Καρκίνος ,Εξουσία , Απάτη , Διαφθορά

 

Ισχυρίζονται, θρασύτατοι επιστήμονες και ερευνητές, ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να έχει στη διάθεσή της η ανθρωπότητα τα τελευταία σούπερ-φάρμακα που θα μας σώσουν, τα οποία μάλιστα πουλούν πανάκριβα και απαγορεύουν σε άλλους να φτιάχνουν αντίγραφα για τους κοινούς θνητούς δηλ. τους φτωχούς.

Η ιατρική είναι ένας ακόμα τομέας όπου φαίνεται ξεκάθαρα η κτηνωδία της εξουσίας και των υποτακτικών της, που κάνουν ό,τι μπορούν για να εκμεταλλευτούν όσο μπορούν περισσότερο τις κοινωνικές δυνάμεις, την ενεργητικότητα των ανθρώπων. Επιχειρούν να εξαφανίσουν την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, συστατικά στοιχεία της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας και να μετατρέψουν τον πόνο των ανθρώπων σε ευκαιρία για κέρδος και διατήρηση του καθεστώτος επιβολής της εκάστοτε εξουσίας πάνω στις κοινωνίες. Ειδικά πάνω στο θέμα του καρκίνου που εξοντώνει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, η κατάσταση δείχνει ιδιαίτερα τραγική, όσο ο άνθρωπος μένει εγκλωβισμένος σε περιβάλλοντα που μολύνονται συνέχεια από τοξικές χημικές ουσίες και τον αποξενώνουν από τις φυσικές, διατροφικές και μη, συνήθειές του.

 «Ο καρκίνος εμφανίζεται όλο και πιο συχνά και η βιομηχανία του καρκίνου δε θα βρει ποτέ θεραπεία». Dr. Vernon Coleman

Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα αυθεντικών στοχαστών και επιστημόνων που περιφρονήθηκαν, έγιναν στόχος ειρωνείας, πολεμήθηκαν ακόμη και φυλακίστηκαν για την τόλμη τους να είναι δημιουργικοί προς όφελος της κοινωνίας και (το χειρότερο έγκλημά τους) να απειλήσουν το καθεστώς και την εξουσία.

Για παράδειγμα, ο Δάντης καταδικάστηκε στην πυρά. Τα έργα του Κομφούκιου απαγορεύτηκαν στην Κίνα για 2500 χιλιάδες χρόνια μετά το θάνατό του. Ο Σπινόζα αποκηρύχτηκε επειδή ήταν ανεξάρτητος και κάθε μαθητής γνωρίζει για τις μάχες του Γαλιλαίου με την Εκκλησία. Ο Paracelsus είχε τη μεγαλύτερη επίδραση στην ιατρική σκέψη από την εποχή του Ιπποκράτη και όμως το καθεστώς τον θεώρησε ταραχοποιό και τον κυνήγησε σ’ όλη την Ευρώπη. (Ακόμα αντιμετωπίζεται με φόβο και αντιπάθεια από το ιατρικό καθεστώς, το οποίο, στο σύνολό του, προτιμά να μην αναγνωρίζει καν την ύπαρξή του ή τη σημασία του).

Ο Semmelweiss, o Αυστριακός μαιευτήρας, εξοστρακίστηκε από το ιατρικό επάγγελμα γιατί τόλμησε να κριτικάρει βρωμερές ιατρικές πρακτικές. Ο Thoreau φυλακίστηκε γιατί έμεινε πιστός στα ιδανικά του. Οι Wilbur και Orville Wright αντιμετωπίστηκαν σαν γελωτοποιοί από τους περισσότερους αμερικανούς επιστήμονες και τον αμερικανικό στρατό. Όταν ο Wilhelm Rontgen ανακάλυψε τις ακτίνες X, αυτό περιγράφηκε σαν μια πειραματική φάρσα από έναν από τους πιο διακεκριμένους επιστήμονες της Βρετανίας.

Η σχέση μεταξύ μιας δίαιτας χαμηλής σε βιταμίνη C και την ανάπτυξη του σκορβούτου ανακαλύφθηκε το 1636 από τον John Woodall. Ο James Lind εισήγαγε ξανά την ιδέα το 1747 αλλά μόνο το 1795 το Βρετανικό Ναυαρχείο διέταξε να χρησιμοποιείται χυμός λεμονιού σε κάθε γεύμα ναυτικού. Ποιος ξέρει πόσοι ναύτες πέθαναν εξαιτίας αυτής της προκατάληψης.

Η επιστήμη υποτίθεται είναι έρευνα για νέες αλήθειες κι όμως οι περισσότεροι αντιτίθενται σ’ αυτό. Ένας επιστήμονας με νέες και αυθεντικές ιδέες είναι πιο πιθανό να θεωρηθεί ένα επικίνδυνο ψώνιο παρά ένας αυθεντικός επιστήμονας του οποίου οι ιδέες αξίζουν.

Το πιο απεχθές, προκατειλημμένο και μη ανεκτικό κομμάτι της διεθνούς ιατρικής βιομηχανίας είναι αναμφισβήτητα το κομμάτι που ισχυρίζεται ότι ασχολείται με τον καρκίνο.

Ο λόγος για αυτό είναι απλός: οι ιατρικές και επιστημονικές δομές απαρτίζονται από άνδρες και γυναίκες που η αυθεντική τους σκέψη (αν είχαν ποτέ κάποια) τους έχει αφήσει προ πολλού. Τα μέλη αυτών των δομών είναι αφοσιωμένα και υποστηρίζουν θεωρίες θεμελιωμένες από καιρό επειδή αφ’ ενός δεν έχουν την αντίληψη για να ασχοληθούν με κάτι νέο, και αφ’ ετέρου γιατί η προσωπική και επαγγελματική ζήλια τούς κάνει απρόθυμους να αναγνωρίσουν κάτι νέο και δημιουργικό που θα είχε σαν αποτέλεσμα όσοι δεν είναι στην κλίκα τους να τύχουν δημόσιας αποδοχής και σεβασμού.

Η βιομηχανία του καρκίνου είναι τόσο τεράστια, που απαιτεί υπέρογκα ποσά χρημάτων, μόνο και μόνο για να συντηρηθεί. Αφού αρκετά από αυτά προέρχονται από τις φαρμακοβιομηχανίες (που, για ευνόητους λόγους, ενδιαφέρονται μόνο για φαρμακευτικές λύσεις) οι στόχοι, μέθοδοι και κίνητρα της βιομηχανίας του καρκίνου ταυτίζονται με τους στόχους, μεθόδους και κίνητρα της βιομηχανίας των φαρμάκων.

Ο Λιγότερο Επιτυχημένος Κλάδος της Ιατρικής

Πέρα από το να είναι η λιγότερο ανεκτική, η σύγχρονη βιομηχανία του καρκίνου πρέπει να είναι σίγουρα και ο λιγότερο επιτυχημένος κλάδος της επιστήμης που υπήρξε ποτέ (για μένα είναι και ο πιο διεφθαρμένος και εγωιστικός. Αν η βιομηχανία του καρκίνου έβρισκε ποτέ τυχαία κάποια θεραπεία ειλικρινά αμφιβάλλω αν θα τη μάθαινε κανείς).

Ο καρκίνος αυξάνεται για δεκαετίες, παρά τα έξοδα δισεκατομμυρίων δολαρίων σε έρευνα. Η βιομηχανία του καρκίνου ξέρει να συγχαίρει τον εαυτό της επειδή έχει γίνει κάποια πρόοδος στη θεραπεία σπάνιων μορφών καρκίνου σε παιδιά, αλλά ο συνολικός δείκτης θνησιμότητας από καρκίνο συνέχεια μεγαλώνει. Η χημειοθεραπεία δε λειτουργεί και δεν έχει λειτουργήσει ποτέ, αφού οι καρκίνοι σκοτώνουν 9 στους 10 ασθενείς. Πολλοί ασθενείς που κάνουν χημειοθεραπεία και καταχωρούνται σαν «θεραπευμένοι» αναπτύσσουν σύντομα μια νέα μορφή καρκίνου. Το ιατρικό καθεστώς επιμένει να δουλεύει με ραδιοθεραπείες και χημειοθεραπείες, παρά το ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχει ιδιαίτερη ένδειξη ότι αυτές οι προσεγγίσεις θα έχουν αποτέλεσμα. Πολλοί ασθενείς προτιμούν να πεθάνουν ήσυχα, παρά να γίνουν πειραματόζωα ενός πολύ οδυνηρού και άχρηστου θεραπευτικού προγράμματος.

Οι μόνοι που ωφελούνται από τη σύγχρονη βιομηχανία καρκίνου είναι οι γιατροί, οι φαρμακοβιομηχανίες και όσοι φτιάχνουν εξοπλισμό ραδιοθεραπείας.

Οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν τόσο μεγάλο έλεγχο πάνω στις αγαθοεργίες (γιατί τους δίνουν λεφτά) που αυτές οι αγαθοεργίες ενδιαφέρονται μόνο στην έρευνα που πιθανότατα δε θα ανακαλύψει καμία θεραπεία! (Πως θα μπορούσε μια φαρμακοβιομηχανία να βγάλει λεφτά από ένα θεραπευτικό πρόγραμμα που περιέχει την αυτοσυγκέντρωση ή τη διατροφική αλλαγή;)

Και παρ’ όλα αυτά, σε όλο τον κόσμο, η σύγχρονη καρκινοβιομηχανία –που αρνείται να αναγνωρίσει ότι το 80% των καρκίνων μπορούν να αποφευχθούν και να ερευνήσει πολλές νέες εναλλακτικές θεραπείες– προστατεύεται από το νόμο (δημόσιο συμφέρον το λένε).

Στις περισσότερες δυτικές χώρες είναι ουσιαστικά παράνομο να προσφέρεις μια θεραπεία για τον καρκίνο που μπορεί να λειτουργήσει.

Ακόμα και αναγνωρισμένοι γιατροί μπορούν μόνο να συνταγογραφήσουν χημειοθεραπεία ή ραδιοθεραπεία ή να στείλουν ασθενείς στο χειρουργείο. Οι αρχές είναι αμείλικτες με όσους προσφέρουν νέες και πιθανά λειτουργικές και μη τοξικές θεραπείες (αγνοώντας τις επιθυμίες ασθενών που θέλουν να τις δοκιμάσουν) ενώ προωθούν, επιχορηγούν και προστατεύουν, με το νόμο, θεραπείες που είναι αναγνωρισμένα τοξικές και αναποτελεσματικές. Είναι περίεργο να βλέπεις τον τρόπο που οι κυβερνήσεις λένε στους πολίτες τους ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή, το μοσχαρίσιο κρέας είναι ασφαλές και ότι η χημειοθεραπεία είναι η θεραπεία για τον καρκίνο. Υποπτεύομαι ότι αυτές οι κυβερνήσεις θα έλεγαν στους πολίτες τους ότι το να χτυπήσεις το κεφάλι σου με ένα σφυρί είναι ασφαλές αν η βιομηχανία σφυριών τους το έλεγε. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τόσο τραγικό.

Πας να θεραπεύσεις; Μήνυση!

 Η λίστα των γιατρών που έχουν διωχθεί ποινικά επειδή προσέφεραν μη-ορθόδοξες θεραπείες (που όλες δείχνουν να δουλεύουν πολύ καλύτερα από ο,τιδήποτε προσφέρει η καρκινοβιομηχανία) είναι πολύ μακριά. Στη Βρετανία π.χ. είναι παράνομο να ισχυριστεί κανείς ότι έχει θεραπεία για τον καρκίνο η οποία δεν είναι αποδεκτή από το ιατρικό κατεστημένο και τη φαρμακοβιομηχανία. Αμέτρητοι πρωτοπόροι στη θεραπεία του καρκίνου έχουν διωχθεί από την Αμερική και αναγκάστηκαν να ανοίξουν κλινικές αλλού. Όλες οι 17 κλινικές του Harry Hoxsey έκλεισαν στην Αμερική και ο ίδιος συνελήφθη πολλές φορές. Ο Max Gerson, γερμανός γιατρός που πήγε στην Αμερική και ανέπτυξε μια θεραπεία βασισμένη σε χυμούς φρούτων και λαχανικών απορρίφθηκε από την καρκινοβιομηχανία. Τώρα οι θεραπείες και των δύο αυτών γιατρών εφαρμόζονται στο Μεξικό.

• Ο Stanislaw Burzynski έχει γίνει πολλές φορές στόχος δικαστικών διώξεων από τους δικηγόρους του FDA (ο αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων). Κι όμως ο ίδιος ο FDA έχει αποδεχτεί 68 κλινικές μελέτες που έγιναν από την κλινική του!

• Στη Γερμανία το 1997 ο Ryke Geerd Hamer, ένας άλλος γιατρός που βοηθούσε ασθενείς με καρκίνο, φυλακίστηκε για 19 μήνες.

• Στην Ιταλία ο καθηγητής Luigi Di Bella χρησιμοποιεί ένα μίγμα ορμονών και βιταμίνων για να θεραπεύσει τον καρκίνο. Το ιταλικό κράτος απαγόρευσε τις θεραπείες του.

• Ο Αυστραλιανός Sam Chachoua έχει αναπτύξει μια δικιά του θεραπεία. Δεν έτυχε όμως καμίας ανταπόκρισης από τη συμβατική ιατρική κι έτσι προσφέρει 100.000 δολάρια σε όποιον αξιόπιστο ιατρικό οργανισμό δοκιμάσει και δημοσιεύσει αποτελέσματα των εμβολίων του για τον καρκίνο και το AIDS. Αν και τα 20 από τα 22 εμβόλιά του για το AIDS έδειξαν 99% αποτελεσματικότητα στην αδρανοποίηση του HIV-1, η προσφορά του αυτή δεν έγινε δεκτή.

Ο πόλεμος ενάντια στον καρκίνο θα συνεχίσει να αποτυγχάνει. Καρκίνοι που μπορούν να αποφευχθούν θα εμφανίζονται συχνότερα και το κατεστημένο αυτό θα συνεχίσει να διαβεβαιώνει ότι μόνο οι τοξικές (αλλά πολύ προσοδοφόρες) υποτιθέμενες θεραπείες του καρκίνου, που εγκρίνονται από τις φαρμακοβιομηχανίες, θα τύχουν έγκρισης και από τα κράτη. Η καρκινοβιομηχανία δε θα καταφέρει τίποτα.

Θα αποτύχει γιατί είναι αφοσιωμένη σε ένα παρεμβατικό μοντέλο που εξαρτάται από τη μεταχείριση του σώματος σαν πεδίο μάχης και της ασθένειας σαν εχθρό. Αυτό το παρεμβατικό μοντέλο βασίζεται στον τρόπο που ασκούνταν η ιατρική στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν οι ασθένειες που απασχολούσαν τους γιατρούς ήταν αυτές που προέρχονταν από μολύνσεις (φυματίωση, ευλογιά, πνευμονία, γρίπη, σύφιλη, χολέρα, τυφοειδής πυρετός κ.ο.κ.). Η εμφάνιση αυτών των ασθενειών ελέγχθηκε κάπως στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου όμως το ιατρικό επάγγελμα στιγματίστηκε από δύο βασικά και θεμελιώδη λάθη.

Το πρώτο λάθος ήταν αναδρομικό: θεωρούσαν πολλοί γιατροί ότι η μείωση των θανάτων από αυτές τις ασθένειες οφείλονταν σε αυτά που έκαναν οι ίδιοι. Αυτό ήταν μεγάλο λάθος.

Η μείωση αυτή ήταν αποτέλεσμα της βελτίωσης του πόσιμου νερού, της αποχέτευσης, των μεταφορών και της καλύτερης διατροφής. Αυτός που ανακάλυψε το αποχωρητήριο σίγουρα έσωσε πολύ περισσότερες ζωές από χιλιάδες μέλη της ιατρικής κοινότητας. Οι θάνατοι από μολυσματικές ασθένειες είχαν μειωθεί πολύ πριν εισαχθούν τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά.

Το δεύτερο θεμελιώδες λάθος ήταν προσδοκώμενο: ήταν η άποψη ότι οι παρεμβάσεις που βοήθησαν να αντιμετωπιστούν οι μολυσματικές ασθένειες θα βοηθούσαν τους γιατρούς να αντιμετωπίσουν όλες τις άλλες θανάσιμες ασθένειες, όπως ο καρκίνος.

Αυτό ήταν ένα αφελές λάθος γιατί οι σύγχρονες θανατηφόρες ασθένειες αναπτύσσονται πολύ διαφορετικά από τις μολυσματικές.

Οι άνθρωποι παθαίνουν καρδιοπάθειες γιατί τρώνε πολύ από αυτά που δεν θα έπρεπε και λίγο από αυτά που θα έπρεπε και γιατί δε γυμνάζονται. Και παθαίνουν καρκίνο γιατί τρώνε πολύ από αυτά που δεν θα έπρεπε και λίγο από αυτά που θα έπρεπε και τα σώματά τους σταδιακά μολύνονται από τοξικά και καρκινογόνα χημικά.

Κι όμως η ιατρική κοινότητα (χωρίς αμφιβολία εξαρτημένη από το χρήμα που γενναιόδωρα τους χαρίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες) εξακολουθεί να προωθεί έρευνες και θεραπείες με τοξικά φάρμακα (χημειοθεραπείες) με σκοπό να «σκοτώσει» τον καρκίνο.

Η χημειοθεραπεία έχει επανειλημμένα αποτύχει

Αυτό θέλουν τόσο επίμονα να το κρύψουν οι γιατροί, οι φαρμακοβιομηχανίες και η καρκινοβιομηχανία, που τώρα θεωρούν επιτυχία αν ο δείκτης επιβίωσης ασθενών που κάνουν χημειοθεραπεία συμπίπτει με αυτόν των ασθενών που δεν κάνουν χημειοθεραπεία.

Τα δυο βασικά προβλήματα με τη χημειοθεραπεία είναι:

1. Για να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα (που στο κάτω-κάτω είναι απλά ανθρώπινα κύτταρα που πλέον είναι εκτός ελέγχου) το φάρμακο πρέπει να είναι τόσο τοξικό που αναπόφευκτα προκαλεί μεγάλη ζημιά σε άλλα, υγιή, κύτταρα. Όταν η χημειοθεραπεία γίνεται από το στόμα, όλο το σώμα μπορεί να επηρεαστεί, αν και το φάρμακο στοχεύει μόνο σε ένα σημείο του σώματος. Όταν η χημειοθεραπεία αποτυγχάνει (ως συνήθως) οι γιατροί αντιδρούν με το να αυξήσουν τη δοσολογία ή την τοξικότητα! Μπορεί βέβαια να σκοτωθούν τα καρκινικά κύτταρα, αλλά μάλλον θα πεθάνει και ο ασθενής (κατά το «Η θεραπεία πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε»!).

2. Ακόμα κι όταν η χημειοθεραπεία (ή η ραδιοθεραπεία) πράγματι επιτυγχάνει να «σκοτώσει» έναν όγκο (και οι γιατροί αρέσκονται να εμφανίζουν στατιστικές επιτυχίας όταν ο ασθενής επιβιώσει στην καλύτερη περίπτωση άλλα πέντε χρόνια!) υπάρχουν πολλές πιθανότητες να εμφανιστεί ξανά καρκίνος. Αν το σκεφτείς, καταλαβαίνεις ότι η χημειοθεραπεία (ή η ραδιοθεραπεία ή η εγχείρηση) δεν κάνει απολύτως τίποτα να αλλάξει τις συνθήκες που οδήγησαν στην εμφάνιση καρκίνου.

Ο καρκίνος επανέρχεται; Ή απλά το σώμα είναι ευάλωτο στους καρκίνους;

Όταν ένας καρκίνος επανέρχεται δεν είναι απαραίτητα επειδή ο χειρουργός, ο ραδιοθεραπευτής ή ο γιατρός απέτυχε να σκοτώσει όλα τα καρκινικά κύτταρα (αυτή είναι η συνήθης δικαιολογία τους) αλλά ίσως επειδή δεν έχει αλλάξει τίποτα στο σώμα. Οι συνθήκες που οδήγησαν στην εμφάνιση του πρώτου καρκίνου μπορούν εύκολα να οδηγήσουν και στην εμφάνιση ενός δεύτερου. Έτσι δεν είναι λίγοι αυτοί που ακούν για καρκίνους σε δύο ή σε τρία διαφορετικά όργανα.

Η αιτία του καρκίνου είναι μέσα στον ασθενή και το να προσπαθείς απλά να εξοντώσεις τα καρκινικά κύτταρα δεν φτάνει.

Κι έτσι επειδή η καρκινοβιομηχανία δε θέλει ή δε μπορεί να το καταλάβει αυτό, θα αποτυγχάνει συνέχεια.

Όλα αυτά τα δισεκατομμύρια δολάρια που σπρώχνονται στην έρευνα του καρκίνου πετιούνται επειδή οι επιστήμονες και οι γιατροί επιμένουν να επιτίθενται σε έναν εχθρό τον οποίο δε βλέπουν. Δεν είναι σύμπτωση που οι γιατροί και ερευνητές που ασχολούνται με τον καρκίνο συχνά περιγράφουν την κατάσταση σαν «πόλεμο» – έτσι αντιμετωπίζουν τα προγράμματα θεραπείας τους.

Το αληθινό πρόβλημα, ο αληθινός εχθρός που πρέπει να αντιμετωπιστεί, δεν είναι ένα σωρό προβληματικών κυττάρων, αλλά ένα αδύναμο, γεμάτο τοξίνες σώμα. Και αφού ο καρκίνος αναπτύσσεται όταν ένα σώμα είναι άρρωστο και αδύναμο, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι να δεχτεί επιθέσεις από τοξικά χημικά. Το να κάνεις χημειοθεραπεία είναι σαν να βαράς με σφυρί στο κεφάλι κάποιον που έχει πονοκέφαλο. Η μόνη ελπίδα είναι ότι το τράνταγμα στο κεφάλι θα προκαλέσει τόσο πόνο που ο ασθενή δε θα προσέξει τον αρχικό πονοκέφαλο!

Η αληθινή ειρωνεία εδώ είναι το γεγονός ότι οι ίδιες τεράστιες πολυεθνικές, που παράγουν τα τοξικά χημικά που προκαλούν καρκίνο, πωλούν επίσης τα τοξικά χημικά που συνταγογραφούνται σαν «θεραπεία». Αυτή είναι η μηχανή του χρήματος.

Ο άλλος κρίσιμος παράγοντας είναι ότι η καρκινοβιομηχανία παραβλέπει το γεγονός ότι τα σώματά μας είναι ιδιαίτερα ικανά να προσέχουν τον εαυτό τους. Λίγοι άνθρωποι επωφελούνται αυτών των αυτό-θεραπευτικών μηχανισμών και προστατευτικών δυνατοτήτων, επειδή όλοι έχουμε μάθει να θέτουμε την υγεία μας και τη ζωή μας στα χέρια των λεγόμενων ειδικών – οι οποίοι έχουν τόση ευρύτητα σκέψης και εκτίμησης όση και κάποιος που κοιτάει από ένα μικροσκόπιο.

ΕΠΑΡΣΗ, ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΚΕΦΑΛΙΑ

Όλοι οι φοιτητές ιατρικής διδάσκονται ότι πρέπει να αποφεύγουν άβολες ερωτήσεις και οι νέοι γιατροί που θέλουν να επιτύχουν ξέρουν ότι πρέπει να παραμείνουν πιστοί στα ορθόδοξα ιατρικά δόγματα, χωρίς να ρωτάνε πολλά-πολλά, να κλείνουν τα αυτιά τους σε κάτι νέο και ελπιδοφόρο και να εμπιστεύονται τους μεγαλύτερους. Αλλιώς πολύ σύντομα θα χρειαστεί να ψάχνουν άλλη δουλειά!

Η σύγχρονη ιατρική είναι κάτι σαν τη μαύρη μαγεία του Μεσαίωνα, μια άτακτη, αντι-επιστημονική πειθαρχία στην οποία η αβεβαιότητα, η σύγχυση και η άγνοια ενισχύονται συνέχεια από την έπαρση, την αλαζονεία και τη στενοκεφαλιά.

Η αλήθεια είναι ότι τα σώματά μας έχουν πολύ περισσότερη δύναμη από ότι εκτιμούμε. Σε 9 από τις 10 αρρώστιες το σώμα θα βρει μόνο του τη λύση χωρίς καμία επέμβαση.

Αν προσέχεις το σώμα σου τότε μειώνεις και τις πιθανότητες να αναπτύξεις καρδιοπάθειες, καρκίνο ή άλλη απειλή στην ύπαρξή σου. Και αν έχεις καρκίνο και το σώμα σου είναι δυνατότερο μπορεί να νικήσει τον καρκίνο όχι με κάποια παρέμβαση από έξω, αλλά από το ίδιο το σώμα από μέσα.

Ένα από τα βασικά λάθη που κάνουν οι γιατροί είναι να θεωρούν ότι μπορούν να θεραπεύσουν τον καρκίνο (και άλλες θανατηφόρες ασθένειες) με τον ίδιο τρόπο με τις μολυσματικές ασθένειες. Η αντιμετώπιση του καρκίνου σαν να ήταν ένας εξωτερικός παράγοντας (όπως ένας ιός ή βακτήριο) απλά δεν δουλεύει γιατί ο καρκίνος δεν είναι κάτι που έρχεται έξω από το σώμα, είναι κάτι που αναπτύσσεται από μέσα, σαν αποτέλεσμα κάποιου θεμελιώδους προβλήματος του ανθρώπινου σώματος (αν και συχνά οξύνεται από περιβαλλοντικές τοξίνες).

Ένα παράδειγμα λανθασμένης προσέγγισης είναι το εξής: Πολλοί γιατροί παρατηρούν ότι μολυσματικές ασθένειες αντιμετωπίζονται εύκολα από ασθενείς με καρκίνο και θεωρούν ότι η μολυσματική ασθένεια κατά κάποιο τρόπο πολεμάει τον καρκίνο! Αυτό που συμβαίνει είναι απλά ότι ο οργανισμός βλέπει μια άμεση απειλή και κάνει το μόνο που μπορεί να κάνει: ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό του σύστημα (σε αντίθεση με τον καρκίνο που δεν είναι μια άμεση και φανερή απειλή).

Εναλλακτικές θεραπείες

Υπάρχουν σήμερα πολλές εναλλακτικές θεραπείες για τον καρκίνο. Κάποιες είναι διαθέσιμες πολύ φτηνά. Άλλες είναι πολύ ακριβές. Άλλες είναι πολύ απλές. Άλλες υπερβολικά πολύπλοκες.

Αλλά τα δύο πράγματα που είναι κοινά σε όλες τις αντι-καρκινικές θεραπείες (και η πολλών δισ. βιομηχανία του καρκίνου ή δεν έχει συνειδητοποιήσει ή αρνείται να δράσει πάνω σε αυτό) είναι, αν έχουν σχεδιαστεί να κάνουν αυτό ή εκείνο, οι λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες που δουλεύουν, και που συχνά έχουν μεγάλα και δραματικά αποτελέσματα σε ασθενείς με σοβαρές μορφές καρκίνου, όλες βελτιώνουν την υγεία και τη ζωτικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος και βοηθούν να εξαφανιστούν οι χημικές τοξίνες από το σώμα. Οι εναλλακτικές θεραπείες που δουλεύουν προσφέρουν δίαιτα πλούσια σε βιταμίνες (φρούτα και λαχανικά) και χαμηλή σε τοξικά χημικά. Επίσης ενθαρρύνουν τους ασθενείς να μαθαίνουν πώς να ηρεμούν και να βρίσκουν γαλήνη. Δεν έχει σημασία αν αυτή η γαλήνη προέρχεται από αυτοσυγκέντρωση, χαλάρωση, έρωτα ή φροντίδα από άλλους ανθρώπους. Αυτά είναι τα στάνταρ στις αποτελεσματικές θεραπείες καρκίνου. Και πιστεύω ότι το αληθινό κέρδος έρχεται από την ώθηση του ανοσοποιητικού συστήματος, που προσφέρει η έλλειψη άγχους και η υψηλή περιεκτικότητα σε φυσικές βιταμίνες της πλούσιας σε φρούτα και λαχανικά δίαιτας.

Συμπέρασμα

Πιστεύω ότι ο καρκίνος αναπτύσσεται επειδή το σώμα είναι ερείπιο. (Αν και ο ιδιοκτήτης μπορεί να μην το γνωρίζει. Πολλοί άνθρωποι που είχαν στρες και υπερεκτέθηκαν σε τοξίνες για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν αισθάνονταν υγιείς, αλλά ούτε και άρρωστοι, μέχρι να εμφανιστεί ένας όγκος και συμπτώματα καρκίνου.)

Εξ αιτίας του συσσωρευμένου στρες, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν δουλεύει σωστά και έτσι τα τοξικά χημικά και άλλοι ερεθιστικοί/διεγερτικοί παράγοντες (irritants) που έχουν συγκεντρωθεί στο σώμα, ευνοούν την ανάπτυξη καρκίνου (κάποιοι ισχυρίζονται ότι το ίδιο συμβαίνει και με το AIDS).

Από πού έρχονται οι τοξίνες και τα διεγερτικά;

Υπάρχουν πολλές πειστικές ενδείξεις ότι ο καπνός και οι τροφές που περιέχουν τοξίνες είναι οι βασικότερες αιτίες του καρκίνου. (Πιστεύω ότι οι υπέρβαροι είναι πιο επιρρεπείς στον καρκίνο επειδή τρώνε υπερβολικά πολλές τροφές μολυσμένες και έχουν αποθέματα λίπους πλούσια σε τοξίνες). Άλλα πιθανά διεγερτικά είναι η ακτινοβολία, ο μολυσμένος αέρας και νερό, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, οι τοξίνες στο σπίτι και τα βιομηχανικά χημικά, και τα ηλεκτρικά πεδία.

Αν δεν θέλετε να πάθετε καρκίνο – ή έχετε καρκίνο και θέλετε να απαλλαγείτε από αυτόν – τότε πιστεύω ότι η απάντηση είναι ξεκάθαρη: πρέπει να ελαττώσετε την έκθεσή σας στις τοξίνες και να χτίσετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα, ώστε να δουλεύει καλύτερα.

Επίσης, δεν μπορούμε να υπερβάλλουμε στο πόσο σημαντικό και ευάλωτο είναι το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος. Όλοι αυτοί οι υπερ-αθλητές, υπερ-καταπονούν το σώμα τους και καταστρέφουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, προκαλώντας ασθένειες, και πιθανότατα θα ζήσουν λιγότερο.

Αυτές οι προσεγγίσεις στον καρκίνο πιθανότατα δε θα τύχουν ανταπόκρισης από τις βιομηχανίες αφού δεν προσφέρουν καθόλου κέρδος στους μετόχους, ερευνητές και γιατρούς!

Παίζει επίσης ρόλο και η καλή ψυχολογική διάθεση, έτσι;

Αλλά, ξανατονίζουμε, η απάντηση της φαρμακοβιομηχανίας θα είναι μία: βομβαρδίστε το σώμα με χημικά, τα οποία μάλλον θα σκοτώσουν τον καρκινικό ιστό!

Η ειρωνεία είναι ότι η φαρμακοβιομηχανία δεν είναι και πολύ πρόθυμη να αναγνωρίσει καν το γεγονός, ότι αυτές οι θεραπείες εξασθενούν και το ανοσοποιητικό σύστημα και το σώμα, και τα όργανα και οι ιστοί γίνονται ευάλωτοι όχι μόνο στον υπάρχοντα καρκίνο αλλά και σε άλλους.

 (Το κείμενο είναι βασισμένο σε κείμενο του Vernon Coleman στο διαδίκτυο και  δημοσιεύτηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.35, Ιανουάριος 2005)