ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / 1. ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

α. Βιβλία Προφητῶν

[Πρὶν τὸν 12ο π.Χ. αἰ. ἐγκαταστάθηκαν, ἐκ Κρήτης προερχόμενοι, οἱ Φιλισταῖοι στὰ παράλια τῆς Παλαιστίνης, ποὺ τότε εὑρίσκετο ὑπὸ Αἰγυπτιακὴ μᾶλλον ἐπικυριαρχία. Στὰ πρῶτα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐξιστορεῖται, πῶς οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὴν βοήθεια τοῦ θεοῦ τους ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον τῶν Φιλισταίων (Γολιάθ-Σαμψὼν κ.λπ.). Στὰ νεώτερα βιβλία τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Μακκαβαίων οἱ Ἕλληνες ἀναφέρονται ὀνομαστικά.]
• «Θὰ ξεσηκώσω τὰ παιδιά σου, Σιών, ἐναντίον τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλήνων καὶ θὰ σὲ κρατήσω ὡς ξίφος πολεμικό... ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ θὰ τοὺς ὑπερασπίσῃ (τοὺς Ἑβραίους), καὶ θὰ τοὺς κατασπαράξουν (τοὺς Ἕλληνες), καὶ θὰ τοὺς θάψουν κάτω ἀπὸ πέτρες σφεντόνας, καὶ θὰ τοὺς πιοῦν σὰν κρασί, καὶ θὰ γεμίσουν (μὲ τὸ αἷμα τους) φιάλες σὰν αὐτὲς τοῦ θυσιαστηρίου» (Ζαχαρίας, θ΄ 13-15).



• «Καὶ ἐξολοθρεύσω Κρῆτας καὶ ἀπολῶ (θὰ καταστρέψω) τοὺς καταλοίπους τοὺς κατοικοῦντας τὴν παραλίαν· καὶ ποιήσω ἐν αὐτοῖς ἐκδικήσεις μεγάλας, καὶ ἐπιγνώσονται (=θὰ ἔρθουν στὰ συγκαλά τους), διότι ἐγὼ Κύριος ἐν τῷ δοῦναι τὴν ἐκδίκησίν μου ἐπ’ αὐτούς» (Ἰεζεκιήλ, κε΄ 16-17).
• «Οὐαὶ (ἀλίμονο!) οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα (= τὶς ἀκτές) τῆς θαλάσσης πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ’ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων, καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς (θὰ σᾶς καταστρέψω) ἐκ κατοικίας• καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων...» (Σοφονίας, β΄ 5-6).

• «Τάδε λέγει Κύριος ...καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Γάζης καὶ καταφάγεται θεμέλια αὐτῆς• καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου καὶ ἐξαρθήσεται (= θὰ ἐξαφανισθῇ) φυλὴ ἐξ Ἀσκαλῶνος καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρα μου ἐπὶ Ἀκκαρὼν καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων, λέγει Κύριος» (Ἀμώς, α΄ 6-8). [Πρόκειται γιὰ τὶς τέσσερες πόλεις τῶν Φιλισταίων-Κρητῶν.]

• «Καὶ ράξει (= θὰ τσακίσῃ) ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ’ ὄρος Σιών· ἐπ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει (= θὰ διασκορπίσῃ) Συρίαν ἀφ’ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἀφ’ ἡλίου δυσμῶν τοὺς κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι...» (Ἡσαΐας, θ΄ 10-11).
• «Πέρσαι καὶ Κρῆτες καὶ Λυδοὶ καὶ Λίβυες καὶ πάντες οἱ ἐπίμικτοι καὶ__τῶν υἱῶν τῆς διαθήκης Μου μαχαίρᾳ πεσοῦνται ἐν αὐτῇ...» (Ἰεζεκιήλ, λ΄ 5). • «Ὁ τράγος τῶν Αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων» (Δανιήλ, η΄ 21). [Ἀναφέρεται στὸν Μέγα Ἀλέξανδρο.]

β. Βιβλία Μακκαβαίων
• «Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ πατάξαι Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου τὸν Μακεδόνα, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς γῆς Χεττειίμ, καὶ ἐπάταξε τὸν Δαρεῖον βασιλέα Περσῶν καὶ Μήδων καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ πρότερος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα […] καὶ ἐβασίλευσεν Ἀλέξανδρος ἔτη δώδεκα καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἐπεκράτησαν οἱ παῖδες αὐτοῦ ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ. Καὶ ἐπέθεντο πάντες διαδήματα μετὰ τὸ ἀποθανεῖν αὐτὸν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὀπίσω αὐτῶν ἔτη πολλὰ καὶ ἐπλήθυναν κακὰ ἐν τῇ γῇ καὶ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτῶν ῥίζα ἁμαρτωλὸς Ἀντίοχος Ἐπιφανής, υἱὸς Ἀντιόχου βασιλέως.» («Μακαββαίων Α΄», α΄ 1-10.)

• «Ἦν δ’ οὕτως ἀκμή τις Ἑλληνισμοῦ καὶ πρόβασις ἀλλοφυλισμοῦ διὰ τὴν τοῦ ἀσεβοῦς καὶ οὐκ ἀρχιερέως Ἰάσονος ὑπερβάλλουσαν ἀναγνείαν [...] ὁ δὲ τρισαλιτήριος Νικάτωρ (σ.σ. Ἕλληνας στρατηγὸς τοῦ Ἀντιόχου Δ΄ τοῦ Ἐπιφανοῦς), ὁ τοὺς χιλίους ἐμπόρους ἐπὶ τὴν πρᾶσιν (δουλεμπόριο) τῶν Ἰουδαίων ἀγαγών, ταπεινωθεὶς ὑπὸ τῶν κατ’ αὐτὸν νομιζομένων ἐλαχίστων εἶναι, τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ τὴν δοξικὴν ἀποθέμενος ἐσθῆτα, διὰ τῆς μεσογείου, δραπέτου τρόπον, ἔρημον ἑαυτὸν ποιήσας, ἦκεν εἰς Ἀντιόχειαν ὑπεράγαν δυσημερήσας ἐπὶ τῇ τοῦ στρατοῦ διαφθορᾷ […] Ὁ μὲν οὖν ἀνδροφόνος καὶ βλάσφημος τὰ χείριστα παθὼν ὡς ἑτέρους διέθηκεν ἐπὶ ξένης ἐν τοῖς ὄρεσιν, οἰκτίστῳ μόρῳ κατέστρεψε τὸν βίον.» («Μακκαβαίων Β΄», η΄ 34 - θ΄ 28.)

• «Ὦ πικρᾶς τῆς τότε ἡμέρας καὶ οὐ πικρᾶς, ὅτε ὁ πικρὸς Ἑλλήνων τύραννος (σ.σ. Ἀντίοχος Δ΄ ὁ Ἐπιφανής) πῦρ φλέξας λέβησιν ὠμοῖς καὶ ζέουσι θυμοῖς ἀγαγὼν ἐπὶ τὸν καταπέλτην καὶ πάσας τὰς βασάνους αὐτοῦ τοὺς ἑπτὰ παῖδας τῆς Ἀβρααμίτιδος καὶ τὰς τῶν ὀμμάτων κόρας ἐπήρωσε καὶ γλώσσας ἐξέτεμε καὶ βασάνοις ποικίλαις ἀπέκτεινεν. Ὑπὲρ ὧν ἡ θεία δίκη μετῆλθε καὶ μετελεύσεται τὸν ἀλάστορα τύραννον. Οἱ δὲ Ἀβρααμιαῖοι παῖδες σὺν τῇ ἀθλοφόρῳ μητρὶ χορὸν συναγελάζονται ψυχὰς ἁγνὰς καὶ ἀθανάτους ἀπειληφότες παρὰ τοῦ Θεοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.» («Μακκαβαίων Δ΄», ιη΄ 20-24.)

[Παρέκβαση: Οἱ πέντε ἀδελφοὶ Μακκαβαῖοι ἑορτάζονται ὡς ἅγιοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὴν 1η Αὐγούστου. Τὸ ἐπίσημο ὄργανο ἐκκλη-σι α στι κῶν ὀρ γα νώ σε ων «Ὀρθόδοξος Τύπος» (25η Ἰανουαρίου 2002) σὲ ἄρθρο τοῦ θεολόγου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη μὲ τίτλο «Τὸ ἄγος τῶν Ἑλλήνων – Ἀντι βλασφη μικὸς Συναγερμός» ἀναφέρει: «Στὰ χρόνια ἐκεῖ να τὰ ἡρωικὰ τῶν Μακκαβαίων, π οὺ κυβερνοῦσε τ ὴν Π αλαιστίνη ὁ Ἀντίοχος ὁ Δ΄ ὁ Ἐπιφανὴς –ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀσεβὴς καὶ ἀδίστακτος–, στρα τιῶτες δικοί του εἶχαν καταλάβει κάποιο φρούριο καὶ ἀγέρωχοι τὸ θεωροῦσαν ἀπόρθητο. Μέσα λοι πὸν στὴν ἀλαζονεία τους βλασφημοῦσαν τὸν Θεὸ καὶ τοὺς πολιορκητὲς τοῦ Ἰούδα τοῦ Μακκαβαίου μὲ λόγους ἀθέμιτους καὶ ὑβριστικούς. Τὰ παλικάρια ὅμως τοῦ Ἰούδα ἄλλους ἔσφαξαν καὶ ἄλλους “πυρὰς ἀνά ψαντες ζῶντας τοὺς βλασφήμους κατέκαιον”».]


Αρχική σελίδα