Ο Μέγας Αλέξανδρος ίδρυσε την πρώτη ασφαλιστική εταιρεία στο κόσμο !

Ο Μ. Αλέξανδρος , έδωσε εντολή στον Αντιμένη από την Ρόδο, να ιδρύσει την υποδομή για την λειτουργία ασφαλιστικής αλλά και αντασφαλιστικής εταιρίας με τον εξής τρόπο :


Οι αγοραπωλησίες των δούλων ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο εκείνης της εποχής. Οι τιμές των δούλων καθορίζονταν ανάλογα με την δυναμική τους, την εμφάνισή τους και την ηλικία τους.


Ένας δούλος γεροδεμένος και υγιής μέχρι 25 ετών είχε τιμή αγοράς 150 δραχμές, ενώ ένας καταβεβλημένος δούλος άνω των 25 αγοράζονταν με 80-100 δραχμές. Η αγορά μιας νέας και ωραίας δούλας κόστιζε 300 δραχμές περίπου, ενώ η τιμή μιας δεύτερης επιλογής (σε εμφάνιση) δούλας ήταν μόνο 150 δραχμές.


Επειδή τα στρατόπεδα στην εκστρατεία χρειάζονταν δούλους για βοηθητικές εργασίες (αγγαρείες) συγκέντρωνε τους δούλους που προσέφεραν οι στρατιώτες, οι ελληνικές πόλεις, οι βασιλείς της Ασίας, οι έμποροι δούλων και όποιος άλλος ήταν ιδιοκτήτης δούλων, υπογράφοντας ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο.


Συγκεκριμένα ο δικαιούχος, αυτός που προσέφερε δούλους, καθόριζε και την αξία τους (για παράδειγμα αυτός ο δούλος κοστίζει 150 δραχμές, αυτή η δούλα 180. Αυτός ο δούλος 135 κλπ., σύνολο τόσες δραχμές) και αθροίζονταν βγάζοντας το συνολικό ασφαλιζόμενο ποσό το οποίο και γράφονταν στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο.


Ακόμη γινόταν αναπροσαρμογή ασφαλίστρων ανάλογα με την επικινδυνότητα των στρατοπέδων που απασχολούνταν οι δούλοι.


Ο δικαιούχος και ο ασφαλιζόμενος δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο. Δικαιούχος ήταν ο δουλοκτήτης και ασφαλιζόμενος ο δούλος.


Οι όροι του ασφαλιστηρίου συμβολαίου ήταν σαφείς. Η ασφαλιστική εταιρία αναλάμβανε , εάν ο δούλος αποδράσει, ο δικαιούχος, (ιδιοκτήτης του δούλου) να εισπράξει την τιμή (αποζημίωση) που είχε εγγράψει στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο.


Και ερχόμαστε τώρα στο σημείο των αντασφαλιστικών εταιριών. Η ασφαλιστική αυτή εταιρία αντασφαλιζόταν, για να μειώσει τους κινδύνους από τη συνεχή ζημία που θα της προκαλούσαν οι εκτεταμένες αποδράσεις δούλων.


Υπήρχε σύμβαση (διαταγή) την οποία εκτελούσε ο Σατράπης της περιοχής που βρισκόταν το στρατόπεδο. Έτσι εάν κάποιος δούλος αποδρούσε έπρεπε η Σατραπεία (αντασφαλιστική εταιρία) είτε να αναπληρώσει τον δραπέτη είτε να αποδώσει στον ιδιοκτήτη την αξία του.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΡΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ


Ένας τρόπος ασφάλισης ήταν και η εξόφληση των χρεών από τον Μέγα Αλέξανδρο, ανεξάρτητα από τις αμοιβές που έπαιρναν οι στρατιώτες του.

 Σήμερα ο τρόπος αυτός θα μπορούσε να ονομαστεί σαν ασφάλιση με συμμετοχή στα κέρδη. (Αρριανός, Ανάβαση Ζ, 10)

 "ετι δε ω χρεα ην , ου μονησας εφ΄οτω εγενετο , τοσαυτα μεν μισθοφορουντων , τοσαυτα δε αρπαζοντων , οποτε εκ πολιορκιας αρπαγη γιγνοιτο , διαλελυμαι ταυτα "

Ο τρόπος ασφάλισης που σήμερα ονομάζεται σαν Ασφάλιση ισόβιας μηνιαίας σύνταξης με συμμετοχή στα κέρδη, αναφέρεται από τον Αρριανό Ζ 10 με εφάπαξ καταβολή κεφαλαίου (κηδεία, προτομή, χρηματικό ποσό) και απόδοση της σύνταξης ( με τη μορφή απαλλαγής φόρων) στους κληρονόμους (δικαιούχους) του στρατιώτη (ασφαλισμένου).

"οστις δε δη και απεθανεν , ευκλεης μεν αυτω η τελευτη εγενετο , χαλκαι δε αι εικονες των πλειστων οικοι εστασιν, οι γονεις δ΄εντιμοι εισι λειτουργιας τε ξυμπασης και εισφορας απηλλαγενοι"

Αναφέρεται και στον Αρριανό (Ανάβαση Α ,16)

"γονευσι δε αυτων και παισι των τε κατα την χωραν ατελειαν εδωκε και οσαι αλλαι η τω κατα τας κτησεις εκαστων εισφοραι"
Το ίδιο γεγονός αναφέρεται και από τον Πλούταρχο (Αλέξανδρος 16).


Αυτό που πραγματικά μας κάνει περήφανους είναι ότι όχι μόνο βοήθησε τους συγγενείς και τα παιδιά των νεκρών ηρώων αλλά τους έκανε την τιμή να μην πληρώνουν φόρους.


Ένας τύπος ασφάλισης που ονομάζεται Ασφάλιση απαλλαγής πληρωμής και αναφέρεται στον Αρριανό (Ανάβαση Β, 12).

"και τους νεκρους ξαναγαγων εθαψε μεγαλοπρεπως ... και Σολευσι τα τε πεντηκοντα ταλαντα , α ετι ενδεα ην εκ των χρηματων , ανηκεν και τους ομηρους απεδωκεν"

Και έθαψε (ο Μ. Αλέξανδρος) μεγαλόπρεπα τους νεκρούς... στους κατοίκους των Σολών, από τον φόρο που είχε επιβάλλει, χάρισε τα πενήντα τάλαντα που δεν του είχαν δώσει ακόμη και επέστρεψε τους ομήρους.


¨Ένας τύπος ασφάλισης που ονομάζεται Ασφάλιση Ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αναφέρεται από τον Διόδωρο Σικελιώτη (ΧVΙΙ 95,4), ανεξάρτητα από τις αμοιβές που έπαιρναν οι στρατιώτες του.


Τα έξοδα σε φάρμακα για λογαριασμό του στρατεύματος έφτασαν τα 100 τάλαντα (600.000 δραχμές).

"... φαρμάκων δ΄ιατρικων εκατον ταλαντα . ταυτα μεν ουν διεδωκε τοις στρατιωτας"

 Του Κυριάκου Βελόπουλου