Ο ... κυρίαρχος λαός ! Ἡ ἀλήθεια ποὺ μᾶς κρύβουν ἐπιμελῶς.

Σύμφωνα μὲ τοὺς «ὅρους» τῆς δημοκρατίας, οἱ ἐκλογὲς εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς λαϊκῆς ἐπιθυμίας στὴν ἐπιλογὴ κυβερνητικοῦ σχήματος. Μέσῳ τῶν ἐκλογῶν, ὁ λαὸς ἀποφασίζει ποιὸς εἶναι ὁ πιὸ κατάλληλος γιὰ νὰ τὸν κυβερνήσῃ. Αὐτὴ ἡ διαδικασία, καθιστᾶ τὸν λαὸ κυρίαρχο ἀπέναντι στὸ μέλλον του. Αὐτά, σὲ μία… δημοκρατικὴ χώρα. 
Στὴν Ἑλλάδα ὅμως, ἀπὸ τὸ 1974, ἡ δημοκρατία ἔχει πάψει νὰ ἀποτελῇ πραγματικότητα. Ποιός δὲν θυμᾶται τήν… «λαδόκολλα»; Ὅποιος δὲν θυμᾶται, νὰ τὴν ἐπαναλάβῳ. Ὅταν ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἵδρυσε τὸ ΠΑΣΟΚ, βγῆκε τρίτο κόμμα. Στὶς ἐπόμενες ἐκλογές, ἤταν Μείζων Ἀντιπολίτευσις. Λίγο πρὶν τὶς ἐκλογὲς αὐτές, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου εἶχε πάει σὲ μιὰ ταβέρνα, μαζὶ μὲ δύο στελέχη τοῦ κόμματός του καὶ ἄλλους δύο. Οἱ πέντε ἄνδρες συζήτησαν μεταξὺ κρασιοῦ καὶ κοψιδιοῦ γιὰ ἀρκετὴ ὥρα. Κάποια στιγμή, ὁ Παπανδρέου ἤθελε κάτι νὰ σημειώσῃ. Γιὰ κακή τους τύχη ὅμως, κανεὶς δὲν εἶχε μαζὶ του χαρτὶ καὶ στυλό. Ἔτσι ζήτησαν ἀπὸ τὸ κατάστημα. Ὁ καταστηματάρχης, εἶχε μόνο τὸ χαρτὶ τῶν παραγγελιῶν. Ἔτσι, τοὺς ἔδωσε στυλὸ καὶ μία… λαδόκολλα. Ὅταν οἱ πέντε ἄνδρες ἔφυγαν, ἡ λαδόκολλα ἔμεινε ξεχασμένη στὸ μαγαζί. Ὁ καταστηματάρχης τὴν κοίταξε. Ἐπάνω ἔγραφε τὰ ποσοστά που θὰ ἔπαιρνε τὸ ΠΑΣΟΚ, ὡς ἀντιπολίτευση καὶ κατόπιν ὡς κυβέρνηση. Στὴν λαδόκολλα αὐτή, εῖχαν ἀναγραφεῖ καὶ κάποιες ἡμερομηνίες. Κατὰ …«σύμπτωση», ἀπεδείχθηκε ὅτι ἤταν οἱ ἡμερομηνίες διεξαγωγῆς τῶν δύο ἑπομένων ἐκλογῶν… 
Στὴν Ἑλλάδα -καθὼς καὶ σὲ ἄλλες χῶρες- οἱ ἐκλογὲς ἀποτελοῦν πλέον μιὰν οἰκτρὴ ψευδαίσθηση. Γιὰ ὅσους μὲ ξέρουν, εἶναι γνωστὸ ὅτι ἐπὶ 30 συναπτὰ ἔτη ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν πολιτική. Τὰ δὲ 14 τελευταῖα ἔτη, ἀσχολοῦμαι ἐνεργὰ μὲ αὐτήν. Γνώρισα ἀνθρώπους ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα σχεδόν. Τὸ 2009 ἤμουν ὑποψήφιος βουλευτὴς στὴν β’ Ἀθηνῶν μὲ τὸν Λαϊκὸ Ὀρθόδοξο Συναγερμό. Ἀπὸ τὸ 2010 δρῶ ἀνεξάρτητα, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν 16η Μαΐου 2013, ὁπότε ἰδρύθηκε καὶ ἐπίσημα ἡ Ἀνεξάρτητη Κυβέρνησις Ἐλευθέρας Ἑλλάδος (ΑΚΕΕ). Ὁ λόγος που μὲ ἔκανε νὰ δράσῳ ἀνεξάρτητα καὶ κατὰ τῶν κομμάτων, εἶναι ἀκριβῶς αὐτό: οἱ ἐκλογὲς ἀποτελοῦν μιὰ ψευδαίσθηση! 
Δυστυχῶς, στὴν «δημοκρατική» Ἑλλάδα τοῦ σήμερα, μόνον δημοκρατία δὲν ὑπάρχει. Τί συμβαίνει στήν πραγματικότητα; Τί εἶναι αὐτό πού μᾶς κρύβουν; Εἶναι ἀκριβῶς αὐτό που μὲ ἔκανε νὰ ἀηδιάσῳ μὲ τὸ πολιτικὸ σύστημα. Στὴν πραγματικότητα, ὁ λαὸς ΔΕΝ ψηφίζει. Ποτὲ δεν ψηφίζε. Ὅλα εἶναι μία θεατρικὴ παραστάσις, καλὰ στημένη. Κάποτε κι ἐγὼ πίστευα ὅτι ψήφιζα, ἀλλὰ ὅταν ἀνεκάλυψα τὴν ἀλήθεια, τότε κατάλαβα τὸ μέγεθος τοῦ ἐμπαιγμοῦ. Βλέπουμε πόσα κόμματα ὑπάρχουν. Πόσες διαφορετικὲς «ἰδεολογίες». Κι ὅμως… Ὅλα αὐτὰ εἶναι μία ἀπαίσια πανάκεια ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴν Νέα Τάξη. Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, ἀνεφέρθην στον «μικρό». Ὁ «μικρός» ὀνομάζεται Γεώργιος Ἀϋφαντής. Δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὸν στρατηγό ἐ.ἅ. κ. Γεώργιο Ἀϋφαντή ποὺ γνωρίζουμε. Ὁ «μικρός», εἶναι ὁ ἐντολέας τῶν κυβερνήσεων καὶ λαμβάνει ἐντολὲς ἀπὸ τὸν χρηματοκράτορα Ῥόθτσιλτ. Τί γίνεται λοιπόν στήν πραγματικότητα. (καλοῦ κακοῦ, νὰ εἶστε καθισμένοι ὅταν θὰ διαβάζετε τὶς παρακάτω γραμμές)
Τὸ ποιὸς θὰ κυβερνήση καὶ τὸ ποιὰ κόμματα θὰ εἶναι στὴν βουλή, ὁρίζονται ἀπό τις οἰκογένειες Ῥόθτσιλτ καὶ Ῥοκφέλλερ (θυμίζω ὅτι μεταξὺ τοὺς εἶναι συγγενεῖς ἐξ αἵματος). Δίνουν τὶς ἐντολὲς στὸν «μικρό», ὁ ὁποῖος ἁπλᾶ τὶς ἐφαρμόζει. Ἔτσι, ἔχει ἤδη ἀποφασιστεῖ ποιὰ κόμματα θὰ εἶναι στὴν βουλή. Μένει ὅμως ἔνα ἀκόμη κόμματι ποὺ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ῥυθμιστῇ, ὥστε νὰ μὴν γίνῃ ἀντιληπτὸ τὸ θέατρο: ὁ λαός. Σὲ αὐτὴν τὴν διαδικασία, ἐπιστρατεύονται οἱ ἐταιρεῖες δημοσκοπήσεων καὶ τὰ ΜΜΕ. Πραγματοποιοῦνται οἱ δημοσκοπήσεις, ἀλλὰ τὰ πραγματικὰ ἀποτελέσματα, ΠΟΤΕ δὲν βγαίνουν στὴν ἐπιφάνεια. Παραμένουν κρυφές. Στὴν ἐπιφάνεια βγαίνει μόνον αὐτό ποὺ διατάζουν οἱ δύο παραπάνω οἰκογένειες. Ἔτσι, οἱ δημοσκοπήσεις, κατευθύνουν τὴν μᾶζα ἐκεῖ ποὺ τὴν θέλουν νὰ πάῃ. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ ἐκπλήξεις καὶ οἱ ἀστάθμητοι παράγοντες εἷναι πολλοί, ἡ φαρέτρα τους ἐπιστρατεύει τὰ ΜΜΕ. Κατ’ ἀρχήν, προβάλλονται τὰ ψευδῆ ἀποτελέσματα τῶν δημοσκοπήσεων, συνοδευόμενα ἀπὸ μία σειρὰ ἀναλύσεών που οὔτε ἰατροδικαστὴς δὲ θὰ ἔκανε τόσο λεπτομερῶς γιὰ ἕνα πτῶμα. Ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ πρώτη «πλύσις ἐγκεφάλου». Τὸ ἔργο ὅμως, δὲ σταματᾶ ἐκεῖ. Τὰ κόμματά ποὺ θέλουν στὴν βουλή, προβάλλονται εἴτε εὐμενῶς, εἴτε «δυσμενῶς», προκειμένου νὰ ἀποκτήσῃ ὁ λαὸς οἰκειότητα μὲ αὐτὰ καὶ εἰ δυνατὸν ταύτιση. Ἔτσι, κατευθύνεται ὁ κόσμος ἐκεῖ ποὺ αὐτοὶ ἐπιθυμοῦν. Ἡ τελευταία πράξις τοῦ ἔργου ἔρχεται μὲ τὴν διεξαγωγὴ ἐκλογῶν. Κι ἐνῶ ὅλοι πηγαίνουν νὰ ψηφίσουν (γιὰ τὴν ἀκρίβεια ΝΟΜΙΖΟΥΝ ὅτι πηγαίνουν νὰ ψηφίσουν), μπαίνει ἡ παγίδα τῶν «exit polls». Ἐκεῖ ἐμφανίζονται τὰ… «δημοσκοπικὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν» καὶ πρὶν κἄν καταμετρηθοῦν οἱ πραγματικὲς ψῆφοι, ἔχουμε τὸν… «νικητή», ἀκριβῶς τὴν ὥρα ποὺ στὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν ἔχει καταμετρηθεῖ μόλις τὸ… 7 – 10% τῶν ψήφων, μὲ βάση τὰ ὅσα δίνουν μέσῳ τηλεομοιοτύπου (fax) τὰ ἐκλογικὰ τμήματα. Τότε, ὁ λαὸς ἀσχολείται μὲ τὴν νέα κυβέρνηση, κλείνει τὸ ΜΜΕ ποὺ παρακολουθεῖ καὶ πάει γιὰ ὕπνο. Ἔτσι, ἀναδεικνύονται τὰ κόμματα, ποὺ αὐτοὶ ὁρίζουν καὶ ὁ κόσμος ἀγνοεῖ τὸ τὶ συμβαίνει πραγματικά.
Στὸ μεταξύ, ἀπὸ τὸ Σάββατο, κλιμάκιο τοῦ «μικροῦ» βρίσκεται ἤδη στὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, ὥστε νὰ ἐλέγχῃ μὴν τυχὸν καὶ βγῇ κάτι παρὰ ἔξω καὶ ἀποκαλυφθῇ ἡ ἀπάτη. Ἡ παραλαβὴ τῶν ἀποτελεσμάτων καὶ τῶν ψηφοδελτίων γίνεται σὲ κλειστὸ δωμάτιο, ὅπου ὅσοι βρίσκονται σὲ αὐτὸ ἀπαγορεύεται νὰ βγοῦν ὥσπου νὰ τελειώσῃ ἡ πραγματικὴ καταμέτρησις. Ὑπογράφουν δὲ καὶ «συμβόλαιο σιωπῆς», μὲ αὐστηροὺς ὅρους. Αὐτὸ τὸ δωμάτιο φυλάσσεται αὐστηρὰ ἀπὸ τὴν ΕΥΠ. Βέβαια, ἐκεῖνοι ποὺ τὸ φυλάσσουν, ἔχουν ὁρισθεῖ μὲ βάση τὸ πόσο ὑποτελεῖς καὶ πιστοὶ εἶναι στὸν «μικρό». Ὅταν λοιπὸν τελειώσῃ ἡ διαδικασία, ἕνα ἄλλο κλιμάκιο ἀναλαμβάνει τὶς… «διορθώσεις». Ἐξαφανίζει τὰ ψηφοδέλτιά ποὺ «χαλοῦν τὴν σούπα» καὶ τὰ ἀντικαθιστᾶ μὲ ἄλλα. Ἔτσι, ὅλα ἔρχονται σὲ πλήρη συμφωνία μὲ τὶς δικές τους ἀποφάσεις. Ὅποιος καὶ νὰ καταφύγῃ στὸ ἐκλογοδικεῖο, θὰ βρῆ αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνοι θέλουν νὰ βρῇ. Ἡ παράστασις τελείωσε καὶ τὸ… χειροκρότημα ἀνήκει στοὺς σκηνοθέτες: Ῥόθτσιλτ καὶ Ῥοκφέλλερ!!!
Ἂς δοῦμε τώρα ἕνα παράδειγμα τοῦ πῶς «ἀνεβαίνει» ἕνα κόμμα. Ἂς δοῦμε τὸν ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὴν Χρυσῆ Αὐγή, ποὺ εἶναι τὰ πιὸ χαρακτηριστικά. Ὁ ἑλληνικὸς λαός, ἀνέκαθεν εἶχε πρόβλημα μὲ τὴν ἀριστερά. Ἔτσι, δημιουργήθηκε ὁ ΣΥΡΙΖΑ. Μετὰ τὶς τελευταῖες ἐκλογὲς (2012), τὸ ΣΥΡΙΖΑ ἄρχισε νὰ προβάλλεται στὰ ΜΜΕ μὲ κάθε τρόπο. Μόνον τὴν ὥρα ποὺ πάει στὴν τουαλέτα ὁ Τσίπρας δὲ μάθαμε ἀκόμα. Ἀνάλογα μὲ τὸ τὶ ἤθελε ἡ κοινὴ γνώμη, αὐτὸ ἔπραττε τὸ ΣΥΡΙΖΑ καὶ ἐπροβάλλετο μὲ τὴν δέουσα προσοχὴ στὰ ΜΜΕ. Στὴν συνέχεια, πήραν τὴν σκυτάλη οἱ ἐταιρεῖες δημοσκοπήσεων. Τὸ ΣΥΡΙΖΑ πρῶτο κόμμα λένε… Τὸ προβάλλουν μὲ κάθε τρόπο καὶ τὰ panels γεμίζουν «εἰδικούς» νὰ ἀναλύουν τὸ φαινόμενο. Καὶ μέσα σὲ ὅλους αὐτούς, νά ΄σου κι ὁ Λαζόπουλος καὶ διάφοροι ἄλλοι ἔμμισθοι «ἐπαναστάτες» νὰ ἐκθειάζουν τὸ ΣΥΡΙΖΑ. Ἔτσι, ὁ λαὸς ἄρχισε να κινεῖται πρὸς τὰ ἐκεῖ.

Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ τώρα. Η Χ.Α. προεβλήθη διαφορετικά: μὲ ἀρνητικὴ διαφήμιση. Ἐκεῖ ποὺ ἡ Χ.Α. ἦταν στὴν ἀφάνεια γιὰ 20 καὶ πλέον χρόνια, ξαφνικὰ ὅλα τὰ ΜΜΕ ἀσχολήθηκαν μαζύ της. Η Χ.Α. μπῆκε πλέον στὸ ὑποσυνείδητο τοῦ κάθε Ἕλληνα. Κάποιοι τὴν εἴδαν ὡς μέσο ἀντιδράσεως, ὁπότε καὶ ταυτίστηκαν μαζύ της. Ἡ κοινὴ γνώμη λοιπόν, χωρίστηκε σὲ φίλους τῆς Χ.Α. καὶ ἐχθρούς της. Κάθε ἔνας ποὺ ἀναφέρεται σὲ Ἔθνος καὶ Πατρίδα, «βαφτίζεται» Χρυσαυγίτης.
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ κοινὴ γνώμη, νὰ συμβαδίζῃ μὲ αὐτό ποὺ ἤθελε ὁ χρηματοκράτορας. 
Ὅταν λοιπὸν κάποιος ἀσκήσῃ τὸ ἐκλογικό του «δικαίωμα» (ἄλλο παραμῦθι αὐτό), στὴν πραγματικότητα ῥίχνει ἕνα χαρτὶ χωρὶς νόημα. Ἁπλᾶ πάει γιὰ νὰ ἐνισχυθῇ ἡ ψευδαίσθησις τοῦ «κυρίαρχου λαοῦ». Τίποτα περισσότερο. Στὸ παιχνίδι βέβαια, ἔχουν μπεῖ καὶ οἱ ἀλλοδαποί, ποὺ λίγο πρίν τις ἐκλογὲς ἀποκτοῦν δικαίωμα ψήφου. Αὐτοὶ χρησιμοποιοῦνται γιὰ νὰ πέφτῃ στάκτη στὰ μάτια  τοῦ κόσμου, καθὼς μπαίνουν ὅλοι στὴν διαδικασία τῆς εἰκασίας γιὰ νοθεία. Ἔ, πῶς νά τό κάνουμε; Εἶναι πολὺ καλλίτερο νὰ σκέφτεται ἡ μᾶζα ὅτι γίνεται νοθεία, μέσῳ τῶν ἀλλοδαπῶν, παρὰ νὰ καταλάβῃ ὅτι… ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕ!!!

πηγή