A. ΓΕΝΙΚΑ
Το 1789 ο Προκόπιος παίρνει πόδι από το πατριαρχείο και αναλαμβάνει ο Νεόφυτος ο Ζ΄ για τον οποίο ο Μ. Γεδεών μας λέει ότι ήταν άνθρωπος τυραννικός και φιλοχρήματος στο έπακρο.
Εκτός των παραπάνω "προσόντων", ο Νεόφυτος είχε και το απαραίτητο προσόν (όπως όλοι οι πατριάρχες) να νοιάζεται για την διατήρηση της υποταγής των Ελλήνων στους Τούρκους, καθώς ήταν ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του πατριαρχείου του και τα δικά του.
Μεσούντος λοιπόν του β΄ ρωσοτουρκικού πολέμου και ακολουθώντας τα βήματα του προκατόχου του, μερίμνησε στο έπακρο ώστε να μην υπάρξει καμία υπόνοια εξέγερσης των υποδούλων Ελλήνων.
Αν και η πρώτη επανάσταση του 1770 είχε αποτύχει, έκανε φανερό πως οι Ελληνες άρχισαν να σκέφτονται σοβαρά την ελευθερία τους και στις παρούσες συνθήκες, με το Λάμπρο Κατσώνη να δίνει νικηφόρες ναυμαχίες στο Αιγαίο, μια τέτοια ευκαιρία ίσως να μην έμενε ανεκμετάλλευτη από τους Ελληνες.
Ετσι, έστειλε κι αυτός με τη σειρά του μερικές επιστολές στον επίσκοπο Παροναξίας Νεόφυτο και στους ιερείς και το λαό της Πάρου, με τις οποίες ζητούσε περίπου ότι και ο Προκόπιος αλλά επεκτείνοντας τις τουρκόδουλες απόψεις του ακόμη παραπέρα.
Β. ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
Οι επιστολές του Νεόφυτου, εκτός από τις συνηθισμένες δουλικές παραινέσεις, περιέχουν μερικά σημαντικά στοιχεία που είναι ενδεικτικά της νοοτροπίας των πατριαρχών.
Αρχικά, βεβαίως, γίνεται λόγος για την υποχρέωση που έχουν να προσκυνούν το σουλτάνο και να τιμούν τον όρκο υποταγής που έκανε ο ίδιος ο πατριάρχης εξ ονόματος, απ'ό,τι φαίνεται, όλων των Ελλήνων.
"ομού με την άδειαν της πατριαρχείας μας έχοντες χρέος απαραίτητον το προς τους πολυχρονίους αυθέντας μας σαδακάτι (=όρκος υποταγής)..."
Πρέπει όλοι όσοι έχουν το επάγγελμα του χριστιανού (ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ λέει) να υπηρετούν με όλες τους τις δυνάμεις το σουλτάνο και στην ανάγκη να χύνουν και το αίμα των ομοεθνών τους (ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!)
"διο οφείλομεν πάντες να πειθαρχώμεν και να υποτασώμεθα και όσαις δυνάμεσι να δουλεύωμεν πιστώς και της χρείας καλούσης να εκχέωμεν το ίδιον αίμα και τοιούτου όντος του χριστιανικού επαγγέλματος, έχετε χρέος να επαγρυπνήτε αεί..."
Για τί πράγμα όμως πρέπει να προσέχουν ο κυρ Νεόφυτος, και οι εντιμότατοι κληρικοί, ευλαβέστατοι ιερείς, χρήσιμοι γέροντες και προεστώτες και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι χριστιανοί της επαρχίας ταύτης, τέκνα ημών εν Κυρίω αγαπητά...;
Θα πρέπει αρχικά να προσέχετε μην τυχόν κάποιος νησιώτης προσχωρήσει στα "κουρσαρικά πλοία εχθρών της κραταιάς βασιλείας και αητήττου." (δηλαδή στο ρωσικό στόλό ή σ'αυτόν του Κατσώνη).
Θα πρέπει επίσης να προσέχετε μην τυχόν βρεθεί κανείς και ξεσηκώσει τους Ελληνες, ώστε να συμμετάσχουν σε επιχειρήσεις με τα πλοία αυτά
"μήπως εκ μέρους των πολεμίων προσχωρήση εις τους αυτόθι επαρχιώτας σου χριστιανούς εγγράφως η αγράφως κανένα ζιζάνιον η εν συντόμω ακολουθήση κανένα τι εναντίον της υψηλής θελήσεως των πολυχρονίων αυθεντών μας και ερευνώντας περί τούτου με λεπτομερή ακρίβειαν να εξετάζης επιμελώς να μην τύχη, ο μη γένοιτο, και προσχωρήση κανένας με τρόπον μετασχηματισμένον η άλλως πως επί ματαίω σκοπώ του να απατήση και να δελεάση τάχα κανένα των πιστών χριστιανών"
Να προσέχετε επίσης μην τυχόν εμφανιστούν τίποτε καλόγεροι χωρίς πατριαρχικά χαρτιά, γιατροί, έμποροι και άλλοι που ενδεχομένως να έχουν έντυπα μαζί τους που θα μιλούνε κατά της πίστης μας (δηλ. υπέρ της ελευθερίας) και την οφειλόμενη πίστη και υποταγή στο σουλτάνο μας.
"έχετε χρέος να επαγρυπνήτε αεί, μήποτε περιέρχωνται λεληθότως εις τα αυτόθι αγνώριστοι, εν σχήματι καλογήρων μη εχόντων όλως συστατικά αρχιερατικά γράμματα των μερών εκείνων, αφ’ ων ανεχώρησαν, η άλλοι υποκρινόμενοι ότι εισί ιατροί και έμποροι, υποσπείροντες λόγους δολίους και εναντίους τη αμωμήτω ημών πίστει, και τη οφειλομένη υποταγή προς το επικείμενον ημίν υψηλόν και κραταιόν δοβλέτι και έχοντες μεθ’ εαυτών εντετυπωμένα έγγραφα και άλλα εξωλέστατα βιβλίδια διερεθίζοντες παρακινώσι τους ευήθεις και απλουστέρους των χριστιανών, δελεάζοντες εκείνους δια να κατακρημνίσωσι και να φέρωσιν εις την εαυτών απώλειαν, εξομοιούντες εαυτοίς αντάρτας και αποστάτας."
Τέτοια έντυπα και κηρύγματα περί ελευθερίας, οδηγούν κατευθείαν στην κόλαση και πρέπει να τα αποφεύγετε με κάθε θυσία, γιατί όποιος παρακούει το σουλτάνο, παρακούει το θεό!
"Των τοιούτων τοίνυν τα θολερά νάματα ως ψυχοφθόρα, ως κόλασιν αιώνιον προξενούντα, να αποφεύγετε και να βδελύττεσθε· "πας γαρ ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν, οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται και τιμωρίαν ατελεύτητον""
Αυτούς που πιάνετε, να τους κρατάτε σε φυλακές...
"τους οπωσδήποτε δε φωραθέντας τοιούτους απατεώνας και δολίους και υποσπείροντας λόγους ανταρσίας η εντετυπωμένα έγγραφα, και άλλα κατά την πονηράν αυτών επίνοιαν εξωλέστατα βιβλιάρια, να φροντίζητε εις το να κρατώνται και να καθυποβάλλωνται εις ειρκτάς και φυλακάς, και να μένωσι περιωρισμένοι εν τηρήσει δημοσία"
ή να τους στέλνεις σιδηροδέσμιους σε μας, στην Κωνσταντινούπολη
"να τον πιάνης και σιδηροδέσμιον να τον εξαποστέλλης ασφαλώς εις Κωνσταντινούπολιν με γιασακτζήν σου" για να τους παραδίνουμε εμείς στο σουλτάνο για τα δέοντα.
"οπού να τον εμφανίζωμεν και να τον εγχειρίζωμεν και ημείς εις την υψηλήν Πόρταν·"
Γ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι δύσκολο να βρει κανείς τόσο εμετικά ανθελληνικές, υπέρμετρα φιλοτουρκικές και αηδιαστικά σουλτανολατρευτικές ιδέες, παραινέσεις και εντολές, παρά αν ρίξει μια ματιά στο πατριαρχείο των ορθοδόξων. Εκεί, ο πλούτος και η ποιότητα των δηλώσεων υποταγής και των ανθελληνικών πράξεων θα τον αφήσουν άφωνο, αν δεν του ανακατέψουν το στομάχι.
Στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο που περιγράφτηκε παραπάνω δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αποδώσουμε τα εύσημα στον ελληνόψυχο (ναι, υπήρξαν και καναδυό τέτοιοι που αναθεματίστηκαν από το πατριαρχείο) πατριάρχη Σεραφείμ το Β΄, προκάτοχο των προαναφερόμενων αλλά και επόμενων τουρκοϋπηρετών που όντας στο Αγιο Ορος κατά την έκρηξη της πρώτης ελληνικής επανάστασης (1770) κατέβηκε στα νησιά και παρακινούσε τους Ελληνες να επαναστατήσουν κατά του σουλτάνου.
Φυσικά το πατριαρχείο τον αναθεμάτισε, χαρακτηρίζοντάς τον ως "αποστάτην, ταραχοποιόν, δημεγέρτην και άνδρα αιμάτων" και για τον οποίο ο Σέργιος Μακραίος έγραψε πως "δεν σκέφτηκε καθόλου το επάγγελμά του (του χριστιανού δηλαδή) και έκανε πράγματα που δεν ταίριαζαν μ'αυτό, παρακινώντας τον κόσμο σε σφαγές και φόνους..." ("μηδαμώς λογισάμενος ως ανοίκεια και απάδοντα του επαγγέλματος αυτώ εποίει... εις σφαγάς και φόνους διεγείρων τον λαόν)
Δυστυχώς, οι ελληνόψυχοι ιεράρχες ούτε καν μνημονεύονται από την εκκλησία (όπως ο Διονύσιος ο φιλόσοφος) ενώ οι τουρκόψυχοι οσφυοκάμπτες οθωμανοϋπάλληλοι αγιοποιήθηκαν από τους επί 400 χρόνια τοποτηρητές της θέλησης των δυναστών του ελληνισμού ενώ το ανθελληνικό τους έργο υποστηρίζεται ακόμη και σήμερα από τους ανοήτως παπαγαλίζοντες και βλακωδώς ομιλούντες, σύγχρονους κρυπτοαπολογητές της οθωμανικής δουλείας.
(Συντακτης του κειμενου ειναι ο εκπαιδευτικος Κωσταντινος Θεοδωριδης)
Αρχική σελίδα
..webp)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
0 αναγνώστες άφησαν σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου