Όσο περνοῦσαν τὰ χρόνια συνειδητοποιοῦσα ὅτι ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ Ἕλληνα νὰ «ὑβρίζῃ τὰ θεῖα» ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Χριστὸ καὶ φτάνοντας μέχρι τοὺς τελευταίους παπᾶδες, ἐκπροσώπους του στὴ γῆ , καὶ τὰ χριστιανικά τους σύμβολα ,δὲν ἀπαντᾶται πουθενὰ σὲ καμμία ἀνὰ τὴν ὑφήλιο Καθολική, Ὀρθόδοξη, Προτεσταντική, Λουθηριανή, Εὐαγγελικὴ κλπ θρησκευτικὴ κοινότητα. Μικρο-ακρότητες μόνον τοῦ στὺλ «porcamadonna» (γουρουνοπαναγία) ἀπὸ τοὺς γείτονές μας Ἰταλούς, ὅμως καμμία χρήση τοῦ ρήματος γαμῶ, ὄχι βέβαια μὲ τὴν σημασία τοῦ ἔρχομαι εἰς γάμον, ἀλλὰ ἀντιθέτως στὴν τόσο θυμοειδῆ του χρήση καὶ ἔννοια τοῦ βιάζω-ἐπιβάλλομαι διὰ τῆς βίας-ἐξουσιάζω-καθυποτάσσω-διεμβολίζω ἑκουσίως = ἐξευτελίζω-ἀτιμάζω-μειώνω-ταπεινώνω τὸ θῦμα.
Γεώργιος Ἀποστολάκης: Ἕνα, ἀκόμη, γράμμα καλῆς ἀγωνίας γιὰ σένα
-
Τοῦ Γεωργίου Ἀποστολάκη, Ἀντιπροέδρου Ἀρείου Πάγου ἐ.τ.
Φίλε καὶ ἀδελφέ μου, καλὲ καὶ ἀνυποψίαστε.
Ἐσὺ ποὺ ἀπορεῖς καὶ λές: Τί πάθανε ὅλοι αὐτοί, ποὺ φωνάζ...



