Μαθαίνουν στα Ελληνόπουλα να γιορτάζουν και να χαίρονται με τις σφαγές των προγόνων τους !

Τὸ 2010 ἦταν ἡ έβδομη συνεχὴς χρονιά, ποὺ μιὰ ἑβραϊκὴ θρησκευτικὴ ἑορτὴ –τὸ Χανουκά– ἑωρτάστηκε ὄχι μόνο στὴ συναγωγὴ καὶ στὰ σπίτια μας, ἀλλὰ καὶ σὲ δημόσιο χῶρο, στὴν Α΄ Πλατεῖα Παλαιοῦ Ψυχικοῦ, μὲ τὴν ὑποστήριξη καὶ τὴ συνεργασία τοῦ "φιλόξενου" Δήμου Ψυχικοῦ.» [Μωυσῆς Κωνσταντίνης, πρόεδρος τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ.) Ἑλλάδος.] Τὰ σχετικὰ μὲ τὸ Χανουκὰ περιγραφόμενα στὰ 4 «Βιβλία τῶν Μακκαβαίων» παρουσιάζονται συνοπτικὰ στὸ φυλλάδιο, ποὺ ἐξέδωσε πρόσφατα τὸ Κ.Ι.Σ. Ἑλλάδος μὲ τίτλο: «Ἡ γιορτὴ τοῦ Χανουκά».


Στὸ φυλλάδιο αὐτὸ ἀναφέρεται, ὅτι «μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ αὐτοκρατορία μοιράστηκε σὲ πολλὰ βασίλεια. Οἱ Ἑβραῖοι τῆς Παλαιστίνης βρίσκονταν μεταξὺ τῆς ἑλληνιστικῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς ἑλληνιστικῆς Συρίας. Οἱ δύο αὐτὲς χῶρες ἦταν σὲ συνεχῆ πόλεμο γιὰ τὴν κυριαρχία τῆς Παλαιστίνης. » Ὁ Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανής, τοῦ οἴκου τῶν Σελευκιδῶν, ἔγινε διοικητὴς τῆς Συρίας καὶ τῆς Παλαιστίνης. Ἦταν ἀποφασισμένος νὰ ὀργανώσῃ ἕνα ὁμογενὲς κράτος μὲ μία θρησκεία γιὰ ὅλους τοὺς ὑπηκόους του καὶ οἱ Ἑβραῖοι, ποὺ ἀρνοῦνταν νὰ ἀποκηρύξουν τὴ θρησκεία τους, ἦταν οἱ μόνοι ἀπὸ τοὺς ὑποδουλωμένους λαοὺς ποὺ ἀντιστάθηκαν.
Ὁ Ἀντίοχος τότε κινήθηκε, γιὰ νὰ ξεριζώσῃ τὸν Ἑβραϊσμὸ διὰ τῆς βίας. Διώρισε αὐτὸς Ἀρχιερέα, ἀπαγόρευσε τὴν περιτομή, ἀπαγόρευσε τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου καὶ τῶν ἄλλων ἑβραϊκῶν νόμων καὶ παραδόσεων καὶ ἐπέβαλε θυσίες καὶ νόμους δικούς του. Βωμοὶ ἀφιερωμένοι στοὺς θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου στήθηκαν σὲ κάθε ἑβραϊκὴ πόλη.» Δὲν ἐπέτρεπαν στοὺς πιστοὺς νὰ μελετοῦν τὴν Τορὰ καὶ νὰ ἐκτελοῦν τὶς θρησκευτικὲς ὑποχρεώσεις τους, βεβήλωσαν τὸ Ναὸ καὶ μόλυναν τὸ χῶρο καὶ τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας. Βασάνιζαν καὶ δολοφονοῦσαν ὅσους παρέμεναν πιστοὶ στὸν Ἰουδαϊσμὸ κι ἀρνοῦνταν νὰ προσκηνύσουν τὰ εἴδωλα. Ὑπέφεραν πολὺ οἱ Ἑβραῖοι, μέχρι ποὺ ὁ Θεὸς τῶν προγόνων μας τοὺς λυπήθηκε καὶ τοὺς ἔσωσε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν του. » Μερικοὶ Ἑβραῖοι, εἰδικὰ τῆς ἀνώτερης τάξης,ἐνέδωσαν στὴν ἑλληνικὴ ἐπιρροὴ καὶ υἱοθέτησαν τὰ στοιχεῖα τῆς ἑλληνικῆς θρησκείας. Ὅμως οἱ μᾶζες τοῦ λαοῦ παρέμειναν προσκολλημένες στὴν πίστη τους. Οἱ πρῶτοι ὠνομάστηκαν Ἑλληνιστὲς καὶ οἱ πιστοὶ στὸν Ἑβραϊσμὸ ἔμειναν γνωστοὶ ὡς Χασιντίμ. » Μὲ τὴν καθοδήγηση τῶν Χασιντὶμ ἄρχισε μία παθητικὴ ἀντίσταση στὶς διαταγὲς τοῦ Ἀντιόχου. Πολλοὶ Ἑβραῖοι βασανίστηκαν. Ὁ ἡλικιωμένος Ἐλιέζερ χτυπήθηκε μέχρι θανάτου, ὅταν ἀρνήθηκε νὰ φάῃ χοιρινό, ἡ Χαννὰ προτίμησε νὰ χάσῃ τοὺς ἑπτὰ γιούς της παρὰ νὰ τοὺς παροτρύνῃ νὰ προσκυνήσουν τὰ εἴδωλα.

» Ἡ ἐξέγερση ξεκίνησε στὴ Μοντιίν, ἕνα χωριὸ κοντὰ στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐκεῖ, ἕνας γέρος ἱερέας τῆς οἰκογένειας τῶν Χασμοναΐμ, ὁ Ματαθίας, μὲ τοὺς πέντε γιούς του δὲν ἐπέτρεψαν νὰ ἐπιβληθῇ ἡ θυσία στὰ εἴδωλα. Μὲ τὴν κραυγὴ “Μί λα Ἀν το νάι ἐλάι” (=ὅποιος εἶναι μὲ τὸν Κύριο νὰ μὲ ἀκολουθήσῃ), ὁ Ματαθίας ξεσήκωνε τοὺς Χασιντίμ, ποὺ κατέφυγαν στοὺς λόφους, γιὰ νὰ πολεμήσουν. Ὠργανώθηκε ἔτσι ἕνας ἀνταρτοπόλεμος, ποὺ κλόνισε τὸ ἠθικὸ τῶν στρατιωτῶν τοῦ Ἀντίοχου».
Ὅταν πέθανε ὁ Ματαθίας –σύμφωνα πάντα μὲ τὸ φυλλάδιο τοῦ Κ.Ι.Σ. –ὁ γιός του ὁ Γιεουντὰ (Ἰούδας), γνωστὸς ὡς ὁ Μακκαβαῖος [τὸ ὄνομα Μακαμπὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὰ ἀρχικὰ γράμματα τῶν λέξεων τοῦ συνθήματος τῶν πολεμιστῶν «Μὶ Καμόχα Μπά-ελὶμ Ἀν το νά ϊ» (=ποιός σὰν καὶ σένα Κύριε)], ἀνέλαβε τὴν ἀρχηγία τῶν λιγοστῶν ἑβραϊκῶν δυνάμεων. Ὁ Γιεουντὰ γενίκευσε τὸν πόλεμο κατὰμέτωπο καὶ με τὰ ἀπὸ μία σειρὰ ἐπιτυχημένων μαχῶν, ὁ στρατὸς τῶν Σελευκιδῶν ἀποχώρησε ἀπὸτὴν Παλαιστίνη.

«Τὴν 25η ἡμέρα τοῦ Κισλὲβ τοῦ ἔτους 165 π.Χ. ὁ Ναός, ποὺ εἶχε βεβηλωθῆ ἀπὸ τὴν λατρεία τῶν εἰδώλων, ἐγκαινιάστηκε (χανουκά = ἐγκαίνια) καὶ ἐπαναφιερώθηκε στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ τάξη ἐπανῆλθαν στὴ χώρα. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, βρέθηκε μόνο μιὰ μικρὴ κανάτα μὲ λάδι, ποὺ εἶχε ἀκόμη ἐπάνω της ἄθικτη τὴ σφραγίδα τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέα. Μὲ αὐτὸ τὸ λιγοστὸ λάδι ἄναψαν τὴ Μενορὰ (ἑπτάφωτη λυχνία), καὶ αὐτὸ τὸ λάδι ἔκαιγε ἀναπάντεχα ἐπὶ ὀκτὼ μέρες, τόσο ὅσο χρειαζόταν, γιὰ νὰ ἑτοιμαστῇ νέο κατάλληλο λάδι γιὰ τὸ ἄναμμά της.»

Ἐκτὸς ἀπὸ ἐγκαίνια «ἡ λέξη Χανουκὰ μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ, ὅτι ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο συνθετικά: τὴ λέξη χανοῦ (=ἀπαλλάχτηκαν) καὶ τὸ κὰ (ἑβραϊκὴ παράσταση τοῦ ἀριθμοῦ 25, καθ’ ὅτι οἱ Μακκαβαῖοι τὴν 25η ἡμέρα τοῦ μῆνα Κισλὲβ ἀπαλλάχθηκαν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τους», τοὺς Ἕλληνες).

Ποιά εἶναι ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια ; 

Η ἱστορικὴ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ὁ Ἀντίοχος Δ΄ ὁ Ἐπιφανὴς ἦταν γιὸς τοῦ Ἀντιόχου τοῦ Μεγάλου καὶ τῆς Λαοδίκης καὶ διαδέχθηκε στὸ θρόνο τὸν μεγαλύτερο ἀδελφό του Σέλευκο Δ΄ τὸν Φιλοπάτορα. Σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς βασιλείας του προσπάθησε νὰ ξαναφέρῃ τὸ κράτος τῶν Σελευκιδῶν στὴν παλαιά του ἀκμὴ καὶ νὰ ἐπιβάλῃ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμό. Οἱ πολυάριθμες πόλεις, ποὺ ἵδρυσε, μαρτυροῦν τὴν γιγάντια προσπάθειά του καὶ τὰ ἴχνη τῶν ἀποτελεσμάτων της ἔμειναν γιὰ πολλοὺς αἰῶνες μετὰ τὸν θάνατό του. Ὁ ἀνταρτοπόλεμος τῶν Μακκαβαίων ἐναντίον του δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσμα. Τὸν Ἀντίοχο τὸν Ἐπιφανῆ διαδέχθηκε στὸ θρόνο ὁ γιός του Ἀντίοχος Ε΄ ὁ Εὐπάτωρ. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς βασιλείας του ἐπαναστάτησαν οἱ Ἑβραῖοι ὑπὸ τὴν ἀρχηγία τοῦ Γιεουντᾶ, ὁ ὁποῖος πέτυχε μὲν συμφωνία εἰρήνης, ἀλλὰ ὁ ἑπόμενος βασιλιᾶς Δημήτριος Α΄ ὁ Σωτὴρ ἔστειλε τὸ στρατηγὸ Βακχίδη, ὁ ὁποῖος κατέλαβε τελικὰ ὅλη τὴν Ἰουδαία. Δὲν ὑπάρχουν ἱστορικὲς περιγραφὲς στὶς ὁποῖες νὰ φαίνεται, ὅτι οἱ–χωρὶς τακτικὸ στρατό- ἐπαναστάτες Ἑβραῖοι νίκησαν σὲ μάχες τοὺς Ἕλληνες. Προφανῶς γίνονταν περιωρισμένης ἐκτάσεως συμπλοκές, ἐνδεχομένως καὶ σφαγές, ἀλλὰ σὲ συνθῆκες ἀνταρτοπολέμου, οἱ ὁποῖες περιγράφονται μὲ ἀρκετὲς ὑπερβολὲς στὰ βιβλία τῶν Μακκαβαίων.

Τὰ βιβλία τῶν Μακκαβαίων (ἀγνώστων Ἰουδαίων συγγραφέων) εἶναι τέσσερα, τρία δευτεροκανονικὰ κι ἕνα ἀπόκρυφο καὶ περιγράφουν ἀναλυτικὰ τὰ -μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Γιαχβέ- κατορθώματα ἐπαναστατημένων Ἑβραίων, μὲ τὰ ὁποῖα ἀπομακρύνθηκε ὁ κίνδυνος νὰ ἐξελληνισθοῦν, διαφυλάχθηκε ἡ πατρική τους θρησκεία καὶ ἀποκτήθηκε ἡ πολιτική τους ἀνεξαρτησία.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, σταθερὴ στὸν ἀνθελληνικὸ προσανατολισμό της, ἔχει ἀνακηρύξει προστάτες τῶν πολυτέκνων ἑπτὰ Μακκαβαίους παῖδες, τὴ μητέρα τους Σολομωνὴ καὶ τὸν δάσκαλό τους Ἐλιάζαρ (1 Αὐγούστου), τοὺς ὁποίους –σύμφωνα μὲ τὸ συναξάρι-σκότωσαν, γιατὶ δὲν ἄλλαζαν τὴν πίστη τους, ποὺ δὲν ἦταν βέβαια ἡ χριστιανική, γιὰ νὰ δικαιολογῆται ἡ τιμὴ ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἡ ἰουδαϊκή.

Σὲ κάθε εὐκαιρία χριστιανοὶ ἀπολογητὲς ἐγκωμιάζουν τοὺς Μακκαβαίους. Στὴν πρώτη σελίδα τοῦ «Ὀρθόδοξου Τύπου» τῆς 25ης Ἰανουαρίου 2002 γιὰ παράδειγμα φιλοξενήθηκε ἄρθρο τοῦ θεολόγου κ. Μ. Μιχαηλίδη μὲ τίτλο: «Τὸ ἄγος τῶν Ἑλλήνων – Ἀντιβλασφημικὸς συναγερμός». Στὸ ἄρθρο αὐτὸ διαβάζουμε ἔκπληκτοι: «Στὰ χρόνια ἐκεῖνα τὰ ἡρωικὰ τῶν Μακκαβαίων, ποὺ κυβερνοῦσε τὴν Παλαιστίνη ὁ Ἀντίοχος ὁ Δ΄ ὁ Ἐπιφανὴς –ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀσεβὴς καὶ ἀδίστακτος- στρατιῶτες δικοί του εἶχαν καταλάβει κάποιο φρούριο καὶ ἀγέρωχοι τὸ θεωροῦσαν ἀπόρθητο.Μέσα λοιπὸν στὴν ἀλαζονεία τους βλασφημοῦσαν τὸν Θεὸ καὶ τοὺς πολιορκητὲς τοῦ Ἰούδα τοῦ Μακκαβαίου μὲ λόγους ἀθέμιτους καὶ ὑβριστικούς. Τὰ παλληκάρια ὅμως τοῦ Ἰούδα ἄλλους ἔσφαξαν καὶ ἄλλους “πυρὰς ἀνάψαντες ζῶντας τοὺς βλασφήμους κατέκαιον”.» (Γ. Γρηγορομιχελάκη, «Οἱ ἅγιοι προστάτες τῶν Ἑλλήνων πολυτέκνων», «Δ» τ. 273.)

Οἱ Ἕλληνες ἑορταστὲς τῆςσφαγῆς τῶν Ἑλλήνων

Τὴν ἰδέα γιὰ τὴν τοποθέτηση μιᾶς μεγάλης ἐννεάφωτης λυχνίας στὴν Πλατεῖα τοῦ Παλαιοῦ Ψυχικοῦ καὶ τὸν δημόσιο ἑορτασμὸ τοῦ Χανουκὰ ἐμπνεύστηκε ὁ κ. Γεράσιμος Βαλεντῆς, ὁ ὁποῖος στὰ πλαίσια τῆς «ἴσης μεταχείρισης καὶ τῆς ἀλληλεγγύης ὅλων τῶν θρησκειῶν καὶ ὅλων τῶν πολιτισμῶν», ὅπως χαρακτηριστικὰ ἀνέφερε στὴν ἐπιστολή του πρὸς τὸ Δῆμο Ψυχικοῦ, ὑπέβαλε τὴ σχετικὴ πρόταση στὸν Δήμαρχο καὶ στὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο. Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ Πρακτικὰ τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τῆς συνεδριάσεως τῆς 20ῆς Ἰανουαρίου 2004 ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου κ. Παναγιώτης Ξυθάλης συνώψισε τὴν ἐπὶ τοῦ θέματος συζήτηση ὡς ἑξῆς: «Ἑπομένως, κατ’ ἀρχὰς κρίνεται θετικὴ ἀπὸ ὅλους μας ὁμόφωνα ἡ πρόταση καὶ θὰ δοῦμε πράγματι, πῶς αὐτὴ ἡ πρόταση θὰ πάρῃ τὴν ὑλοποίησή της στὸ τέλος τοῦ χρόνου, ἔτσι ποὺ πραγματικὰ νὰ γίνῃ πραγματικότητα.» Μὲ παμψηφεὶ ἀπόφαση λοιπόν, καθιερώθηκε νὰ φιλοξενῆται κάθε χρόνο, κατὰ τὴν περίοδο τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Χανουκά, τὸ θρησκευτικὸ σύμβολο τοῦ Ἑβραϊσμοῦ, ἡ ἐννεάφωτος λυχνία, στὴν Α΄ Πλατεῖα τοῦ Δήμου τοῦ Παλαιοῦ Ψυχικοῦ. Τὴν διοργάνωση τῶν ἐκδηλώσεων ἀνέλαβε τὸ Κ.Ι.Σ. σὲ συνεργασία μὲ τὸν Δῆμο Ψυχικοῦ καὶ τὴ Ραββινεία Ἀθηνῶν.

Γιὰ τὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει πρόβλημα. Τὸ ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ἐπιβλήθηκε διὰ τῆς βίας στὴν πατρίδα μας εἶναι  γνωστό, καθ’ ὅτι κατ’ ἐπανάληψη ἔχει ἀποτελέσει μέρος τῆς θεματολογίας καὶ τοῦ προβληματισμοῦ μας. Τὸ ὅτι ἡ χριστιανικὴ ἡγεσία ἔχει υἱοθετήσει καθαρὰ ἑβραϊκὲς ἑορτὲς εἶναι ἐπίσης γνωστό.
Τὸ πρόβλημα βρίσκεται στὰ μυαλὰ τῶν ἐπὶ δεκαεπτὰ αἰῶνες εὑρισκομένων σὲ πλήρη πνευματικὴ ἀφασία κι ἐθνικὸ κῶμα Νεοελλήνων, οἱ ὁποῖοι συνεορτάζουν ἐπισήμως τὰ κατορθώματα τῶν «παλληκαριῶν» τοῦ Ἰούδα καὶ ἀναπολοῦν τὰ «ἡρωικὰ ἐκεῖνα χρόνια τῶν Μακκαβαίων», ποὺ ἐπιχειροῦσαν νὰ σφάζουν τοὺς προγόνους μας καὶ νὰ τοὺς καῖνε στὴν φωτιά.

Η ΕΒΡΑΙΚΗ ΧΑΝΟΥΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ !!!