Γιατί μόνο ο Ελληνας βρίζει τα θεία

Όσο περνοῦσαν τὰ χρόνια συνειδητοποιοῦσα ὅτι ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ Ἕλληνα νὰ «ὑβρίζῃ τὰ θεῖα» ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Χριστὸ καὶ φτάνοντας μέχρι τοὺς τελευταίους παπᾶδες, ἐκπροσώπους του στὴ γῆ , καὶ τὰ χριστιανικά τους σύμβολα ,δὲν ἀπαντᾶται πουθενὰ σὲ καμμία ἀνὰ τὴν ὑφήλιο Καθολική, Ὀρθόδοξη, Προτεσταντική, Λουθηριανή, Εὐαγγελικὴ κλπ θρησκευτικὴ κοινότητα. Μικρο-ακρότητες μόνον τοῦ στὺλ «porcamadonna» (γουρουνοπαναγία) ἀπὸ τοὺς γείτονές μας Ἰταλούς, ὅμως καμμία χρήση τοῦ ρήματος γαμῶ, ὄχι βέβαια μὲ τὴν σημασία τοῦ ἔρχομαι εἰς γάμον, ἀλλὰ ἀντιθέτως στὴν τόσο θυμοειδῆ του χρήση καὶ ἔννοια τοῦ βιάζω-ἐπιβάλλομαι διὰ τῆς βίας-ἐξουσιάζω-καθυποτάσσω-διεμβολίζω ἑκουσίως = ἐξευτελίζω-ἀτιμάζω-μειώνω-ταπεινώνω τὸ θῦμα.

Γιατί: Γιατί ὁ «χριστιανός» Ἕλληνας στρέφεται κατὰ τῆς ἴδιας του τῆς θρησκείας, κατὰ τῶν θεῶν–ἁγίων–ἱερέων–συμβόλων ποὺ πιστεύει καὶ ἀσπάζεται ὅταν σκύβῃ καὶ φιλάῃ τὶς «ἱερές» εἰκόνες; Γιατίλίγες στιγμὲς μετὰ αὐτὰ τὰ ἴδια ποὺ πιστεύει, σέβεται καὶ προσκυνᾷ, «βλασφημεῖ»; Ποιος ψυχαναλυτὴς μπορεῖ νὰ δώσῃ τὴν ἀπάντηση; Ἆραγε ὁ Ἑβραῖος Φρόυντ ἤτανε γνώστης αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς τῶν Ἑλλήνων; Γιατί ἡ γιαγιά μου Χριστοφίλη, ἀλλὰ καὶ κάθε γιαγιὰ χριστιανοθρησκευόμενη «τὸ βουλώνει» ,ὅταν ὁ Νεοέλληνας μαινόμενος ἀρχίζῃ νὰ κατεβάζῃ καντήλια; Ἀπὸ ποῦ καὶ πότε κρατάει τὴ σκούφια της αὐτὴ ἡ παράδοξη συνήθεια; Γιατί Πολιτεία τε καὶ Ἐκκλησία παρὰ τὶς παραινέσεις «μὴν ὑβρίζετε τὰ θεῖα» καὶ τὴν ποινικὴ δίωξη ποὺ Προβλέπεται κατὰ τῶν ὑβριστῶν ἀδυνατοῦν νὰ ἐξαλείψουν τὸ φαινόμενο; Τι εἴδους μνημοσύνη, τι εἴδους συμπλέγματα ἐκτρέφουν αὐτὸ τὸ νεοελληνικὸ ξέσπασμα; Γιατί πουθενά, σὲ καμμία ἀρχαιοελληνικὴ ἐπιγραφὴ δὲν ἀναφέρεται κάποια ἀνάλογη προσβλητικὴ συμπεριφορὰ πρὸς τὸ Ἑλληνικὸ Δωδεκάθεο;

Θαρρῶ πὼς ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλῆ, πολὺ ἁπλῆ. Τὴν ἀνακάλυψα (δυστυχῶς) σὲ πολὺ προχωρημένη ἡλικία: Ὅταν πρωτοδιάβασα γιὰ τοὺς διωγμούς, κατατρεγμούς, βασανιστήρια, διαπομπεύσεις, ἐξευτελισμούς, σφαγές, ἀνασκολοπισμούς, σταυρώσεις, λιθοβολισμοὺς κλπ. ἀσύλληπτες γιὰ τὴν φαντασία ἀκρότητες, ποὺ διέπραξαν οἱ χριστιανοὶ αὐτοκράτορες, στρατηγοί, ἐπίσκοποι–δήμιοι καὶ ὁ ἀκολουθῶν αὐτοὺς ἔξαλλος χριστιανικὸς ὄχλος κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὸ 324 μ.Χ. μέχρι τὸν ἔνατο μ.Χ. αἰῶνα.

Ὅταν διάβασα μὲ ἀνατριχίλα γιὰ τὸ κάψιμο τοῦ 98% τῶν συγγραμμάτων τῆς ἐθνικῆς ἑλληνικῆς κληρονομιᾶς, γιὰ τὴν ὁλοσχερῆ ἐκ θεμελίων κατεδάφιση τῶν ἀρχαιοελληνικῶν ναῶν καὶ μνημείων ἀπὸ σχιζοφρενεῖς ἐπισκόπους καὶ τὸν ἐν παραληρήματι τελοῦντα καὶ ἐκτελοῦντα τὶς ἐγκληματικές τους προσταγὲς ὄχλο... Ναί, κατάλαβα τί ἤτανε αὐτὸ τὸ κλὶκ στὴ χειροβομβίδα...

Ἤτανε καὶ εἶναι τὸ μένος, τὸ ξέσπασμα, τὸ «δὲνπάειἄλλο» τοῦ Ἕλληνα. Τοῦ Ἕλληνα, ποὺ μὲ μόνο τὸ 2% σωσμένο ἀπὸ τὴν πολιτιστική του κληρονομιὰ δὲν ἔπαψέ ποτε νὰ εἶναι ὑπερήφανος γιὰ τὸν 100άκις παπποῦ του Ὅμηρο, τὸν 90άκις παπποῦ του Ἡράκλειτο τοὺς 80άκις παπποῦδες του Σωκράτη, Πλάτωνα, Δημόκριτο, Ἀριστοτέλη.

Ποὺ δὲν ἔπαψέ ποτε νὰ ἀνατρέχῃ σ΄αὐτοὺς γιὰ ὀξυγόνο ὕπαρξης καὶ ἐπανένταξης στὴν φυσικὴ θεϊκή του ὑπόσταση.

Βασίλης Κούβαρος

Τι ; Δεν βρίζουν οι παπάδες τα θεία ;