Γουρλώνουν τα μάτια, οι ηγέτες κρατών, με την προοπτική της προμήθειας του 10%. ποσό που καταβάλλεται σε λογαριασμούς στην Ελβετία

Σύμφωνα με το βιβλίο The best democracy money can buy που κυκλοφόρησε στην  Ελλάδα με τίτλο: Δημοκρατία σε τιμή ευκαιρίας του Γκρέγκ Πάλαστ.

Η βία, οι ταραχές και το πολιτικό πρόβλημα είναι αναμενόμενες και πρβλέψιμες και  επιδιώκονται από το ΔΝΤ. Το Πρώτο Βήμα του μηχανισμού-πάντα σύμφωνα με το βιβλίο- είναι ο misssing stastatistician!!!!! Κάποια στατιστικά στοιχεία εμφανίζονται ή εξαφανίζονται ξαφνικά «παραποιημένα» και έτσι ακριβώς έγινε στη Φλώριδα (σ.σ Α: τα δικά μας Greek Statistics!!!)

Δείτε σχετικά: «First, there´s the matter of the missing statistician»

Μετά, το βιβλίο που γράφτηκε το 2003, περνά στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο: Πουλήστε το Lexus,
κάψτε την Ελιά!!!!! {Chapter 2/ Sell the Lexuw, Burn the Olive Tree:

Την αποκάλυψη των στατιστικών στοιχείων ακολουθεί το Δεύτερο Βήμα. Το χάος και ο πανικός και τελικά επιβάλεται μια διάσωση και μια σειρά καταστροφικά μέτρα τα οποία οδηγούν την κοινωνία στα όριά της και φέρνουν βαθιά ύφεση.



Το Τρίτο Βήμα του ΔΝΤ είναι διαφήμιση της αποτυχίας του Δευτέρου Βήματος, η καλλιέργεια πανικού και τα ακόμη πιο σκληρά μέτρα. Όλα αυτά φέρνουν την πολύ αναμενόμενη κοινωνική εξέγερση, την ένταση και την πολιτική κρίση. Ακολουθεί το Τέταρτο Βήμα που είναι το Χάος και η εξαγορά των πάντων σε εξευτιλιστικές τιμές.

Σχετικά η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ θα γράψει στις 30-5-2011

Έχει όμως σημασία να καταλάβουμε γιατί οι ινστρούκτορες του Μαξίμου επιλέγουν, όπως λένε, να σώσουν τη χώρα από την χρεοκοπία με ένα απολύτως χρεοκοπημένο μοντέλο, μια συνταγή η οποία όπου δοκιμάστηκε οδήγησε στην καταστροφή. Απαντήσεις έχει δώσει σχεδόν 10 χρόνια πριν ο Γκρεγκ Πάλαστ, στο βιβλίο του «Δημοκρατία σε τιμή ευκαιρίας» (κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2003 από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες-
μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος)

Γράφει λοιπόν ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος ειδικός στον έλεγχο των μεγάλων εταιρειών διεθνούς δράσης: «Σε φτωχότερα κράτη του Νότιου Ημισφαιρίου η ιδιωτικοποίηση και η κατάργηση των κανόνων της αγοράς επικράτησαν με τον παλιό τρόπο: απειλές, εξαναγκασμούς και μετρητά σε τραπεζικούς λογαριασμούς  offshore εταιρειών».

Κάθε προσπάθεια αντίστασης ήταν καταδικασμένη. Το ΔΝΤ  και η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλαν την πώληση των συστημάτων ηλεκτρισμού, ύδρευσης, τηλεφώνου και φυσικού αερίου ως όρο δανεοδότησης σε κάθε αναπτυσσσόμενη χώρα. Από τη στιγμή που η άρνηση δανειοδότησης σήμαινε οικονομικό θάνατο, το δίλημμα ήταν ή πουλάς ή πεθαίνεις. Το πλιάτσικο ήταν τεράστιο: εκποίηση δημοσίων εταιρειών αξίας 4.000.000.000.000 δολαρίων (ναι, τρισεκατομμυρίων)

Ενώ ήταν εξαιρετικά κερδοφόρα η ένταξη της ενέργειας στην «ελεύθερη» αγορά, η λεηλασία των συστημάτων ύδρευσης ήταν σκέτο χρυσάφι: οι κυβερνήσεις είχαν καταβάλει το κ΄΄οστος για τους σωλήνες του δικτύου και η αγορά  είνα μονοπολιακή και οι πελάτες διψασμένοι.

Η Αγγλία της Θάτσερ ήταν και πάλι εκείνη που άνοιξε το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις. Στη Βρετανία οι λογαριασμοί νερού εκτοξεύτηκαν μέχρι και 250% πάνω από την τιμή του νερού στις ΗΠΑ, οι τιμές των μετοχών των εταιρειών ύδατος πενταπλασιάστηκαν, και το 1995 το σύστημα κατέρρευσε: σε ορισμένα μέρη της Αγγλίας συλλαμβανόσουν επειδή πότιζες το γκαζόν σου.

Πολλές και συγκλονιστικές οι αναφορές του Αμερικανού δημοσιογράφου για το ρόλο του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, των πολυεθνικών, των κερδοσκόπων και για τα «επιτεύγματά» τους. Είναι ανατριχιστικές όμως οι ομοιότητες του Ελληνικού προβλήματος και οι «λύσεις» που προτείνονται, με εκείνες του Ισημερινού και της Αργεντινής.

Ιδού τι γράφει για το μνημόνιο του Ισημερινού:
«Η κυβέρνηση αυτής της χώρας της Λατινικής Αμερικής λάμβανε την εντολή να αυξήσει ως την 1η Νοεμβρίου την τιμή του φυσικού αερίου για οικιακή χρήση κατά 80%. Επίσης έπρεπε να μειώσει τις θέσεις εργασίας κατά 26000 και να περικόψειτους μισθούς των υπολοίπων εργαζομένων κατά 50% σε τέσσερα στάδια και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του ΔΝΤ. Ως τον Ιούλιο του 2000, έπρεπε να πουλήσει σε ξένες επιχειρήσεις το μεγαλύτερο δίκτυο ύδρευσης της χώρας»

Συνολικά οι 167 δανειακοί όροι του ΔΝΤ έμοιαζαν λιγότερο με Σχέδιο Βοήθειας και περισσσότερο με προσχέδιο οικονομικού πραξικοπήματος. Και όταν οι λύσεις αυτές δεν απέδωσαν, επέβαλαν νέο Σχέδιο Βοήθειας στο Κράτος: να προχωρήσειστη μείωση των θέσεων εργασίας κατά 12000.

Μέτρα-καρμπόν και στην Αργεντινή:
«Το μνημόνιο απαιτούσε από την Αργεντινή να μειώσει το έλλειμα του προϋπολογισμού, από 5.300.000.000 δολάρια το έτος 2000, σε 4.100.000.000 δολάρια το 2001». Σκεφτείτε λίγο την απαίτηση αυτή. Εκείνο το Σεπτέμβριο, που συντάχτηκε το μνημόνιο η Αργεντινή βρισκόταν ήδη στην άκρη του γκρεμού μιας βαθιάς ύφεσης. Ο 1 στους 5 εργαζόμενους ήταν άνεργος. Ακόμα και κάποιοι άπειροι οικονομολόγοι στο ΔΝΤ θα έπρεπε να ξέρουν ότι η περικοπή κρατικών δαπανών σε μια τέτοια οικονομία  θα ισοδυναμούσε με το σβήσιμο των μηχανών ενός αεροπλάνου εν πτήσει.

Αργότερα, καθώς τα φτερά της οικονομίας έπεφταν, οι εγκέφαλοι του ΔΝΤ διέταξαν την πλήρη εξάλειψη του ελλείμματος, προκαλώντας ασφυξία στην οικονομία της χώρας. Αλλά όταν οι περικοπές δεν έφτασαν για να πληρωθούν οι πιστωτές, δόθηκε η εντολή να πουληθούν «τα κοσμήματα της γιαγιάς». Γαλλικές πολυεθνικές απέκτησαν ένα μεγάλο μέρος του συστήματος ύδρευσης κι αμέσως αύξησαν τα τιμολόγια σε μερικές πόλεις έως και 400%.

Όλοι ξέρουμε ότι το ΔΝΤ και η συνταγή του απέτυχαν παταγωδώς σε όσες χώρες δοκιμάτηκαν. Όπως ξέρουμε ότι ενώ ήδη εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις της χώρας έχουν πουλήσει την Ολυμπιακή, τα λιμάνια, τη διώρυγα, τους δρόμους, τις  τράπεζες, τον Σκαραμαγκά, το αεροδρόμιο, τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ, την ΕΥΔΑΠ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, η χώρα μας βρίσκεται και πάλι στο χείλος του γκρεμού.

Γιατί ποιπόν επιμένουν σε αυτή την καταστροφική λογική;

Απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει ο Πάλαστ παραθέτοντας δηλώσεις του βραβευμένου με Νόμπελ τώρα πια  οικονομολόγου, Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο οποίος αποκαλεί την ιδιωτικοποίηση δωροδοκοποίηση.

«Γουρλώνουν τα μάτια, λέει, αναφερόμενος στους ηγέτες των κρατών που συναινούν στο ξεπούλημα, στην προοπτική του 10%, ποσό που καταβάλλεται σε λογαριασμούς στην Ελβετία».

Φοβάμαι πως η Ιστορία, και στην Ελληνική περίπτωση, θα τον επιβεβαιώσει.

Σχόλιο: Η αποκάλυψη βρίσκεται στο ότι ίσως εξελίσσεται βήμα βήμα ένα σχέδιο σε βάρος της χώρας από το οποίο κάποιος ή κάποιοι θα λάβουν 10% προμήθεια στην Ελβετία. Και αυτό το λέει σε άσχετο χρόνο και για άλλη περίπτωση ο Στίγκλιτς.  Ίσως όμως οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική.


ΥΓ. Αφιερωμένο εξαιρετικά στους υποστηρικτές του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεμου Προγράμματος που μιλούν για συνομωσιολόγους, για ανήθικους, για ψώνια και για τζαναμπέτηδες Έλληνες που δεν θέλουν να πληρώσουν τα χρέη τους.
   Ευχαρίστως κύριοι δέχομαι τους χαρακτηρισμούς σας, γιατί δεν περίμενα κάτι άλλλο ως απάντηση από επαγγελματίες κομφορμιστές οι οποίοι είναι ευεπίφοροι σε πιέσεις και στην ιδέα της απώλειας των κεκτημένων τους που απορρέουν από την τραβεστί ιδεολογία της δημοκρατίας που ευαγγελίζονται καναλιζόμενοι υπέρ της σωτηρίας υμών.

                                Το Μαρικάκι                                                              

 πηγή

=============================================== 

Σημείωση ιστολογίου : Μπορείτε ελεύθερα να αναδημοσιεύσετε όποιο κείμενο θέλετε . Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για την αναδημοσίευση κειμένων του ιστολογίου ***ΜΑΚΕΔΩΝ*** , είναι η σαφής αναφορά σ΄αυτό μ΄ενεργό λινκ .