Χαράλαμπος Ταϊγανίδης : "Είμαστε όλοι άτομα με ειδικές ανάγκες"

Πότε ασχοληθήκατε πρώτη φορά με την κολύμβηση ;

Γεννήθηκα το 1981 και ασχολήθηκα πρώτη φορά με την κολύμβηση το 1985 σε ηλικία 4 ετών.

Σαν παιδάκι δηλαδή . Είχατε δηλώσει σε προηγούμενη συνέντευξη σας ότι ασχοληθήκατε με την κολύμβηση επειδή είχατε μια φοβία με το νερό και γι’αυτό αποφασίσατε να κολυμπήσετε…

Έτσι είναι… Είχα μια φοβία με το νερό και δεν έμπαινα στην θάλασσα μαζί με τα υπόλοιπα παιδάκια και οι γονείς μου το είχαν παράπονο .

Πότε ξεκινήσατε το άθλημα της κολύμβησης ;

Έκανα τα πρώτα μου βήματα στον Εθνικό Κοζάνης με στόχο να αποκτήσω οικειότητα με το νερό και να ακολουθήσω και τα υπόλοιπα παιδάκια. Είχα όμως πάρα πολύ καλούς δασκάλους οι οποίοι δεν με πίεσαν ποτέ να κολυμπήσω και σιγά-σιγά άρχισε να μου αρέσει. Μπήκε λοιπόν το νερό στο αυλάκι …

Και γίνατε τελικά πιο γρήγορος από τα υπόλοιπα παιδάκια …

Ε… έγινα λίγο πιο γρήγορος…( γέλια )

Παρατηρώ στο βιογραφικό σας ότι το 2002 κερδίζετε το πανελλήνιο πρωτάθλημα στα 50 μέτρα ύπτιο σημειώνοντας παράλληλα πανελλήνιο ρεκόρ στην κατηγορία των αρτιμελών αθλητών και μόλις 2 χρόνια μετά είστε δυο φορές χρυσός Παραολυμπιονίκης στους Αγώνες της Αθήνας .Δύσκολη η μετάβαση ;

Ήταν μια δύσκολη μετάβαση . Δεν είχα βέβαια κανένα πρόβλημα με τα παιδιά με αναπηρία καθώς το τελευταίο διάστημα κολυμπούσα και με άτομα με αναπηρία. Μου ανέβαζαν μάλιστα το ηθικό γιατί σκεφτόμουν ότι τα παιδιά αυτά προσπαθούν συνέχεια για κάτι περισσότερο κόντρα στις δυσκολίες . Αυτό με βοήθησε να δω διαφορετικά τον κόσμο και η μετάβαση μου μετά σε αυτά τα παιδιά ήταν πολύ γρήγορη. Διαπίστωσα εξάλλου ότι η Ολυμπιάδα και η Παραολυμπιάδα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα . Η μόνη διαφορά ήταν η αναπηρία του κάθε ατόμου αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να γίνω και εγώ ένας δυναμικός αθλητής στην κατηγορία των αθλητών με προβλήματα όρασης.

Δεν σκεφθήκατε ποτέ να τα παρατήσετε ;

Δεν σκόπευα να τα παρατήσω καθώς η κολύμβηση είναι κάτι που αγαπώ πάρα πολύ και ασχολούμαι σχεδόν 20 χρόνια με αυτόν τον χώρο και είναι λίγο δύσκολο να πεις ότι «σταματάω» ή «τελείωσαν όλα για μένα» από τότε που εμφανίστηκε το πρόβλημα.

Είναι δηλαδή ένας τρόπος ζωής ;

Αυτό ακριβώς.

Και όταν μάθατε ότι θα μπορούσατε να συνεχίσετε κανονικά να αθλείστε και να συμμετάσχετε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες υπήρχαν οι εγκαταστάσεις στην περιοχή σας ή γενικότερα στην χώρα μας ώστε να μην αναγκαστείτε να σταματήσετε;
Υπάρχουν αυτές οι υποδομές στην Ελλάδα ή έχουμε μείνει λίγο πίσω ;

Για να είμαι ειλικρινής , με το δικό μου το πρόβλημα που είναι οπτικό , είναι το πιο απλό από την άποψη των εγκαταστάσεων που απαιτούνται.

Σωστά ! Δηλαδή εσείς μια πισίνα χρειάζεστε ουσιαστικά…

Αυτό ακριβώς . Μια πισίνα χρειαζόμουν . Εξάλλου δεν έχω κάποιο πρόβλημα κινητικό ούτε είμαι ολικά τυφλός . Σκεφθείτε απλά έναν άνθρωπο με μεγάλη μυωπία που φοράει γυαλιά και όταν τα βάζει μπορεί και βλέπει κανονικά .
Σε κάποια άλλα άτομα όμως που είχαν διαφορετικές μορφές αναπηρίας , υπήρχαν δυσκολίες. Στο Εθνικό κολυμβητήριο που αγωνιζόμουν εγώ αλλά και στο Ποσειδώνιο υπάρχουν ειδικά μηχανήματα που ανεβοκατεβάζουν τα αμαξίδια καθώς και ξεχωριστές τουαλέτες και ντους για άτομα με αναπηρία . Τα προβλήματα εντοπίζονται σε άλλα στάδια και στον έξω κόσμο.

Έχετε πέσει ποτέ θύμα επικριτικών ή «ρατσιστικών» σχολίων ; Βέβαια το δικό σας πρόβλημα δεν είναι τόσο εμφανές αλλά αναφέρομαι και σε άλλα άτομα με αναπηρία . Μήπως η κοινωνία μας έχει μείνει λίγο πίσω σε αυτόν τον τομέα ;

Όχι , δεν συμφωνώ . Δεν αναφέρομαι στο κράτος που μας κυβερνά κτλ αλλά στους Έλληνες πολίτες οι οποίοι μας έχουν αγκαλιάσει και κάνουν ό,τι μπορούν για να «προλάβουμε» σαν κοινωνία τους Ευρωπαίους γιατί κακά τα ψέματα η Ευρώπη στα θέματα αναπηρίας είναι αρκετά χρόνια μπροστά.
Εμείς ξυπνήσαμε σαν Πολιτεία όταν διεξήχθησαν στην Αθήνα οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Τότε άρχισε περισσότερο και ο ελληνικός λαός να καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και τα άτομα με αναπηρία τα οποία διαθέτουν ειδικές ικανότητες και ψυχικά χαρίσματα…

Που έχουν δικαίωμα στην ζωή όπως όλοι μας…

Ακριβώς . Άτομα με ειδικές ανάγκες είμαστε όλοι μας . Κι εγώ και εσείς και όλοι μας . Οποιοδήποτε άτομο πατάει στην Γη είναι άτομο με ανάγκη . Η δική μου ανάγκη λέγετε «ειδική» γιατί είναι διαφορετική από την δική σου και εσύ έχεις μια ανάγκη διαφορετική από κάποιον άλλο. Όταν όμως βρίσκεται ο κατάλληλος άνθρωπος ή η κατάλληλη εργασία , εμένα μου καλύπτει αυτή την ανάγκη .
Το 2004 φάγαμε ένα γερό χαστούκι .
Τι πάθαμε ; Μάθαμε ότι αυτά τα άτομα δεν έχουν ειδικές ανάγκες , απλά έχουν μια αναπηρία . Αργήσαμε λίγο να το καταλάβουμε σαν Ελλάδα αυτό . Σκεφτόμασταν ότι ήρθαν «τα ανάπηρα παιδιά» να πάρουν τα πριμ , τις θέσεις του Δημοσίου κτλ και μας άσκησαν έντονη κριτική . Εμείς τους αποδείξαμε όμως ότι ήμαστε εδώ για πολλά χρόνια αλλά εσείς δεν θέλατε να μας δείτε…
Κι αυτό το αποδείξαμε το 2008 φέρνοντας περισσότερα μετάλλια και περισσότερες διακρίσεις και κυρίως τιμήσαμε την ελληνική Πολιτεία , τους Έλληνες πολίτες , την ελληνική σημαία και τον εθνικό μας ύμνο…
Εγώ τα λέω χοντρά . Πήγαμε , δοξάσαμε την Ελλάδα μας και γυρίσαμε με το κεφάλι ψηλά .


Επειδή κάνατε αυτή τη σύγκριση μεταξύ Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων , θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής : Φέτος είδαμε μια βασική αντίθεση . Από την μια οι «κανονικοί» Ολυμπιακοί Αγώνες με όλα αυτά τα κρούσματα του ντόπινγκ , γκρεμίστηκαν κάποια είδωλα και γενικότερα υπήρξε μια μεγάλη απογοήτευση.Ο κόσμος έμεινε με την εντύπωση ότι όλα οφείλονται στα αναβολικά και ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να πας μπροστά . Από την άλλη όμως είδαμε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες αληθινούς αθλητές με μεγαλείο ψυχής που έφεραν στην χώρα μας 24 μετάλλια . Δεν σας εξέθεσε λίγο όλο αυτό με τα αναβολικά ; Δεν υπήρξε μια ισοπέδωση του στυλ «όλοι παίρνουν χάπια , όλοι είναι το ίδιο» ;

Για να είμαστε ειλικρινείς : Δεν υπάρχει όμορφο δάσος μέσα στο οποίο να μην υπάρχουν και σπασμένα κλαδιά και πεσμένα δέντρα . Αλλά να βλέπουμε τη συνολική εικόνα . Και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες είχαμε κρούσματα ντόπινγκ αλλά ποτέ από Έλληνα αθλητή . Είχαμε κρούσματα κυρίως από ανατολικές χώρες ( Πακιστάν , Συρία κτλ ) . Σε μια μεγάλη διοργάνωση όπως οι Παραολυμπιακοί αγώνες που πάνε να γίνουν ισάξιοι με τους Ολυμπιακούς , δεχόμαστε συχνά ελέγχους αντι-ντόπινγκ κοντρόλ από την WADA , το ΕΣΚΑΝ και άλλους φορείς . Θέλω να καταλήξω στο ότι κι εμείς ελεγχόμαστε ανά πάσα στιγμή .

Εσάς , σαν αθλητή , σαν παγκόσμιο πρωταθλητή , σας πλησίασαν ποτέ κυκλώματα αναβολικών , σας πρότειναν ποτέ να σας «βοηθήσουν» ;

Εγώ έχω μια συγκεκριμένη αντίληψη . Αν δεν ψαχτώ εγώ για αναβολικά , δεν θα έρθει κανείς να μου πει «έλα να σου δώσω , να πας πιο γρήγορα» . Και αυτό γιατί δεν με γνωρίζει , δεν ξέρει πως θα αντιδράσω και γενικά δεν μπορεί ο καθένας να πάει σε έναν αθλητή – αναγνωρίσιμο ή μη – και να του πει «έλα να σου δώσω κάτι»
Κι εξάλλου εγώ τι να το κάνω ; Αφού είμαι ήδη πρώτος…

Να σας ρωτήσω τώρα κάτι άλλο . Μου είπατε πριν ότι η στήριξη από την Πολιτεία βελτιώθηκε αισθητά από το 2004 και μετά…

Έτσι είναι . Βέβαια εγώ είμαι στον χώρο των αναπήρων μόνο 5 χρόνια και δεν μπορώ να σας πω και πολλά πράγματα .

Γενικά , είστε ικανοποιημένος από τη στήριξη ;

Όπως θα γνωρίζετε και από τις διακρίσεις μου , είμαι ένα άτομο που δεν ικανοποιείται εύκολα . Θέλω πάντα το κάτι παραπάνω , θέλω περισσότερα . Θέλω ακόμα και ο κάθε τετραπληγικός με αμαξίδιο να έχει πρόσβαση σε όλες τις καφετέριες , τα καταστήματα κτλ . Αυτό δυστυχώς δεν το βλέπω και με στεναχωρεί . Γι’αυτό προσπαθώ και εγώ με τις δικές μου δυνάμεις και με όποια προβολή έχω , να τα κάνω γνωστά και να προσπαθώ να τα βελτιώσω .

Απλά στην Ελλάδα υπάρχει μια αρνητική νοοτροπία που προσπαθούμε και εμείς μέσω των blogs να καταπολεμήσουμε . Δηλαδή τα ΜΜΕ και η Πολιτεία σας θυμούνται μόνο στις διακρίσεις , το 2004 , το 2008 , για μια φωτογραφία , για ένα πρωτοσέλιδο . Και μετά σας αφήνουν λίγο στην «μοίρα» σας μέχρι και την επόμενη φωτογραφία…

Αυτό είναι το κακό που γίνεται στα άτομα με αναπηρία . Οι περισσότεροι προσπαθούν να κερδίσουν πράγματα από εμάς και αυτό είναι λάθος τους . Εμείς είμαστε πάντα εδώ και αγωνιζόμαστε σε κάθε ευκαιρία για την πατρίδα μας . Απλά τα κανάλια και οι εφημερίδες ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τον επαγγελματικό αθλητισμό και ασχολούνται περισσότερο μέχρι και με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό αρτιμελών παρά με εμάς . Δεν ρίχνουν ποτέ ιδιαίτερο βάρος στα άτομα με αναπηρία . Εμείς αντίθετα προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα με αναπηρία αλλά και χωρίς να βγουν από τα σπίτια τους και να αθληθούν . Γιατί αυτό για εμάς είναι το μεγαλύτερο «ζήτω» που μπορούμε να λάβουμε…
Και αυτό το έχουμε πετύχει χωρίς καμία ιδιαίτερη προβολή από τα ΜΜΕ . Φανταστείτε να την είχαμε κιόλας…

Πέρα από αθλητής είστε και γονιός . Πρωταθλητισμός και οικογένεια πάνε μαζί ;

Αυτό είναι συνήθεια ζωής . Στην επαγγελματική μου καριέρα έδωσα τα πάντα και έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα σαν αθλητής . Η ζωή όμως δεν είναι μόνο κολύμπι . Υπάρχει πλέον και η οικογένεια . Δόξα τω Θεώ είμαι γονιός και έχω ένα παιδάκι 19 μηνών και τώρα πάω και για το δεύτερο .
Νομίζω ότι ανταποκρίνομαι αρκετά καλά και στον ρόλο του πατέρα . Βέβαια θέλω να τονίσω ότι έχω μια γυναίκα η οποία είναι βράχος και δεν μου αφήνει τα περιθώρια να κάνω εγώ πράγματα για το σπίτι περισσότερα από όσα κάνει η ίδια . Όσο υπάρχει αλληλοϋποστήριξη και συνεννόηση , μπορώ να συνδυάζω και την καριέρα μου αλλά και τον ρόλο του πατέρα .

Ξέρετε ότι με αυτόν τον τρόπο περνάτε ένα πολύ σημαντικό μήνυμα . Δημιουργήσατε οικογένεια σαν άτομο με αναπηρία . Και πέρα από το να μπορέσουν τα άτομα αυτά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό , περνάτε και ένα ισχυρό μήνυμα ότι «δεν τελειώνει η ζωή εδώ»…

Χωρίς καμία διάθεση να το περηφανευτώ , θα σας πω μια μικρή ιστορία . Ήμουν σε ένα νοσοκομείο για να επισκεφθώ μια φίλη μου και στο διπλανό δωμάτιο ήταν ένα παιδί που είχε τραυματιστεί πολύ σοβαρά και πιθανότατα θα έμενε ανάπηρο . Το παιδί αυτό είχε πολλά όνειρα και άκουσα την μητέρα του να του φωνάζει «Μην απογοητεύεσαι , η ζωή συνεχίζεται , θα τα καταφέρεις όλα , παραδειγματίσου από τον Χαράλαμπο Ταϊγανίδη» . Εγώ ήμουν ακριβώς απέξω και εκείνη δεν το γνώριζε ! Και συνέχιζε να του λέει ότι θα αγωνιστεί στους Παραολυμπιακούς , θα γίνει γνωστός και ότι δεν τελειώνει η ζωή κι άρχισε να του αφηγείται την δική μου ιστορία . Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα λες και ήμουν πρωθυπουργός ! Το να με φέρνει μια μάνα παράδειγμα εμένα στο παιδί της , είναι ό,τι πιο σημαντικό…

Το μεγαλύτερο μετάλλιο…

Τι να σας πω ! Ό,τι πιο σημαντικό…

Και είναι πραγματικά σημαντικό γιατί οι περισσότεροι δεν σας γνώριζαν καν . Και όταν ήρθαν τα 6 μετάλλια στους αγώνες του Πεκίνου , αν και είχαν προηγηθεί τα 3 μετάλλια της Αθήνα , οι περισσότεροι έπεσαν από τα σύννεφα . Και έψαχναν να βρουν ποιος είναι ο Ταϊγανίδης…
Αντίθετα για τα ξένα ΜΜΕ δεν αποτελούσαν έκπληξη οι διακρίσεις σας…

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται , οι ξένοι δημοσιογράφοι μας γνωρίζουν καλύτερα από τους Έλληνες . Μας ξέρουν καλά . Ξέρετε τι είναι κάθε φορά που τερματίζεις να ακούς ρυθμικά το όνομα σου από 15.000 Κινέζους στους Αγώνες του Πεκίνου ; Στην Ελλάδα όμως στρέφουμε τις κάμερες και τα φώτα της δημοσιότητας προς την μια πλευρά και δεν κοιτάμε την άλλη… Αλλά η άλλη πλευρά είναι αυτή που φέρνει τελικά τις χαρές αλλά και καμιά φορά και τις λύπες…

Ίσως πάντως να είναι μια χρήσιμη συγκυρία η φετινή με την ταυτόχρονη πικρία της κοινής γνώμης από τους Αγώνες των αρτιμελών αθλητών και την παράλληλη κατακόρυφη αύξηση των επιτυχιών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες . Η κοινή γνώμη κατανόησε ότι και οι δυο μορφές των Αγώνων είναι ισάξιες , είστε όλοι Ολυμπιονίκες , είστε όλοι καταξιωμένοι αθλητές . είστε όλοι άξιοι συγχαρητήριων. Και ίσως η αποτυχία της Ολυμπιακής Ομάδας των αρτιμελών αθλητών να βοήθησε τον κόσμο να στραφεί και προς εσάς…

Για μένα δεν υπάρχει καμια αποτυχία . Πιστεύω ότι κάθε πράγμα συμβαίνει στη ζωή για κάποιο συγκεκριμένο λόγο . Υπήρξαν κάποιοι Ολυμπιονίκες οι οποίο αμαύρωσαν την Ελλάδα και έδωσαν τροφή για σχόλια από τα ξένα ΜΜΕ . Υπήρξαν όμως και αθλητές που αγωνίστηκαν σκληρά , στερήθηκαν πράγματα , στερήθηκαν χρόνο από την οικογένεια τους , από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και έφεραν στην Ελλάδα μετάλλια τα οποία δεν χειροκροτήθηκαν όσο θα έπρεπε καθώς υπήρχε αυτό το μαύρο σύννεφο .

Ίσως πάντως και οι Αγώνες του Πεκίνου κι όσα διαδραματίστηκαν να είναι μια ευκαιρία να καθαρίσει λίγο ο αθλητισμός από νοσηρά φαινόμενα…

Ο αθλητισμός πρέπει να είναι καθαρός και να καθαρίσει . Φταίει όμως και η Πολιτεία . Και δεν φταίει η Πολιτεία που δίνει στους Ολυμπιονίκες χρήματα , θέσεις στο Δημόσιο , αξιώματα κτλ . Κατά την γνώμη μου , λίγα δίνει για έναν αθλητή , έναν Ολυμπιονίκη που αναγκάζει την υφήλιο έστω και για 2-3 λεπτά να ακούσει τον εθνικό μας ύμνο . Η αίσθηση είναι μοναδική . Δεν μπορώ να σας την περιγράψω . Για τα παιδιά αυτά , η Πολιτεία πρέπει να δώσει τα πάντα.
Με τον ίδιο τρόπο όμως που μας τα δίνει όλα αυτά , θα πρέπει να μας τα πάρει και πίσω . Όταν ένας Ολυμπιονίκης αμαυρώνει την Ελλάδα και την Πολιτεία που τον τίμησε , τότε θα πρέπει να του τα πάρουν όλα αυτά πίσω . Δεν έχει νόημα να τον τιμωρούν για 1-2 χρόνια και μετά να επιστρέφει να πετυχαίνει μια διάκριση και να τον χαρακτηρίζουμε πάλι «Ολυμπιονίκη» . Δίνουμε λάθος πρότυπα στα παιδιά μας .

Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η ίδια η Πολιτεία ενθαρρύνει κάποιες φορές την χρήση αναβολικών με στόχο να υπάρξουν μετάλλια και επιτυχίες και η κοινή γνώμη να απασχοληθεί με αυτά και να ξεχάσει λίγο τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Δεν θέλω να το πιστεύω αυτό . Δεν νομίζω ότι συμβαίνει . Μην ξεχνάτε όμως ότι ένας αθλητής που θέτει ως στόχο ζωής το να γίνει Ολυμπιονίκης , θυσιάζει πάρα πολλά πράγματα , την προσωπική του ζωή , τον ελεύθερο χρόνο του . Το πιο εύκολο πράγμα είναι να ψάξει να βρει αναβολικά για να βγει πρώτος . Συμβαίνει κι αυτό . Δεν νομίζω όμως ότι η Πολιτεία του το προτείνει . Η Πολιτεία του παρέχει απλά κάποια προνόμια όταν καταφέρει να βγει πρώτος ή να διακριθεί . Δηλαδή οι Αμερικάνοι που λαμβάνουν τις 3πλασιες αμοιβές από εμάς ; Πιστεύετε ότι η αμερικανική Πολιτεία τους προτείνει να ντοπαριστούν ;
Γιατί όταν έπιασαν την Μάριον Τζόουνς ντοπαρισμένη , της τα πήραν όλα . Την έδιωξαν από το αμερικάνικο στράτευμα , καταδικάστηκε σε 7 μήνες φυλάκιση και εδώ και 3 χρόνια περιοδεύει στα σχολεία των ΗΠΑ και μιλάει κατά του ντόπινγκ . Ζει πλέον με την μητέρα της , σε ένα μικρό σπίτι με 2.000 δολάρια τον μήνα .
Αυτά όμως στην Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ !

Ξεχνάμε εύκολα δηλαδή…

Δεν ξεχνάμε εύκολα . Πιστεύω όμως ότι δεν είμαστε αυστηροί εκεί που θα έπρεπε . Όποιος πιαστεί ντοπαρισμένος και αμαυρώσει την Ελλάδα , να διωχθεί από τους αθλητικούς χώρους είτε λέγεται Ταϊγάνιδης , είτε Πύρρος Δήμας είτε όπως αλλιώς λέγεται .Όταν η Πολιτεία μας τα παρέχει όλα αυτά απλόχερα , αν εμείς φανούμε ανάξιοι , να μας τα παίρνει όλα πίσω…

Με τη πολιτική ασχολείστε γενικά; Μιας και η Παραπολιτική ασχολείται κυρίως με τα θέματα της επικαιρότητας…

Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι παρακολουθώ τις πολιτικές εξελίξεις . Βλέπω κι ακούω ορισμένα πράγματα . Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι κάποια στιγμή η πολιτική να ρίξει το βάρος της και στα άτομα με αναπηρία και στο αναπηρικό κίνημα . Η Ελλάδα έχει αναπήρους…

Αν δηλαδή μετά το τέλος της αθλητικής σας σταδιοδρομίας σας προτείνει κάποιο κόμμα να ασχοληθείτε ενεργά με την πολιτική είτε με την είσοδο σας στο Κοινοβούλιο είτε από κάποιον άλλο τομέα , θα το κάνατε ; Σαν ακτιβιστής δηλαδή των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία , ενός χώρους που σας προσέφερε τόσες χαρές…

Φυσικά ! Θα ήθελα να μοιραστώ και με άλλους όλα αυτά που έχω ζήσει . Θα ήθελα να κάνω κάθε οικογένεια να είναι περήφανη για το παιδί ή ακόμα και για τον ίδιο της τον εαυτό , ασχέτως αν υπάρχει κάποιο «πρόβλημα». Το να έχω ένα πρόβλημα , δεν σημαίνει ότι σταματάει η ζωή μου.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους πολιτικούς ;

Δεν νομίζω ότι μπορώ εγώ να εκφέρω τόσο εύκολα άποψη για τους πολιτικούς οι οποίοι είναι κυρίως καταξιωμένοι άνθρωποι . Θέλω απλά να πιστεύω ότι και οι 300 θέλουν το καλό της Ελλάδας . Αν κάποιος βέβαια βλάπτει τα συμφέροντα του τόπου και έχει μια διαφορετική συμπεριφορά , υπάρχουν και τα Δικαστήρια και η Δικαιοσύνη για να τους κρίνει . Υπάρχουν και οι διαδικασίες που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό στην Βουλή . Δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο . Ένας απλός πολίτης είμαι…

Όπως όλοι μας... Απλά τον τελευταίο καιρό έχει χαθεί και η εμπιστοσύνη του κόσμου απέναντι στην Δικαιοσύνη καθώς τα περισσότερα σκάνδαλα «εξαφανίζονται»…

Κοιτάξτε…Παλαιότερα λέγαμε «που πήγαν τα λεφτά, ποιοι τα πήραν , ποιοι τα έκλεψαν» και εμφανιζόταν το έλλειμμα και λέγαμε όλοι «μα πώς γίνεται;» Και τότε φωνάζαμε και βρίζαμε…
Μετά οι πολιτικοί αλλάζουν στάση και αρχίσουν να τα βγάζουν όλα στην φορά , για να υπάρξει κάθαρση και να γνωρίζει ο κόσμος που πάει το χρήμα . Αλλά και αυτά που γίνονται σήμερα πάλι μας νευριάζουν γιατί δεν βγαίνει άκρη.
Πρέπει να αποφασίσουμε και εμείς λίγο τι θέλουμε . Γιατί ζητάμε μεν την αλήθεια αλλά η αλήθεια δεν είναι πάντα εύκολη…
Δεν υπάρχει πάντως καπνός χωρίς φωτιά. Δεν λέει κανείς ότι όλοι οι πολιτικοί είναι τέλειοι.
Το θέμα είναι γίνονται έργα για την Ελλάδα και για τα παιδιά μας . Εμείς σαν γονείς θα τους προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά ώστε να έχουν μια καλύτερη ζωή από εμάς .

Εσείς πάντως ασκείτε κανονικά τα εκλογικά σας δικαιώματα , ψηφίζετε κανονικά σε κάθε αναμέτρηση…

Ψηφίζω κανονικά . Πιστεύω και εγώ σε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι θεωρώ ότι μπορούν να προσφέρουν πράγματα στην κοινωνία ανεξάρτητα από το πολιτικό τους χρώμα .

Έχετε δηλαδή περισσότερη εμπιστοσύνη στις διάφορες προσωπικότητες παρά στο πολιτικό τους χρώμα ;

Αν αύριο θα ήθελα εγώ να εμπλακώ στην πολιτική , θα πρέπει αναγκαστικά να ενταχθώ σε κάποια παράταξη . Είτε είναι το ΠΑΣΟΚ είτε η Νέα Δημοκρατία είτε η Αριστερά . Σαν Χαράλαμπος Ταϊγανίδης όμως που με αγαπάει ο κόσμος και με εκτιμά . Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι θα πω είσαι «μπλε» ή «πράσινος» και εγώ είμαι «κόκκινος» και δεν σε βοηθάω . Το θέμα είναι να βοηθήσεις κάποια άτομα που έχουν ανάγκη και δεν μπορούν τα ίδια να ασχοληθούν με την πολιτική . Έτσι το βλέπω εγώ…

Το βλέπετε πάντως πιο αγνά από τους περισσότερους πολιτικούς μας…

Όντως . Το βλέπω λίγο πιο αγνά κι αληθινά . Θα σας δώσω ένα παράδειγμα από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία . Ο Καίσαρας ήταν ο βασιλιάς όλων , πανίσχυρος μονάρχης . Και ο Καίσαρας όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα μόνος του χωρίς την έγκριση της Συγκλήτου η οποία ήταν κάτι σαν τη σημερινή Βουλή . Αν διαβάσουμε λίγο την ιστορία , θα διαπιστώσουμε ότι τα μέλη της Συγκλήτου στην καθημερινότητα τους ασχολούνταν με τις δικές του εργασίες αλλά για το καλό της Ρώμης μαζεύονταν και έπαιρναν τις σωστές αποφάσεις. Δεν θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν Έλληνες βουλευτές που δεν θέλουν το καλό της Ελλάδας . Νομίζω ότι το ίδιο θέλουν όλοι αλλά μιλάνε διαφορετική γλώσσα .

Μάλιστα. Ποια είναι η επόμενη οργάνωση που θα μας κάνετε περήφανους ;

Είναι πρώτα το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που θα γίνει στο τέλος Οκτωβρίου στην Ισλανδία και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα γίνει την επόμενη χρονιά.

Η προετοιμασία σας πάει καλά ;

Η προετοιμασία πάει καλά . Βέβαια και εγώ σαν αθλητής μετά από μεγάλους αγώνες , υπάρχει μια κόπωση και κάποιοι μικροτραυματισμοί που βγαίνουν τώρα ώστε να μπορέσουμε να είμαστε δυνατοί στη συνέχεια στους μεγάλους αγώνες .

Κορεσμός υπάρχει ; Έχετε ήδη στη συλλογή σας 9 Ολυμπιακά μετάλλια , 6 παγκόσμια ρεκόρ ! Υπάρχει ακόμα κίνητρο ;

Πάντα υπάρχει κίνητρο . Δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς . Πάντα θέλω περισσότερα .
Αυτό που μου λέτε είναι πολύ υγιές και νομίζω ότι είναι αυτό ακριβώς που σας δίνει ζωή…
Θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ ώστε να δώσουμε στα παιδιά μας πρότυπα . Πήγα σε ένα σχολείο και ρώτησα τα παιδάκια για το επάγγελμα που θα ήθελαν να ακολουθήσουν στο μέλλον . Μου απάντησαν «στρατιωτικός» , «δικαστής» , «γιατρός» κτλ . Ρώτησα λοιπόν τα παιδιά που ήθελαν να γίνουν γιατροί . να μου αναφέρουν το όνομα ενός γιατρού που έχουν σαν πρότυπο . Και δεν γνώριζαν κανέναν . Δυστυχώς έχουν χαθεί λίγο τα πρότυπα .
Εγώ σαν Χαράλαμπος Ταϊγανίδης ήθελα να γίνω Μαρκ Σπιτς .

Και σε ένα βαθμό τα καταφέρατε…

Αυτός ήταν το πρότυπο μου . Γνώριζα τον τρόπο που κολυμπούσε και ήθελα να του μοιάσω . Από τη στιγμή λοιπόν που αποτελώ παράδειγμα για κάποιους ανθρώπους , δεν θέλω να χαθώ . Θέλω να μείνω στην επιφάνεια και να αγωνίζομαι ώστε να δίνω ώθηση στα παιδιά που βγαίνουν τώρα να συνεχίσουν την προσπάθεια τους .

Και μετά το τέλος της καριέρας , κάτι μου λέει ότι θα συνεχίσετε να αγωνίζεστε για τον συγκεκριμένο χώρο…

Δεν πρόκειται να προδώσω ποτέ αυτόν τον χώρο . Ήταν ο χώρος που μου έδωσε ψωμί να φάω , με καταξίωσε , με βοήθησε να δημιουργήσω οικογένεια . Γιατί να τον εγκαταλείψω ; Δεν φτύνεις στο πηγάδι που πίνεις νερό…

Θα θέλατε δηλαδή να ασχοληθείτε με τα κοινά ;

Μακάρι να με αξιώσει ο Θεός να πολιτευτώ ή να αναλάβω κάποιο ρόλο που θα με βοηθήσει να προσφέρω στον χώρο αυτό και στα άτομα με αναπηρία .

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συζήτηση . Νομίζω ότι υπήρξατε ιδιαίτερα ειλικρινής .

Και εγώ σας ευχαριστώ . Καλό είναι να ακουγόμαστε και εμείς . Κι όχι μόνο εγώ . Και τα υπόλοιπα παιδιά έχουν να πουν την δική τους ιστορία και την δική τους σκέψη η οποία είναι χρήσιμη προς τα έξω . Μακάρι και τα ΜΜΕ να ασχοληθούν έστω και λίγο μαζί μας . Δεν ζητάμε να ασχοληθούν ώρες ατελείωτες . Έστω και λίγο .

Γι’αυτό και εμείς επιλέξαμε να μιλήσουμε μαζί σας τώρα… Που δεν είστε «της μόδας» , που δεν έχει προηγηθεί κάποια πρόσφατη επιτυχία σας . Καλό θα ήταν ο κόσμος να μαθαίνει για εσάς και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου . Όχι μόνο την μέρα της διάκρισης ή του μεταλλίου. Αυτή είναι και η διαφορά των blogs σε σχέση με τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Αυτή την διαφορά θέλουμε να αναδείξουμε .

Εύχομαι ειλικρινά η Πολιτεία να ξυπνήσει περισσότερο . Καλώς υπάρχουν οι 300 βουλευτές αλλά καλό θα ήταν τα κόμματα κάποια στιγμή να στραφούν και στα άτομα με αναπηρία . Γιατί να μην υπάρξει και κάποιος βουλευτής με αναπηρία ;
Ο κόσμος έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια . Έχει κουράστει . Με τον παππού , τον πατέρα , τον γιο , τον θειο , τον ανιψιό…
Γιατί όχι κάτι διαφορετικό ; Ένας ανάπηρος μπορεί να δώσει μια άλλη ώθηση . Μια άλλη ενέργεια…
Και πιστέψτε με… Οι πολιτικοί μας μπορεί να κουράζονται εύκολα . Ένας ανάπηρος σε αμαξίδιο δεν θα πάψει ποτέ να αγωνίζεται για τα κοινά…

Αποκλειστική συνέντευξη στην Παραπολιτική