της Ελλάδας, που θα της έδινε οπωσδήποτε στρατηγικό πλεονέκτημα, διεθνοποιώντας την στρατιωτική της παρουσία προς όφελος λαών που μαστίζονται από την δράση ισλαμικών τρομοκρατικών ομάδων.

Αυτό το εξαιρετικό σχέδιο φαίνεται ότι ναυάγησε ανεξήγητα με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, λίγες ημέρες πριν από τη σύνοδο κορυφής. Ήταν μάλιστα τόσο άθλια η κυβερνητική διαχείριση, που η ελληνική πλευρά πραγματικά εξαφανίστηκε από τις διαπραγματεύσεις, ενώ ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενώ είχε συμφωνήσει να προσέλθει στη σύνοδο μέσω Παρισιού, μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν, χάθηκε από προσώπου γης.

Με αποτέλεσμα μία χώρα που μπορούσε να αποτελέσει ευεργετικό σύμμαχο, να μετατραπεί σε εξοργισμένο εταίρο. Διότι οι Γάλλοι πραγματικά δεν μπορούν να κατανοήσουν την ανεξήγητη υπαναχώρηση της ελληνικής πλευράς, ενώ είναι πεπεισμένοι πως δεν πρόκειται για θέμα οικονομικής διαχείρισης.

Και το ερώτημα είναι πλέον, ποιος έχει τέτοια δύναμη να πιέζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να τον οδηγεί σε τέτοια ολέθρια μονοπάτια. Ποιό αόρατο χέρι στερεί από την Ελλάδα αυτό το ατσάλινο δίκτυ προστασίας που θα έκανε την Τουρκία να αναθεωρήσει όλη την επεκτατική της πολιτική; Ο ελληνικός λαός απαιτεί απαντήσεις.