Οι 25 κανόνες της παραπληροφόρησης

Ολυμπιάδα, τα τελευταία δύο χρόνια βλέποντας την τεράστια εκστρατεία παραπληροφόρησης που έχουν επιδωθέι τα ΜΜ”Ε”, με ώθησαν να ερευνήσω το ζήτημα λίγο παραπάνω και να βρω τις κατηγορίες στις οποίες ανήκουν οι τακτικές, όχι μόνο των ΜΜ”Ε” αλλά και των πολιτικών και ολόκληρου του συστήματος προπαγάνδας που θα ζήλευε ακόμα και ο Γκέμπελς. Το κείμενο βασίστηκε επάνω σε αυτό το κείμενο, και στο τέλος κάθε μεθόδου πρόσθεσα μερικά εγχώρια παραδείγματα που μου έρχονταν στο μυαλό. Εάν το βρεις ενδιαφέρον, δημοσίευσέ το, προκειμένου να μάθει ο κόσμος να αναγνωρίζει πιο εύκολα τις τακτικές παραπληροφόρησης ποου του πλασάρουν ως αλήθεια. Επειδή δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα τηλεόραση, δεν μου έρχονται //////////////////παραδείγματα για όλες τις κατηγορίες. Αν βρεις, πρόσθεσέ το, ή σαν μία εγκεφαλική άσκηση μπορούν οι αναγνώστες σου στα σχόλια.

Οι 25 Κανόνες της Παραπληροφόρησης.

1. Δεν βλέπω κακό, δεν ακούω κακό, δεν μιλάω για το κακό. Ανεξάρτητα από το τι ξέρετε, μην το συζητάτε – ειδικά εάν είσαστε δημόσιο πρόσωπο, παρουσιαστής ειδήσεων κλπ. Εάν δεν αναφερθεί τότε δεν υπάρχει, και έτσι δεν θα χρειαστεί ποτέ να αντιμετωπίσετε τα γεγονότα. (βλ. κατηγορίες Πάνου Καμμένου για CDS)
2. Γίνετε δύσπιστος και αγανακτισμένος.Αποφύγετε τη συζήτηση βασικών θεμάτων και αντιθέτως επικεντρωθείτε σε παράπλευρα ζητήματα, τα οποίαμπορούν να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να παρουσιάσουν το ζήτημαως κάτι που προσβάλει και θίγει κάποιο ιερό και απαραβίαστο μιας ομάδας ή μιας ιδέας. Αυτό είναι επίσης γνωστό και ωςτο “Πώς τολμάς!” τέχνασμα. (βλ. Χασαπόπουλο να αγανακτεί με την προσβολή του ιερού της παρέλασης εδώ:



3. Δημιουργήστε κινδυνολογικές φήμες.Αποφύγετε την συζήτηση των πραγματικών θεμάτων με το να αναφέρεστε σε όλες τις κατηγορίες που σας προσάπτουν ως ανυπόστατες και ως απλές φήμες. Διάφοροι άλλοι υποτιμητικοί όροι, οι οποίοι αποκλείουν την αλήθεια,
μπορεί να φανούν χρήσιμοι. Αυτή η μέθοδος λειτουργεί ιδιαίτερα αποδοτικά όταν υπάρχει σιγή από την μεριά των ΜΜΕ (ομερτά), καθώς ο μόνος τρόπος που το κοινό μπορεί να μάθει τα γεγονότα είναι μέσω τέτοιων «αμφισβητήσιμων φημών». Εάν μπορείτε να συσχετίσετε το υπάρχον υλικό με το Ίντερνετ, χρησιμοποιήστε αυτή τη συσχέτιση προκειμένου να ισχυροποιήστε τα λεγόμενά σας περί «ανυπόστατων φημών», που δεν έχουν καμία απολύτως βάση. (βλ. σκάνδαλο CDS – «Μέχρι πριν λίγους μήνες δεν ήξερα τι είναι τα CDS. Όλα αυτά είναι θεωρίες συνομωσίας» ΓΑΠ.



4. Χρησιμοποιήστε σαθρά επιχειρήματα.Βρείτε, ή δημιουργείστε, ένα στοιχείο της επιχειρηματολογίας του αντιπάλου σας που να μπορείτε να το αντικρούσετε εύκολα προκειμένου να φανείτε εσείς ως ο καλός και ο αντίπαλός σας ως ο κακός της υπόθεσης. Είτε δημιουργήστε ένα ζήτημα που να μπορείτε να ισχυριστείτε με ασφάλεια πως υπάρχει, με βάση την ερμηνεία που δίνετε στον αντίπαλο (ή στα επιχειρήματά του, ή στην κατάσταση), είτε επιλέξτε την πιο αδύναμη πλευρά των πιο αδύναμων κατηγοριών. Ενισχύστε και μεγεθύνετε την σημαντικότητά τους και καταστρέψτε τις, με έναν τρόπο που να φαίνεται πως καταρρίπτει όλες τις κατηγορίες, αληθινές και ψεύτικες μαζί, ενώ παράλληλα αποφύγετε οποιαδήποτε συζήτηση των πραγματικών ζητημάτων.
5. Παραμερίστε τους αντιπάλους σας, αποκαλώντας τους με διάφορους χαρακτηρισμούς και γελοιοποιήστε τους.Αυτό ονομάζεται επιχείρημα «ενάντια στο άτομο», αν και διάφορες άλλες μέθοδοι υπάρχουν ως παραλλαγές αυτής της προσέγγισης. Συσχετίστε τους αντιπάλους σας με αντιδημοφιλείς χαρακτηρισμούς όπως «σαλταρισμένους», «δεξιούς», «αριστερούς», «φασίστες», «κομμουνιστές», «συνομοσιολόγους», «θρησκόληπτους», «ρατσιστές», «ακραίους», «αναρχικούς», «κολλημένους», και ούτω καθ’ εξής. Αυτό κάνει τους υπόλοιπους να αποφύγουν να συμπαρασταθούν στον αντίπαλό σας, από φόβο μην χαρακτηριστούν και αυτοί το ίδιο, κι έτσι εσείς αποφεύγετε να αντιμετωπίσετε το ζήτημα.



6. Χτύπα και φύγε. Σε οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση, κάνε μια σύντομη επίθεση στον αντίπαλό σου και στην συνέχεια κάν’ την «λαγός» προτού σου δοθεί απάντηση, ή απλά αγνόησε οποιαδήποτε απάντηση. Αυτό λειτουργεί εξαιρετικά αποδοτικά στο Ίντερνετ και σε γράμματα προς εφημερίδες και περιοδικά, όπου μπορείς να αποκτάς συνεχώς νέες ταυτότητες χωρίς να χρειάζεται να εξηγείς την λογική σου πίσω από την κριτική που ασκείς – απλά πραγματοποίησε μια κατηγορία ή μια άλλη επίθεση, χωρίς ποτέ να μιλάς για το θέμα, και χωρίς ποτέ να απαντάς σε οποιοδήποτε αντίλογο, διότι αυτό θα τιμούσε την άποψη του αντιπάλου. (βλ. επιστολή των τριών «δελφίνων»)
7. Αμφισβήτησε τα κίνητρα.Παραμόρφωσε ή ενίσχυσε οποιοδήποτε στοιχείο προκειμένου να υπονοήσεις ότι ο αντίπαλός σου δρα με βάση προσωπικούς μυστικούς σκοπούς ή άλλες εξαρτήσεις. Έτσι αποφεύγεις την συζήτηση των πραγματικών θεμάτων και ωθείς τον κατήγορό σου σε αμυντική θέση. (βλ. ότι όλοι οι διαδηλωτές είναι υποστηρικτές του «ΣΥΡΙΖΑ»)
8. Επικαλέσου την αυθεντία. Ισχυρίσου ότι είσαι ή ότι έχεις σχέση με κάποιον που είναι αυθεντία πάνω σε αυτό το θέμα, και παρουσίασε τα επιχειρήματά σου με αρκετό «στόμφο» και «διαπιστευτήρια» προκειμένου να δείξεις ότι είσαι «κάποιος που ξέρει», και απλά πες ότι δεν είναι έτσι, χωρίς να συζητάς τα πραγματικά ζητήματα, χωρίς να αποδεικνύεις το γιατί και χωρίς να επικαλείσαι εξακριβώσιμεςπηγές.
9. Παίχ’ το χαζός. Οποιαδήποτε απόδειξη ή λογικό επιχείρημα και αν προσκομίσουν, απόφυγε να συζητάς τα ζητήματα, ισχυριζόμενος ότι δεν έχουν αξιοπιστία, προσπάθησε να μην βγάζουν νόημα τα λεγόμενά σου, να μην καταλήγουν πουθενά, να μην υποστηρίζουν κάποιο συμπέρασμα και μην παρέχεις οποιαδήποτε απόδειξη. Συνδύασε αυτές τις τεχνικές για μέγιστο αποτέλεσμα. (βλ. όλες τις ομιλίες του ΓΑΠ)
10. Συσχέτισε τις κατηγορίες εναντίον σου με παλιά νέα. Ένα παράγωγο της τακτικής του σαθρού επιχειρήματος είναι και το ακόλουθο: Σε οποιοδήποτε προβεβλημένο ζήτημα μεγάλης κλίμακας, κάποιος θα αναφέρει κατηγορίες, οι οποίες θα είναι εύκολα αντιμετωπίσιμες. Όπου μπορεί να προβλεφθεί, βάλε κάποιον από την πλευρά σου να χρησιμοποιήσει την τακτική του σαθρού επιχειρήματος και αντιμετώπισέ το νωρίς, ως μέρος των αρχικών σχεδίων έκτακτης ανάγκης. Μετέπειτα κατηγορίες, ανεξαρτήτως εγκυρότητας ή νέων στοιχείων, μπορούν συνήθως να συσχετιστούν με τις αρχικές κατηγορίες και να απορριφθούν σαν να επρόκειτο για αναμάσηση, χωρίς έτσι να χρειάζεται να αντιμετωπίσεις τις καινούριες κατηγορίες – και είναι ακόμα καλύτερο εάν ο αντίπαλος συνδέεται με την πηγή των αρχικών κατηγοριών.
11. Δημιούργησε εφεδρικές θέσεις και στηρίξου σε αυτές. Χρησιμοποιώντας ένα έλασσον ζήτημα ή μία λεπτομέρεια των γεγονότων, παίχ’ το «μάρτυρας» και «ομολόγησε» με ευθύτητα πως έγινε ένα αθώο λαθάκι, από απροσεξία – αλλά οι αντίπαλοί σου άδραξαν την ευκαιρία και ισχυρίζονται ότι έχεις μεγαλύτερη υπαιτιότητα, ισχυρισμοί όμως που απλά «δεν στέκουν». Άλλοι μπορούν να το υποστηρίξουν αυτό, εκ μέρους σου, αργότερα. Εάν γίνει σωστά, τότε με αυτή την τακτική μπορείς να κερδίσεις συμπάθεια και σεβασμό επειδή «παραδέχτηκες τα λάθη σου», χωρίς να χρειαστεί έτσι να αντιμετωπίσεις τις πιο σοβαρές κατηγορίες.
12. Τα αινίγματα δεν έχουν λύση.Βασιζόμενος στο σύνολο των γεγονότων γύρω από το έγκλημα καθώς και στην πληθώρα προσώπων και γεγονότων, περίγραψε την όλη υπόθεση ως εξαιρετικά πολύπλοκη και αδύνατη να διευκρινιστεί. Αυτό κάνει αυτούς που υπό άλλες συνθήκες θα παρακολουθούσαν το θέμα, να χάσουν το ενδιαφέρον τους πιο γρήγορα, χωρίς να χρειαστεί να ασχοληθούν με τα πραγματικά ζητήματα.
13. Λογική της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Απόφυγε την συζήτηση των ζητημάτων με το να συλλογίζεσαι αντίστροφα, με μία φαινομενική επαγωγική λογική, αλλά με τρόπο που να αποφεύγεις οποιοδήποτε αδιάσειστο γεγονός.
14. Απαίτησε ολοκληρωμένες λύσεις.Απόφυγε τα ζητήματα με το να ζητάς από τους αντιπάλους σου να λύσουν το πρόβλημα ολοκληρωμένα και εντελώς, ένα σχέδιο που δουλεύει τέλεια με καταστάσεις που εμπίπτουν στον 10οκανόνα. Γνωστή και ως μέθοδος «Και τι προτείνεις, δηλαδή;».
15. Προσάρμοσε τα γεγονότα σε διαφορετικά συμπεράσματα. Αυτό απαιτεί δημιουργική σκέψη, εκτός και εάν το έγκλημα είχε σχεδιαστεί με έτοιμα συμπεράσματα έκτακτης ανάγκης.
16. Εξαφάνιση αποδεικτικών στοιχείων και μαρτύρων. Εάν δεν υπάρχει, τότε δεν ισχύει, και δεν θα χρειαστεί να ασχοληθείς μαζί του. (βλ. επιστολές προς ΔΝΤ)
17. Άλλαξε το θέμα. Συνήθως με τη βοήθεια και κάποιας άλλης μεθόδου της λίστας, βρες έναν τρόπο να αλλάξεις την πορεία της συζήτησης με εριστικά ή αμφιλεγόμενα σχόλια, με την ελπίδα να στρέψεις την προσοχή σε ένα νέο, πιο αντιμετωπίσιμο θέμα. Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά με συνομιλητές σου που θα «συζητήσουν» μαζί σου επάνω στο καινούριο θέμα και θα πολώσουν την κουβέντα προκειμένου να αποφευχθεί η συζήτηση πιο σημαντικών θεμάτων. (βλ. όλα τα πάνελ Πρετεντέρη κλπ)
18. Τσιγκλήστε, Ανταγωνιστείτε και Τσαντίστε τους Αντιπάλους. Εάν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε άλλο, μεταχειριστείτε και χλευάστε τους αντιπάλους σας προκαλώντας τους να σας απαντήσουν με βάση το συναίσθημα, πράγμα που θα τους κάνει να φανούν ανόητοι και με υπερβολικά κίνητρα, και γενικά θα καταστήσουν τα λεγόμενά τους λιγότερο συνεκτικά. Όχι απλά θα αποφύγετε να συζητήσετε τα σοβαρά θέματα, αλλά ακόμα και εάν η συναισθηματική απάντηση των αντιπάλων σας αναφέρεται στο θέμα, μπορείτε να τα αποφύγετε περεταίρω εστιάζοντας στο «πόσο ευαίσθητοι είναι στην κριτική».
19. Αγνοήστε τις υπάρχουσες αποδείξεις, απαιτείστε αδύνατες αποδείξεις. Αυτή είναι πιθανόν μια παραλλαγή της τεχνικής «παίχ’ το χαζός». Ανεξάρτητα από το υλικό που παρουσιάζεται από τον αντίπαλό σας σε δημόσιες συζητήσεις, ισχυριστείτε ότι είναι άσχετο με την υπόθεση και απαιτείστε αποδείξεις που να είναι αδύνατον να τις βρει ο αντίπαλος (μπορεί να υπάρχουν αλλά να μην είναι στη διάθεσή του, ή μπορεί να είναι κάτι που να ξέρετε ότι είναι κρυφά στην κατοχή σας, ή κατεστραμμένο). Προκειμένου να αποφύγετε εντελώς την συζήτηση, μπορεί να χρειαστεί να αρνηθείτε ως έγκυρες πηγές βιβλία, ηχητικά αποσπάσματα, βίντεο κλπ, ή να αρνηθείτε πως δηλώσεις από την κυβέρνηση ή άλλες αρχές έχουν οποιαδήποτε σημασία ή είναι σχετικές.
20. Ψευδή στοιχεία. Όταν γίνεται, εισάγετε νέα στοιχεία ή ενδείξεις σχεδιασμένες και κατασκευασμένες έτσι ώστε να αντιτίθενται με την θεωρία του αντιπάλου. Αυτά, είναι χρήσιμα εργαλεία προκειμένου να αδρανοποιήσετε ευαίσθητα θέματα ή να εμποδίσετε την εξαγωγή συμπερασμάτων. Αυτό δουλεύει ιδανικά όταν το έγκλημα έχει σχεδιαστεί με σενάρια εκτάκτου ανάγκης κατά νου, και τα γεγονότα δεν μπορούν να διαχωριστούν εύκολα από τα ψευδή κατασκευάσματα. (βλ. ψευδή στοιχεία ΕΛΛΣΤΑΤ – μέχρι τουλάχιστον την ώρα που αποκαλύφθηκε η συγκεκριμένη απάτη)
21. Συγκαλέστε μία Ειδική Επιτροπή, Ειδικό Εισαγγελέα, ή άλλο εξουσιοδοτημένο ερευνητικό σώμα.Ανατρέψτε την διαδικασία προς όφελός σας και εξουδετερώστε αποτελεσματικά όλα τα ευαίσθητα θέματα χωρίς ανοικτή συζήτηση. Μόλις συγκληθεί το σώμα, οι αποδείξεις και οι μαρτυρίες απαιτείται να είναι μυστικές. Για παράδειγμα, εάν έχετε με το μέρος σας τον ειδικό εισαγγελέα, μπορείτε να διασφαλίσετε ότι όλες οι μαρτυρίες και οι καταθέσεις θα παραμείνουν για πάντα μυστικές και μη διαθέσιμες σε μελλοντικούς ερευνητές. Μόλις επιτευχθεί μία ευνοϊκή ετυμηγορία (συνήθως, αυτή η τεχνική εφαρμόζεται προκειμένου να αθωωθεί ο ένοχος, αλλά μπορεί και να χρησιμοποιηθεί για να ενοχοποιηθεί ένα θύμα), το θέμα μπορεί να θεωρηθεί και επισήμως λήξαν. (βλ. όλες τις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής -υποβρύχια, μήζενς κλπ)
22. Κατασκευάστε μια νέα αλήθεια.Κατασκευάστε τους δικούς σας εμπειρογνώμονες, ερευνητικές ομάδες, συγγραφείς, καθηγητές, αρχηγούς ή επηρεάστε τους ήδη υπάρχοντες που είναι πρόθυμοι να σφυρηλατήσουν νέους δρόμους μέσω επιστημονικής, ερευνητικής, ή κοινωνικής έρευνας, η οποία θα καταλήγει υπέρ σας. Με αυτόν τον τρόπο, εάν θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθείτε στα ζητήματα, να μπορείτε να το κάνετε με κύρος. (βλ. διακήρυξη διακεκριμένων καθηγητών υπέρ μεσοπρόθεσμου)
23. Δημιουργείστε πιο μεγάλους αντιπερισπασμούς. Εάν όλα τα παραπάνω δεν αποσπούν την προσοχή από ευαίσθητα ζητήματα, ή προκειμένου να αποφύγετε μεγαλύτερη ανεπιθύμητη κάλυψη από τα ΜΜΕ, γεγονότων που δεν μπορούν να σταματήσουν, όπως δίκες, δημιουργήστε μεγαλύτερες ειδήσεις (ή αντιμετωπίστε τις ως τέτοιες) προκειμένου να αποσπάσετε την προσοχή της μάζας. (βλ. όλες τις ειδήσεις τουSTAR, κλπ)
24. Αποσιωπήστε την κριτική. Εάν οι παραπάνω μέθοδοι δεν σας επιφέρουν την νίκη, σκεφτείτε την απομάκρυνση των αντιπάλων σας από την κυκλοφορία μέσω μίας καθοριστικής λύσης, έτσι ώστε η ανάγκη να αναφερθείτε στα γεγονότα να εκλείψει παντελώς. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με τον θάνατό τους, με σύλληψη και κράτηση, εκβιασμό ή καταστροφή της προσωπικότητάς τους αποκαλύπτοντας πληροφορίες εκβιασμού, με νόμο που να κηρύσσει τις πράξεις τους παράνομες, ή απλά με απλό εκφοβισμό ή άλλες απειλές. (βλ. νόμο ενάντια στην ανωνυμία των μπλογκ, νόμο που κηρύσσει παράνομη την μη πληρωμή διοδίων, απειλές και μηνύσεις προς Πάνο Καμμένο κλπ.)
25. Εξαφανιστείτε. Εάν έχετε υπό την κατοχή σας ζωτικά μυστικά, ή είστε γενικώς υπερβολικά διαφωτισμένος σε ορισμένα ζητήματα και θεωρείτε πως τα πράγματα αγριεύουν, προκειμένου να αποφύγετε τα ζητήματα, κάντε διακοπές σε άγνωστη τοποθεσία. (βλ. ελικόπτερο;)
Σημείωση: Εάν τύχει και μιλήσετε με κάποιον “παράγοντα παραπληροφόρησης” και εφαρμόσει κάποια από τις παραπάνω τεχνικές, τίποτα δεν θα τον αποσυντονίσει περισσότερο από το να του αναφέρετε ποια τεχνική μόλις εφάρμοσε.
Πηγή άρθρου.

Το είδα στον Διαγγελέα
========================================================
Σημείωση ιστολογίου : Μπορείτε ελεύθερα να αναδημοσιεύσετε όποιο κείμενο θέλετε . Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για την αναδημοσίευση κειμένων του ιστολογίου ***ΜΑΚΕΔΩΝ*** , είναι η σαφής αναφορά σ΄αυτό μ΄ενεργό λινκ .

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

« Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Από τη Στρατηγική Κίνηση
στην Οικονομική Λύση»
Α Ο Ζ
Αθήνα, 12 Νοεμβρίου 2011 , 11.00π.μ. - 14.00 μ.μ.
Συνεδριακό Κέντρο Εθνικής Ασφαλιστικής
Λ. Συγγρού 103-105

Θεόδωρος Καρυώτης

Kαθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημιακό
Σύστημα Maryland των ΗΠΑ και ειδικός σε θέματα ΑΟΖ
δεδομένου ότι θεωρείται και ο πατέρας της Ελληνικής
ΑΟΖ. Διδάσκει Μακροοικονομία, Τραπεζική και Διεθνή
Οικονομία. Υπήρξε μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας
στηΔιάσκεψη του ΟΗΕγια το Δίκαιο της Θάλασσας.

Σόλων Κασσίνης

Διευθυντής Ενέργειας στο Υπουργείο Εμπορίου,
Βιομηχανίας και Τουρισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε στη Ζώδια της κατεχόμενης Μόρφου και
διαθέτει πτυχίο Χημικού Μηχανικού, καθώς και τίτλο στη
Διοίκηση Επιχειρήσεων και στο Μάρκετινγκ. Είναι
Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ενέργειας της Κύπρου.

 Νίκος Λυγερός

Στρατηγικός Σύμβουλος και Καθηγητής Γεωστρατηγικής
και Τοποστρατηγικής στην Αστυνομική Ακαδημία, στη
Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στηΣχολή Στρατολογικού,
στηΣχολή Πολεμικής Αεροπορίας και στηΣχολή Εθνικής
Άμυνας, στο Τμήμα Επαγγελματικής Μετεκπαίδευσης
Επιτελών - Στελεχών στην Ελλάδα.



========================================================
Σημείωση ιστολογίου : Μπορείτε ελεύθερα να αναδημοσιεύσετε όποιο κείμενο θέλετε . Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για την αναδημοσίευση κειμένων του ιστολογίου ***ΜΑΚΕΔΩΝ*** , είναι η σαφής αναφορά σ΄αυτό μ΄ενεργό λινκ .

Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»

Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ

Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής. 

Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: " Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. " Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.

Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης. Ο καρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου. Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό). Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται). Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους.

Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση - εγκέφαλος - όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο ...

Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική. Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ' αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία.

Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»

Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.

Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.

Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων. Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού !

Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ.. 

Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.

Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας

Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ' αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·

- Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία ·

- Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ' αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·

- Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική ·

- Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική. 

Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: " αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω ", και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε...

Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.

Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.

Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.

Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε;

Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.

Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν...

- να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.

Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.

- να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ' αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].

Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.

- να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :
πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ...

Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

- να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.

Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.

- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.

- να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.

- να συγχωρούμε: τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.

Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.

Συμπεράσματα

Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα ... Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.

Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.

Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.

Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.

Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ (Jean-Jacques CREVECOEUR).

Πηγή...

πηγή
========================================================
Σημείωση ιστολογίου : Μπορείτε ελεύθερα να αναδημοσιεύσετε όποιο κείμενο θέλετε . Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για την αναδημοσίευση κειμένων του ιστολογίου ***ΜΑΚΕΔΩΝ*** , είναι η σαφής αναφορά σ΄αυτό μ΄ενεργό λινκ .