Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

                                 ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΣΑΣ Ο Ε΄

ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΕΣ... ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!

Α. ΓΕΝΙΚΑ
Στις 19 Μαρτίου 1819 ο ανώτατος υπάλληλος του σουλτάνου, πατριάρχης των Ρωμαίων Γρηγόριος ο Ε΄, έχοντας το βαθμό του πασά τριών ιππουρίδων, όπως και ο Ιμπραήμ της Αιγύπτου, και αφού μέχρι τότε είχε προσφέρει τα μέγιστα στο σουλτάνο (τιμήθηκε από τον Σελήμ τον Γ΄ για την προσφορά του στην αυτοκρατορία, οργανώνοντας την άμυνα της Κωνσταντινούπολης κατά των Αγγλων) και αφού μέχρι τότε είχε ήδη παραδόσει το Ρήγα στους Τούρκους, είχε αφορίσει τα βιβλία του, είχε γράψει την "Πατρική Διδασκαλία" πλαστογραφώντας άλλον πατριάρχη, αποφάσισε να επέμβει δυναμικά και σε άλλα θέματα που άπτονταν του ελληνισμού.

Ηταν η εποχή που οι Ελληνες, επηρεασμένοι από το κίνημα του διαφωτισμού, άρχισαν να βαφτίζουν τα παιδιά τους με ελληνικά ονόματα, αδιαφορώντας για τα εβραϊκά και ρωμαϊκά "χριστιανικά" ονόματα. Αυτή η ενέργεια, εξόργισε το πατριαρχείο και το συγκεκριμένο τουρκοϋπάλληλο πατριάρχη, με αποτέλεσμα το Μάρτιο του 1819 να στείλει μια εγκύκλιο με την οποία καταδικάζει και ουσιαστικά απαγορεύει τη ονοματοδοσία με ελληνικά ονόματα.

Οι λόγοι που ο τουρκορθόδοξος πατριάρχης των Ρωμαίων προέβηκε στην ενέργεια αυτή μπορούν να συνοψιστούν στους παρακάτω:

1. Με την επιλογή των ελληνικών ονομάτων φαίνεται μια στροφή των Ελλήνων στην εθνική τους ταυτότητα, γεγονός που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις ιδέες, τις πρακτικές και τα συμφέροντα του πατριαρχείου, που για αιώνες είχε πολεμήσει λυσσαλέα για την αποβολή του ονόματος "Ελληνας" και όχι μόνο για θρησκευτικούς λόγους, θεωρώντας έτσι την ελληνική ονοματοδοσία εχθρική προς το ίδιο το πατριαρχείο και ό,τι αυτό αντιπροσώπευε.

2. Με την επιλογή ελληνικών ονομάτων, ήταν φανερό πως οι ραγιάδες Ρωμιοί ξαναγίνονταν Ελληνες και ως τέτοιοι σίγουρα θα ετοίμαζαν και κάποιο επαναστατικό κίνημα, βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο τα συμφέροντα του πατριαρχείου που ήταν συνυφασμένα με τα συμφέροντα του σουλτάνου.

3. Οποιοδήποτε κίνημα γινόταν, αυτό ενδεχομένως θα στρεφόταν όχι μόνον κατά των Οθωμανών αλλά και κατά της θεοκρατίας, όπως συνέβηκε σε άλλες χώρες, θεωρώντας τη θεοκρατία δεκανίκι της κοσμικής τυραννίας.

Μάλιστα, ο Δημήτρης Φωτιάδης μας πληροφορεί ότι ο Αλή Πασάς κατάλαβε πως κάτι μαγειρεύεται, απ'αυτό ακριβώς το γεγονός της ελληνικής ονοματοδοσίας. Ετσι, φαίνεται να έχει πει "Εσείς οι Ρωμιοί, μπρε, κάτι μεγάλο έχετε στο νου σας. Δεν βαφτίζετε πια τα παιδιά σας Γιάννη, Πέτρο, Κώστα, παρά Λεωνίδα, Θεμιστοκλή, Αριστείδη. Σίγουρα κάτι μαγειρεύετε" (Δημήτρης Φωτιάδης, "Η Επανάσταση του 21", τόμος πρώτος, σελίδα 182, εκδόσεις «Μέλισσα», Αθήνα 1971.)

Η εγκύκλιος του Γρηγορίου πασά του Ε΄ που αφορά την απαγόρευση των ελληνικών ονομάτων αποτελεί τμήμα της εγκυκλίου που αφορίζει τις επιστήμες, τις οποίες ονομάζει "σατανικές", τους καθηγητές "στρεβλόχειλους" ενώ την εκπαίδευση "διεφθαρμένη".

Β. ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ
1. Η ελληνική ονοματοθεσία είναι "απροσφυής" και "ανάρμοστη".
2. Τα ελληνικά ονόματα είναι "άχρηστα" και "άκαιρα"
3. Πρέπει να παίρνουν οι Ελληνες ιουδαϊκά-χριστιανικά ονόματα ... για να τους προσέχει ο άγγελός τους και να τους ακούει αν του ζητάνε κάτι.
4. Το να βαφτίζουν οι Ελληνες τα παιδιά τους με ελληνικά ονόματα αποτελεί ... καινοτομία(!) ενώ το να χρησιμοποιούν τα ιουδαϊκά είναι ... παράδοση(!!)
5. Το να προτιμούν οι Ελληνες ελληνικά ονόματα (π.χ. Μιλτιάδης) είναι καταφρόνησις των χριστιανικών ονομάτων (π.χ. του Μαλαχία)

Γ. Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
"Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της Χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος· όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους ιερείς των ενοριών σας και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, διά να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αυτή, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδεν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις τος εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ'αυτής εορταζομένων Αγίων, διά να ήναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τας μετά πίστεως επικλήσεις. Γιγκώσκοντες δε κοινώς την εκκλησιαστικήν ημών προστασίαν και αένναον και ετοίμην εις διατήρησιν απαράτρεπτον των προταθέντων, οφείλετε θαρρούντως ν' αναγγέλλητε εν παντί καιρώ και να δηλοποιείτε εν γραφή αληθείας τα διατρέχοντα..."

αωιθ΄ κατά μήνα Μάρτιον

(Συντακτης του κειμενου ειναι ο εκπαιδευτικος Κωνσταντινος Θεοδωριδης)


Αρχική σελίδα