Ο Καμμένος γράφει ιστορία !

Την επανασύσταση των ΜΟΜΑ (Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκροτήσεως) ανακοίνωσε από τον Έβρο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, ο οποίος περιόδευσε στις πληγείσες περιοχές και ειδικότερα στα Λαγυνά και τον Πόρο.

Την επανίδρυση των ΜΟΜΑ ανακοίνωσε ο Καμμένος από τον Εβρο Απευθυνόμενος σε πολίτες, ο κ. Καμμένος τόνισε ότι ο στρατός θα βρίσκεται πάντα κοντά στις τοπικές κοινωνίες και θα προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια όταν και όποτε χρειαστεί.

Επίσης, υπογράμμισε, ότι οι επόμενες ΕΣΟ των στρατιωτών που θα κληθούν να εκπληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία θα υπηρετούν ένα διάστημα και στον Έβρο.

Ερωτηθείς για τις δυσκολίες που υπάρχουν στην κυβέρνηση αναφορικά με την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους ο υπουργός είπε «πως η κυβέρνηση αντέχει», θα συνεχίσει και θα ολοκληρώσει με επιτυχία τις προσπάθειες.

Η κατάσταση στον Έβρο τείνει προς μερική εκτόνωση και συμφώνα με τον αντιπεριφερειάρχη Έβρου Δημήτρη Πέτροβιτς υπάρχει μια σταθεροποίηση όσον αφορά την αύξηση της στάθμης των νερών του ποταμού, καθώς τούτα σταδιακά αποσύρονται από τον οικισμό Λαγυνά όπου είχαν πλημμυρίσει περί τα εκατό σπίτια.

Την ίδια ώρα αισιοδοξία υπάρχει και για τον Πόρο, όπου η στάθμη του ποταμού άρχισε να πέφτει.

πηγή

***********************************************

***********************************************

Όλη η Ιστορία του Μηχανικού και της ΜΟΜΑ στην Ελλάδα… Έργα σε όλη την χώρα

Η Ιστορία του Μηχανικού 

(απο την Σελίδα του Γενικού Επιτελείου Στρατού)

Η Σχολή των Ευελπίδων στο Ναύπλιο: Σε αυτήν ενσωματώθηκε το «Σώμα Οχυρωματοποιίας και Αρχιτεκτονικής» μετά την ίδρυση του, την 28η Ιουλίου 1829

Το Μηχανικό συγκροτήθηκε επί του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια την 28η Ιουλίου 1829 και ονομάστηκε “Σώμα Αξιωματικών Οχυρωματοποιίας και Αρχιτεκτονικής” με έδρα το Ναύπλιο. Αποστολή του ήταν η σύνταξη μελετών και σχεδίων για την κατασκευή, συντήρηση και βελτίωση των οχυρωματικών έργων, Στρατιωτικών και Δημοσίων κτιρίων, γεφυρών και οδών. Ειδικότερα το τμήμα Αρχιτεκτονικής μελετά και εφαρμόζει πολεοδομικά σχέδια με πρώτα των πόλεων Ναυπλίου, Πάτρας και Τρίπολης (1828-1834). Η σύνθεση προέβλεπε έναν Αντισυνταγματάρχη ως Αρχηγό του Σώματος, ένα Ταγματάρχη, τέσσερις Λοχαγούς, τρεις Υπολοχαγούς και οκτώ επιστάτες έργων. Πρώτος αρχηγός του Σώματος, που ήταν χωρίς στράτευμα, ορίσθηκε ο Γάλλος Λοχαγός Γκαρνώ που προήχθη σε Ανχη. Ο πρώτος Αξιωματικός του όπλου ήταν ο Ανθλγος Τρικούπης Σπυρίδων ο οποίος εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων στις 4-2-1829 και εξήλθε στις 18-8-1832.

Άνδρες του Ελληνικού Μηχανικού αποκρούουν επίθεση του Τουρκικού πεζικού στη δεύτερη μάχη του Βελεστίνου, στις 15-24 Απριλίου του 1897

Το έτος 1833 δημιουργείται Διοίκηση Μηχανικού σε κάθε Νομό στην οποία ανατίθεται η εκτέλεση των Δημοσίων έργων, Στρατιωτικών και μη. Το 1877 χαρακτηρίζεται ως «ΟΠΛΟΝ». Το Φεβρουάριο 1878 ψηφίσθηκε ο Νόμος «Περί συστάσεως Σώματος Πολιτικών Μηχανικών» το οποίο αναλαμβάνει τα Δημόσια έργα σε αντικατάσταση των Αξιωματικών του Μηχανικού. Από το 1837, έτος έναρξης λειτουργίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μέχρι και το 1901, Αξιωματικοί του Μηχανικού διδάσκουν στο Πολυτεχνείο και κατά χρονικά διαστήματα αναλαμβάνουν και τη Διεύθυνση του Σχολείου.
Κατά το διάστημα 1897-1922, το Μηχανικό συμμετείχε σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της περιόδου, με σημαντική συμβολή σ’ αυτές. Ιδιαίτερα κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία «υπερέβαλλε εαυτόν», καθώς χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των Μονάδων του, έγινε δυνατή η προέλαση και η εφοδιαστική υποστήριξη του ΕΣ, σε περιοχές με μηδενική (ακόμα και με μέτρα της εποχής) συγκοινωνιακή υποδομή.

Σκαπανείς του Ελληνικού Μηχανικού το 1882.

Προς τούτο, κατασκεύασε και επισκεύασε μεγάλο αριθμό δρόμων και γεφυρών (οδικών – σιδηροδρομικών ) με πρόχειρα και τυποποιημένα υλικά , εκτέλεσε κάθε είδους έργα εγκαταστάσεων, υλοποίησε μεγάλο αριθμό καταστροφών τεχνικών έργων και πραγματοποίησε πολλές εργασίες οχύρωσης.

Οχυρωματικά έργα

Την περίοδο 1936 – 1940 το Μηχανικό συμμετείχε ενεργά στην αμυντική θωράκιση της χώρας, με την κατασκευή των οχυρωματικών έργων της Γραμμής Μεταξά, έργων που προκάλεσαν ευμενή σχόλια και κρίσεις. Ιδιαίτερα, τονίσθηκε η αρτιότητα της οχύρωσης και κυρίως ο ενεργητικός τρόπος διεξαγωγής της άμυνας, η θαυμάσια επιλογή των θέσεων μάχης και η τέλεια προσαρμογή των έργων στο έδαφος. Η μορφή της οχυρώσεως χαρακτηρίστηκε ως «Χρυσός μέσος όρος» μεταξύ των Γαλλικών οχυρώσεων (Γραμμή ΜΑΖΙΝΟ) και των άλλων προηγμένων χωρών.

Αποναρκοθέτηση κατά την περίοδο 1944 – 1949

Μετά την απελευθέρωση και τη λήξη του εμφυλίου πολέμου το Μηχανικό ανέλαβε την περισυλλογή – εξουδετέρωση των εκατοντάδων χιλιάδων ναρκών, βλημάτων πυροβολικού και όλμων και λοιπών πυρομαχικών που είχαν διασπαρεί κατά τη διάρκεια των συρράξεων. Σημαντικότατη είναι η συνεισφορά του Μηχανικού στις συμφορές που έπληξαν τη χώρα από τις κατά καιρούς θεομηνίες, ιδίως δε στους καταστροφικούς σεισμούς της περιόδου 1953 – 1999.

Αρωγή στους σεισμοπλήκτους της Κεφαλονιάς στα Μέτελα.	Κοινωνική προσφορά ΚΕΜΧ (Σεισμός Καλαμάτας Σεπτέμβριος 1986)

Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η προσφορά της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Κατασκευής Έργων Ανασυγκροτήσεως (ΣΥΚΕΑ), με τις Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκροτήσεως (ΜΟΜΑ), στην ταχύτερη ανασυγκρότηση και ανάπτυξη ολόκληρης της Ελλάδας από το 1957 έως το 1992.

Διάδρομος αποπροσγειώσεων	Διάνοιξη οδού Άνω Αμφείας Πολιάνης
	Εργασίες 2ης ΜΟΜΑ στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Πτολεμαϊδα

Ιστορικά Στοιχεία

1. Γενέθλια ημερομηνία του Μηχανικού του Ελληνικού Στρατού είναι η 28η Ιουλίου 1829. Τότε με το υπ’ αριθμ.13559 Διάταγμα (δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 17ης Αυγούστου 1829 της Γενικής Εφημερίδας της Ελλάδος) του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, ιδρύθηκε το ”Σώμα Αξιωματικών Οχυρωματοποιίας και Αρχιτεκτονικής”, με έδρα το Ναύπλιο.

2. Πρώτος αρχηγός του Σώματος, που δε διέθετε στράτευμα, ήταν ο Γάλλος λοχαγός Γκαρνώ, ο οποίος προήχθη σε αντισυνταγματάρχη. Το Σώμα περιελάμβανε ακόμα ένα Γάλλο αξιωματικό και έξι Έλληνες αξιωματικούς-μηχανικούς που είχαν εκπαιδευτεί στο εξωτερικό. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονταν ο ταγματάρχης του Μηχανικού του Γαλλικού Στρατού Σταμάτης Βούλγαρης, ο λοχαγός του Μηχανικού του Ρωσικού Στρατού Θεόδωρος Βαλιάνος, ο ανθυπολοχαγός του Μηχανικού του Πρωσικού Στρατού Παναγιώτης Παπαναούμ και ο ταγματάρχης του Μηχανικού και αρχιτέκτονας Τηλέμαχος Βλασσόπουλος.

 3. Η συμμετοχή των παραπάνω στην ανασυγκρότηση της Ελλάδας ήταν μεγάλη, καθώς σχεδίασαν και εκτέλεσαν σημαντικότατα έργα, όπως η ανοικοδόμηση και η επέκταση του Ναυπλίου (Βούλγαρης-Βαλιάνος), ο σχεδιασμός της νέας πόλης της Πάτρας (Βούλγαρης) κ.α. Αποστολή του Σώματος ήταν η σύνταξη μελετών και σχεδίων για την κατασκευή, τη συντήρηση και τη βελτίωση των οχυρωματικών έργων, των στρατιωτικών και δημοσίων κτιρίων, των γεφυρών, των οδών και λοιπών κατασκευών, καθώς και η επίβλεψη της εκτέλεσής τους.

 4. Το Φεβρουάριο του 1833 συγκροτήθηκαν οι πρώτοι δύο λόχοι σκαπανέων, ενώ την 1η Αυγούστου του ίδιου έτους, το Μηχανικό συγκροτήθηκε ως Σώμα. Το δυναμικό του Σώματος περιελάμβανε τα στελέχη του πρώην Σώματος οχυρωματοποιίας και Αρχιτεκτονικής και τους δύο λόχους σκαπανέων. Την ίδια εποχή σε κάθε νομό (εκτός των Κυκλάδων) συγκροτήθηκε μία διεύθυνση μηχανικού (κατά μία έννοια ο πρόγονος της σημερινής Διεύθυνσης Στρατιωτικών ΄Εργων), με αποστολή τη μελέτη και την εκτέλεση όλων των δημοσίων, στρατιωτικών και πολιτικών έργων, στην περιοχή του νομού. Αργότερα, το 1878, κατόπιν διατάγματος, οι διευθύνσεις μηχανικού καταργήθηκαν. Το 1885 συγκροτήθηκε η Σχολή του Σώματος, με τον τίτλο Σχολή του Συντάγματος Μηχανικού.

5. Το 1904 ο καθορισμένος με νόμο νέος οργανισμός του Στρατού, προέβλεπε τη δημιουργία ανεξάρτητου σχολείου για τους αξιωματικούς του Μηχανικού, το οποίο λειτούργησε αυτοτελώς μέχρι το 1929, με την ονομασία Σχολείο Μηχανικού. Κατά το διάστημα 1912-1922, το Μηχανικό συμμετείχε σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της περιόδου, με σημαντική συμβολή στη νικηφόρα για την Ελλάδα έκβασή τους. Ιδιαίτερα κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία ”υπερέβαλλε εαυτόν”, καθώς χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των μονάδων του, έγινε δυνατή η προέλαση και η εφοδιαστική υποστήριξη του Ελληνικού Στρατού, σε περιοχές με μηδενική (ακόμα και με τα μέτρα της εποχής) συγκοινωνιακή υποδομή.

 

 Η ΧΙ Διλοχία Μηχανικού εργαζόμενη στην οδό Πανελληνίου κατά τη χάραξη της Ν. Ορεστιάδας στις 30  Σεπτ. 23

 6. Το 1929, με την ψήφιση του νόμου 4321, που αφορούσε την οργάνωση του Στρατού, το Μηχανικό περιελήφθη μεταξύ των πέντε ΄Οπλων (Πεζικό, Ιππικό, Πυροβολικό, Μηχανικό, Αεροπορία) του Στρατού, ενώ το Σχολείο Μηχανικού μετονομάσθηκε σε Σχολή Εφαρμογής Μηχανικού, με έδρα την Αθήνα.

 7. Το 1939, με τον αναγκαστικό Νόμο 2125 ”Περί εκπαιδεύσεως των στελεχών εις Στρατιωτικάς Σχολάς και Κέντρα Εκπαιδεύσεως”, έγινε αναδιοργάνωση της Σχολής Εφαρμογής Μηχανικού, με τη δημιουργία νέων εκπαιδευτικών τμημάτων.

 8. Το 1940 – 1941 το Όπλο συμμετείχε με επιτυχία σε όλες τις επιχειρήσεις της περιόδου και με την κατάρρευση του μετώπου και την επακολουθήσασα κατάληψη της χώρας, είχε την τύχη του υπόλοιπου Ελληνικού Στρατού. Είναι άξιες αναφορών οι δυσχέρειες που αντιμετωπίστηκαν στην περίοδο αυτή, κυρίως από την ανεπάρκεια του υλικού και των μέσων. Τα εργαλεία, τα μηχανήματα και το υλικό του Μηχανικού που ήταν απαραίτητα στις Μονάδες και στα εκτελούμενα από αυτές έργα εκστρατείας και συγκοινωνιών ήταν ανεπαρκή. Η μη ύπαρξη επαρκών ποσοτήτων υλικών και η σχετική έλλειψη μεταφορικών μέσων, είχαν ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση της εκτέλεσης των έργων. Ο εφοδιασμός των Μονάδων Μηχανικού σε μηχανήματα και ιδιαίτερα των Ταγμάτων της Στρατιάς, των Σωμάτων Στρατού και των Ταγμάτων Οδοποιών, που δεν προβλέπονταν πριν την επιστράτευση, επιτεύχθηκε μετά από σοβαρές δυσχέρειες με την επίταξη. Η ποικιλία όμως στους τύπους των μηχανημάτων, η έλλειψη ανταλλακτικών και η άγνοια στη χρήση τους από το προσωπικό, ήταν οι βασικές αιτίες που δεν απέδωσαν ικανοποιητικά αποτελέσματα.

 9. Το 1942 και μέχρι το 1944 επαναλειτούργησε στη Μέση Ανατολή, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ισμαηλίας, το Σχολείο Εφαρμογής Μηχανικού, παρέχοντας στο νεοσυγκροτούμενο Ελληνικό Στρατό τα απαιτούμενα εξειδικευμένα στελέχη. Τον Οκτώβριο του 1944, μετά την απελευθέρωση της χώρας, το Σχολείο μεταφέρθηκε και εγκαταστάθηκε στο Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Αξιωματικών στο Γουδί Αττικής, ενώ το Μάιο του 1945 μετεγκαταστάθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας, μετονομαζόμενο σε Σχολή Μηχανικού. Από το σημείο αυτό, η ανάπτυξη του Όπλου είναι παράλληλη αυτής του υπόλοιπου στρατού.

10. Το Μηχανικό συμμετείχε ενεργά στις επιχειρήσεις του εμφυλίου πολέμου και ακόμα ενεργότερα στην ανασυγκρότηση της χώρας, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια πολεμικών επιχειρήσεων και κατοχής. Θα μνημονεύσουμε απλά απόσπασμα από την έκθεση, που συντάχθηκε το 1951 από το ΓΕΣ για την ”Επιχείρηση Πυρσός”, όπου αναφέρονται τα εξής: ”Οι απώλειες του Μηχανικού και η νυχθημερόν κοπιώδης εργασία τούτου προ και κατά τις επιχειρήσεις δεν κατέστησαν ικανές να μειώσουν την απόδοσή του , διότι άπαντες οι Αξιωματικοί και οπλίτες του Μηχανικού είχαν επίγνωση της λεπτής και σημαντικής αποστολής των, αθόρυβον όπως πάντοτε συνέβαλε τα μέγιστα στη νίκη”

11. Οι επιχειρήσεις περισυλλογής-εξουδετέρωσης των δεκάδων χιλιάδων ναρκών, που είχαν διασπαρθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια κατά τη διάρκεια των συρράξεων, αλλά και οι κατασκευές μέσω των Μικτών Ομάδων Μηχανημάτων Ανασυγκρότησης (ΜΟΜΑ), αποτέλεσαν σημαντική ενίσχυση της συνολικής προσπάθειας ανασυγκρότησης της χώρας. Ιδιαίτερα θα πρέπει να τονισθεί το έργο των ΜΟΜΑ, καθώς εκτός από την καθαρά κατασκευαστική του διάσταση (κατασκευή δρόμων, γεφυρών, λιμένων, δικτύων υδροδότησης κλπ.) αποτέλεσαν το μεγάλο σχολείο τεχνικής εκπαίδευσης χιλιάδων νέων, που με τη σειρά τους αποτέλεσαν το υπόβαθρο για την ανάπτυξη της σημερινής υψηλού επιπέδου κατασκευαστικής βιομηχανίας της χώρας.

12. Προκειμένου να καταδειχθεί το μέγεθος και το εύρος της στρατιωτικής και της κοινωνικής προσφοράς του Όπλου, αξίζει να αναφερθούν οι στρατιωτικές και μη υπηρεσίες που προήλθαν από το Μηχανικό (σε παρένθεση το έτος δημιουργίας τους): η Υπηρεσία Φάρων (1910), η χαρτογραφική υπηρεσία (1911, ο πρόγονος της σημερινής Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού / ΓΥΣ), η Πολεμική Αεροπορία (1912-1913), το Πυροσβεστικό Σώμα (1930) και οι Διαβιβάσεις (1946, με τον ΑΝ 919 της 8ης Φεβρουαρίου 1946).

13. Πριν κλείσουμε, θα αναφέρουμε τη σοβαρή και συνεχή συμβολή του Μηχανικού στις συμφορές που έπληξαν κατά διαστήματα τη χώρα. Το Όπλο πάλι πρωτοστάτησε και προσέφερε σημαντική βοήθεια από την πρώτη στιγμή, εργαζόμενο σε όλη την περίοδο δοκιμασιών – θεομηνιών για την ανακούφιση του πληγέντος πληθυσμού. Ο μακρύς κατάλογος των συμμετοχών του Μηχανικού στις συμφορές που οφείλονταν στην καταστροφική μανία του εγκέλαδου ή σε άλλες φυσικές καταστροφές , προσφέρει τα παρακάτω τελείως ενδεικτικά στοιχεία:

1.     Στα νησιά του Ιονίου πελάγους, το 1953.

2.     Στα νησιά των Κυκλάδων, το 1958.

3 .    Στις περιοχές Ηπείρου-Δυτικής Θεσσαλίας, το Μάϊο 1967.

4.     Στο Ηράκλειο Κρήτης, το Φεβρουάριο 1970.

5.     Στην Κορινθία, το Σεπτέμβριο 1972.

6.   Στη Θεσσαλονίκη-Σέρρες-Κιλκίς-Χαλκιδική, τον Ιούνιο 1978.

7.     Στη Βοιωτία-Κορινθία-Αττική-Φωκίδα, το Φεβρουάριο και Μάρτιο του 1981.

8.     Στη Μεσσηνία, το 1987.

9.     Στην Αθήνα, την 7η Σεπτεμβίου 1999.

10.     Στην Πελοπόννησο κατα τις καταστροφικές πυρκαϊες του Αυγούστου 2007. 

πηγή

Έστησαν οι Εβραίοι τους δύο παγκόσμιους πολέμους; Κυβερνούν τον κόσμο κατέχοντας όλο το χρήμα; Εβραίος επιχειρηματίας εξηγεί με στοιχεία πως ΝΑΙ!!! (Η Γνώση είναι Δύναμη) (βιντεο)

Την αξιοσημείωτη ομιλία ενός σημαίνοντα εβραίου επιχειρηματία και πολιτικού το 1961 θά έπρεπε, πρώτα, να διαβάσουν όλοι οι Αμερικανικοί πολίτες και δεύτερο, όλοι εμείς, γιατί ανατρέπει τον ισχυρισμό, ότι η Γερμανία είναι υπεύθυνη για τον 1ο και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι θα πρέπει να υποστηρίζουμε τους ΕβραίουςΗ Γερμανία και οι “Εβραίοι”

Ο ρόλος των “Εβραίων” στο 1ο και 2ο Παγκόσμιο πόλεμο

Μια ομιλία του Benjamin Η. Freedman sen. – που έγινε το 1961 στο ξενοδοχείο Willard της Washington, D.C. κατ’ εντολήν της τότε πατριωτικής εφημερίδας του Conde McGinley ”Common Sense”

Η μετάφραση από το γερμανικό κείμενο έγινε από τον Εμμανουήλ Σαρίδη. Που επιμένει, ότι αν δεν μάθουμε ποιος πραγματικά κυβερνάει την Ελλάδα – και βέβαια όλο τον κόσμο – θα μπερδευόμαστε πάντα με τις σαχλαμάρες του ΚΚΕ και της κυρίας Παπαρήγα για το μεγάλο κεφάλαιο που βλέπουν στην Ελλάδα, κρύβοντας στην πραγματικότητα τους εβραίους τοκογλύφους και κεφαλαιοκράτες που βρίσκονται από πίσω του. 

Μπορούν το ΚΚΕ και οι πολέμιοι του κεφαλαίου να μας κατονομάσουν τις εταιρίες με το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα, με το οποίο μας πρήζουν κάθε ώρα και στιγμή; 

Ασφαλώς και όχι, διότι απλά δεν υπάρχουν. Και επειδή και εγω συγκαταλέγομαι στους πολέμιους του μεγάλου κεφαλαίου, έψαξα και βρήκα, ότι πίσω απ’ αυτό το μεγάλο ελληνικό κεφάλαιο βρίσκονται, δυστυχώς, μόνο οι μεγάλοι εβραίοι τραπεζίτες και τοκογλύφοι της Wall Street και της City of London. 

Εμμανουήλ Σαρίδης

Πρόλογος

Ο Benjamin H. Freedman γεννήθηκε το 1890 από εβραίους γονείς. Έγινε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στην Νέα Υόρκη και ήταν ο κυρίως ιδιοκτήτης της Woodbury Soap Company. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο διέκοψε τις σχέσεις και τις διασυνδέσεις του με τον οργανωμένο Εβραϊσμό. 

Με μια οικονομική δαπάνη 2,5 εκατ. δολαρίων πέρασε την υπόλοιπη ζωή του με δημοσιεύσεις για την επιρροή των Εβραίων στην Οικονομία και την Πολιτική των ΗΠΑ. Ήταν ένας Insider υψηλοτάτου βαθμού για τις εβραϊκές οργανώσεις και προσωπικός φίλος του Bernard Baruch, Samuel Untermyer, Woodrow Wilson, Franklin Roosevelt, Joseph Kennedy, John F. Kennedy και πολλών άλλων, που την εποχή εκείνη βρισκόντουσαν σε κάποιο αξίωμα και είχαν κάτι να πούνε.

Παρά το γεγονός, ότι η ομιλία του Freedman έγινε το 1961, δεν έχει χάσει μέχρι σήμερα την επικαιρότητά της, το αντίθετο: Η πολιτική των ΗΠΑ για την Μέση Ανατολή βρίσκεται σήμερα όσο ποτέ στον βρόγχο εβραϊκών και προϊσραηλινών δυνάμεων που δρουν απο το παρασκήνιο. 

Αυτό άλλωστε πιστοποιείται τώρα και απο μια εντελώς ανύποπτη πλευρά, από δύο περίφημους επιστήμονες του Πανεπιστημιόυ του Χάρβαρντ. 

Τον John Mearsheimer και τον Stephen Walt, οι οποίοι στη μελέτη τους “The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy” (1) αποδεικνύουν, ότι η πολιτική για την Μέση Ανατολή που ασκούν οι ΗΠΑ δεν αντιπροσωπεύει τόσο τα αμερικανικά συμφέροντα, όσο αυτά του Ισραήλ. 

Αυτή την παράλειψη εκτελέσεως καθήκοντος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία όχι μόνο συμπάθειες της αποφέρει, αλλά αυξάνει τους εχθρούς τους, την εξηγούν οι συγγραφείς με το ότι εβραϊκές ομάδες πίεσης έχουν κατορθώσει αριστοτεχνικά να πείσουν τους Αμερικανούς, ότι οι εχθροί του Ισραήλ στην περιοχή (ιδίως το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία (2) αποτελούν μια απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Αυτά τα θρασύτατα ψέματα, που έκαναν το 2003 δυνατή την δεύτερη εισβολή στο Ιράκ, που ακόμη δεν έχουν σχεδόν ξεχαστεί, σερβίρονται από τους Εβραίους σχεδόν κατά λέξη και πάλι – αυτή τη φορά για μια επίθεση εναντίον του Ιράν. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, το αίτημα “Όχι πια άλλος πόλεμος για το Ισραήλ” (www.abbc.net/boycott-israel/flugblatt.pdf) (www.abbc.net / μποϊκοτάζ του Ισραήλ / flugblatt.pdf) είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ.

Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος, η γερμανική μετάφραση της ομιλίας του Freedman συνοδεύθηκε από μια σειρά επεξηγηματικών υποσημειώσεων.

Τέλος στο Google και κάτω από τον όρο: “Benjamin Freedman Willard Hotel 1961″μπορείτε να βρείτε την ακουστική εγγραφή και το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο της ομιλίας.

Ποιος ήταν ο Benjamin Freedman;

Benjamin Freedman, a millionaire insider in international Zionist organizations, friend to 4 U.S. presidents, and also part of the 117-man strong Zionist delegation at the signing of the Treaty of Versailles. His speech at the Willard Hotel in 1961 can be considered as the most import speech from the 20th century. Here is a 40-minute fragment

(Μου φαίνεται όμως, ότι οι γνωστοί άγνωστοι το έχουν βγάλει. Ψάξτε, ίσως στο http://www.warez-files.com/show-Benjamin-H-Freedman-s-Speech.html ή στο http://de.wikipedia.org/wiki/Benjamin_Freedman Ε.Σ.)

Η ομιλία

Και τώρα η ομιλία του Benjamin H. Freedman sen. που έγινε το 1961 στο ξενοδοχείο Willard, στην Washington D.C.:

Εδώ στις ΗΠΑ οι Σιωνιστές και οι θρησκευτικοί τους σύμμαχοι ασκούν τον πλήρη έλεγχο πάνω στην κυβέρνησή μας. Θα ήταν πολύ δύσκολο να μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες. Όμως οι Σιωνιστές και οι θρησκευτικοί σύμμαχοι τους διοικούν τις ΗΠΑ, σαν να ήσαν οι απόλυτοι μονάρχες αυτής της χώρας. Προφανώς θα νομίζετε, ότι αυτό είναι μια πολύ εύκολη και απλή γνώση, αλλά επιτρέψτε μου να πω και να δείξω τι συνέβη, όταν εμείς “κοιμόμασταν”.

Τι είχε συμβεί;

Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε το καλοκαίρι του 1914. Μερικοί της ηλικίας μου θα τον θυμούνται ακόμα. Αυτός ο πόλεμος λοιπόν έγινε από τη μία πλευρά από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία και από την άλλη από τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Τουρκία. Μέσα σε 2 χρόνια η Γερμανία κέρδισε τον πόλεμο, όχι επίσημα, αλλά στο πεδίο της μάχης. Τα γερμανικά υποβρύχια, που απετέλεσαν μια έκπληξη για τον κόσμο, σάρωσαν όλα τα πλοία αποστολής εφοδίων από τον Ατλαντικό. 

Τα πυρομαχικά και οι εφεδρείες της Βρετανίας εξαντλήθηκαν. Μετά ήρθε η πείνα. Ταυτόχρονα, ο γαλλικός στρατός είχε στασιάσει, η Γαλλία είχε χάσει 600.000 νέους ανθρώπους, το άνθος της γαλλικής νεολαίας, στη μάχη του Βερντέν στο Σόμμε.

Οι Ρώσοι είχαν διαλυθεί, είχαν πάρει τα (πολεμικά) παιχνίδια τους και πήγαν σπίτι, δεν ήθελαν να συνεχίσουν το παιχνίδι, ούτε και τους άρεσε ιδιαίτερα ο τσάρος. Ο ιταλικός στρατός είχε καταρρεύσει.

Στο γερμανικό έδαφος δεν είχε πέσει ούτε ένας πυροβολισμός. Κανένας εχθρός δεν είχε περάσει τα γερμανικά σύνορα, και όμως η Γερμανία πρότεινε στην Αγγλία ειρήνη. Μια ειρήνη επί τη βάσει των πραγμάτων της προηγούμενης κατάστασης, του “Status quo ante”, θα λέγανε οι νομικοί. Αυτό σημαίνει, ότι η Αγγλία το καλοκαίρι του 1916 σκεφτόταν στα σοβαρά. Δεν είχε καμμία άλλη επιλογή, είτε θα αποδεχόταν αυτή την προσφορά ειρήνης, ή θα συνέχιζε να πολεμά μέχρι την αυτοκαταστροφή της.

Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης οι Γερμανοί Σιωνιστές, σαν εκπρόσωποι των Σιωνιστών της Ανατολικής Ευρώπης, αποτάνθηκαν στο βρετανικό πολεμικό Συμβούλιο, και για να συντομεύσω το όλο θέμα εδώ, εγώ έχω όλα τα έγγραφα εδώ για να το αποδείξω, είπαν:

“Κοιτάξτε εδώ, εσείς μπορείτε να κερδίσετε ακόμη αυτό τον πόλεμο, δεν χρειάζεται να παραδοθείτε. Δεν χρειάζεται να αποδεχθείτε αυτήν την ειρήνη που σας προσφέρουν οι Γερμανοί. Με τις ΗΠΑ σαν σύμμαχοι, μπορείτε ακόμη να κερδίσετε αυτό τον πόλεμο”.

Οι ΗΠΑ δεν είχαν ακόμη καμία σχέση με αυτό τον πόλεμο. Ήμασταν ακόμη φρέσκοι, είμασταν νέοι, είμασταν πλούσιοι και είμασταν ισχυροί. Οι Σιωνιστές είπαν στην Αγγλία:“Θα σας φέρουμε τις ΗΠΑ στον πόλεμο σαν σύμμαχο, αφού όμως εσείς κερδίσετε τον πόλεμο και νικήσατε την Γερμανία, την Αυστρία-Ουγγαρία και την Τουρκία, θέλουμε ως αντάλλαγμα την Παλαιστίνη, αυτό είναι η τιμή της προσφοράς”.

Λοιπόν, η Αγγλία είχε το ίδιο δικαίωμα να υποσχεθεί την Παλαιστίνη σε κάποιον, όπως και εμείς, αν είχαμε υποσχεθεί στους Ιρλανδούς την Ιαπωνία, για έναν οποιονδήποτε λόγο. Ήταν απολύτως παράλογο, η Μεγάλη Βρετανία, η οποία δεν είχε κανένα συμφέρον, ούτε κανέναν δεσμό με την Παλαιστίνη, να την χρησιμοποιήσει σαν μέσο πληρωμής την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο. Όπως και νά΄χουν τα πράγματα, έδωσαν αυτή την υπόσχεσή τον Οκτώβριο του 1916. Και λίγο μετά, δεν ξέρω πόσοι θα μπορούσαν να το ενθυμούνται, εισήλθαν οι ΗΠΑ, που ήσαν πάντα και είναι απόλυτα υπέρ της Γερμανίας, ως σύμμαχοι της Μεγάλης Βρετανίας στον πόλεμο.

Το λέω πάλι: Οι ΗΠΑ ήταν πάντοτε υπέρ της Γερμανίας, επειδή οι εφημερίδες ήταν υπό εβραϊκό έλεγχο, οι τραπεζίτες ήταν Εβραίοι, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη χώρα αυτή ήταν υπό εβραϊκό έλεγχο και οι Εβραίοι οι ίδιοι ήσαν φιλογερμανοί, επειδή πολλοί από αυτούς είχαν έρθει από τη Γερμανία.

Ήθελαν η Γερμανία να νικήσει τον Τσάρο. Οι Εβραίοι μισούσαν τον Τσάρο, δεν ήθελαν να κερδίσει η Ρωσία τον πόλεμο. Αυτοί οι εβραίοι τραπεζίτες, ο Kuhn Loeb και άλλες μεγάλες τράπεζες, είχαν αρνηθεί να υποστηρίξουν την Αγγλία και τη Γαλλία, ούτε με ένα δολάριο. Έλεγαν: «Όσο η Αγγλία και η Γαλλία είναι σύμμαχοι της Ρωσίας, δεν παίρνουν ούτε ένα σεντ!” Δίνανε όμως χρήματα στη Γερμανία, πολεμούσαν με τη Γερμανία εναντίον του Τσάρου, για να διαλύσουν το τσαρικό καθεστώς.

Και οι ίδιοι οι Εβραίοι έκλεισαν την συμφωνία με την Αγγλία, όταν είδαν την δυνατότητα να πάρουν την Παλαιστίνη. Ξαφνικά άλλαξαν όλα, όπως ένα φανάρι, που αλλάζει χρώμα από το κόκκινο στο πράσινο. Όλες εκείνες οι εφημερίδες, που έλεγαν στον κόσμο το τι δυσκολίες έχουν οι Γερμανοί στον αγώνα κατά των Βρετανών, άλλαξαν ξαφνικά τη γνώμη τους. Τώρα έλεγαν, ότι οι Γερμανοί είναι κακός λαός, όπως οι Ούννοι, οι βάρβαροι. 

Αυτοί οι Γερμανοί εκτελούσαν τώρα αδελφές του Ερυθρού Σταυρού και έκοβαν τα χέρια μικρών παιδιών. Ήταν κακοί. Λίγο αργότερα κήρυξε ο Πρόεδρος Wilson τον πόλεμο εναντίον της Γερμανίας. Οι Σιωνιστές του Λονδίνου τηλεγραφούσαν στον δικαστή Brandeis στις ΗΠΑ, με την προτροπή: «Επεξεργασθείτε τον Πρόεδρο Wilson και εμείς θα έχουμε από την Αγγλία ότι θέλουμε. Κάντε τον Πρόεδρο Wilson να μπει στον πόλεμο”.

Με αυτό τον τρόπο μπήκαν οι ΗΠΑ στον πόλεμο. Εμείς δεν είχαμε κανένα συμφέρον να μπούμε. Είχαμε το ίδιο δικαίωμα να μπούμε σ’ αυτόν τον πόλεμο, σαν να είμασταν απόψε στο φεγγάρι και όχι σ’ αυτή την αίθουσα. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνουμε αυτό τον πόλεμο και δικό μας. Οδηγηθήκαμε στον πόλεμο, μόνο και μόνο για να πάρουν οι Σιωνιστές την Παλαιστίνη. Αυτό είναι κάτι, που ακόμη κανείς δεν εξήγησε στους πολίτες αυτής της χώρας. Δεν ξέρουν, γιατί μπήκαμε στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αφού είχαμε μπει στον πόλεμο, πήγαν οι Σιωνιστές στο Λονδίνο και είπαν: “Εμείς έχουμε εκπληρώσει το μέρος της συμφωνίας μας, τώρα είναι η σειρά σας, δώστε μας ένα έγγραφο που να δείχνει, ότι θα πάρουμε την Παλαιστίνη αφού εσείς κερδίσετε τον πόλεμο”. Δεν ήξεραν ακόμη, πόσο καιρό θα κρατήσει ο πόλεμος, 1, 2 ή 10 χρόνια, αλλά το έκαναν. Το έγγραφο συντάχθηκε με τη μορφή μιας επιστολής, με μία περίεργη διατύπωση, για να μην γνωρίζει ο κόσμος ακριβώς περί τίνος πρόκειται. 

Το έγγραφο αυτό ονομάζεται ΔΙΑΚΉΡΥΞΉ BALFOUR (3). Και η διακήρυξη Balfour δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την υπόσχεση της Αγγλίας γι’ αυτή την “εκδούλευση”. Αυτή η “μεγάλη” διακήρυξη Balfour είναι τόσο πολύτιμη, όσο και ένα χαρτονόμισμα 3 δολαρίων. Νομίζω, ότι δεν μπορώ να εκφραστώ αλλιώς.

Έτσι ξεκίνησε όλο το πρόβλημα. Οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο. Οι ΗΠΑ κατέστρεψαν την Γερμανία. Το τι έγινε μετά, το ξέρετε. 

Όταν τελείωσε ο πόλεμος και οι Γερμανοί πήγαν για να λάβουν μέρος στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1919, ήταν παρόντες εκεί και 117 Εβραίοι. 

Μια εβραϊκή αντιπροσωπεία, η οποία αντιπροσώπευε τους Εβραίους της Ανατολικής Ευρώπης, με επικεφαλής τον Bernard Baruch. 

Ήμουν και εγώ εκεί, έπρεπε να ξέρω. 

Τι συνέβη; 

Οι Εβραίοι σ’ αυτή τη διάσκεψη, όταν ακριβώς επρόκειτο να τεμαχισθεί η Γερμανία για να διανεμηθεί στους Ευρωπαίους, είπαν: “Τι θα λέγατε να μας δώσετε την Παλαιστίνη;” 

Και ανέφεραν, επί παρουσία των Γερμανών, την διακήρυξη Balfour. Οι Γερμανοί κατάλαβαν τι παίζεται. “A, έτσι έγινε το παιχνίδι, γι ‘αυτό οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο”. 

Οι Γερμανοί κατάλαβαν για πρώτη φορά, ότι είχαν ηττηθεί, γιατί οι Σιωνιστές ήθελαν την Παλαιστίνη. Οι Γερμανοί έπρεπε να υπομείνουν αυτό το αίσχος και τις εξωφρενικές επανορθώσεις μόνο γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο.

Αυτό μας οδηγεί σ’ ένα άλλο ενδιαφέρον πράγμα. Όταν οι Γερμανοί το συνειδητοποίησαν, θύμωσαν πολύ με τους Εβραίους, είναι κατανοητό. Μέχρι τότε οι Εβραίοι δεν ζούσαν πουθενά, σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου, καλύτερα από τη Γερμανία. 

Υπήρξε ο κύριος Rathenau, που ήταν για τη βιομηχανία και τη χρηματοδότηση τόσο σημαντικός, όπως και ο Bernard Baruch σε αυτή τη χώρα. 

Ήταν ο κύριος Balin, κάτοχος των μεγάλων ατμοπλοϊκών γραμμών, των Norddeutsche Lloyds και της Hamburg-Amerika Linie. 

Ήταν ο κύριος Bleichroden, ο τραπεζίτης της οικογένειας Hohenzollern. 

Ήταν η Warburg στο Αμβούργο, μια από τις μεγαλύτερες οικογένειες εμπόρων και τραπεζιτών του κόσμου. 

Οι Εβραίοι περνούσαν πολύ καλά στη Γερμανία. Αλλά οι Γερμανοί σκέφτονταν: “Αυτό είναι σχεδόν ένα ξεπούλημα”.

Ήταν ένα ξεπούλημα, που ισοδυναμεί με αυτή την υποθετική κατάσταση:

Ας υποθέσουμε, ότι εμείς, οι ΗΠΑ, βρισκόμαστε σε πόλεμο με την ΕΣΣΔ και τον κερδίζουμε, ξαφνικά όμως προτείνουμε στην ΕΣΣΔ την άμεση διακοπή του. Τους προσφέρουμε ειρήνη. 

Ξαφνικά μπαίνει στον πόλεμο η κόκκινη Κίνα σαν σύμμαχος της Σοβιετικής Ένωσης. Και γι’ αυτό ηττόμαστε κατά κράτος. Αμέσως μετά έρχονται τέτοιες αποζημιώσεις, που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Φανταστείτε τώρα, ότι αμέσως μετά τον πόλεμο ανακαλύπτουμε, ότι οι Κινέζοι των ΗΠΑ, οι συμπολίτες μας, που εμείς πάντα πιστεύαμε ότι είναι τίμιοι και αξιόπιστοι πολίτες της χώρας μας, φανταστείτε το, ότι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή μας. 

Φανταστείτε, ότι οι Κινέζοι των ΗΠΑ μας πούλησαν στην ΕΣΣΔ. Πώς θα αισθανόμασταν; Πιστεύω, ότι κανείς απ’ αυτούς δεν θα μπορούσε να δείξει το πρόσωπό του ποτέ ξανά στους δρόμους. Δεν θα υπήρχαν τόσα φαναράκια για να τους προστατεύουν τη νύχτα. Πώς θα νιώθουμε …;

Λοιπόν, έτσι αισθάνονται και οι Γερμανοί για τους Εβραίους. Οι Γερμανοί ήσαν πάντα πολύ έντιμοι απέναντι στους Εβραίους. Όταν το 1905 απέτυχε η κομμουνιστική επανάσταση στη Ρωσία και οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από τη Ρωσία, πήγαν όλοι στη Γερμανία, και η Γερμανία τους πρόσφερε καταφύγιο. Τους φέρθηκαν πολύ καλά. Τώρα όμως προδώσανε και πουλήσανε τη Γερμανία, για ένα και μόνο λόγο, μόνο για να αποκτήσουν την Παλαιστίνη. Την “Εβραϊκή Κοινοπολιτεία” τους”.

Ο Nahum Sokolow και όλοι οι μεγάλοι ηγέτες και τα μεγάλα ονόματα που αναφέρονται σήμερα σε σχέση με τον Σιωνισμό, έγραφαν από το 1919 μέχρι το 1923 στις εφημερίδες τους, γεμάτες με δηλώσεις, ότι οι Γερμανοί, παρά το ότι αντελήφθησαν, ότι έχασαν τον πόλεμο ύστερα από την ανάμειξη των Εβραίων, τρέφουν ακόμη απέναντι των Εβραίων αποδεκτά συναισθήματα. Δεν υπήρξαν θρησκευτικά συναισθήματα, δεν υπήρξαν εχθρότητες, μόνο και μόνο επειδή οι Εβραίοι έχουν μια διαφορετική πίστη. 

Ήταν καθαρά οικονομικού και όχι θρησκευτικού χαρακτήρα. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε στην Γερμανία, αν ένας Εβραίος πάει το βράδυ στο σπίτι του, κλείνει τα παραθυρόφυλλα και λέει “Shema Yisroel» ή “Πάτερ ημών”. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τέτοια πράματα, ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο από ότι εδώ στις ΗΠΑ. Τα συναισθήματα που αναπτύχθηκαν αργότερα, οφείλονταν μόνο στο γεγονός, ότι οι Γερμανοί θεώρησαν τους Εβραίους υπεύθυνους για την ήττα τους.

Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε χωρίς ευθύνη των Γερμανών. Δεν είχαν καμία ευθύνη, μόνο την ευθύνη, ότι ήσαν επιτυχείς. Δημιούργησαν ένα μεγάλο στόλο. Ανέπτυξαν συναλλαγές με όλο τον κόσμο. Πρέπει να αντιληφθείτε, ότι η Γερμανία κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης αποτελείτο από πάνω από 300 πόλεις-κράτη, Κομητείες, Ηγεμονίες, κλπ. 

Στο μεταξύ χρονικό διάστημα, την εποχή του Ναπολέοντα και του Μπίσμαρκ, είχαν μετουσιωθεί σε μια χώρα. Μέσα σε 50 χρόνια η Γερμανία έγινε σε μια παγκόσμια δύναμη. Ο στόλος της συναγωνιζόταν με τον βρετανικό στόλο και έκανε εμπόριο με όλο τον κόσμο. Παρήγε καλύτερα προϊόντα που μπορούσαν να ανταγωνιστούν με κάθε άλλο προϊόν. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία συνωμότησαν εναντίον της Γερμανίας. Ήθελαν να την καθηλώσουν. Δεν υπάρχει σήμερα κανείς ιστορικός, που θα μπορούσε να βρει κάποιον άλλο λόγο, γιατί η Γερμανία έπρεπε να εξαφανιστεί από τον χάρτη.

Όταν οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν, ποιος ήταν υπεύθυνος για την ήττα τους, ήταν φυσικά πολύ θυμωμένοι. Όμως δεν άγγιξαν ούτε μια εβραίικη τρίχα, ούτε μία. Ο καθηγητής Tansill από το Georgetown University, που έχει πρόσβαση σε όλα τα απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών, τσιτάρει στο βιβλίο του ένα έγγραφο που γράφτηκε από τον Hugo Schoenfelt, έναν Εβραίο, που έστειλε ο Cordell Hull το 1933 στην Ευρώπη για να διερευνήσει τα λεγόμενα στρατόπεδα των πολιτικών κρατουμένων, ότι όλοι οι κρατούμενοι βρίσκονταν σε καλή κατάσταση. 

Ήσαν όλοι τους καλά και τους συμπεριφέρονταν καλά. Τα στρατόπεδα ήταν γεμάτα με κομμουνιστές. Πολλοί από τους κρατουμένους ήταν Εβραίοι, διότι το 98% των κομμουνιστών στην Ευρώπη ήταν Εβραίοι. Μεταξύ των κρατουμένων ήσαν και μερικοί ιερείς, ηγέτες συνδικάτων και άλλοι με διεθνείς διασυνδέσεις.

Η αιτία είναι:

Κατά τα έτη 1918-1919 οι κομμουνιστές κατέλαβαν για λίγες μέρες τη Βαυαρία . Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ καθώς και μια ομάδα άλλων Εβραίων, ανέλαβαν την κυβέρνηση για τρεις ημέρες. Μετά τον πόλεμο ο Kaiser Wilhelm κατέφυγε στην Ολλανδία, γιατί φοβήθηκε, ότι θα έχει την ίδια τύχη με τον Τσάρο της Ρωσίας. 

Ύστερα από την κομμουνιστική απειλή στη Γερμανία, οι Εβραίοι προσπαθούσαν να πάρουν πίσω τις θέσεις που είχαν πριν. Οι Γερμανοί, όμως αντετίθεντο όσο πιο καλά μπορούσαν. Καταπολεμούσαν τους Εβραίους, όπως την εποχή της ποτοαπαγορεύσεως καταπολεμούσαμε εμείς το αλκοόλ και τους υποστηρικτές του. Δεν καταπολεμήθηκαν όμως με όπλα. Αυτός ήταν ο τρόπος που καταπολεμήθηκαν οι Εβραίοι στη Γερμανία. 

Την εποχή εκείνη υπήρχαν στην Γερμανία περίπου 80 με 90 εκατομμύρια Γερμανοί και μόνο 460.000 Εβραίοι. Περίπου το 0,5% του πληθυσμού ήταν Εβραίοι, και όμως ήλεγχαν όλο τον Τύπο και το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας, διότι όταν υποτιμήθηκε το γερμανικό μάρκο είχαν αγοράσει με τα πολύτιμα δολάρια ΗΠΑ που είχαν τα πάντα (4).

Οι Εβραίοι προσπάθησαν όλα αυτά να τα συγκαλύψουν, δεν ήθελαν να καταλάβει και να συνειδητοποιήσει ο κόσμος, ότι έιχαν προδώσει και πουλήσει τη Γερμανία και οι Γερμανοί δεν τους το συγχώρησαν αυτό. 

Οι Γερμανοί τους καταπολεμούσαν με κατάλληλες ενέργειες. Κάναν διακρίσεις εις βάρος τους, όπου και όποτε μπορούσαν. Τους απέφευγαν όπως και εμείς θα αποφεύγαμε τους μαύρους, τους Κινέζους ή τους Καθολικούς, εάν ήταν υπεύθυνοι για την ήττα μας, και μας είχαν πουλήσει στον εχθρό. Μετά από λίγο καιρό, οι Εβραίοι συγκεντρώθηκαν σε μια παγκόσμια διάσκεψη στο Άμστερνταμ. 

Στη συνάντηση, που έγινε το 1933, συμμετείχαν Εβραίοι από κάθε χώρα. Και είπαν για την Γερμανία: “Διώξτε τον Χίτλερ και δώστε μας πίσω τις παλιές θέσεις που είχαμε, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι κομμουνιστής ή οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορείτε να μας αντιμετωπίζετε έτσι. Εμείς, οι Εβραίοι του κόσμου, σας εκδίδουμε ένα τελεσίγραφο“. Μπορείτε να φανταστείτε τι είπαν οι Γερμανοί στους Εβραίους. Τι συνέβη τότε;

Το 1933, όταν η Γερμανία αρνήθηκε να λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Συνέδριο, η Διάσκεψη διακόπηκε .

Ο κύριος Samuel Untermyer, ο επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας της Διάσκεψης, επέστρεψε στις ΗΠΑ. Πήγε κατευθείαν από το ατμόπλοιο στο στούντιο της Columbia Broadcasting System – CBS, και εξέδωσε μια γνωμοδότηση, που μεταδόθηκε από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς των ΗΠΑ, στην οποία έλεγε:

“Εμείς βρισκόμαστε τώρα σε μια ιερή σύγκρουση με τη Γερμανία, και θα την πεινάσουμε ώσπου να παραδοθεί. Εμείς θα μποϊκοτάρουμε τα γερμανικά προϊόντα σε όλο τον κόσμο”.

Γεγονός είναι, ότι τα δύο τρίτα των τροφίμων στην Γερμανία εισάγονται. Και οι εισαγωγές μπορεί να γίνονται, όταν ταυτόχρονα γίνονται και εξαγωγές. Έτσι εάν η Γερμανία δεν μπορεί να εξάγει, θα πρέπει να λιμοκτονήσουν τα δύο τρίτα του γερμανικού λαού. Αρκετά τρόφιμα υπήρχαν μόνο για το ένα τρίτο. 

Σ’ αυτή την δήλωση που έχω εδώ και δημοσιεύθηκε στους New York Times της 7. Αυγούστου 1933, ο κύριος Samuel Untermyer ανακοίνωνε, ότι αυτός είναι ο “δικός μας τρόπος αυτοάμυνας”. Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ κοινοποίησε αυτή τη διαταγή στο National Recovery Administrationτη, ότι όποιος δεν υπακούει σ’ αυτό το “New Deal” θα μποϊκοτάρεται κατ’ αυτό τον τρόπο. Θα θυμάστε, κυρίες και κύριοι, ότι την αποδέχθηκε ακόμη και το Ανώτατο Δικαστήριο.

Τελικά οι Εβραίοι κήρυξαν πόλεμο κατά της Γερμανίας, και αυτός ο πόλεμος ήταν τόσο αποτελεσματικός, που σε κανένα κατάστημα πλέον δεν έβρισκες ένα προϊόν με την ετικέτα “Made in Germany”.

Ένας υπάλληλος της εταιρείας Woolworth μου είπε, ότι επιτραπέζια είδη αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων έπρεπε να πεταχτούν στο ποτάμι, επειδή οι πελάτες τα έβρισκαν στο μαγαζί αποκαλούσαν τους ιδιοκτήτες “Χιτλερικούς, δολοφόνους κλπ.” Υπήρχαν πολλές πορείες και διαμαρτυρίες.

Σε ένα κατάστημα που ανήκε στην αλυσίδα R.H. Macy και διευθύνετο από την οικογένεια Strauss, που ήταν επίσης Εβραίοι, μια γυναίκα βρήκε ένα καλσόν με το σήμα Made in Germany. Καλσόν από το Chemnitz, που το μαγαζί πουλούσε εδώ και 20 χρόνια, μποϊκοταριστηκαν. Οι ιδιοκτήτες τους αποκλήθηκαν “Χιτλερικοί”. Εκατοντάδες άνθρωποι έτρεχαν πάνω κάτω και διαμαρτύρονταν …. Μέχρι τότε κανείς στην Γερμανία δεν είχε πειράξει έναν Εβραίο. Οι Εβραίοι δεν υπέφεραν, δεν πεινούσαν, δεν τους επιτίθεντο, δεν τους δολοφονούσαν.

Φυσικά, οι Γερμανοί είπαν: “Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που μποϊκοτάρουν τη χώρα μας, που κάνουν τον λαό μας άνεργο και οδηγούν την βιομηχανία μας σε στασιμότητα; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο;”

Οι Γερμανοί θύμωσαν πολύ με τους Εβραίους. Ξαφνικά βάφτηκαν εβραϊκά μαγαζιά στην Γερμανία με συνθήματα και σύμβολα. Γιατί άλλωστε θα έπρεπε ένας Γερμανός να δώσει τα λεφτά του σε μια επιχείρηση, ο ιδιοκτήτης της οποίας συνμποϊκοτάρει τη Γερμανία, ο οποίος φροντίζει να πεινά ο γερμανικός λαός που θα έπρεπε να υποχρεωθεί σε παράδοση, να παραδοθεί στον παγκόσμιο Εβραισμό; 

Ένα μποϊκοτάζ από ανθρώπους που ήθελαν να αναγκάσουν τους Γερμανούς να αποδεχθούν τον Πρωθυπουργό ή τον Καγκελάριο τους, ήταν γελοίο. 

Το μποϋκοτάζ πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, αλλά όταν το 1938 ένας νεαρός Εβραίος από την Πολωνία διείσδυσε στην γερμανική πρεσβεία στο Παρίσι και δολοφόνησε έναν υπάλληλο, η ζωή των Εβραίων στη Γερμανία σκλήρυνε. Τα παράθυρα στα σπίτια τους σπάζανε και άρχισαν οδομαχίες.

Δεν χρησιμοποιώ ευχαρίστως τη λέξη “αντισημιτισμός”, γιατί δεν έχει κανένα νόημα, την χρησιμοποιώ όμως, γιατί δεν την ξέρουμε διαφορετικά. Ο μόνος λόγος, για τον οποίο οι Γερμανοί είχαν αντι-εβραϊκά αισθήματα, ήταν διότι γνώριζαν, ότι οι Εβραίοι είχαν την ευθύνη για την ήττα τους στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και για το μποϊκοτάζ. Έτσι οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι και για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, διότι, όταν η όλη υπόθεση ξέφυγε από τα χέρια, ήταν σημαντικό να δούμε, ποιος θα επιζήσει από τον αγώνα και ποιος θα βγει νικητής.

Έχω ζήσει στη Γερμανία και ξέρω ότι οι Γερμανοί είχαν να επιλέξουν μεταξύ του κομμουνισμού και του χριστιανισμού. Ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο δεν υπήρχε τίποτα. Οι Γερμανοί επέλεξαν τον Χριστιανισμό. Άρχισαν να επανεξοπλίζονται. Τον Νοέμβριο του 1933 η Σοβιετική Ένωση είχε αναγνωριστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Η Σοβιετική Ένωση έγινε πολύ ισχυρή. Οι Γερμανοί που το αντελήφθησαν αυτό αποφάσισαν να φύγουν και να ξανάρθουν, όταν θά΄τανε ισχυροί. Το ίδιο κάνουμε άλλωστε κι΄εμείς εδώ, φεύγουμε και εμφανιζόμαστε ξανά στο προσκήνιο όταν είμαστε δυνατοί. Η κυβέρνησή μας ξοδεύει το χρόνο 83 ή 84 δισεκατομμύρια για την άμυνα. Άμυνα εναντίον τίνος; Άμυνα εναντίον των 40.000 Εβραίων στη Μόσχα (5), που έχουν πάρει τη Ρωσία έχουν και με τον ανέντιμο τρόπο τους ελέγχουν επίσης και άλλες χώρες του κόσμου;

Σήμερα, ζούμε στα πρόθυρα του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου, από τον οποίο κανείς δεν θα βγει νικητής. Αυτό ξεπερνά την φαντασία μου. Γνωρίζω ότι οι πυρηνικές βόμβες μετρούνται στην περιοχή των μεγατόνων. Ένας μεγατόνος είναι ο όρος για ένα εκατομμύριο τόνους TNT. 

Οι πυρηνικές μας βόμβες είχαν μια ικανότητα 10 μεγατόνων, 10 εκατομμύρια τόνων ΤΝΤ, όταν αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά. Σήμερα έχουμε πυρηνικές βόμβες στην περιοχή των 200-μεγατόνων, και μόνο ο Θεός ξέρει πόσες έχουν οι Ρώσοι. Με τι έχουμε να κάνουμε σήμερα;

 Αν σήμερα ξεκινήσουμε έναν πόλεμο, αυτός θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν πυρηνικό πόλεμο. Θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Ναι, θα συμβεί, αν ανοίξει η κουρτίνα για την τρίτη πράξη.

Η πρώτη πράξη ήταν ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος, η δεύτερη ο 2ος και η τρίτη θα είναι ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι Εβραίοι του κόσμου, οι Σιωνιστές και οι θρησκευτικοί τους σύμμαχοι, είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν τις ΗΠΑ σαν βάση για το σχέδιό τους, να κάνουν τη γη της Παλαιστίνης πρωτεύουσα της παγκόσμιας κυβέρνησής που επιδιώκουν. Αυτό είναι τόσο αληθινό, όσο εγώ που στέκομαι εδώ. Δεν είμαι μόνο εγώ που το ξέρω αυτό και το έχω διαβάσει, το κάνανε και άλλοι πολλοί εδώ και είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο.

Τι μπορούμε και τι πρέπει να κάνουμε; Η ζωή που θα μπορούσατε να σώσετε εσείς, θα μπορούσε να είναι ο γιος σας. Τα παιδιά σας θα μπορούσαν να είναι αυτή τη νύχτα καθ’ οδόν για τον πόλεμο, και εσείς ξέρετε γι’ αυτό τόσο πολύ λίγο, όσο γνώριζαν και το 1916, όταν η βρετανική κυβέρνηση και οι Σιωνιστές συνήψαν την συμφωνία τους. Το γνωρίζατε αυτό; Κανείς στις ΗΠΑ δεν το ήξερε. Δεν του επιτρέπανε να το γνωρίζει.

Ποιος το ήξερε; Το ήξερε ο Πρόεδρος Wilson. Το ήξερε ο συνταγματάρχης House. Το ήξεραν επίσης και άλλοι μεμυημένοι. Εγώ το ήξερα; Ναι, είχα μια αρκετά καλή ιδέα για το τι συνέβαινε. Ήμουν σε στενή επαφή με τον Henry Morgenthau sen. κατά την προεκλογική εκστρατεία του 1912, όταν εξελέγη ο Πρόεδρος Ουίλσον. Έγινε συζήτηση γύρω από το γραφείο του. Εγώ ήμουν άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Henry Morgenthau sen. που ήταν πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών, και ήμουν σε στενή επαφή με τον Rollo Wells που ήταν ταμίας. Ήμουν σ’ αυτό τον κύκλο. 

Ο Πρόεδρος Wilson στο τέλος του τραπεζιού και όλοι οι άλλοι. Άκουσα πώς τον σφυροκοπούσαν με τον φόρο εισοδήματος, μέσω του οποίου δημιουργήθηκε η Federal Reserve, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, και άκουσα, πώς του κάνανε κατήχηση για το σιωνιστικό Κίνημα. 

Ο Δικαστής Brandeis και ο Πρόεδρος Wilson ήταν τόσο κοντά, όσο αυτά τα δύο δάχτυλα στο χέρι μου. Ο Πρόεδρος Wilson ήταν απόλυτα παραλυμένος όταν αποφασίστηκε αυτό το νεογέννητο μωρό (η Federal Reserve). 

Έτσι μπήκαμε στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ όλοι μας “κοιμόμασταν”. Έστειλαν τα παιδιά μας στη σφαγή. Για ποιο πράγμα; Μόνο και μόνο για να πάρουν οι Εβραίοι την “Παλαιστίνη” σαν την “Κοινοπολιτεία” τους.” Σας έχουν κάνει τόσο ηλίθιους, που δεν ξέρετε πια τι είναι αριστερά και τι δεξιά.

Τι γνωρίζουμε για τους Εβραίους; Τους αποκαλώ εδώ Εβραίους, γιατί έτσι τους ξέρουμε.Εγώ προσωπικά τους αποκαλώ “οι λεγόμενοι Εβραίοι”, γιατί εγώ ξέρω ποιοι είναι. Οι Εβραίοι της Ανατολικής Ευρώπης, από τούς οποίους κατάγεται το 92% του εβραϊκού πληθυσμού της γης, στην πραγματικότητα δεν είναι Εβραίοι. Στην πραγματικότητα είναι Χαζάροι (6).

Οι Χαζάροι ήταν μια πολεμική φυλή που ζούσε στην καρδιά της Ασίας. Ήταν τέτοιοι πολεμιστές, που οι ίδιοι οι Ασιάτες τους έδιωξαν από την Ασία στέλνοντάς τους στην Ευρώπη. Οι Χαζάροι ίδρυσαν ένα μεγάλο βασίλειο με μια επιφάνεια 800.000 τετραγωνικά μίλια. Εκείνη την εποχή η Ρωσία δεν υπήρχε ακόμη, το ίδιο και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το βασίλειο των Χαζάρων ήταν το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Ευρώπη, τόσο μεγάλο και τόσο ισχυρό, που αν άλλοι μονάρχες τους ζητούσαν στρατιωτική βοήθεια, θα μπορούσαν να τους στείλουν μέχρι 40.000 στρατιώτες. Τόσο μεγάλο και ισχυρό ήταν.

Οι Χαζάροι ήσαν θαυμαστές – λάτρευαν τον φαλλό, κάτι που είναι ανήθικο και δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Αυτός ήταν η “θρησκεία” τους, όπως ήταν και η θρησκεία πολλών άλλων ειδωλολατρών και βαρβάρων του πλανήτη. Ο βασιλιάς των Χαζάρων ήταν τόσο αηδιασμένος από αυτόν τον εκφυλισμένο τρόπο ζωής, που αποφάσισε να υιοθετήσει μια άλλη “πίστη”, τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ ‘η τον Ιουδαϊσμό, που στην πραγματικότητα είναι ο Ταλμουδισμός. Επέλεξε τους Εβραίους, και ότι έγινε η θρησκεία του κράτους. Ίδρυσε τις σχολές του Ταλμούδ Pumbedita και Sura, οι οποίες εκπαίδευσαν χιλιάδες ραβίνους. Άνοιξε συναγωγές και σχολεία και οι υπήκοοι του έγιναν αυτό που σήμερα αποκαλούμε “Εβραίοι”. Κανείς απ’ αυτούς δεν είχε ποτέ πατήσει το πόδι του στους Αγίους Τόπους, ούτε την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, ούτε από τότε που αυτή ξεκίνησε. Κανείς τους.

Και όμως έρχονται στους χριστιανούς ζητώντας στρατιωτική βοήθεια για την Παλαιστίνη. Λένε: “Δεν θέλετε να βοηθήσετε τον εκλεκτό λαό, να πάρει πίσω τη γη της επαγγελίας του, την πατρίδα των προγόνων του; Είναι χριστιανικό καθήκον σας. Εμείς σας δώσαμε έναν από τους γιους μας σαν Κύριο και Λυτρωτή. Εσείς πηγαίνετε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, γονατίζετε και προσεύχεστε σε έναν Εβραίο, και εμείς είμαστε Εβραίοι”.

Στην πραγματικότητα όμως είναι ειδωλολάτρες Χαζάροι, που ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό όπως τον ασπάσθηκαν και οι Ιρλανδοί. Είναι γελοίο να τους λέμε “λαό των Αγίων Τόπων”, όπως θα ήταν γελοίο να ονομάσουμε 54 εκατομμύρια Κινέζους “Άραβες”. Θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, αν τα μυαλά μας λειτουργούνε καλά, αν ονομάζαμε τους Κινέζους “Άραβες”. Όποιος πίστευε ότι αυτοί οι Κινέζοι είναι Άραβες, δεν θα ήταν στα καλά του. Το μόνο που έκαναν, ήταν να ασπασθούν την εβραϊκή πίστη, προέλευση του οποίου είναι η Μέκκα της Αραβίας. Ακριβώς όπως το έκαναν και οι Ιρλανδοί.

Οι Ιρλανδοί δεν έγιναν άλλοι άνθρωποι. Είναι πάντα οι ίδιοι, μόνο που έχουν αποδεχθεί τον Χριστιανισμό, και όμως εξακολουθούν να είναι Ιρλανδοί.

Αυτοί οι Χαζάροι, αυτοί οι ειδωλολάτρες, αυτοί οι Ασιάτες, ήταν μια μογγολική φυλή, η οποία εκδιώχθηκε από την Ασία και ήρθε στην Ευρώπη. Επειδή ο βασιλιάς τους είχε αποδεχθεί αυτήν την πίστη, τό΄κανε και ο λαός του που δεν είχε μια άλλη επιλογή. Ακριβώς όπως και στην Ισπανία. Ο βασιλιάς ήταν καθολικός, άρα καθολικός ήταν και ο λαός του. Όποιος το αρνήθηκε, έπρεπε να εγκαταλείψει τη χώρα. Έτσι έγιναν οι Χαζάροι αυτό που σήμερα λέμε “Εβραίοι”.

Τώρα μπορείτε να δείτε, πόσο ανόητο ήταν εκ μέρους των χριστιανικών κυβερνήσεων να πουν: “Θα βοηθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις και το κύρος μας τον εκλεκτό λαό του Θεού να πάρει πίσω τη γη των προγόνων του”. Υπάρχει κανένα μεγαλύτερο ψέμα από αυτό;

Οι Εβραίοι ελέγχουν τις εφημερίδες, τα περιοδικά, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους βιβλίων, και επειδή οι πολιτικοί μας μιλούν “τη γλώσσα τους», δεν είναι περίεργο που εσείς πιστεύετε αυτά τα ψέματα. Θα πιστεύατε, ότι το μαύρο είναι άσπρο, αν σας το λέγανε αρκετά συχνά. Δεν θα λέγατε πια το μαύρο μαύρο. Θα λέγατε το μαύρο άσπρο, και κανείς δεν θα σας κατηγορούσε γι’ αυτό. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ψέματα στην ιστορία μας. Είναι το θεμέλιο της μιζέριας που μας έχει πλήξει.

Ξέρετε τι κάνουν οι Εβραίοι την την Ημέρα της Εξιλέωσης, την ημέρα που εσείς νομίζετε ότι είναι “ιερή” για τους Εβραίους; Εγώ ήμουν ένας από αυτούς. Αυτό δεν είναι φήμες. Εγώ δεν είμαι εδώ για να σας διηγηθώ σαχλαμάρες. Σας δίνω στοιχεία!

Την ημέρα της Εξιλέωσης πηγαίνουν σε μια συναγωγή. Για την πρώτη στέκονται όρθιοι άνθρωπο. Είναι η μόνη προσευχή που στέκονται όρθιοι. Επαναλαμβάνουν τρεις φορές μια σύντομη προσευχή που λέγεται “Koλ Νίντρε”. Σ’ αυτή την προσευχή κάνουν μια συμφωνία με τον Θεό, που λέει, ότι κάθε όρκος, κάθε υπόσχεση τάξιμο που θα κάνουν τους επόμενους δώδεκα μήνες  με Εβραίους, είναι άκυρο.

Ο όρκος δεν είναι όρκος, η υπόσχεση δεν είναι μια υπόσχεση και το τάξιμο δεν είναι τάξιμο. Αυτά όλα δεν έχουν για τους Εβραίους καμία ηθική αξία. Και το Ταλμούδ διδάσκει, ότι αν κάποιος κάνει έναν όρκο, δώσει μια υπόσχεση ή κάνει ένα τάμα, να θυμάμαι πάντα την ημέρα του Εξιλασμού, επειδή σαν Εβραίος δεν πρέπει να τα τηρήσει, σαν Εβραίος εξαιρείται απο την τήρησή τους…(7).

Πόσο λοιπόν μπορείτε να βασιστείτε στην εντιμότητα ενός Εβραίου; Να υπολογίζετε τότε ακριβώς όπως πίστευαν οι Γερμανοί το 1916 τις εβραίικες υποσχέσεις. Θα έχουμε κι’ εμείς την ίδια τύχη με τη Γερμανία, και για τους ίδιους λόγους.

Για το κείμενο

Τίτλος στα αγγλικά: “Benjamin Freedman the 1961 Willard Hotel speech”. Μετάφραση στα γερμανικά από τον Τ. Steinemann με τον τίτλο “Das Weltmachtsprinzip der Zionisten – Deutschland und die “Juden”.

Μετάφραση στα ελληνικά (από το γερμανικό κείμενο) από τον Εμμανουήλ Σαρίδη

Οι υπογραμμίσεις είναι απο τον Τ. Steinemann, που γράφει στο τέλος:

Αναρωτιέμαι, παρεμπιπτόντως, γιατί στο 9/11 ΔΕΝ υπήρξαν Εβραίοι μεταξύ των θυμάτων; Μήπως τη μέρα εκείνοι είχαν όλοι οι Εβραίοι διακοπές…

Υποσημειώσεις

[1] Mearsheimer, John και Stephen Walt, H Lobby του Ισραήλ και η Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ, Harvard University, Kennedy School of Government, Τμήμα Ερευνών, Κείμενα Εργασίας Σειρά RWP06-011, Μάρτιος 2006,http://www.lrb.co.uk/v28/n06/mear01_.html

[2] Το κατονόμασμα των χωρών αυτών ως “άξονας του κακού” από τον Τζορτζ Μπους οφείλεται στον “νεοσυντηρητικό” Εβραίο David Frum που έγραφε τις ομιλίες του.

[3] Η αναφορά στην δήλωση Balfour απορρίπτεται συχνά σαν μέρος μιας “δεξιάς θεωρίας συνωμοσίας”. Θα πρέπει γι’ αυτό να σημειωθεί εδώ, ότι στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Κράτους του Ισραήλ στις 14. Μαΐου 1948 γίνεται ρητά αναφορά στην δήλωση Balfour. Ο Nahum Goldmann, πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου από την ίδρυσή του το 1938 μέχρι το 1977, δήλωσε περί αυτού τα εξής: “Για την ίδρυση του Ισραήλ έπρεπε να γίνουν δύο πόλεμοι. Ο πρώτος για να εξαναγκασθεί η Αγγλία στην διακήρυξη του Balfour, ο δεύτερος να να υποχρεώσουμε τα Ηνωμένα Έθνη να αποφασίσουν την δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους σε ένα τμήμα της Παλαιστίνης”. Βλέπε και: Nahum Goldmann, Israel muß umdenken, σελίδα 15

[4] Να αναφερθεί εδώ συμπληρωματικά, ότι γύρω στο 1933 το ποσοστό των Εβραίων ήταν και στα εξής επαγγέλματα δυσανάλογα υψηλό: Γιατροί 52%, δικηγόροι 48%, Συμβολαιογράφοι 56%. Και αυτό, έχοντας υπ’ όψιν, με έναν εβραϊκό πληθυσμό μικρότερο του 1%! (Βλέπε και Gregor Schwarz-Bostunitsch, Jüdischer Imperialismus

[5] Το ότι ο Μπολσεβικισμός στις πρώτες ημέρες του ήταν ένα σχεδόν αποκλειστικά εβραϊκό κίνημα, είναι σήμερα απόλυτα τεκμηριωμένο. Δείτε επίσης: Johannes Rogalla von Bieberstein, Jüdischer Bolschewismus καθώς και Alexander Solschenizyn, Die Juden in der Sowjetunion

[6] Βλέπε επίσης: Arthur Koestler, Der dreizehnte Stamm – Das Reich der Khasaren und sein Erbe (Η δέκατη τρίτη φυλή – Η αυτοκρατορία των Χαζάρων και η κληρονομιά της

[7] Περισσότερες πληροφορίες για τις λιγότερο γνωστές πτυχές του Ιουδαϊσμού, βλέπε μεταξύ άλλων και εδώ: www.abbc.net/talmud/ger/talmud.htm

πηγή