Τα θύματα του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο Δίστομο.

Την γνωστή «μαθηματική» θεώρηση με τον αστυνομικό, το όργανο και το μπουζούκι θύμισε η νέα (αποτυχημένη) απόπειρα του «Ιού» να συκοφαντήσει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Πολύ «συγκινητική» η προσπάθεια των συγκεκριμένων εθνομηδενιστών να επιχειρήσουν πολιτική σπέκουλα πάνω στα θύματα της γερμανικής θηριωδίας στο Δίστομο, στις 10 Ιουνίου 1944.

Δεν θα μπούμε, φυσικά, σε διάλογο με την περιθωριακή και παρακμιακή αυτή ομαδούλα, η οποία επί μονίμου βάσεως κινείται στον γραφικό μικρόκοσμό της. Όχι μόνον επειδή η «επιχειρηματολογία» της θυμίζει την θεώρηση, που αναφέρουμε στη  αρχή του κειμένου, αλλά κυρίως επειδή δεν δεχόμαστε στο ελάχιστο μαθήματα ιστορίας, πατριωτισμού και ευθιξίας από τους υπερασπιστές των φιλοσκοπιανών και των τουρκόφιλων στην Θράκη, τους χαρακτηρίζοντες την Γενοκτονία των Ποντίων ως «νεοπαγές θεώρημα», τους μετατροπείς 37χρονων τρομοκρατών σε «νεαρούς» και 23χρονων μαντράχαλων σε «μωρά», τους ανακαλύψαντες «τεκμήριο αθωότητας» στον Μαζιώτη, τους δικαιολογήσαντες τους κομμουνιστές σφαγείς στον Μελιγαλά και τόσα άλλα.

Μιας, όμως, και οι τόσο «ευαίσθητοι» -στο θέμα του Διστόμου- συντάκτες του «Ιού»  αναφέρθηκαν στο όντως φρικιαστικό και απεχθές γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας αμάχων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, ας πληροφορηθούν ότι το Δίστομο θρηνεί κι άλλα θύματα, αυτά της κομμουνιστικής θηριωδίας για τα έτη 1944-49. Στην κεντρική εκκλησία του Διστόμου, τον Άγιο Νικόλαο, υπάρχουν δυο αναμνηστικές πλάκες θυμάτων. Η μία αφορά στα θύματα των Γερμανών. Η άλλη, κάτω από τον τίτλο «ΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΗΣΑΝ ΤΟ 1944-49 ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΕΑΜΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ», παραθέτει τα ονόματα 23 Διστομιτών, οι οποίοι δολοφονήθηκαν από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, κατά την διάρκεια της περιόδου 1944-49.

Φαίνεται ότι για τους συντάκτες του «Ιού» αξία και σημασία έχουν μόνον όσοι δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς. Όσοι έπαθαν τα ίδια από τους εγχώριους κομμουνιστές ίσως και να το... άξιζαν, κρίνοντας τουλάχιστον από τα όσα συμπεραίνει ο «Ιός» για την περίπτωση των σφαγών του Μελιγαλά.

Αντί, λοιπόν, να κάθονται και να εφευρίσκουν διάφορες πραγματικά νεοπαγείς θεωρίες περί έμμεσης σύνδεσης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με τους Γερμανούς σφαγείς του Διστόμου, ας δουν την δική τους σύνδεση με την ιδεολογία εκείνων, οι οποίοι δολοφονούσαν τους Έλληνες του Διστόμου, επειδή δεν συμφωνούσαν στην φρικτή προοπτική να γίνει η Ελλάδα ένα ακόμη προτεκτοράτο του σοβιετικού «παραδείσου». Επίσης, αντί για «εξυπνάδες» περί «λύκων» και «παγίδων», ας ασχοληθούν καλύτερα με ψάρια και αγκίστρια...

Γιώργος Μάστορας