Να γ@μήσω τέτοια δικαιοσύνη ...

 Έτσι ρε ξεφτίλες θα καταδικάσετε την Χρυσή Αυγή ;

Διαβάστε και φρίξτε: Όταν η Δικαιοσύνη λειτουργεί καθ' υπαγόρευση! Αυτολεξεί η άθλια και συκοφαντική κατάθεση του Ψαρρά είναι το δήθεν έγκριτο πόρισμα του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας. Ούτε στις μπανανίες της αφρικής δε συνέβη ποτέ κάτι ανάλογο.
Το πόρισμα Βουρλιώτη, με το οποίο κατηγορείται η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ως «εγκληματική οργάνωση», αποτελεί ουσιαστικά αντιγραφή των «καταγγελιών» του δημοσιογράφου Δημήτρη Ψαρρά. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που έφερε στην επιφάνεια ένα … μπακαλόχαρτο το οποίο βάφτισε ως «καταστατικό» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Υπάρχει μια παροιμία η οποία λέει «έλα Μπάρμπα να σου δείξω τα χωράφια σου» και ταιριάζει τέλεια στον κονδυλοφόρο αυτό. Όλο το κατηγορητήριο, δηλαδή, βασίζεται σ’ ένα αμφιβόλου προέλευσης χαρτί, το οποίο ουδεμία σχέση έχει με το Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών.
Χαρακτηριστικά, και για να γίνει κατανοητό σε όλους, παραθέτουμε αυτούσια αποσπάσματα αφενός από την «καταγγελία» Ψαρρά και αφετέρου από το πόρισμα Βουρλιώτη.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον «κύριο» Ψαρρά «Η ιστορία αυτή ξεκίνησε από το 1980 με τη μορφή κλειστής ολιγάριθμης ομάδας ιδεολογικής επιμόρφωσης ναζιστών, με επικεφαλής το Ν. Μιχαλολιάκο. (…) Σιγά σιγά μετεξελίχθηκε σε πολιτικό σχηματισμό με την ονομασία ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ περί το έτος 1987. Από τότε διαχωρίστηκε ένα τμήμα της οργάνωσης και ανέλαβε τη δράση εκτός γραφείων, δηλαδή την άσκηση βίας και τις επιθέσεις εναντίον όσων θεωρούσε η οργάνωση εχθρούς. Ο ηγετικός πυρήνας και των δύο τμημάτων ήταν ο ίδιος. Άλλωστε και το ίδιο το καταστατικό ρητά προβλέπει το διαχωρισμό σε πολιτικό και επιχειρησιακό κομμάτι, επιβεβαιώνει ότι το επιχειρησιακό υπερτερεί και πιστοποιεί την απόλυτη εξουσία την οποία έχει η ηγετική ομάδα και ιδιαιτέρως ο αρχηγός, σύμφωνα με το δόγμα του χιτλερικού κόμματος δηλ. το Fuhrerprinzip. (…) Πιστή στο ναζιστικό δόγμα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θεωρεί ότι όσοι δεν ανήκουν στη «λαϊκή κοινότητα της φυλής» είναι υπάνθρωποι. Υπάνθρωποι για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι οι ξένοι, οι μετανάστες, αλλά και όσοι διαφωνούν με τις απόψεις της και βέβαια οι Ρομά, ακόμη και οι άνθρωποι με κάποια νοητικά ή κινητικά προβλήματα. (…) Για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ η βία είναι το μήνυμα και όχι το μέσο.».
Ερχόμαστε, τώρα, στο πόρισμα Βουρλιώτη και παρατηρούμε τα εξής χωρία-σχεδόν αντιγραφή των ισχυρισμών του Ψαρρά «Η «Χρυσή Αυγή» πρωτοεμφανίσθηκε στις αρχές της δεκαετίας 1980-1990, με τη μορφή κλειστής ολιγάριθμης ομάδας ιδεολογικής επιμόρφωσης ναζιστών, με επικεφαλής τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο.. (…) Στη συνέχεια, η ομάδα αυτή μετεξελίχθηκε σε πολιτικό σχηματισμό με την ονομασία «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». Από το χρόνο αυτό διαχωρίστηκε το επιχειρησιακό από το πολιτικό τμήμα της οργάνωσης, με το πρώτο να αναλαμβάνει την εκτός Γραφείων δράση, δηλαδή τις βίαιες επιθέσεις εναντίον όσων η οργάνωση αυτή θεωρούσε εχθρούς. Σύμφωνα δε και με τις προβλέψεις του καταστατικού της οργάνωσης, στο οποίο μάλιστα ορίζεται ο διαχωρισμός του υπέρτερου επιχειρησιακού από το πολιτικό τμήμα, ηγετική ομάδα και των δύο τμημάτων ήταν η ίδια, με την εξουσία, όμως, του αρχηγού να είναι απόλυτη, κατά το χιτλερικό δόγμα «Fuhrerprinzip», η προσταγή του οποίου σε ενέργεια ή η έγκρισή του σε ήσσονος σημασίας δράσεις ήταν ιερή και αδιαπραγμάτευτη. (…) Κατά τις απόψεις των ανθρώπων της «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» όσοι δεν ανήκουν στη «λαϊκή κοινότητα της φυλής» είναι υπάνθρωποι. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι ξένοι μετανάστες, οι Ρομά, όπως και όσοι διαφωνούν με τις ιδέες τους, ακόμη δε και άτομα με νοητικά ή κινητικά προβλήματα. (…) Η βία για τα μέλη της «Χρυσής Αυγής» είναι το μήνυμα και όχι το μέσον επίτευξης των όποιων επιδιώξεών τους.».
Ποιος είναι, όμως, αυτός ο «μάχιμος» δημοσιογράφος που νομίζει ότι με τέτοια «ντοκουμέντα» μπορεί να βλάψει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Ποιες είναι οι πεποιθήσεις του και ποια είναι τα κίνητρα εκείνα τα οποία τον οδηγούν να έχει ως σκοπό της ζωής του, απ’ ότι φαίνεται, να κάνει ζημιά στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Έχει, επομένως, πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τα έργα και τις ημέρες ενός τύπου που νομίζει ότι μπορεί να παριστάνει τον τιμητή των πάντων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ακόμη «ορφανό του Μάρξ», το οποίο έμεινε ιδεολογικά και πολιτικά άστεγο μετά την διάλυση της Β’ Πανελλαδικής. Από τότε, τρέφεται, όχι από την πίστη του σε κάποια ιδέα, αλλά από την μόνιμη αντίθεσή του στο Ελληνικό Έθνος. Οι απόψεις του εν λόγω θλιβερού τύπου, τόσο από την θητεία του στην ομάδα του “Ιού” όσο και τώρα που δουλεύει «σόλο», είναι χαρακτηριστικές της ποιότητάς του:
α) Είναι φανατικός ανθέλληνας. Σ’ όλα τα εθνικά μας θέματα ταυτίζεται ΠΑΝΤΟΤΕ με την άλλη πλευρά. Θεωρεί ότι υπάρχει «μακεδονική μειονότητα» στην Χώρα μας, έχει στηρίξει το φιλοσκοπιανό κόμμα του “ουράνιου τόξου” και θεωρεί ότι τα Σκόπια έχουν κάθε δικαίωμα να ονομάζονται Μακεδονία. Συκοφαντεί τον Γεώργιο Γρίβα και τους Αγωνιστές του ΕΟΚΑ ως σφαγείς τουρκοκύπριων, ενώ πήρε σαφή θέση υπέρ του κατάπτυστου σχεδίου Ανάν. Εννοείται, επίσης, ότι στηρίζει την Ρεπούση, τον Λιάκο, τον Βερέμη και όλους τους υπόλοιπους εθνομηδενιστές. Δεν σταματά, όμως, εκεί καθώς υποβαθμίζει τον Μακεδονικό Αγώνα, φτάνοντας μάλιστα να χυδαιολογεί και εναντίον της Μνήμης του Παύλου Μελά, ενώ δικαιολογεί και την συμπεριφορά εξτρεμιστών μουσουλμάνων στην Δυτική Θράκη.
β) Είναι σφόδρα φιλοσιωνιστής, όπως καταγγέλλει πρώην συνάδελφός του στην “Ελευθεροτυπία”.
γ) Δεν έχει καταδικάσει ποτέ την αριστερή τρομοκρατία. Ο ευφάνταστος δημοσιογράφος, που διυλίζει τον κώνωπα χρόνια τώρα μιλώντας για μια ανύπαρκτη «ακροδεξιά τρομοκρατία» ουδέποτε χαρακτήρισε τους ψυχοπαθείς οπλοφόρους της αριστεράς ως τρομοκράτες, δολοφόνους και αδίστακτους εγκληματίες. Το γιατί το ξέρει μόνο ο ίδιος. Αντιθέτως, στο παρελθόν, έχει δημοσιοποιήσει, ως μέλος του “Ιού”, στην “Ελευθεροτυπία” φωτογραφία ενός αλήτη παρακρατικού (με γυρισμένη την πλάτη εννοείται), ο οποίος πέταγε βόμβα μολότοφ στο βιβλιοπωλείο “Νέα Θέσις”, σε μια ξεκάθαρη δολοφονική επίθεση. Κάποιοι θα μιλήσουν για το περιβόητο «δημοσιογραφικό απόρρητο». Κάποιοι άλλοι, όμως, ίσως μιλήσουν για έμμεση επιβράβευση της πράξης αυτής, ενδεχομένως και προσωπικής γνωριμίας με τον δράστη… Θα είχε, επομένως, πολύ ενδιαφέρον μια δήλωση του Ψαρρά ότι καταδικάζει την ακροαριστερή τρομοκρατία, την 17Ν, τον ΕΛΑ, την “Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς”, του “Επαναστατικού Αγώνα”, της “Αντικρατικής Πάλης” και όλων των υπολοίπων πραγματικών εγκληματικών οργανώσεων. Φυσικά και δεν πρόκειται να το κάνει, για λόγους πάλι που ο ίδιος ξέρει…
Ενδεικτικό της ποιότητας του Ψαρρά είναι τα όσα κατήγγειλε για το πρόσωπό του ο πρώην συνάδελφός του στην “Ελευθεροτυπία” Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης. «Στην λεγόμενη Εφημερίδα των Συντακτών, χτες, ο Δημήτρης Ψαρράς μου κάνει την τιμή να με κατονομάζει μαζί με τον Τάκη Φωτόπουλο και τον Γ. Δελαστίκ ως σχολιογράφο, που το 2001 (!) η εφημερίδα «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» επαίνεσε για ένα από τα σχόλιά μου στον «Καιρό». Είναι τιμή μου να συγκαταλέγομαι μεταξύ αναμφισβήτητων αγωνιστών στα πυρά ενός ανθρώπου, που η αρθρογραφία του ήταν μονίμως υπέρ των ΝΑΤΟϊκών και ευρωπαϊκών βομβαρδισμών στη Γιουκοσλαβία, τη Λιβύη, στον κακό Σαντάμ Χουσεΐν και οπουδήποτε επενέβει το  αμερικανικό συμφέρον. Επίσης, υπέρ της λεγόμενης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, του Σχεδίου Ανάν, της Ρεπούση και οπουδήποτε υπήρχε αποδεδειγμένο αμερικανικό και ευρωπαϊκό συμφέρον, σε βάρος της Ελλάδας».
Αυτό το “μπουμπούκι”, αυτός ο σεσημασμένος ανθέλληνας, είναι το άτομο πάνω στο οποίο βασίζεται το πόρισμα του Αρείου Πάγου. Ο Ψαρράς, έχοντας απύθμενο μίσος για το Έθνος (πόσο τον ενοχλεί αυτή η λέξη…) των Ελλήνων, είναι απολύτως κατανοητό γιατί πολεμάει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Πολεμώντας το Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών πολεμά την Ελλάδα, την οποία μισεί με την ανεξάρτητη μορφή της και προφανώς της θέλει γεμάτη λαθρομετανάστες και υποχείριο των ΗΠΑ. Και όμως σ’ έναν τέτοιο τύπο, που δεν κρύβει τα ανθελληνικά του πιστεύω, βασίζεται μια ολόκληρη σκευωρία σε βάρος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Να τον χαίρονται, αυτό το αναπόσπαστο μέλος του «συνταγματικού τόξου»…


πηγή