Η τεχνολογία- εξολοθρευτής: Θα τα πούμε αργότερα, αγρότη...

Οι αγροτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις θέλουν , μέσω της χειραγώγησης της γενετικής τεχνολογίας που αφορά το φυτικό βασίλειο να αυξήσουν τόσο πολύ την παραγωγή των ειδών διατροφής, που, συμφωνά με απλούς υπολογισμούς, κανείς πια δε θα πεινάσει πάνω στη γη. Τα φυτά μπορούν να «μάθουν», με τη βοήθεια της γενετικής τεχνολογίας, να αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, ακόμα και κάτω από άσχημες συνθήκες, και ταυτόχρονα να μην προσβάλλονται από παράσιτα κι άλλες ασθένειες.

Πολύ όμορφο για να είναι αληθινό. Στην πραγματικότητα, βέβαια, η παγκόσμια πείνα δεν αποτελεί ένα πρόβλημα έλλειψης αγροτικών προϊόντων, αλλά είναι ένα πρόβλημα της άδικης κατανομής αυτών των αγαθών. Όλα τα προαναφερόμενα παραδείγματα εκμετάλλευσης στον αγροτικό τομέα αποδεικνύουν επαρκώς αυτή την πραγματικότητα.

«Συμβόλαια σκλαβιάς»

Η Ινδή φυσικός Vandana Shiva πιστεύει ότι με τη γενετική τεχνολογία θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση εκμετάλλευση των φτωχότερων κρατών. Οι πολυεθνικές προωθούν τη χρήση των δικών τους σπόρων, με το επιχείρημα ότι πρέπει να αποζημιωθούν για τις ερευνητικές δαπάνες τους. Αν ένας αγρότης, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί τους κόκκους σόγιας της εταιρίας Monsanto, πρέπει να δεσμευθεί ότι, μετά το τέλος του θερισμού, θα αγοράσει σπόρους εκ νέου από την• ίδια εταιρία, αντί να καλλιεργήσει τα προϊόντα του μόνος του, όπως έκανε παλαιότερα.

«Με ένα είδος συμβολαίου σκλαβιάς απαγορεύεται στους αγρότες να χρησιμοποιήσουν ξανά τους ίδιους σπόρους -κάτι που αποτελούσε παλιά αναφαίρετο δικαίωμά τους», αναφέρει η Ινδή που έχει τιμηθεί με το εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ: «Αν ο αγρότης καλλιεργήσει μόνος» του τη γη, χαρακτηρίζεται αυτή η ενέργεια του ως έγκλημα. Συνηθισμένες γεωργικές εργασίες κατηγοριοποιούνται ως εγκληματικές, για τις οποίες μάλιστα ο υπεύθυνος αγρότης μπορεί να καταδιωχθεί, να τιμωρηθεί και να συλληφθεί. Είναι ξεκάθαρη λοιπόν η απειλή μιας νέας μορφής βιομηχανικής αποικιοκρατίας, στην οποία, όχι μόνο οι αγρότες• αλλά ολόκληρες χώρες χάνουν τα δικαιώματά τους».

Οι αγροτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις κατά κύριο λόγο ενδιαφέρονται να εμποροποιήσουν την γεωργική παραγωγή. Μια χούφτα πολυεθνικών, φοβούνται κριτικοί όπως η Vandana Shiva, θα μπορούσε να αποκτήσει απρόσμενων διαστάσεων εξουσία, χάρη στον έλεγχο μεγαλύτερου μέρους των παγκόσμιων αποθεμάτων των τροφίμων. Στη κορυφή βρίσκεται η ελβετική εταιρία Syngenta. Ακολουθούν οι εταιρίες Monsanto (ΗΠΑ), Sanofi-Aventis (Γαλλία), BASF (Γερμανία) και Du- pont (ΗΠΑ).

Η τεχνολογία- εξολοθρευτής: Θα τα πούμε αργότερα, αγρότη...

Σήμερα κάποιες από τις πολυεθνικές έχουν αναπτύξει μια νέα γενετική τεχνολογική μέθοδο, η οποία καθιστά περιττά τα λεγόμενα «κρυφά συμβόλαια»: Πρόκειται για τη μέθοδο-εξολοθρευτή. Με αυτή τη μέθοδο, ένα φυτό χάνει την ικανότητά του να παράγει σπόρους -γεγονός που υποχρεώνει το γεωργό, κάθε χρόνο, να αγοράζει νέους. Τον Ιανουάριο του 2000,η αμερικανική Delta Pine and Land Seed Company, ο μεγαλύτερος παγκόσμιος παραγωγός βαμβακόσπορου, ανακοίνωσε την εμπορική εφαρμογή, για πρώτη φορά, αυτής της μεθόδου.

Στις πιο φτωχές χώρες κανείς δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο. Στις περισσότερες περιοχές, γενιές ολόκληρες, καλλιεργούν τα είδη που ευνοούνται από το περιβάλλον και ευδοκιμούν κάτω και από τις πιο αντίξοες κλιματικές συνθήκες. Κι όμως, αυτές ακριβώς τις χώρες αφορούν οι δηλώσεις που γίνονται αυτή την εποχή με αντικείμενο την κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων. Η πιο βάσιμη υποψία: οι πολυεθνικές θέλουν κατ' αρχήν να προσπαθήσουν, με ευνοϊκές προσφορές ή ακόμα και χαρίζοντας σπόρους, να κατακτήσουν την αγορά, έτσι ώστε, μετά τις αλλαγές στην γεωργική παραγωγή, οι αγρότες να είναι πάντα εξαρτημένοι από αυτές, χάρη στα πολλά προσφερόμενα δώρα.

Το καθεστώς της εξάρτησης επιβιώνει κι ανθίζει μέσω μικρών δώρων

Η υποψία αυτή δεν είναι αβάσιμη, όπως δείχνει κι ένα παράδειγμα από το χώρο της βιομηχανίας τροφίμων. Στη δεκαετία του '70 οργανισμοί βοηθείας άσκησαν σκληρή κριτική στη Nestle κι άλλες πολυεθνικές επιχειρήσεις ειδών διατροφής. Προσπαθούσαν αυτές, με μεγάλες διαφημιστικές εκστρατείες τους, να πείσουν τις νέες μητέρες να αγοράσουν την τροφή για τα βρέφη τους, αντί να τα θηλάζουν. Για την εξυπηρέτηση του σκοπού τους χρησιμοποίησαν δόλια μέσα: Με την υπόδειξη ότι ο φυσικός θηλασμός κρύβει κινδύνους, δώριζαν οι πολυεθνικές γάλα σε σκόνη στα νοσοκομειακά τμήματα τοκετού, στις εγκύους και στις νέες μητέρες.

Οι συνέπειες ήταν καταστροφικές, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες: Οι γυναίκες πήραν με ευγνωμοσύνη τα δώρα των δυτικών ευεργετών τους, και σταμάτησαν να δίνουν το στήθος στα βρέφη τους. Παρόλο που η διατροφή ενός μωρού με σκόνη γάλακτος είναι ιδιαίτεροι επικίνδυνη σε περιοχές που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, οι πολυεθνικές υποστήριζαν ότι η σκόνη είναι πιο υγιεινή από το μητρικό γάλα. Όταν τέλειωναν όμως τα μεγαλόψυχα δώρα τους, συχνά είχε πια και το γάλα στο στήθος της μάνας στερέψει. Έτσι λοιπόν οι γυναίκες ήταν εξαρτημένες πλέον από την τεχνητή βρεφική διατροφή, για την οποία όμως έπρεπε να πληρώσουν ακριβά.

Το Μάρτιο του 1981 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) ψήφισε έναν «Διεθνή Κώδικα που αφορούσε τους όρους εισαγωγής στην αγορά της τροφής που αντικαθιστούσε το μητρικό γάλα». Ο κώδικας αυτός έθετε περιορισμούς στη διαφήμιση βρεφικής τροφής και απαγόρευε με απόλυτο τρόπο την δωρεάν παροχή ή τη φθηνή πώλησή της. Το 1982 η Nestle δημοσιοποίησε τη δική της διαφημιστική στρατηγική, που φαινομενικά στηριζόταν στον Διεθνή Κώδικα, αλλά κρίθηκε τελικά εντελώς ανεπαρκής από τη UNICEF και άλλους οργανισμούς! Μετά από την έντονη κι αυξανόμενη πίεση εξαιτίας των μποϋκοτάζ που λάμβαναν χώρα, υπό το σύνθημα «η Nestle σκοτώνει τα βρέφη», σε πολλά κράτη αναγκάστηκε η πολυεθνική το 1984 να υπογράψει επιτέλους τον Κώδικα του WHO.

Οι πολυεθνικές εταιρίες παραβιάζουν τον Κώδικα

Με την εφαρμογή στην πράξη αυτού του Κώδικα, θα έπρεπε να έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα. Θα έπρεπε. Όμως, οι πολυεθνικές πάντα βρίσκουν μέσα και τρόπους για να αποφύγουν τις απαγορεύσεις! Ο οργανισμός «International Baby Food Action Network» (IBFAN) παρουσιάζει έγγραφα στην ιστοσελίδα του που αποδεικνύουν ότι πολλές φορές παραβιάζεται η διαφημιστική απαγόρευση που επέβαλε Λ WHO. Μαζί με τη Nestle, εμφανίζονται εκεί κι άλλες επιχειρήσεις όπως Hipp, Milupa, Danone, Abott, Humanna, Heinz, Gerber (Novartise Mead Johnson (Bristo-Myers Squibb) κ.α.

To Δεκέμβριο του 1999 ένας πρώην συνεργάτης της Nestle στο Πακιστάν κατηγόρησε την πολυεθνική ότι παραβίαζε τον WHO-Κώδικα και ότι συστηματικά δωροδοκούσε μέλη της πακιστανικής υγειονομικής αρχής, παρά το γεγονός ότι εκεί χιλιάδες παιδιά είχαν πεθάνει από παρενέργειες της σκόνης γάλακτος. «Για να αυξηθούν τα ποσοστά πωλήσεων, έχουμε δωροδοκήσει γιατρούς κι έχουμε προσπαθήσει με πολλούς «και διάφορους τρόπους να πείσουμε τις νέες μητέρες» διηγήθηκε στο γερμανικό περιοδικό «Stern». Μια τηλεοπτική εκπομπή στο σταθμό ZDF, με θέμα αυτό το σκάνδαλο, κι ενώ είχε διαφημιστεί η προβολή της, ακυρώθηκε τελικά, μέσα σε μια νύχτα, μετά από παρεμβάσεις της ελβετικής πολυεθνικής.

Συμφωνά με την UNICEF, εκείνη την εποχή, περίπου 84% των βρεφών στο Πακιστάν έλαβαν προϊόντα αντικατάστασης του μητρικού γάλακτος -με 130 εκατομμύρια κατοίκους το εμπόριο αυτό ήταν πολύ κερδοφόρο. Μπορεί βέβαια η Nestle να παραδέχεται τόσο στο διαδίκτυο όσο και στις συσκευασίες των προϊόντων της ότι «η πιο φθηνή και η πιο υγιεινή διατροφή για το μωρό είναι το μητρικό γάλα», ωστόσο, μόνο μία στις τέσσερις γυναίκες, στο Πακιστάν, μπορεί να διαβάζει και να γράφει.

Οι εταιρίες βρεφικών ειδών διατροφής, εξαιτίας των παραβιάσεων του WHO-Κώδικα, βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση όχι μόνο με την UNICEF και με τον οργανισμό IBFAN, αλλά και με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO), με την «World Alliance for Breastfeeding Action» (WABA) κ.α

πηγή : Η μαύρη βίβλος των πολυεθνικών