Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, ο μεγάλος Ελληνας, βιομήχανος, επιστήμονας ερευνητής, πολιτικός και οραματιστής, άφησε την τελευταία πνοή του και έτσι έκλεισε και «βιολογικά» το κεφάλαιο «ΧΡΩΠΕΙ», μία βιομηχανία η οποία σε μία οποιαδήποτε άλλη χώρα θα γινόταν η «μήτρα» χημικών, πολεμικών και ενεργειακών βιομηχανιών και βιομηχανιών τροφίμων, που θα άλλαζαν την μοίρα της ίδιας της χώρας.
Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938, τελείωσε το Γυμνάσιο Αναβρύτων και σπούδασε χημικός στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης και του Ντάρμστατ.
Απέκτησε την «Χρωματουργίας Πειραιώς» γνωστότερης και σαν «ΧΡΩΠΕΙ», που εξελίχθηκε σαν κλάδος της χημικής βιομηχανίας ύστερα από την εργαστηριακή ανακάλυψη από την ομάδα που συντόνισε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, της ανιλίνης, παραγώγου του άνθρακα, υλικού που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών, οι οποίες υποκατέστησαν τα φυσικά χρώματα κυρίως στην κλωστοϋφαντουργία.
Στην συνέχεια και υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του εκλιπόντος, η εταιρία απέκτησε παγκόσμιες πατέντες για παυσίπονα όπως Kalmol, Algon κ.α.
Ειδικεύτηκε στην αναπτυξιακή έρευνα και τεχνολογία, ενώ - μεταξύ άλλων - κατασκεύασε τα πρώτα ελληνικά όπλα μετά το 1974, από υποπολυβόλα μέχρι... βαλλιστικούς πυραύλους, υπακούοντας την προτροπή του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ προς την ελληνική βιομηχανία να σχεδιάσει και να παράγει σε συνεργασία με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας οπλικά συστήματα!
Είχε μάλιστα αρχίσει τον σχεδιασμό βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς. Στα εργαστήρια της η ΧΡΩΠΕΙ συνέθεσε και το προωθητικό υγρό πυραύλων υδραζίνη, το οποίο έδινε υψηλές ταχύτητες με χαμηλό ρυθμό καύσης, άρα μεγάλη ακτίνα δράσης αλλά η παραγωγή σταμάτησε κατόπιν υπόδειξης του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Πολλοί τότε μίλησαν για «ξένο δάκτυλο».
Ο Σοφιανόπουλος δεν σταμάτησε: Στα ναυπηγεία Αυλίδος σχεδίασε και ναυπήγησε τορπιλακάτους με την προοπτική να μετατραπούν σε πυραυλακάτους, όταν κατασκευαστεί ένα ελληνικό βλήμα επιφανείας-επιφανείας, μια ακόμα προσπάθεια που σταμάτησε για άγνωστους λόγους.
Η ΧΡΩΠΕΙ για λογαριασμό του υπουργείου Εθνικής Αμύνης έφερε σε πέρας υλικό εξαιρετικά υψηλής, για τα δεδομένα της εποχής, τεχνολογίας με άκρως απόρρητη σύμβαση, το οποίο χαρακτηρίστηκε εθνικό θέμα υψίστης ασφάλειας, αλλά ποτέ δεν προσκλήθηκε στις δοκιμές, ενώ το ίδιο το υλικό, ουδέποτε μπήκε στην παραγωγή.
Η σειρά των υποπολυβόλων που είχε κατασκευάσει σε όλες τις δοκιμές αποδείχθηκε ανώτερο σε ταχύτητα βολής και σε ευθυβολία από το γερμανικό ΜP5, αλλά δεν αγοράστηκε από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το οποίο προτίμησε να ενισχύσει την τότε ΕΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Οπλων) η οποία είχε συνάψει σχετική σύμβαση με την γερμανική Heckler and Koch για την παραγωγή του ΜΡ5.
Αλλά η φιλοπατρία και το ερευνητικό πνεύμα του δεν περιορίστηκαν μόνο στην έρευνα και τον σχεδιασμό όπλων και υλικών. Επεκτάθηκαν και στους τομείς που κάνουν πραγματικά ανεξάρτητο ένα κράτος: Το 1972 απέδειξε ότι η σόγια ευδοκιμεί στη χώρα μας αλλά οι προσπάθειες για βιομηχανική εκμετάλλευση δεν ευοδώθηκαν καθώς κεντρική πολιτική ήταν η ενίσχυση των κτηνοτρόφων και η προσπάθεια τερματίστηκε το 1975
Τότε κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο παρασκευής πρωτεϊνούχων αλεύρων υψηλής περιεκτικότητας σε οξέα. Την τεχνολογία ζήτησε εκτός των άλλων κρατών και η Βουλγαρία με ανταλλαγή τεχνολογίας παραγωγής κιτρικού οξέος, αλλά το κράτος δεν επέτρεψε τη συνεργασία αυτή και διέταξε το κλείσιμο του εργοστασίου.
Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, το 1977 προχώρησε σε δοκιμαστική γεώτρηση και κτύπησε κοίτασμα πετρελαίου στο Κερί Ζακύνθου.
Η κατάληξη: Του ασκήθηκε ποινική δίωξη μετά από μήνυση του τότε υπουργείου Βιομηχανίας για «Έρευνες χωρίς άδεια» παρόλο που είχε πάρει δύο άδειες γι' αυτό τον σκοπό!
Είναι ακριβώς το ίδιο κοίτασμα το οποίο αδειοδοτήθηκε για την διενέργεια γεωτρήσεων, τώρα, αλλά ακόμα περιμένουμε να αρχίσουν οι γεωτρήσεις,
Κατόπιν όλων αυτών παραιτήθηκε από τη διοίκηση της ΧΡΩΠΕΙ (η εταιρεία στις αρχές του 1980 εντάσσεται στις προβληματικές επιχειρήσεις καθώς όλες οι ερευνητικές συμβάσεις που είχε υπογράψει με το ελληνικό κράτος ακυρώθηκαν και κλείνει οριστικά λίγα χρόνια αργότερα).
Τότε αντιλήφθηκε ότι το πρόβλημα ήταν καθαρά πολιτικό και προσπάθησε γράφοντας βιβλία και κάνοντας εκπομπές σε μικρής εμβέλειας ραδιοτηλεοπτικά μέσα να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.
Επίσης, το 1981 ίδρυσε το Κόμμα του Ελληνισμού, με το οποίο συμμετείχε ανεπιτυχώς σε εκλογικές αναμετρήσεις. Από το 1990 αφιερώθηκε στο ζήτημα των πανωτοκίων, τα οποία ευθύνονταν για την καταστροφή της δικής του και εκατοντάδων άλλων ελληνικών βιομηχανιών, για τα οποία τελικά ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε μόλις το 1997 ότι είναι παράνομα.
Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος συμμετείχε για πολλά χρόνια στους ελληνικούς αγώνες αυτοκινήτων με μεγαλύτερη επιτυχία του την κατάκτηση του πανελλήνιου πρωταθλήματος ταχύτητας το 1968 και του πρωταθλήματος Ράλι το 1973 με το ψευδώνυμο «ΕΙΠΩΡΧ». Είχε παντρευτεί την γνωστή ηθοποιό Τζένη Ρουσσέα, με την οποία χώρισαν χρόνια αργότερα έχοντας αποκτήσει μια κόρη, την Έλλη.
Δυστυχώς για τον ίδιο, ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος ήταν ευφυής, μορφωμένος, πολυτάλαντος και πολυπράγμων και πάνω απ΄όλα πατριώτης, αλλά γεννήθηκε στην Ελλάδα.
Το γεγονός ότι δεν δίστασε να θυσιάσει τα προσωπικά του συμφέροντα, παλεύοντας για το καλό της πατρίδας, ήταν το κρίσιμο «πρόβλημα» που τον οδήγησε στην καταστροφή.
ΠΗΓΉ
.png)
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
..webp)
.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
