Ο ανύπαρκτος όρκος του Μέγα Αλέξανδρου . Ο Μέγας Αλέξανδρος έδωσε τον όρκο το 1950 !!!

Προς αναζήτηση του όρκου της Ιόππης του Μεγάλου Αλεξάνδρου
 

<<...όλβιος όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν...>>

"Ευριπίδου"  Αντιόπη

<<...Εξ ιστορίας αναιρεθείσης της αληθείας, το καταλειπόμενον αυτής ανωφελές γίνεται διήγημα...>>
(Αν αφαιρέσεις από την ιστορία την αλήθεια, αυτό που μένει γίνεται ανώφελη, άχρηστη διήγηση)

"Πολύβιος"  Α, 14,6

Υπάρχουν παρά πολλές στιγμές στην ζωή ενός ανθρώπου, όπου κυριαρχεί το αίσθημα του ένστικτου από αυτό της λογικής.
Έτσι ακριβώς έγινε ένα απόγευμα όταν είδα τοιχοκολλημένο ένα κείμενό που από κάτω έλεγε...  "Ο όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου"
Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις τελείωσα την ανάγνωση του κείμενου, ήταν να σκεφτώ για λιγάκι, και να  φωνάξω αυθόρμητα....αυτό αποκλείεται να το είπε ο Αλέξανδρος.....και πόσο μάλιστα μπροστά στον στρατό του και στους στρατηγούς του.....

Παραθέτω ολόκληρο το κείμενο του "Όρκου".

«...Σας εύχομαι τώρα που θα τελειώσουν οι πόλεμοι να είστε ευτυχισμένοι μέσα σε ειρήνη.
΄0λοι οι θνητοί από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός μονιασμένος για την κοινή προκοπή, να έχετε την οικουμένη για πατρίδα σας, με νόμους κοινούς, όταν θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξάρτητα απ΄ τη φυλή.
Δε χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, Έλληνες και βάρβαρους.

Δεν μ΄ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν, τους καταμερίζω με μοναδικό κριτήριο την αρετή, για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο.

Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα, Παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ διαιτητής σας.

Το θεό δεν πρέπει να τον έχετε σαν αυταρχικό κυβερνήτη, αλλά Σαν κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ΄ αδέλφια μέσα στην οικογένεια.

Απ΄ τη μεριά μου όλους σας Θεωρώ ίσους, λευκούς και μελαψούς και θα΄ θελα να μην αισθάνεστε μόνο σαν υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου, αλλά να νοιώθετε όλοι σαν μέτοχοι και συνέταιροι.

΄0σο περνά απ΄ το χέρι μου, θα προσπαθήσω να γίνουν πραγματικότητα αυτά που υπόσχομαι. Αυτό τον όρκο που δώσαμε απόψε με σπονδές κρατήστε τον σαν σύμβολο αγάπης...»

Δεν πέρασαν πολλές ώρες, και άρχισα την έρευνα και την αναζήτηση του κειμένου που αναφέρει τον όρκο .
Για να πω την αλήθεια μέχρι στιγμής δεν είχα διαβάσει  όλη την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, παρά μόνο μερικά αποσπάσματά  από την Ελληνική γραμματεία  που είχαν πέσει στα χέρια μου.
Άρχισα την αναζήτηση με αυτά που διέθετα, δηλαδή τα έργα του Πλουτάρχου¨Περί Αλεξάνδρου τύχης και αρετής¨ και ¨Αλέξανδρος - Καίσαρ¨, τα βιβλία της ιστορίας του Διόδωρου Σικελιώτη, και κάποια έργα συγχρόνων ερευνητών και ιστορικών.
Νόμιζα ότι θα ήταν εύκολη η εντόπιση του όρκου ή έστω η αναφορά του γεγονότος. Έπεσα πολύ έξω γιατί κανένα από τα κείμενά που είχα δεν ανέφεραν τίποτα περί αυτού.
Το ένστικτο άρχισε να γίνεται πλέον βάσιμη υποψία..
Άρχισα να προμηθεύομαι και να μελετάω ότι κείμενο αρχαίο και μη υπάρχει για τον Μ. Αλέξανδρο, ξεκινώντας από τον Αρριανό και τον Καλλισθένη, και τελειώνοντας σε Χριστιανικά κείμενα.
Όχι μόνο δεν βρήκα τον όρκο αλλά δεν είναι πουθενά γραμμένο και το γεγονός!
Άρχισα να πιστεύω πολύ περισσότερο σε αυτό που είχα πει μόλις διάβασα τον όρκο αλλά και να ενθουσιαστώ περισσότερο, και έτσι η αγωνία μου για την έρευνα να γίνει μεγαλύτερη.
Μου πήρε πολλές μέρες, η καλύτερα νύχτες, για να μελετήσω και διαβάσω όλα αυτά τα συγγράμματα, που ούτε λίγο ούτε πολύ ανέρχονταν σε 70 βιβλία και πραγματείες!
Άφαντος ο όρκος....
Καμία αναφορά για το γεγονός...
Ούτε καν για την πόλη Ιόππη που δήθεν δόθηκε ο όρκος.
Ήμουν σίγουρος πλέον ότι δεν υπάρχει σε αρχαίο κείμενο και άρχισα να ψάχνω σε fragmenta και διάφορες παραπομπές, και σε κάποιες διάσπαρτες αναφορές ιστορικών σχετικά με τον βίο του Μ. Αλεξάνδρου.
Φαντάζομαι ότι θα καταλάβατε το αποτέλεσμα και αυτής μου της έρευνας..
Το επόμενο βήμα μου ήταν η επίσκεψη στην δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης μου, μήπως και υπάρχει κάποιο έργο νεότερου ιστορικού που να μην το γνωρίζω, μια και δεν υπάρχει σε κανέναν αρχαίο συγγραφέα.
Τα μόνα που δεν είχα ύπ’ όψιν μου, ήταν το βιβλίο του Brunt P.A "History of Alexander and Indica" και του Γαρδελά Δ.Π  "Ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου κατά τους ανατολίτες συγγραφείς με σχόλια γεωγραφικά και ιστορικά ".
Σε κανένα από τα δύο έργα δεν αναφέρετε το γεγονός του όρκου.
Δεν ήθελα κάτι άλλο πλέον, από το να κάνω μια εργασία και να την δημοσιεύσω στην Δοιμοθήνια, φέρνοντας άλλους σε απορία, και άλλους σε αμηχανία....
Δεν είχα όμως μέχρι στιγμής βάλει την τεχνολογία να ψάχνει αντί για έμενα, και έτσι μπήκαν τα μεγάλα μέσα που δεν ήταν άλλο από το Διαδύκτιο, (όπου και βρήκα πράματα και θαύματα που θα τα πούμε αργότερα), και κάποια tlg προγράμματα όπου βοήθησαν την ερευνά μου πάρα πολύ.
Στο διαδύκτιο βρήκα πολλές σελίδες με τον όρκο  αλλά το περίεργο που φυσικά το περίμενα, είναι ότι δεν υπάρχει πουθενά σε Αρχαία Ελληνική γραφή, παρά μόνο σε μια και μοναδική μετάφραση!!!!
Και εξηγούμε....
Εάν ψάξουμε για τον όρκο του Ιπποκράτη στο διαδύκτιο, θα τον βρούμε σε τουλάχιστον 40 διαφορετικές μεταφράσεις, που η καθεμία διαφέρει από την άλλη σε κάποια σημεία, για τον απλό λόγω ότι έχει γίνει από διαφορετικούς μεταφραστές και φιλολόγους.
Του Αλεξάνδρου   όμως θα την βρούμε σε μία και μοναδική μετάφραση , που αυτό το γεγονός από μόνο του λέει πολλά !!!
Το πρόγραμμα ¨mousaios¨ (tlg - tlg32) ήταν το τελειωτικό χτύπημα στο όρκο , και η απόδειξη πλέον ότι είναι στην φαντασία ή στην ύποπτη ευρυμάθεια η αμάθεια κάποιον <<ιστορικών>>.
Τo TLG (Thesaurus Linguae Graecae - θησαυρός της Ελληνικής γλώσσης) είναι μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων πλήρους κειμένου που περιλαμβάνει όλα τα σωζόμενα αρχαία ελληνικά κείμενα από τον 8ο αι. π.Χ. μέχρι και το 600 μ.Χ., καθώς  και ιστοριογραφικά και λεξικογραφικά κείμενα, και κείμενα σχολιαστών της περιόδου 600 μ.Χ. έως 1453 μ.Χ.
Το TLG αποτελεί προϊόν ερευνητικού προγράμματος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Irvine) και είναι ένα σημαντικό βοήθημα για όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου.
Το ποιο χρήσιμο στον musaio, είναι ότι μπορείς να πληκτρολογήσεις μια λέξη π.χ Ιόππη, και να σου πει σε ποιο κείμενο την συναντάμε, ποιος το έγραψε, σε ποιο στοίχο είναι γραμμένη, και σε ποια λεξικά αναφέρεται...
Με λίγα λόγια αν έχεις όρεξη και χρόνο για αναζήτηση, δεν σου ξεφεύγει τίποτα.
Πληκτρολόγησα λοιπόν τις λέξεις..."όρκος" βγάζοντας μου 1.345 αναφορές και την λέξη "Ιόππη" βγάζοντας μου 150 αναφορές.
Και εφόσον εκεί δεν βρήκα τίποτα, άρχισα να ψάχνω λέξεις που βρίσκονται μέσα στο όρκο    π.χ  "βάρβαρο" βγάζοντας μου 6.345 (!!) αναφορές, ¨ειρηνικά¨ με 135 αναφορές, κ.ο.κ.
Μου πήρε πολλά βράδια σκυμμένος πάνω από τον υπολογιστή μέχρι να ελέγξω όλες αυτές τις αναφορές, αλλά το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό.
Καμία απολύτως νύξη για τον όρκο ..
Εφόσον σιγουρεύτηκα ότι o όρκος είναι 100% πλαστός και χαλκευμένος, άρχισα να ψάχνω τους υποστηρικτές του όρκου και τι παραπομπές δίνουν, και εάν δίνουν...
Θα αναφέρω πρώτα τον Γιώργο Αθ. Ράπτη, φιλόλογο και μεταφραστή του έργου Αρριανού "Αλεξάνδρου ανάβασις"  και του Πλουτάρχου "Περί Αλεξάνδρου τύχης και αρετής"  των εκδόσεων Ζήτρου Θεσσαλονίκης.
Στο σχόλια του έργου του Πλουτάρχου, και στην σελίδα 203, γραφεί.. "Αυτή ακριβώς η υπέρβαση με κριτήριο στην αξιοκρατία την αρετή και όχι την καταγωγή η το χρώμα, η άκρως αντιρατσιστική, κάνει μερικούς συγχρόνους υπερεθνικιστές αναλυτές να αμφισβητούν το πνεύμα και το γράμμα του Όρκου στην Ώπη, που σε πλάγιο λόγω περίπου αναφέρει ο Αρριανός (Ζ’ 9-10), ενώ ο φιλόσοφος Ερατοσθένης, τρίτος στην σειρά διευθυντής της Αλεξανδρινής βιβλιοθήκης, τον έχει διασώσει αυτούσιο"
Ας αρχίσουμε από την λέξη Ώπη, που είναι η ονομασία της πόλης που δόθηκε ο περίφημος όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 324 π.Χ (ένα χρόνο πριν αναχωρήσει ο Μέγας Αλέξανδρος), όπου είναι η σημερινή πόλη Γιάφα, κοντά στο Τέλ-Αβίβ.
Εάν ψάξουμε στις εγκυκλοπαίδειες και στα λεξικά στο λύμα Ώπη, θα βρούμε αναφορά για την ώπη η αλλιώς τρύπα...!!
Στο λύμα Ωπις, ο Ήλιος μας λέει...

;...στην δωρική διάλεκτο, όπου είναι επίθετο της Αρτέμιδος, συνδεόμενον με την αρχαία δοξασίαν, ότι η Άρτεμις ήτο θέα <<ωκυτόκος>>, δηλαδή ότι υπεβοήθει τας επιτόκους γυναίκας να γεννούν ταχέως και άνευ πολλών ωδίνων. Υπό την ιδιότητα αυτή ελατρεύετο η θέα, προ πάντων εις την Τροιζήνα, την Λακεδαίμονα, την Κρήτη, την Έφεσον και αλλού.
(2) Όνομα υπερβορείου παρθένου ακολούθου η τροφού της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος. Ο τάφος της εδεικνύετο εις Δήλον. Έπ’ αυτού αι παρθένοι της νήσου κατέθετον τας κόμας των, τας οποίας έκοπτον προς τιμήν της.
(3) Εις τους Έλληνας των μεταγενεστέρων χρόνων επίθετον και της Νεμέσεως...
Τα ίδια περίπου λέει ο Πυρσός και ο Ελευθερουδάκης, μη έχοντας καμία αναφορά για την πόλη αφού δεν ονομάζεται Ώπη η Ώπις, αλλά η ονομασία της είναι Ιόππη....
Ούτε καν στον κόπο δεν μπήκε ο κ. Ράπτης για να βρει την σωστή ορθογραφία της πόλεως.
Το όνομα της πόλης Ιόππης, με μια απλή αναζήτηση σε εγκυκλοπαίδειες την βρίσκεις πολύ εύκολα, αλλά καμιά δεν αναφέρει για τον μεγάλο γεγονός του  όρκου.
Στην Μυθολογία αναφέρεται από τους Παυσανία, Στράβων, Πλάτων και άλλους, ότι εκεί ο Περσέας ξέπλυνε το αίμα μετά τον φόνο του κήτους, γι’ αυτό το νερό εκεί αναβλύζει κόκκινο.
Στην Ελληνική γραμματεία την πόλη Ιόππη την συναντάμε σε πολλούς συγγραφείς, αλλά κάνεις (τι σύμπτωση) δεν αναφέρει το γεγονός του όρκου, παρά μόνο αρκούνται σε γεωγραφικές αναφορές.

Παυσανίας, Μεσσηνιακά, 35, 6 -10

...τους γυναικείους χύτρους, νερό κόκκινο που καθόλου σχεδόν δεν διαφέρει στο χρώμα από το αίμα παρέχει η χώρα των εβραίων, παρά την πόλη Ιόππη. Είναι μία πηγή πολύ κοντά στην θάλασσα όπου κατά την τοπική παράδοση ο Περσέας απέπλυνε το αίμα μετά τον φόνο του κήτους, χάριν του οποίου είχε εκτεθεί η κόρη του Κηφέα Ανδρομέδα. Νερό μαύρο να ξεπηδάει από πηγές ξέρω στα Άστυρα, όπου το είδα ο ίδιος. Τα Άστυρα είναι θερμά λουτρά αντίκρυ στην Λέσβο, στον λεγόμενο Αταρνέα το μέρος δηλαδή που είχαν πάρει οι Χιώτες ως ανταμοιβή από του Μήδους όταν παρέδωσαν ένα ικέτη το Λύδο Πακτύη...

Φυσικά ο Παυσανίας και παρακάτω ο Διόδωρος ο Σικελιώτης που μάλιστα έχει αφιερώσει 4 από τα 19 βιβλία του στην ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου, είναι μεταγενέστεροί του, και αν είχαν γνώση του γεγονότος, πιθανότατα  θα το είχαν καταγράψει.

Διώδορος Σικελιώτης 19, 59, 2

...για την συνέχιση της πολιορκίας, ενώ ο ίδιος με τον στρατό του αναχώρησε και κυρίευσε κατά κράτος την Ιόππη και τη Γάζα που έδειχναν ανυπακοή. Όσους από τους στρατιώτες του Πτολεμαίου αιχμαλώτισε, τους διεμοίρασε στα δικά του στρατιωτικά σώματα και στις πόλεις εγκατέστησε φρουρά που θα ανάγκαζε τους κατοίκους να πειθαρχούν. Ο ίδιος τότε επέστρεψε στο στρατόπεδο της Παλαιτύρου και έκανε προετοιμασίες για την πολιορκία...

19, 93, 7

;...την Άκη της Φοινικικής Συρίας και την Ιόππη  τη Σαμάρεια και την Γάζα της Συρίας. Ο ίδιος αναλαμβάνοντας το στράτευμα και παίρνοντας όσα από τα πράγματα μπορούσε να λεηλατήσει επέστρεψε στην Αίγυπτο. Ο Αντίγονος αφού ανέκτησε χωρίς κίνδυνο όλη τη Συρία και την Φοινίκη, σχεδίαζε να εκστρατεύσει εναντίον την χώρας των Αράβων των ονομαζόμενων Ναβαταίων...

Μετάφραση ¨Εκδόσεων Γεωργιάδης¨


Ένας από τους σημαντικότερους  συγγραφείς που αναφέρει γεγονότα από την ζωή και το έργο του Μ. Αλεξάνδρου, είναι ο Αρριανός, που από τα ιστορικά του βιβλία, το σπουδαιότερο και το καλύτερο, που διασώθηκε ολόκληρο, είναι η "Αλεξάνδρου Ανάβασις".
Αποτελείται από εφτά βιβλία γραμμένα στην αττική διάλεκτο. Περιγράφεται όχι μόνο η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου εναντίον της Περσίας, αλλά και ολόκληρη η ιστορία του με τα πιο κύρια στοιχεία. Ο Αρριανός πίστευε πως τα κατορθώματα του Μακεδόνα στρατηλάτη ήταν θέληση και έργο της ειμαρμένης και πως κανένας από τους ανθρώπους δεν έκανε έργα μεγαλύτερα από αυτόν. Στα ιστορικά αναφέρονται επίσης τα "Μετά τον Αλέξανδρον", δέκα βιβλία, που αποσπάσματά τους υπάρχουν σήμερα, τα "Βιθυνιακά" και τα "Παρθενικά" που είναι χαμένα.
Το ποιο σημαντικό για την ερευνά μας είναι ότι, μέσα σε αυτά δεν αναφέρει καθόλου τις λέξεις Ιόππη και όρκος !!!

Η αναφορά της Ιόππης γίνεται και από πολλούς νεότερους συγγραφείς και ερευνητές, όπως ο Παπαρηγόπουλος στην ¨Ιστορία του Ελληνικού Έθνους¨ και στον τόμο Αλεξανδρινά χρόνια, ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στο έργο του ¨Ωγυγία¨, η εκδοτική Αθηνών στον πέμπτο τόμο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, ο Αλ. Ραγκαβής στο ¨Λεξικό της Μυθολογίας¨), και ο Νέστωρας Μάτσας στο έργο του ¨Το χειρόγραφό της Βαβυλωνίας¨, αλλά κανείς από αυτούς δεν αναφέρει για κάποιο όρκο στην περιοχή αυτήν.
Είναι όντος πολύ παράξενο να έχει γίνει ένα τόσο μεγάλο γεγονός στην πόλη Ιόππη το 324 π.Χ, και όχι μόνο να μην το έχει καταγράψει κανείς από αυτούς που προείπαμε, αλλά να αγνοούν και την πόλη...
Η αναφορά για την πόλη Ιόππη δεν έχει γίνει μόνο από Έλληνες αρχαίους και μη, αλλά υπάρχει και σε χειρόγραφα πολλών Χριστιανών, που χάρη της έρευνας τα μελέτησα όλα (!) μήπως και βρεθεί κάτι εκεί.
Άδικος κόπος..
Τίποτα...
Πολλές αναφορές για την πόλη, αλλά καμία για τον όρκο.
Οι Χριστιανοί που μέσα στα κείμενα τους έχουν αναφορά για την Ιόππη, είναι οι, Φλάβιος Ιώσηπος, Οριγένης, Θεόγνωστος, Κύρριλος, Ευσέβιος, Ιωάννης Χρυσόστομος, και πολλοί άλλοι...

Ας πάμε τώρα στην πρώτη παραπομπή που μας δίνει ο κ. Ράπτης, λέγοντας ότι ο όρκος αναφέρεται στον
Αρριανό βιβλίο Ζ(7ο) 9-10.

Παραθέτω το κείμενο με την μετάφραση του ιδίου του κ. Ράπτη.
...Αυτός ο λόγος μου, Μακεδόνες, δεν θα εκφωνηθεί για να σταματήσει την επιθυμία σας για επιστροφή στην πατρίδα - γιατί μπορεί ο καθένας σας να φύγει όπου θέλει με την έγκριση μου - αλλά για να καταλάβετε τι λογής είμαστε εμείς και τι λογίς γίνατε εσείς και φεύγετε.
Και θα αρχίσω πρώτα την ομιλία μου με αναφορά στον πατέρα μου Φίλιππο, όπως είναι φυσικό, ο Φίλιππος λοιπόν, αφού σας παρέλαβε περιφερομένους και φτωχούς, που βοσκούσατε τα λίγα σας πρόβατα στα βουνά ντυμένοι με προβιές και που πολεμούσατε με δυσκολία γι’ αυτά εναντίον των Ιλλυριών και των Τριβαλλών και των γειτόνων Θρακών, σας αξίωσε να φορέσετε χλαμύδες αντί για τα δέρματα και σας κατέβασε άπο τα βουνα στις πεδιάδες, καθιστωντας σας αξιωματούχους (αντιπάλους) απέναντι των γειτόνων βαρβάρων, έτσι που να στηρίζετε τη σωτηρία σας πια όχι στην οχυρότητα της τοποθεσίας αλλά στην προσωπική σας ανδρεία, και σας κατέστησε πολίτες πόλεων και σας εκπολίτισε με νόμους και χρυσά ήθη. Και απέναντι αυτών των βαρβάρων, από τους οποίους υποφέρατε εσείς και τα υπάρχοντας σας, σας ανέδειξε σε ηγεμόνες από δούλους και υπηκόους και πρόσθεσε τα περισσότερα μέρη της Θράκης στην Μακεδονία και, καταλαμβάνοντας τα πιο επίκαιρα σημεία των παραθαλασσίων περιοχών, ανέπτυξε το εμπόριο στη χώρα και εξασφάλισε για εσάς την χωρίς κινδύνους (εξωτερικούς) εκμετάλλευση των μεταλλείων και σας κατέστησε κυρίαρχους των Θεσσαλών, που παλιότερα πεθαίνατε από τον φόβο σας, και ταπεινώνοντας το έθνος των Φωκέων άνοιξε διάπλατα και ευκολοδιάβατο το δρόμο για την Ελλάδα αντί του αρχικά στενού και αδιάβατου, και τους Αθηναίους και Θηβαίους, που ταλαιπωρούσαν πάντα την Μακεδονία με τις επιδρομές τους, τους ταπείνωσε σε τέτοιο βαθμό, και με δική σας ήδη συμμετοχή σ’ αυτά ώστε αντί να πληρώνετε φόρους στους Αθηναίους και να είστε υπήκοοι των Θηβαίων, να εναποθέτουν εκείνοι την ασφάλεια τους σε σας ως επί το πλείστον.
Και αφού κατέβηκε στην Πελοπόννησο, διευθέτησε τις εκεί υποθέσεις και, αφού ανακηρύχθηκε στρατηγός με απεριόριστες αρμοδιότητες όλης της υπόλοιπης Ελλάδας για το στράτευμα εναντίον του Πέρση βασιλιά, πρόσθεσε περισσότερο αυτή τη δόξα όχι στον εαυτό του περισσότερο παρά στο κοινό των Μακεδόνων.
Αυτές τις υπηρεσίες έχει προσφέρει ο πατέρας μου σε εσάς, ώστε να τις εκτιμήσει κανείς σπουδαίες αυτές καθαυτές, αλλά μικρές σε σύγκριση με τις δικές μας.
Γιατί εγώ, παραλαμβάνοντας από τον πατέρα μου ελάχιστα χρυσά και ασημένια σκεύη, ούτε εξήντα τάλαντα στα ταμεία, χρέη του Φιλίππου πάνω από πεντακόσια τάλαντα και, αφού δανείστηκα ο ίδιος επιπλέον άλλα οχτακόσια, ξεκινώντας από τη χώρα μας που δεν επαρκούσε ούτε για τις βοσκές σας, αμέσως σας άνοιξα τον δρόμο του Ελλησπόντου, ενώ οι Πέρσες τότε ήταν παντοδύναμοι στην θάλασσα, και κατανικώντας με το ιππικό τους σατράπες του Δαρείου, προσάρτησα όλη την Ιωνιά στην δική σας επικράτεια και όλη την Αιολία και τις δύο Φρυγίες και τους Λυδούς και κυρίευσα την Μίλητο με πολιορκία και όλα τα άλλα μέρη, που προσχώρησαν σε μας με την θέληση τους, τα πήρα και τα παρέδωσα σε εσάς να τα καρπώνεσθε και τα αγαθά από την Αίγυπτο και την Κυρήνη, όσα απόχτησα χωρίς μάχη, ανήκουν σε εσάς, και η Κοίλη Συρία και η Παλαιστίνη και η χώρα ανάμεσα στα ποτάμια (Μεσοποταμία) είναι δικό σας κτήμα, και η Βαβυλώνα και τα Βάκτρα και τα Σούσα δικά σας, και ο  πλούτος των Λυδών και οι θησαυροί των Περσών και τα αγαθά των Ινδών και η έξω θάλασσα δική σας, εσείς είστε σατράπες, εσείς στρατηγοί, εσείς ταξίαρχοι.
Γιατί για μένα τι υπάρχει παραπάνω ύστερα από αυτούς τους κόπους πέρα από αυτή την πορφύρα και το διάδημα αυτό; Προσωπικά δεν έχω τίποτε άλλο και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για δικούς μου θησαυρούς παρά μόνο γι’ αυτά, δικά σας αποκτήματα η όσα φυλάγονται για εσάς.
Γιατί δεν υπάρχει λόγος να φυλάξω τους θησαυρούς προσωπικά για μένα, που σιτίζομαι το ίδιο με εσάς και προτιμώ τον ίδιο με εσάς ύπνο, και μάλιστα νομίζω ότι ούτε καν τρώω τα ίδια φαγητά με όσους από εσάς έχουν κοιλιόδουλες προτιμήσεις, και ξέρω ότι για σας, για να μπορείτε εσείς να κοιμάστε ήσυχοι.
Αλλά μήπως απόχτησα αυτά διοικώντας ο ίδιος άκοπα και χωρίς ταλαιπωρίες, ενώ εσείς κοπιάζατε και ταλαιπωρούσασταν; Και ποιος από εσάς αναγνωρίζει ότι κουράστηκε περισσότερο για μένα, από ότι εγώ για εκείνον;
Εμπρός λοιπόν, και οποίος από εσάς έχει τραύματα, ας βγάλει τα ρούχα του και ας τα δείξει, και εγώ θα δείξω τα δικά μου σχετικά, γιατί, από έμενα κανένα μέρος του σώματος μετωπικά και απόμεινε χωρίς τραύματα, ούτε υπάρχει όπλο η από τα χειριζόμενα με το χέρι η από αυτά από εκτοξεύονται, που να μη φέρω πάνω μου τα ίχνη του, αλλά και με ξίφος από χέρι έχω πληγωθεί και τόξα έχω δεχτεί ήδη και με βλήματα μηχανών χτυπήθηκα και με πέτρες πολλές φορές και με καδρόνια βαλλόμενος για εσάς και για δική σας δόξα και για δικό σας πλούτο σας οδηγώ νικητές ανάμεσα από κάθε στεριά και θάλασσα και από όλους τους ποταμούς και τα όρη και όλες τις πεδιάδες, και τέλεσα τους ιδίους γάμους με σας και τα παιδιά μου. Και απέναντι σε οποίον υπήρχαν χρέη, χωρίς να πολυεξετάσω για ποιόν λόγο δημιουργήθηκαν, ενώ τόσα πολλά εισπράττατε ως μισθό και τόσα πολλά ιδιοποιούσουνταν όταν γινόταν λεηλασία μετά από πολιορκία, όλα τα εξόφλησα.
Και υπάρχουν χρυσά στεφάνια για τους περισσοτέρους από σας, αθάνατα ενθύμια και της δικής σας ανδρείας και της από μένα επιβράβευση σας. Και οποίος σκοτώθηκε, έπεσε ένδοξα, και έγινε μεγαλοπρεπής η ταφή του, και χάλκινοι ανδριάντες έχουν τιμηθεί, απαλλαγμένοι από εκτάκτους φόρους και κάθε οικονομική υποχρέωση, γιατί, πράγματι, κανείς από εσας δεν σκοτώθηκε υποχωρώντας, όταν εγώ πρωτοστατούσα στις μάχες.
Και τώρα εγώ σκόπευα να στείλω πίσω τους απόμαχους από σας αξιοζήλευτους από τους συμπατριώτες σας, αλλά αφού θέλετε να επιστρέψετε όλοι σας, φύγετε όλοι και στην επιστροφή ανακοινώστε ότι το βασιλιά σας Αλέξανδρο, που κατανίκησε τους Πέρσας και τους Μήδους και τους Βάκτριους και τους Σάκες, που κυρίευσε τους Ουξίους και Αραχώτους και Δράγγες, που υπόταξε τους Παρθυραίους και τους Χορασμίους και τους Υρκανίους μέχρι την Κασπία θάλασσα, που πέρασε τον Καύκασο πέρα από τις Κασπίες πύλες, που διάβηκε τον Όξο ποταμό και τον Ταναί, ακόμη και τον Ινδό ποταμό που δεν πέρασε κανένας άλλος εκτός από τον Διόνυσο και τον Υδάσπη και τον Ακεσίνη και τον Υδραώτη, και που θα περνούσε και τον Ρφαση, αν έσεις δεν αντιδρούσατε, και που προχώρησε στη μεγάλη θάλασσα και από τα δύο στόμια του Ινδού, και που διέσχισε την έρημο της Γαδρωσίας, απ’ όπου κανείς ποτέ νωρίτερα δεν πέρασε με στρατό, και που στο πέρασμα του κατέκτησε την  Καρμανία και τη χώρα των Ωρειτώ, και που το εγκαταλείψατε και φύγατε, παραδιδόντας τον στους κατανικημένους βαρβάρους να τον φυλάγουν.
Ίσως αυτά θα είναι για εσάς δόξα εκ μέρους των ανθρώπων και (θεωρηθούν) όσια βέβαια, όταν θα τα αναγγείλετε. Φύγετε...

O Μ. Αλέξανδρος αναφέρει ότι αυτός παρέλαβε μία δυνατή στρατιωτική χώρα αλλά χρεωμένη. Παρ' όλα αυτά τους οδήγησε μόνο σε νίκες που πλούτισαν την Μακεδονία. Απ' όλους τους τεράστιους θησαυρούς που βρήκαν, αυτός δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του αλλά έδωσε όλα τα χρήματα στους Μακεδόνες. Μετά είπε πως τους οδήγησε σε ανεπανάληπτες στρατιωτικές νίκες και πως δεν ξεχωρίζει σε τίποτα απ' αυτούς.
Τα λόγια του χαρακτηριστικά ήταν ότι τρώει τα ίδια φαγητά με τους στρατιώτες του, ότι έχει το ίδιο ύπνο που έχουν κι αυτοί και ότι γενικά ζει όπως αυτοί. Έπειτα τους ρώτησε αν αυτά τα κατόρθωσε χωρίς κόπο. Τους έδειξε τα τραύματά του που ήταν όλα από μπροστά και μετά τους ρώτησε αν είχε άλλος κανείς περισσότερα απ' αυτόν. Τελικά τους έφερε στο φιλότιμο και οι Μακεδόνες συμφιλιώθηκαν με τον βασιλιά τους. Υπενθυμίζω, ότι η διαμάχη είχε ξεκινήσει από το γεγονός ότι στην Ιόππη ο Μ. Αλέξανδρος είχε ανακοινώσει στους Μακεδόνες ότι θα επέστρεφαν πίσω στην πατρίδα με τιμές. Αυτό οι στρατιώτες το παρεξήγησαν, γιατί νόμιζαν ότι τους παρατούσε γι αυτό και κάποιοι του φώναξαν ειρωνικά, ότι δεν τους είχε ανάγκη επειδή θα συνέχιζε με τον πατέρα του τον Άμμωνα

Όπως γίνεται αντιληπτό καμία σχέση δεν έχουν οι στίχοι με τον όρκο και την πόλη Ιόππη....
Φυσικά ο κ. Ράπτης δεν είναι ο μόνος που αναφέρει σαν πηγή τον Αρριανό, αλλά σχεδόν όλοι οι υποστηρικτές του όρκου.

Περί Ερατοσθένη...

Μια δεύτερη εφεύρεση που έχει κάνει ο κ. Ράπτης και κάποιοι ιστορικοί είναι η αναφορά του  όρκου στα έργα του Ερατοσθένη (!!) Μαθηματικού, Φυσικού, Αστρονόμου τού 276 π.Χ, που σχεδόν κανένα χειρόγραφο του δεν έχει σωθεί, εκτός από κάποια αποσπάσματα και fragmenta. Το μοναδικό σωσμένο κείμενο που έχουμε στα χέρια μας είναι   "Οι καταστερισμοί του Ερατοσθένους" και μερικά αποσπάσματα απο το έργο "Ακροθεσία" που καμιά σχέση δεν έχουν με όρκους αλλά είναι καθαρά αστρονομικά βιβλία - εγχειρίδια.
Παράλληλα με τις θετικές επιστήμες ο Ερατοσθένης ασχολήθηκε και με τη φιλοσοφία και την ιστορία. Έγραψε στίχους ο ίδιος και ερμήνευσε τον Όμηρο. Έγραψε ακόμα το έργο Χρονογραφίες, το οποίο είναι μια εξιστόρηση των πιο σημαντικών γεγονότων, από την άλωση της Τροίας μέχρι την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου.
Σε αυτό του το έργο έχουν προσάψει το γεγονός του όρκου αλλά δυστυχώς δεν έχει διασωθεί....
Από που λοιπόν έγινε γνωστή η αναφορά του όρκου;;
Από αυτούς που στα έργα τους έχουν αποσπάσματα απο την ζωή και το έργο του Κυρηνέου Επιστήμονα;;;
Θα δούμε........
Φυσικά η αναζήτηση αυτή έγινε στο tlg (musaios), για να βρώ ποιος και σε ποιο κείμενο, έχει αναφέρει το γεγονός ότι ο Ερατοσθένης τον άκουσε και τον διέσωσε ή ότι τον άκουσε απο πολλούς γέροντες...που συνηθίζουν να λένε αυτοί που θέλουν να φορτώσουν αυτό το ψέμα στον μεγάλο Αστρονόμο της εποχής.
Το όνομα Ερατοσθένης - Ερατοσθένην και Ερατοσθένους, το συναντάμε 746 (!) φορές σε αρχαία κείμενα και δοκίμια, απο διαφόρους Ιστορικούς, Φιλοσόφους, και Χριστιανούς συγγραφείς, από την εποχή του Ιστορικού Πολύβιου, μέχρι τον Φώτιο.

Αποτελέσματα έρευνας.......;;

Από κανέναν δεν υπάρχει αναφορά για τον όρκο της Ιόππης!!!
Ούτε απο Έλληνα ούτε απο Χριστιανό..
Που λοιπόν βρίσκεται αυτή η αναφορά;
Που την διάβασαν;
Που την άκουσαν;

Δική τους εφεύρεση;;

Είναι πάγια τακτική κάποιων, πλέον, αυτά που θέλουν να περάσουν να τα αποδίδουν σε χαμένα κείμενα..

Ας πάμε παρακάτω και στο τέλος θα βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.


Ένας άλλος υποστηρικτής του <<όρκου>> είναι ο κ. Κωνσταντινίδης Υποστράτηγος ε.α που αναφέρει...

...[Επειδή ο Όρκος αυτός αμφισβητείται από πολλούς αναφέρω τις αρχαίες πηγές
:α/ Αλεξανδρινός φιλόσοφος Ερατοσθένης(375-194 π. Χ) τρίτος διευθυντής Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας. Τον άκουσε από πολλούς γέροντες, αυτήκοους ακροατές,
β/ Καλλισθένης βιβλίο Γ']...

Ο Καλλισθένης, ανεψιός του μεγάλου φιλόσοφου Αριστοτέλη, ακολούθησε μετά από προτροπή του θείου του, τον Αλέξανδρο στην Περσία, για να καταγράψει τα γεγονότα σαν ιστορικός που ήταν.
Με αυτό το όνομα φέρεται στην γραμματολογία ως ο συγγραφέας της περί του Μεγάλου Αλεξάνδρου φανταστικής ιστορίας, η οποία αποδίδεται στον στρατηγό του Αλεξάνδρου Καλλισθένη, κατά άλλη λατινική μετάφραση σε κάποιον ιστορικό Αίσωπο. Ο πρώτος πυρήνας της ιστορίας αυτής γράφτηκε πιθανότατα κατά τους χρόνους των Πτολεμαίων στην Αλεξάνδρεια, έπειτα αναπτύχθηκε, διαμορφώθηκε και διασκευάστηκε κατά τον 3ο αιώνα και πήρε μεγάλη διάδοση μέσω των μεταφράσεων σε πολλούς άλλους λαούς.
Εκτός της λατινικής μετάφρασης που αναφέρθηκε παραπάνω, είναι γνωστές η συριακή, η αρμενική και άλλες διάφορες Ελληνικές παραλλαγές.
Στα χέρια μας έχουμε τα γραπτά του, που πίσω από αυτά υπάρχει ένας μύθος για το αν ήταν αληθινά η όχι, αλλά όπως και να έχει το πράγμα, μέσα στο βιβλίο των εκδόσεων Κάκτου "Καλλισθένης" και στο tlg musaio, δεν γίνεται κανένας λόγος για τον όρκο.

Ο μοναδικός που έχει μείνει πλέον και που θα μπορούσε να έχει τον όρκο ή την αναφορά του, σε κάποιο κείμενο, είναι ο  Μέγα Μύστης και φιλόσοφος που έχει καταγράψει ιστορικά στοιχεία από την ζωή του Μ. Αλεξάνδρου, ο Παμμέγιστος Έλλην, Πλούταρχος στα έργα...

¨Περί Αλεξάνδρου τύχης και αρετής¨
και στους βίους παράλληλους
¨Αλέξανδρος - Καίσαρ¨

Το θεωρώ άσκοπο να αναφέρω ότι ούτε και εδώ αναφέρεται πουθενά ο όρκος από τον Πλούταρχο, γιατί στα έργα του αναφέρει σημαντικότερα πράγματα από ψεύτικους όρκους...
Αυτοί που μεταξύ άλλων κατά κόρον προωθούν τον ψευδέστατο όρκο είναι κάποιες γνωστές στοές από την Ελλάδα όπως ¨Προμηθέας¨, και κάθε μορφή παγκοσμιοποίησης, και υποστηρικτές της παγκόσμιας ειρήνης και αγάπης....
Όταν άρχισα να ψάχνω για τον όρκο στο διαδύκτιο, στην πρώτη αναζήτησή που έκανα μου έβγαλε κάποιες σελίδες, και μέσα σε αυτές ήταν και μια που έλεγε στο κάτω μέρος του κειμένου του όρκου.


...Στο συμπόσιο, στην πόλη Ώπις της Ασσυρίας, το 324 π.Χ.
στους προσκεκλημένους αξιωματούχους όλων των φυλών.
Ερευνούμε για το αρχαίο κείμενο για να το συμπεριλάβουμε...
Τουλάχιστον αυτοί λένε την αλήθεια.
Δεν κατάφεραν να βρουν το αρχαίο κείμενο να το συμπεριλάβουν...

Όλο το ¨ζουμί¨ όμως είναι στην παρακάτω σελίδα.

www.droit-humain.gr

Εκεί άρχισα πλέον να αντιλαμβάνομαι την <<βαθύτερη έννοια του όρκου>> αφού μπαίνοντας εκεί, αντίκρισα αυτό που δεν ήθελ ή καλύτερα αυτό που ήθελα!!

ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΙΚΤΟ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΤΑΓΜΑ

¨ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΟ¨

Ιδρύθηκε την 4η Απριλίου 1893

LE DROIT HUMAIN

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Και από κάτω ο όρκος του Μ. Αλεξάνδρου. (φυσικά χωρίς παραπομπή).
Δεν θα πω τίποτε παραπάνω για αυτήν την σελίδα, εξάλλου συμπεράσματα ήδη έχετε βγάλει, αλλά το μόνο που ήθελα να υπενθυμίσω είναι ότι....
Τα Κάστρα εκ τον έσω πέφτουν...!

Έθεσα το ερώτημα του όρκου σε κάποιον γνωστό μου Ιστορικό, μήπως και λάβω από εκεί απάντηση, και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να χαμογελάσει πονηρά και να μου πει...

...Αυτό είναι γνωστή ιστορία που κρατάει χρόνια.
Ο όρκος δεν είναι τίποτα άλλο από μια συγγραφική δημιουργία  που την έγραψε ο Ζαλόκωστας, βάση λογοτεχνικής αδείας, πολύ αργότερα, το 1951. Πήρε αφορμή από μία πρόταση του Πλούταρχου κι έγραψε αυτόν τον «όρκο» που τον απέδωσε στον Μ' Αλέξανδρο. . Ψάξε να βρεις το έργο του Ζαλοκώστα που τον αναφέρει, και θα καταλάβεις τι σου λέω...

Φυσικά έψαξα και βρήκα σε ποιο έργο του ο Χρήστος  Ζαλόκωστας αναφέρει τον όρκο, και είναι στο :
"ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ".
Εκεί μέσα πήρε σάρκα και οστά ο για πρώτη φορά ο όρκος, που δεν είναι κείμενο του 324 πχ, αλλά πολύ μεταγενέστερο, του 1950 μ.Χ!!!
Είναι κουραστικό που αναφέρω ακόμα μια φορά πως ο όρκος  έχει ακριβώς την ίδια μετάφραση με αυτές που ΜΟΝΟ στο Διαδύκτιο βρίσκουμε, και σε μερικά σημερινά αποκόμματα - άρθρα, διαφόρων...."ταγών" του Ελληνισμού....

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα απο το διαδύκτιο και την σελίδα < http://www.tetraktys.org/subchoises/istorika/orkos_opi.htm, > που νομίζω τα λέει όλα...

Οφείλουμε να θεωρούμε εθνικόν ότι είναι αληθές", είχε πει ο Διονύσιος Σολομός. Λυπούμε διά το ότι ο περίφημος αυτός όρκος δεν είναι παρά ένα χάλκευμα και έτσι το "διεθνιστικό image" του Μεγάλου Αλεξάνδρου πρέπει να αλλάξει. Πρέπει οι νεόκοποι διεθνιστές να αντιληφθούν ότι άλλο οικουμενικό πνεύμα όπως το εννοούσαν οι Έλληνες και ο Αλέξανδρος και άλλο ο στείρος, εξουσιαστικός διεθνισμός που επιβάλλει ο διεθνιστικός εξουσιασμός. Δεν νομιμοποιούνται οι δημοκόποι να αναφέρονται στο λογοτεχνικό αυτό κατασκεύασμα του Ζαλοκώστα, ο οποίος ήθελε τον Αλέξανδρο προπομπό του ...Ιησού.
Αυτό πολύ θα διασκέδαζε τον Αλέξανδρο, όπως διασκεδάζουν και εμάς οι διάφοροι γνώστες και ιστορικοί με βαρύγδουπα ονόματα, προϊόντα της νέο-ελλαδικής, χρεοκοπημένης προ πολλού ψευδό-διανοήσεως, οι οποίοι αναφέρονται σ' αυτόν τον Όρκο σαν σε πραγματικό γεγονός.
Αιδώς Αργείος, μελετήστε ιστορία >>......

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση στον όρκο είναι η "φράση" του "Αλέξανδρου"  "δεν χωρίζω τους ανθρώπους όπως κάνουνε οι στενόμυαλοι σε Έλληνες και βάρβαρους..."


Αυτή η φράση είναι σε πλήρη αντίθεση με τα λεγόμενα του δασκάλου και μύστη Του Αριστοτέλη, και είναι αρκετά δύσκολο έως απίθανο να είπε κάτι τέτοιο ο Αλέξανδρος.
Μην ξεχνάμε ότι ο Μ. Αλέξανδρος έλεγε ότι στον Φίλιππο χρωστάει το «ζην» αλλά στον Αριστοτέλη το «ευ ζην».

Ο Πλούταρχος στο ¨Περί της Αλεξάνδρου τύχης και αρετής¨   329,β, 7 μας λέει ξεκάθαρα τις διδασκαλίες  του Σταγειρίτη Φιλόσοφου προς τον Αλέξανδρο για το θέμα των βαρβάρων...

...ως Αριστοτέλης συνεβούλεβεν αυτώ (τω Αλέξανδρο) τολις μεν Ελλήνιση ηγεμονικώς, τοίς δε βαρβάροις δεσποτικώς χρώμενος και τών μέν ώς φίλων και οικείων επιμελούμενος, τοίς δε ώς ζώις η φυτοίς προσφερόμενος, πολεμοποιών φυγών ενέπλησε και στάσεων υπούλων την ηγεγεμονίαν, αλλά κοινός...

Αλλά και ο ίδιος ο Αλέξανδρος είπε σε έναν λόγο του στους Έλληνες...

..Όταν τα άκουσε αυτά ο Αλέξανδρος, συγκάλεσε συνέλευση και αφού έβαλε το περσικό στράτευμα χωριστά και το Μακεδονικό μαζί με τους υπολοίπους Έλληνες είπε..
αν με διατάζατε να βαδίσω μόνος εναντίον των βαρβάρων, τούτο σας υπενθυμίζω, ότι και εκείνους τους πολέμους μόνος μου τους κέρδισα και όσους θέλω και πάλι να αναλάβω κατά των βαρβάρων μόνος μου θα τους κερδίσω. Γιατί μόνο η σοφή αποφασιστικότητά μου για την μάχη έδωσε θάρρος στις ψυχές όλων σας που ήδη δείλιαζαν μπροστά στα πλήθη του Δαρείου. Εγώ πρώτος δεν υπερασπιζόμουν το στράτευμα στις μάχες; Δεν πήγα απεσταλμένος του εαυτού μου στον Δαρείο; Δεν διακινδύνευσα στις επικίνδυνες περιστάσεις; Πηγαίνετε τώρα μόνοι σας στη Μακεδονία να σώσετε τους εαυτού σας, χωρίς να διαφωνείτε μεταξύ σας, για να μάθετε ότι ο στρατός δεν μπορεί τίποτα χωρίς τη φρόνηση του Βασιλιά...

Καλλισθένης Γ,5  Κάκτος σελίδα 383

...Έτσι διάβασε δημόσια ο Αλέξανδρος και είπε...<<Άντρες συστρατιώτες, μήπως πάλι σας τρομάζει το γράμμα του Πώρου που διάβασα; Θυμηθείτε λοιπόν και όσα έγραφε ο Δαρείος πραγματικά, κοινό χαρακτηριστικό των βαρβάρων είναι η αναισθησία. Γιατί, όπως τα ζώα τους, οι τίγρεις και οι λεοπαρδάλεις, τα λιοντάρια και οι ελέφαντες, υπερηφανεύονται για τη γενναιότητα και την ομορφιά του σώματος τους και συλλαμβάνονται εύκολα από την εξυπνάδα του ανθρώπου, έτσι και οι βασιλιάδες των βαρβάρων υπερηφανεύονται για το πλήθος της στρατιάς τους και υποτάσσονται εύκολα από την εξυπνάδα των Ελλήνων...

Καλλισθένης  Γ,2,6 Κάκτος σελίδα 385

Σε πολλούς λόγους του ο Αλέξανδρος διεχώριζε του Έλληνες από τους βαρβάρους, και ακριβώς αυτό έκανε και η μητέρα του Ολυμπιάδα στις επιστολές τις προς τον γιο της.

Εξάλλου σε κάθε πόλη που καταλάμβανε, και πριν αναχωρήσει για την επόμενη, διόριζε κάποιους στρατηγούς του, η αλλιώς σατράπες από την εκεί ορολογία, σαν βασιλιάδες και αρχηγούς της κατακτημένης πόλης, που φυσικά ήταν μόνο Μακεδόνες και κανένας τους βάρβαρος.
Εκτός και αν αυτοί οι <<ιστορικοί>> θέλουν να πουν με την φράση ότι ο Αλέξανδρος δεν διαχωρίζει Έλληνες από βάρβαρους, την προσπάθεια του Αλέξανδρου να κάνει τους βάρβαρους, Έλληνες.

...Είναι πράγματι αξιοθαύμαστη η φιλοσοφία, με την οποία οι Ινδοί προσκυνούν θεούς Ελληνικούς, οι Σκύθες θάβουν και δεν τρώνε τους νεκρούς τους. Θαυμάζουμε τη δύναμη του Καρνεάδη, που εξελλήνισε τον Κλειτόμαχο, ο οποίος νωρίτερα ονομαζόταν Ασδρούβας και ήταν Καρχιδόνιος στην καταγωγή, θαυμάζουμε την ικανότητα του Ζήνωνα, που έπεισε το Διογένη το Βαβυλώνιο να ασχοληθεί με την φιλοσοφία. Αλλά με την εξημέρωση της Ασίας από τον Αλέξανδρο, ο Όμηρος ήταν το αναγνωστικό της, και τα παιδιά των Περσών και των  Σουσιανών και των Γεδρωσίων έπαιζαν τις τραγωδίες του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, και ο Καύκασος προσκύνησε τους θεούς των Ελλήνων. Έκτισε πάνω από εβδομήντα πόλεις μέσα σε βαρβαρικά έθνη και γέμισε την Ασία με Ελληνικά ήθη και επιβλήθηκε στο άγριο και θηριώδη τρόπο ζωής τους...

«Περί της Αλεξάνδρου τύχης και αρετής» 5, 2 εκδώσεις Ζήτρος

Τελικά ναι...
Έχει δίκιο ο όρκος...
Δεν τους διεχώριζε, γιατί οι βάρβαροι είχαν γίνει Έλληνες...η τουλάχιστον θέλανε να γίνουν Έλληνες !!!!
Ακόμη και σήμερα στα βάθη της ανατολής, εκεί που δεν πατάνε το πόδι τους  τουρίστες και ξένοι, οι κάτοικοι μόλις ακούνε το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου δακρύζουν και λένε πως είναι απόγονοι του...


Ίσως οι βάρβαροι να τον αγαπάνε περισσότερο από τους εδώ Γραικούς.
Έτσι και αλλιώς δεν μας αξίζει ο  Μέγας Αλέξανδρος...

...Θεέ των Θεών και κυρίαρχε ολόκληρης της κτίσης, εσύ που δημιούργησες με τον Λόγο σου το σύμπαν, τον ουρανό και την γη. Τίποτα δεν είναι αδύνατο για εσένα, αφού όλα υποτάσσονται δουλικά στον λόγο του προστάγματός σου, γιατί μίλησες και δημιουργήθηκαν, έδωσες εντολή και γεννήθηκαν, εσύ μόνο είσαι αιώνιος, άναρχος, αόρατος, μοναδικός Θεός και δεν υπάρχει άλλος εκτός από εσένα, γιατί με το όνομα και το θέλημά σου έκανα και εγώ όσα θέλησες, και έδωσες στο χέρι μου ολόκληρο τον κόσμο, παρακαλώ λοιπόν το πολυύμνητο όνομά σου και τούτη την δέηση μου εκπλήρωσε και ας θελήσεις να κατέβω σύντομα για δεύτερη φορά στην χθόνα, και να βοηθήσω ξανά την ανθρωπότητα γιατί σίγουρα με έχει ανάγκη, και μην παραβλέψεις έμενα τον άθλιό που έχω τολμήσει να ξεστομίσω τέτοια λόγια, γιατί γνωρίζω την φροντίδα σου για μένα και την τέλεια αγαθότητά σου...

Καλλισθένης  26, 29, 41  Κάκτος σελ. 463

Φυσικά τα μαυρισμένα λόγια του Αλεξάνδρου είναι εμβόλιμα και δικά μου, αλλά αυτή είναι η δική μου παράκληση προς τον Θεό, γιατί με την ειρήνη και την αγάπη που πρεσβεύει ο όρκος, θα την πατήσουμε για ακόμη μια φορά...

Στην Ελληνίδα Φωνή δεν υπάρχει ρήμα αγαπώ - αγάπη.
Το αγαπάτε αλλήλους είναι ένα από τα πρωτόγονα μηνύματα τής πρωτόγονης Παγκοσμιοποιήσεως και όμογεννοποιήσεως...
Στην Ελληνίδα Φωνή υπάρχη μόνο η λέξη Φιλότητα.


...Χαίρε Αλέξανδρε Βασιλιά των Ελλήνων, οι Γραικοί σε χαιρετούν και αεί από σε προσμένουν, το βάπτισμα εις τα νερά της Στυγός, δια να μπορέσουμε να γίνουμε για μια ακόμη φορά Έλληνες...

Ερρώσθαι!!!!

«...οι χώρες που δεν γνώρισαν τον Αλέξανδρον, είναι σαν να μην είδαν το φως του ηλίου...»

"Περί Αλεξάνδρου τύχης και αρετής"
Πλούταρχος

Θα αναφερθεί η βιβλιογραφία όλων των κείμενων και βοηθημάτων που αναγνώστηκαν - μελετήθηκαν για την αναζήτηση του περίφημου όρκου της Ιόππης.

Ελληνική γραμματεία

Αρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασης, εκδόσεις Πάπυρος
Καλλισθένης, εκδόσεις Κάκτος
Πλουτάρχου,
"Περί Αλεξάνδρου τύχης και αρετής"
"Αλέξανδρος - Καίσαρ"
"Βασιλέων αποφθέγματα Βασιλέων και Στρατηγών"
"Συμποσιακών"
"Ερωτικός"
"Βίοι των δέκα ρητόρων"
Παυσανίας
"Μεσηννιακά"
"Βοιωτικά"
(Εκδοτική Αθηνών)
Πλάτων, Πρωταγόρας, Ευθήφρον
Πολύβιου ιστορία βιβλία  1,3,6
Μανέθων,  "Αιγυπτιακά"
Δίων Χρυσοστόμου ¨Διάλογος Αλεξάνδρου και Διογένη¨
Διόδωρος  Σικελιώτης, βιβλία  13,14, 15, 16
Διογένης Λαέερτιος "Βίοι και έργα των εν φιλοσοφία     ευδοκιμησάντων"
Ερατοσθένης, "Καταστερισμοί", fragmenta
Αριστοτέλης
"Ρητορική προς Αλέξανδρον"
"Ρητορική Α’"
"Ηθικά Νικομάχια"
"Πολιτικά"
(Fragmenta)
Στράβων Γεωγραφικά, βιβλία 12, 7, Κριτική στον Ερατοσθένη
Στοβαίου Ανθολόγιο, εκδώσεις Γεωργιάδη
Διογένης ο Κυνικός, εκδώσεις Εξάντας
Λουκιανός, Ρητόρων Διδάσκαλος

Λεξικά - Εγκυκλοπαίδειες

Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός
Νεότερη εγκυκλοπαίδεια Ηλίου
Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη
Ωγυγία, Αθανασίου Σταγειρίτη
Λεξικό της Ελληνικής γλώσσης, Δημητράκου
Λεξικό της Μυθολογίας, Αλέξανδρου Ραγκαβή
Λεξικό Ιστορικομυθικό, Δημητρίου Μάγνητος
Λεξικό  Λάμψα
Λεξικό Σούδα

Νεότερη συγγραφείς - Ιστορικοί

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Παπαρηγόπουλου,
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδοτική Αθηνών
Φουράκη Ιωάννη, "Μείξις Ανακλυκλησις"
Brunt P.A "History of Alexander and Indica"
J.G.Droysen "Ιστορία του μακεδονικού Ελληνισμού" 1897-1903
Νέστωρα Μάτσα "Τα απομνημονεύματα του Μ. Αλεξάνδρου"
Γαρδελά Δ.Π  "Ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου κατά τους ανατολίτες συγγραφείς με σχόλια γεωγραφικά και ιστορικά "
Γκαφούροφ "Αλέξανδρος ο Μακεδών" (Παπαδήμας 1982)
Weigall Arthur "Μέγας Αλέξανδρος" (Γιάννης Λάμψας μετ.)
"Μέγας Αλέξανδρος ο μέγιστος των Ελλήνων"  του Κυριάκου Βελόπουλου
Ζαλόκωστας Χρήστος, "Μέγας Αλέξανδρος ο προπομπός του Ιησού" Εκδώσεις Εστιά.

Χριστιανικά κείμενα

Φλάβιος Ιώσηπος
Οριγένης
Θεόγνωστος
Κύρριλος
Ευσέβιος
Ιωάννης Χρυσόστομος
Ιστορία Αλεξάνρου, Μάγνητος
Αριστόβουλος

Προγράμματα, Διαδυκτιακοί τόποι

TLG MOUSAIOS (αρχαία κείμενα)
TLG MOUSAIOS (fragmenta)
Τlg  32  (αρχαία κείμενα)
< http://www.tlg.uci.edu>
< http://www.droit-humain.gr
< http://www.phys.uoa.gr >
< http://www.rwf.gr >
< http://www.e-greek.gr >
< http://www.dimos-meg-alexandrou.gr/greek/alex_gr.htm >
< http://users.otenet.gr/~ncro/ >
< http://geocities.com/greektexts/>
< http://www.ekivolos.gr/ >
< http://www.sarantakos.com/arxaioi.html >
< http://philoctetes.free.fr/ >
< http://www.tetraktys.org >
< http://www.gnosinet.gr >
< http://egnatia.ee.auth.gr/~sthat/kids/alexander.html >
< http://www.aegean.gr/gympeir/M_ALEXANDROS.htm >
< http://www.krassanakis.gr/macedonia.htm >
< http://www.apodimos.com/arthra....dex.htm >
< http://culture.ana-mpa.gr >
< http://dlib.libh.uoc.gr/index1.html >
< http://www.antibaro.gr/national/hliadh_alexandros.php >

Υ.Γ 1.  Προκαλώ και παρακαλώ, όλους όσους έχουν αντίρρηση στα λεγόμενά μου, να παραθέσουν το αρχαίο κείμενο του όρκου, ή κάποιο έργο Έλληνα συγγραφέα ιστορικού που να τον αναφέρει...

Υ.Γ 2.  Για την καλύτερη έρευνα του όρκου όποιος ή όποια θελήσει, ας επικοινωνήσει μαζί μου μέσω αγγελιοφόρου, για να του αποστείλω το tlg musaios και tlg 32.

πηγή : ΒΛΑΣΗΣ ΧΑΒΟΥΤΣΑΣ